Ik ben Anika. Ik ben geboren in Duitsland en woon bijna 7 jaar in Nederland. Ik ben nu
20 en heb al sinds mijn 13e een eetstoornis. Ik ben nu al 13 weken zwanger en ik moet nu echt vechten voor mezelf en mijn kind.

Vroeger toen ik nog thuis woonde had ik een stiefvader waar van alles mis ging. Hij mishandelde me en ook seksueel. Op mijn 15e ben ik uit huis gevlucht en ging ik bij een paar vrienden wonen. Ik werkte toen nog als schoonmaakster van kantoren.

Van dat geld moest ik mijn school afbetalen, omdat ik tijdens mijn stage heel wat gestolen had bij mensen. En geloof me, ik heb er nog steeds spijt van! Ik was mezelf niet meer en trok aandacht op allerlei verkeerde manieren

Ik zei op school dat ik een ziekte had, ging vaak stelen en deed nooit mee met gym. Thuis hadden we een kast met allemaal snoep en koek en ik ging altijd als mijn ouders er niet waren de kast en ook de koelkast leeg plunderen. Mijn ouders werden heel erg kwaad en ik mocht alleen nog eten als zij er waren of dit wat ze op het aanrecht gezet wat ik mocht pakken.

Het was zelf zo erg dat ze de kast op slot deden en de sleutel verstopten. Op een dag gingen ik en m'n broertje, zusje, moeder en stiefvader eten en toen was hij heel erg kwaad en sloeg met een pot pinda kaas om de oren omdat ik weer wat uit de koelkast had gejat. Sindsdien heb ik geen eten meer gestolen.

Ik vond mezelf dikker worden, wat ook wel logisch was met al die vreetbuien, en ging laxeerpillen halen. Ik stopte die stiekem onder mijn bed en slikte elke dag pillen. Toen ik van mn ouders weg ging en bij mijn vrienden ging wonen, ging ik op een moment ook niet meer naar school omdat ik psychisch zó kapot was door alles wat er thuis gaande was.

Mijn vrienden gingen me helpen weer goed te eten en die pillen liet ik ook. Ik was weer wat gezonder aan het worden, maar op een dag was er een heftige ruzie en ik ging op mn 18e naar een vrouwenopvang. Daar voelde ik me echt in de steek gelaten. Niemand wilde contact met me.

Ik sloot me elke dag op in mijn kamer en at veel te weinig. Ik viel ook flauw en mijn begeleiding merkte het omdat ze in mijn koelkast keken. Ze zeiden dat ik met hen mee moest eten. Maar dat deed ik niet en ik woog veel te weinig.

Toen ontmoette ik mijn vriend, waar ik nu al bijna 2 jaar een relatie mee heb. Hij hielp me met eten, al nam ik nog wel eens stiekem een laxeerpil. Hij kwam daarachter en gooide de pillen weg.

Inmiddels ben ik 13 weken zwanger, maar met het eten gaat het nog steeds niet zo lekker, mede omdat ik vaak misselijk ben. Ik zei dat ook tegen de verloskundige, maar die zei dat ik een eetlijst kreeg en me daaraan moest houden. Van die lijst moet ik 4 tot 7 boterhammen eten en dan nog meer, maar ik heb al moeite met 1 boterham. Ik dwing mezelf nu te eten, anders gaat het mis. Ik moet zelf xx kilo aankomen, maar gelukkig heb ik nog een goede vriendin die me erbij helpt. en geloof me, daar ben ik haar heel dankbaar voor! Ik heb hiervoor namelijk al twee miskramen gehad.

Gelukkig gaat het nu beter en ik eet 2 a 3 boterhamen en ‘s middags nog wat fruit en ‘s avonds warm eten. Ik ben inmiddels voor de tweede keer bij verloskundige geweest en ik en mijn vriend mochten het hartje luisteren :).

Ik wil aan iedereen die een eetstoornis heeft zeggen; keep strong en bewijs dat je sterker bent dan die ziekte!

Naar aanleiding van haar verhaal, stelde Proud nog een aantal vragen aan Anika:

Hebben jullie er bewust voor gekozen om een kind te nemen?
Ja, bewust. We zijn al anderhalf jaar samen, maar ik heb 2 miskramen gehad en nu is het gelukkig gelukt. Ik ben 3 september uitgerekend.

Besefte je tijdens die vorige twee zwangerschappen hoe slecht je eetgedrag was voor je kind?
Ja, jammer genoeg ging het totaal mis. Maar de arts zei ook dat je een miskraam ook zo kan krijgen, want dat gebeurt vaker bij vrouwen. Mijn eetgedrag is inderdaad heel slecht. Maar nu probeer ik het beter te doen en dat moet ik wel, want anders loopt het mis en ik wil niet weer dat de baby iets gebeurt.

Leek het je dan wel verstandig om een derde keer zwanger te worden? Ja, dat is onze wens en ik was er erg kapot van, maar nu is het gelukt en we zijn heel erg blij!

Het eten gaat nu wat beter. Toch is dat wat je eet eigenlijk niet genoeg. Ben je niet bang dat dit ongezond zal zijn voor je kind?
Ik ben daar zeker bang voor. Maar ik probeer nu te eten ik krijg ook ondersteuning daarin, waar ik heel blij mee ben.

Hoe denk je dat het met eten zal gaan als je kind straks geboren is?
Mijn baby krijgt borstvoeding als ik die kan geven en daarna gewoon eten. Laten we het zo stellen; Mijn baby krijgt genoeg voeding en ik zal ook proberen te blijven eten. Hoewel ik me wel zorgen maak over hoe ik weer aan mijn slanke figuur kom als de kleine er straks is. Maar ik zal wel proberen normaal te eten en gezond en gevarieerd.

Hebben jullie een woonruimte en voldoende geld om straks met zijn drieën te kunnen leven?
Ja, woonruimte dat hebben we,...en geld ook, mijn vriend en ik runnen een autozaak.

Heb je al leuke spulletjes geshopt voor de babykamer?
Ja, een beetje. Volgende maand ga ik met m'n vriendin even shoppen.

Je hebt thuis niet echt het goede voorbeeld gekregen. Hoe weet je nu dan hoe je je kunt het beste op kunt voeden?
Ik krijg hulp in Zwolle straks, waar moeders en zwangere vrouwen contact met elkaar hebben en hulp krijgen. En zo leren hoe je een kind moet opvoeden. Ik krijg ook wat hulp van anderen als ik er even niet uit kom.

Hoe zie je de toekomst? Ben je bijvoorbeeld van plan om weer naar school te gaan?
Mijn toekomst zie ik als volgt; Als eerste bij m'n baby zijn en als die ouder is naar een crèche. En dan ga ik mijn vriend gewoon weer mee helpen met auto's.