Het is inmiddels ruim 4 jaar geleden dat ik mijn diagnose eetstoornis kreeg en ook al 4 jaar geleden dat ik mijn eerste gastblog mocht schrijven voor deze pagina. Een pagina waar ik me voor het eerst niet meer 'gek' voelde of in ieder geval niet meer alleen met al deze gedachten. Een plek waar ik herkenning vond, steun vond en vaak een schop onder mijn kont kon vinden.
Een plek waar ik schreef over mijn poliklinische behandeling, mijn eerste dagen dagbehandeling. Ik heb jullie meegenomen in mijn eerste week in een klinische opname. Proud2Bme werd de plek waar ik mijn strijd en gedachten kwijt kon.

Britt heeft vanaf 2017 tot in 2019 een aantal blogs voor Proud2Bme geschreven. Wil je ze nog eens doorlezen? Je vindt ze via de tag Britt Blogt. 

Het schrijven heeft me destijds enorm geholpen. Het gaf me inzicht in mijn hoofd en gaf me een meer realistisch idee van mijn eetstoornis en mijn gezonde kant. En nu? Waar sta ik nu? Het schrijven van de blogs op Proud2Bme heeft me een opening gegeven en gaf me een doel voor herstel; anderen motiveren en inspireren om óók voor herstel te kiezen. Het was geen lineaire strijd, het ging letterlijk met vallen en opstaan. Twee stappen vooruit, eentje terug en hoe langzaam ook, mijn doel had ik in zicht: volledig herstel van de eetstoornis.

Als je wilt herstellen, dan moet dat even al je aandacht krijgen. Wat je aandacht geeft, groeit, toch? Voor mij was het belangrijk om te beseffen wat er moest gebeuren in herstel. Ik moest accepteren dat ik ging aankomen, dat ik waarschijnlijk nog moest aankomen en dat ik mijn angsten aan moest kijken. Het is - naar mijn mening - onmogelijk om volledig te herstellen en bepaalde regels vast te houden.

Ga eens voor jezelf na:

• Heb jij regels rondom hoeveel je mag eten, wat je mag eten, wanneer je mag eten?
• Heb je regels over hoe je moet eten?
• Denk eens aan het eten met een theelepeltje of met een kleine vork? Moet je altijd op dezelfde plek zitten? In dezelfde volgorde handelen?
• Heb jij regels rondom samen met anderen eten? Moet jij langzamer eten, juist sneller eten? Moet jij het minste eten?

Een eetstoornis zit volledig verweven in je leven. Het kunnen ontzettend kleine dingen zijn die toch een onderdeel vormen van de eetstoornis. Kleine dingen verdienen net zo veel aandacht als de grotere en vaak duidelijkere tekens van de eetstoornis.

Besef vooral dat je meer verdient dan het leven met regels rondom eten.
Realiseer je dat je die mag doorbreken!

Ik voelde me heel lang niet 'ziek genoeg'. Ik had vaak een 'gezond' gewicht, maar een waslijst aan regels die anderen niet konden aflezen. Ik ben gaan beseffen dat ik het verdiende om zonder die regels te leven, ook al was het voor anderen niet duidelijk een probleem.

Een eetstoornis heeft niets te maken met gewicht of met hoe duidelijk het is af te lezen aan de buitenkant. Het heeft alles te maken met hoeveel 'last' jij er van hebt. Je mag zelf de regie nemen over jouw herstel en bepalen in welke stappen je de eetstoornis aanpakt. Je verdient het om vrij te leven!

Je gewicht zegt ook niets over wie jij bent als persoon. Ik weet dat dit niet altijd leuk is om te horen, ik hoorde deze zin ongeveer iedere week en toch is het wel de waarheid. Hoe dichter ik bij écht herstel kwam, hoe meer dit ook als de waarheid voelde. Niemand heeft me aangesproken op mijn gewicht, niemand heeft me ooit gezegd dat mijn eetstoornis niet ernstig genoeg was, niemand heeft me ooit beoordeeld over hoe ik vorderde in herstel. Het was wel iets dat de eetstoornis me vertelde, waar de eetstoornis me bang voor maakte: niemand zou me nog serieus nemen! Wederom een leugen van de eetstoornis.

Wees eerlijk naar jezelf, eerlijk naar je omgeving en eerlijk naar je behandelaren. Geef aan waar de eetstoornis macht neemt over je en doorbreek de cirkels.

Ik ben er gekomen! Ondanks al mijn valpartijen, missers en leermomenten. Die eerste blogs op Proud2Bme hebben er voor gezorgd dat ik ben blijven schrijven. Ik heb dit omgezet naar een boek dat in juni uitkwam. In het boek 'Van lockdown naar vrijheid' deelde ik mijn strijd, het gevecht en de kansen die ik greep om verder en verder te herstellen. De blogs die ik schreef voor Proud2Bme én de blogs die ik niet instuurde, nam ik allemaal op in mijn boek en ben enorm trots dat mensen dit kunnen lezen en er veel mensen zijn die er steun en kracht uithalen. Ook heb ik mijn ervaring inmiddels mogen inzetten als hulplijnmedewerker binnen de stichting WEET. Een vrijwilligersfunctie waarbij ik een paar uur per week vragen beantwoord rondom eetstoornissen voor naasten, een luisterend oor bied voor mensen die het gevecht aan zijn gegaan of even niet meer weten of ze goed bezig zijn of niet.

Wat ik hiermee vooral wil delen, is dat hoe donker je dagen ook zijn, hoe uitzichtloos het ook lijkt: het is mogelijk. Blijf vechten, blijf de woorden van de eetstoornis filteren en benoemen, bespreek ze met mensen die je kunnen helpen om ze om te buigen. Het is mogelijk om je gewicht te accepteren en je bijbehorende lichaam dankbaar te zijn! Blijf vechten, stel doelen en laat ze niet los! Als ik het kan, kun jij het ook!

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.