CommunicatieTalent van 2017, anorexia patiënt in 2018, ...gelukkig en gezond in 2019? Het is dit jaar de 20e verjaardag van mijn eetprobleem. Daar heb ik in een ver verleden, tussen 12 en 19 jaar, voor in een kliniek en in het ziekenhuis rondgelopen en daarna heb ik het altijd vrij goed onder controle gehad, met (terug)vallen en weer opstaan.

Ik heb mijn eetprobleem nooit helemaal los gelaten, maar ik ben inmiddels harder teruggevallen dan ooit. Onlangs heb ik onderkend en erkend dat er iets moet gebeuren. Ik ben van plan om for once and for all de strijd aan te gaan tegen die rotziekte. Dat is het, een rotziekte. Geen keuze, al moet ik zelf ook nog steeds aan dat idee wennen. Het is ook niet echt een keuze om er iets aan te doen op dit moment. Het is meer do or die. Dat gaan we dus maar even doen... 

Ik ben eind november 2018 opgenomen op de high cure afdeling van de grootste toko voor eetgezeur in NL: de Ursula kliniek in Leiden. Door mij liefdevol omgedoopt tot ganzenboerderij (denk: foie gras): 7 x 7 bezig met eten, zitten/liggen en aansterken. Eat. Sleep. Chill. Repeat. Net een all inclusive resort dus.  Maar met vrij basic voer. En dat vind ik jammer, want ik hou dus wel van lekker eten, en van wijn. En 't allermeest van Franse kaas. Om maar meteen een misverstand de wereld uit te helpen. 

Anorexia, of welke eetstoornis dan ook, is niet alleen iets voor pubermeisjes om maar meteen ook een volgend misverstand de nek om te draaien. Ik zit hier weliswaar met 10 vrouwen in een groep (maar er had ook net zo goed een man tussen kunnen zitten), van wie jongste 21 is en de oudste 47 jaar. De enige gemene deler is dat we allemaal een complexe en langdurige eetstoornis hebben. 

Mijn leven on hold. Gestopt met een normaal leven leiden. maar hé dat was eigenlijk al jaren zo, dat is 't hele probleem van een eetprobleem. Dat je niet meer aan een normaal leven mee kunt doen, omdat eten overal en altijd is. Gestopt met werk, gestopt met ongezonde relaties, huis onderverhuurd. Maar ik heb mezelf nog en heel veel lieve mensen om me heen.

Duur opname en behandeling: zo lang als nodig is. Dat is uitdaging nummer 1, leven zonder deadlines... Uitdaging nummer 2 is dit bericht. De eerste stap naar een echte oplossing is om er open over te zijn: je kan EN een instawaardig leven leiden met #reizen, #fitgirl, #foodporn, #workhardplayhard, #festivalnummerzoveel, #nogmeerfeestjes, CommunicatieTalent van het Jaar worden EN anorexia hebben. Het zijn allemaal hoofdstukken die bij mijn leven horen. Goede en slechte tijden, ze horen bij het leven. En dat is oké. Ik zal moeten dansen in de zon en leren vechten in de regen.

ZO. Dat is eruit. :) Door met uitdaging 3: gezond en gelukkig worden in 2019 zodat ik met uitdaging 4: iets waardevols doen met het gegeven dat 't leven niet altijd leuk is en dat dat ook mag, verder kan. To be continued.

En over dat ik hier zo open mijn probleem deel. Ja dat klopt, en het is niet per se dapper, want ik ben meer dan een probleem, maar ook klaar met het liegen, de geheimen, bullshit bingo's en verhalen dat ik overspannen zou zijn. Ik geloof dat in openheid de sleutel tot de oplossing ligt. Anders had ik 'm wel eerder gevonden vermoed ik  :)

I'll be back. Letterlijk EN figuurlijk :) en ook letterlijk figuurlijk.

TWEESTRIJD

Ga weg
Blijf hier
Vlucht, voor het te laat is
Het wordt beter, echt
Je kunt niet zonder
Verdraag
Vertraag
Verwonder
Verteerd door eenzaamheid
Verdriet dat slijt
Geef het tijd
Alles toch al kwijt

Blijf rennen
Gewoon heel even
Stil blijven staan
Bij een bewogen leven
Je kunt er niet aan wennen
Bang voor zoveel
Heb je het een kans gegeven?
Angst voor het leven
Grijpt je naar de keel
Niet meer naar het beste streven
Nog zoveel te beleven
Teveel om te overwinnen
Waar moet je beginnen?
Met die berg beklimmen

Hou me vast
Je kunt dit niet aan
Vlucht terug in zekerheid
Gun jezelf nou de tijd
Zoeken, op de tast
Raak de controle niet kwijt

Vaste gewoonten doorbreken
Duurt maanden, geen weken
Misschien is het nu zwaar
Maar het wordt altijd weer morgen
Waarom zou je voor jezelf zorgen?
Houd je hoofd koel
Wat moet je met die tsunami van gevoel?
Al die emoties, je kunt ze wel aan
De wereld zal er niet door vergaan 

Je kunt je demonen bedwingen
Steeds een toontje lager laten zingen
Het zal niet vanzelf gaan
Maar je gaat ze verslaan

Onder een berg van liefde gezwicht
Zoveel belangrijker dan eten en gewicht
Hoe je je eigen demonen vermoord?

LIEFDE is het antwoord.