Eetstoornis en vaginisme

 

Door mijn verhaal met jullie te delen wil ik geen aandacht trekken of het gevoel opwekken dat ik zielig ben. Nee dit is mij overkomen. Vier jaar geleden kwam jij in me leven en wilde je letterlijk en figuurlijk alles voor mij gaan bepalen. Stapje voor stapje sloeg je steeds meer toe. Ik kreeg in mijn toenmalige relatie de ene na de andere blaasontsteking en besloot een dieet te gaan volgen die een natuurarts mij had aangeraden. Zo begon de controle over het eten. Ik voelde mij er goed bij en de blaasontstekingen bleven weg. Het was niet genoeg. Mijn lichaam besloot op slot te gaan. Dit hield in dat ik geen gemeenschap meer kon hebben: Ik kreeg last van vaginisme.

Ik liep rond met veel pijn. Ik ging hiervoor in therapie en voelde me zo alleen, alsof niemand mij begreep. Zo voelt dat tot op de dag van vandaag nog steeds. Ik voel me geen volwaardig vrouw meer. Er stroomde duizenden gedachtes door mijn hoofd: "Welke man wilt nou een vrouw die geen seks kan hebben. Wat ben ik nou nog waard. Wat heb ik een man nou te bieden. Ik ben niet sexy genoeg meer."  Mijn relatie toen die tijd ging uit en ik voelde me zo alleen. Toen kwam jij en werd je mijn allerbeste vriend. Je kreeg grip over mij en mijn eten. Ik ging nog meer sporten en dacht als ik maar zorg dat ik mooi en slank ben zien mannen mij misschien wel staan en mag ik er zijn. Ik wilde ergens bij horen.

eetstoornis meisje

Tot een jaar geleden. Toen werd je zo heftig en nam alles over. Ik wilde niks meer voelen, geen pijn, verdriet, boosheid en door jou besloot ik nog strenger te zijn. Ik wilde doorgaan. Het gevoel hebben ergens goed in te zijn en elke kilo meer die eraf kon gaf me kracht. Nee!! Het gaf jou kracht. Hierdoor werd mijn gevoel uitgeschakeld en verdoofd. Tot ik besloot in therapie te gaan, want zo kon het niet langer. Sinds 4 maanden zit ik nu in therapie en het is loodzwaar maar wat ik wel weet is dat ik wil doorgaan om zo op een dag bij mijn echte ik te komen. Het is de zwaarste strijd en weg waar ik tot nu toe mee bezig ben. Het is ook heel eenzaam. Je raakt veel mensen kwijt of voelt je onbegrepen. Dag in dag uit gedachtes over eten compenseren en ga zo maar door... Het is nooit goed genoeg en je streeft altijd naar meer!

Je raakt geïsoleerd en verschuilt je achter een masker van mooi weer spelen. Altijd proberen een lach op je gezicht te hebben. Altijd maar zeggen dat het goed gaat, want ik wil niet zwaar op de hand liggen. Gevoelens verbloemen, want als mensen dichterbij komen kunnen ze mij raken, pijn doen of in de steek laten en dan word jij weer gevoed en komen de gedachtes vrij: Zie je wel, je doet het weer fout. Je bent niet goed genoeg. Je mag er niet zijn. Je bent niet mooi genoeg. Wel weet ik dat deze gedachtes allemaal niet kloppen, maar toch komen ze dagelijks terug... Het raakt mij enorm hoe gedachtes kunnen zijn en dat jij zo heftig aanwezig bent in mij.

Het raakt mijn intens dat mensen denken dat het goed gaat als iemand een normaal gewicht heeft en vrijwel al snel wordt gezegd: Maar het gaat nu toch goed met je. Een eetstoornis gaat niet over eten of over hoeveel je weegt. Het gaat over pijn verdriet boosheid en vooral een vertekend zelfbeeld. Wanneer is iemand goed genoeg?

Het mooie is dat ik dit wel aan andere mensen kan geven en kan zeggen hoe ik over ze denk of wat ik van ze vindt. In mijn ogen is ieder mens uniek. Prachtig zoals ze zijn. We zijn allemaal op de wereld gekomen met een reden, om zo individueel ons eigen pad te bewandelen met pieken en dalen. Ik ben ervan overtuigd dat ik op een dag bij mijn ik kom. Ik wil nu vol de strijd aangaan om het monster in mij te verslaan. Wel weet ik dat door dit alles ik zoveel mooie mensen heb mogen ontmoeten waar ik me gelijkwaardig bij voel. En dat de mensen die je kwijt raakt of je ineens laten vallen, je niet meer nodig hebt.

Hetgene wat mij tot nu toe helpt is de natuur. Die is zoals die is: Hij veroordeelt niet. Bekritiseert niet en geeft je niet het gevoel te moeten streven naar wat er voor je gevoel van je wordt verwacht. De wind die je liefde geeft. De zonnestralen op je gezicht. De vogels die naar je fluiten en langs vliegen. De prachtige bloemen die in de lente en zomer heerlijk ruiken. En de bomen die stevig geworteld staan in de grond en alle seizoenen weer iets anders van zichzelf laat zien.

Every path you take, leads to another choice. And some choices, could change everything. Everybody is amazing just the way we are ♥ You were born to be real, not to be perfect.

Veel liefs Manon ♥

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

K - Zaterdag 25 februari 2017 14:32
Balans zoeken om met emoties om te gaan
Flo - Zaterdag 25 februari 2017 15:53
Knap dat je dit vertelt.
Een fysio en seksuoloog kunnen je mogelijk helpen bij je vaginisme. Heb je dit al geprobeerd?
m - Zaterdag 25 februari 2017 16:01
hee dankjewel voor je reactie lieve flo ik heb al veel therapieen daarin gehad en heeft deels geholpen maar het ligt aan achterliggende problematiek waarop mijn lijf volop reageerd dus heeft het geen nut nu. liefs
Black Tiger - Zaterdag 25 februari 2017 17:00
Super dapper dat je je verhaal deelt!
Succes verder, je kan het!
Liefs
Nicolette - Zaterdag 25 februari 2017 17:19
Trots op jou schat!!!!
J - Zondag 26 februari 2017 09:06
Heey Manon, wat dapper dat je dit deelt! Misschien helpt het je om te weten dat je niet de enige bent die hier last van heeft. Je verhaal is heel herkenbaar voor mij en ik worstel hier ook nog regelmatig mee! Ik denk dat je goed op weg bent! Koester de mooie en positieve momenten in je leven en geniet van lieve mensen om je heen!
Zet 'm op!
m - Zondag 26 februari 2017 15:31
lieve j
dankjewel voor je prachtige woorden.
ik blijf zeker de positieve mensen om me heen en vooral momenten koesteren de meest kleine dingen waardeer ik nu zoveel meer dan voorheen.
voor jou precies hetzelfde
you are amazing just the way you are.
zet hem op en geloof in jezelf
ieder mens is uniek.
veel liefs m
E. - Maandag 27 februari 2017 07:17
Zo veilig als je je in de natuur voelt zou je je ook bij degene kunnen voelen die echt van je houdt. Het kan. Maar het kost ook moed om jezelf te laten zien zoals je bent, het is denk ik het mooiste wat je iemand geven kan. Dat is echte intimiteit.

Cecile - Woensdag 1 maart 2017 23:23
Moedig lieverd ❤❤❤