Drie jaar lang heb ik naar je geluisterd, 3 jaar lang heb ik me laten misleiden door jouw leugens. Ik zou mooi worden zei je, je zei dat alles beter zou worden, het pesten zou stoppen als er minder mij zou zijn zei je. Het begon zo onschuldig, gewoon even wat minder eten en een klein beetje afvallen maar al snel liep het uit de hand en mocht ik bijna niks meer eten en werd het doel steeds veranderd. Het was nooit genoeg, ik was nooit genoeg. Ik heb de afgelopen 3 jaar naar je geluisterd omdat ik niet tegen je in durfde te gaan, maar het is klaar, ik zeg mijn eetstoornis vaarwel.

Ik had al vrij snel door dat dit niet de oplossing was, er veranderde eigenlijk vrij weinig. Het enige wat anders werd was ikzelf, ik was mezelf niet meer, ik was mezelf verloren. Maar ik durfde je niet meer los te laten, het voelde alsof je bij me hoorde en het toch nog wel goed zou komen, uiteindelijk zou het moeten werken, toch? Dat was in ieder geval wat de hele dag door mijn hoofd heen ging. Maar het kwam niet goed, het werd juist alleen maar erger. Ik dacht dat ik de controle over mijn leven had gevonden maar in werkelijkheid was ik alle controle kwijtgeraakt.

Ik ben door de jaren heen veel vriendschappen kwijtgeraakt, ik moest stoppen met mijn opleiding en de dingen waar ik het meeste van genoot kon ik bijna niet meer, of helemaal niet meer doen. Je pakte alles van me af terwijl je zei dat het beter zou worden.. Het klopte niet, het was niet goed, ik moest stoppen, maar hoe doe je dat als je zo vast zit? 3 jaar lang heb ik mijn omgeving maar vooral mijzelf voor de gek gehouden. Het ging prima, ik had er controle over, ik zou het op gaan lossen maar stiekem wist ik wel dat ik dat niet kon, als het zo simpel was dan was het nooit zo ver gekomen.

Twee jaar lang ben ik in behandeling geweest in de hoop je dan toch te kunnen verslaan. Maar het lukte niet, je was te sterk en ik was te bang om zonder de controle die ik dacht te hebben door te moeten gaan. Ik heb het echt wel geprobeerd, maar uiteindelijk wanneer het te moeilijk werd en jij weer sterker begon te worden gaf ik het weer op en ging ik weer mee in de leugens die je elke dag bleef herhalen. Ik was nog niet ziek genoeg en ik zou mezelf moeten bewijzen zei je, maar dat wilde ik helemaal niet. Ik voelde me niet goed en wilde echt niet nog verder wegzakken. Maar toch kreeg je het voor elkaar, ik was te zwak om tegen je in te gaan, je had me volledig uitgeput waardoor ik bijna niet meer anders kon dan naar jou luisteren.

Maar eindelijk na 3 jaar begin ik in te zien dat dit geen leven is en dat ik mijn echte leven terug wil. Ik wil weer kunnen genieten van alles zonder dit gevecht in mijn hoofd. Ik wil weer alles kunnen eten zonder paniek en de dagen daarna moeten compenseren. Ik heb 3 jaar van mijn leven voorbij laten gaan zonder dat ik er echt van heb kunnen genieten en ik ben het zat. Ik wil weer gaan leven in plaats van overleven.

Het is zwaar, loodzwaar om tegen jou in te gaan maar ik doe het toch, met vallen en opstaan. Sinds een aantal maanden begin ik mijn leven weer terug te krijgen, ik kan af en toe weer oprecht genieten van de dingen die ik doe of mee maak en ik probeer er alles uit te halen wat er in zit. Ik merk dat je steeds verder naar de achtergrond verdwijnt en steeds stiller word. Natuurlijk zijn er dagen waarop je weer heel sterk naar voren komt maar ik weet nu hoe ik je weer naar de achtergrond kan krijgen.

Je kan me niet meer klein krijgen, ik zal tegen je vechten en je nooit meer de macht terug geven. Want ik weet nu dat het leven veel mooier en beter is zonder jou, je hebt me gebroken en kapot gemaakt maar niet alleen mij, ook de mensen om mij heen heb ik pijn gedaan dankzij jou en dat laat ik niet meer gebeuren. Ik hoop dat ik binnenkort echt kan zeggen dat ik je verslagen heb en ik weer echt kan gaan leven, maar ik heb vertrouwen in mezelf, ik heb jou niet meer nodig. Ik kan het nu zelf. Ik ben sterk genoeg. Ik ben goed genoeg.

Wil jij ook een gastblog, dankwoord of jouw verhaal laten publiceren op Proud2Bme? Mail dan je verhaal in een Word bestand met twee foto's in een aparte bijlage naar redactie@proud2Bme.nl