Vrijdag op NPO3: Talking to anorexia van Louis Theroux

 

Een tijd geleden schreef ik reeds over de nieuwste documentaire van Louis Theroux over anorexia: Talking to anorexia. Deze was toen nog enkel te zien via BBC, maar wordt vrijdag 23 februari uitgezonden door NPO3 en is hierna nog een week online te bekijken. In Talking to Anorexia stapt Louis twee van de grootste behandelingsfaciliteiten voor eetstoornissen in Londen binnen. Zowel binnen als buiten de ziekenhuizen ontmoet hij vrouwen van verschillende leeftijden, in verschillende stadia van hun ziekte.

Louis brengt een bezoekt het St Ann's Hospital en Vincent Square Clinic in Londen. Hij ervaart er de dagelijkse routine van de cliënten: het afgesproken eten, het wegen en de groepstherapiesessies. Louis merkt dat de vrouwen verschillend tegen hun ziekte aankijken. De één vecht tegen een nieuwe opname in het ziekenhuis, de ander wil niet inzien dat ze ziek is.

Tijdens de gesprekken wordt ook duidelijk dat er veel misvattingen bestaan over de eetstoornis anorexia. Het zijn niet alleen jonge vrouwen die deze ziekte lijden. Theroux ontmoet de 63-jarige Janet die al sinds haar achttiende worstelt met haar eetstoornis. Ze legt hem uit dat de relatie tussen de stoornis en de persoon die er aan lijdt zeer complex is: haar gedachten wisselen telkens tussen haar gezonde en haar anorectische zelf.

Talking to anorexia: vrijdag 23 februari, 20.25 uur op NPO 3.
De aflevering is daarna een week online te bekijken.

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

joya - Donderdag 25 januari 2018 19:30
Was toevallig gister op canvas om kwart over 9 op tv!
Zonnetje - Donderdag 25 januari 2018 19:32
Komt het zeker weten morgen op tv? In m’n tv-gids staat wel een documentaire van Louis Theroux, maar een ander onderwerp :)
Ikea - Donderdag 25 januari 2018 19:36
as vrijdag is niet 23 februari...?
Noa - Donderdag 25 januari 2018 20:11
Vrijdag is toch niet de 23e van februari? Volgens mij staat er een foutje in, de datum zal wel niet kloppen. Maar ik wil het hoe dan ook kijken! ♥
Maya - Donderdag 25 januari 2018 20:51
Hij is 23 februari te zien, dus nog een maandje wachten ;)
Redactie Proud2Bme - Donderdag 25 januari 2018 21:42
Klopt, de docu wordt vrijdag 23 februari uitgezonden :)
wickey - Donderdag 25 januari 2018 23:36
Afgelopen woensdag gezien op canvas. Wil het nog keer zien. Zeer indrukwekkend en heftig.
anoniempje - Vrijdag 26 januari 2018 11:27
Ik zag hem al
maar vond het alleen maar een bevestiging van een cliche : dun zijn voor een eetstoornis.
Ik heb hem niet volledig uitgezien omdat ik er niet zoveel aan had
Robin - Vrijdag 26 januari 2018 21:18
Ik vond het heel mooi. Hij is een goed interviewer en documentairemaker. Ik kan ook zijn andere documentaires aanraden.
britneyangel - Zaterdag 24 februari 2018 11:45
ik heb het vanmorgen gekeken , ik vond het intressant maar heftig
Mirjam - Zaterdag 24 februari 2018 19:59
erg heftige docu.. vooral het verhaal van de vrouw van 65 vond ik verschrikkelijk en ergens ook heel angstaanjagend. dat ondanks al de pogingen je hele leven alsnog in het teken kan komen te staan van een eetstoornis; dat is echt mijn grootste nachtmerrie..
meninkje - Zondag 25 februari 2018 05:59
Toen ik het eerste stukje zag, kreeg ik de kriebels. Die uitspraak van "als jij nu dit of dat zegt, eet ik een week niet" (van de 63-jarige patiënte Janet) vond ik niet zo handig, al begreep ik het mechanisme dat erachter zit wel. Maar het klonk erg manipulerend en provocatief. Natuurlijk heeft een eetstoornis soms iets manipulatiefs, maar mensen die er geen kennis van hebben kunnen zo'n uitspraak gemakkelijk opvatten als "zie je wel, een eetstoornis is gewoon aandachttrekkerij". Dan werkt zo'n documentaire alleen maar tegen het kweken van erkenning en begrip (maar misschien was dat ook wel niet het beoogde doel.....?).

Op zich vind ik het trouwens wel goed dat hij ook een oudere vrouw heeft gevolgd, want eetstoornissen komen niet alleen voor bij tienermeisjes. Om diezelfde reden vind ik het jammer dat hij die ene jongen, die wel in beeld kwam (in het begin), niet heeft gevolgd. Maar het kan natuurlijk zijn dat Louis dat wel wilde, maar de jongen niet ;-)

However, ik kreeg bij Janet het gevoel dat ze stiekem wel trots was op haar eetstoornis, zoals ze over haar eetgewoontes praatte en spontaan haar handen/nagels aan Louis liet zien. Ze wilde steeds bevestigd worden in haar eetstoornis. En het is natuurlijk vooral heel treurig, dat iemand dat nodig heeft, maar juist dát kwam niet zo goed uit de verf. Zeker niet voor mensen die onbekend zijn met de ziekte.

Maar gelukkig heb ik niet meteen weggezapt, want later werd dit stereotype beeld wel gerelativeerd door uitspraken als "It's not about being attractive" (van patiënte Jess) en "they are symptons of your illness" (van Louis, als Jess zegt zich te schamen voor haar bewegingsdrang). En dat Louis een paar keer tegen iemand zei "I feel so sorry you have to go through this", dat vond ik zo mooi. Zonder vragen, zonder veroordeling, gewoon: Ik vind het rot voor je dat je zo in gevecht bent met jezelf. Ondanks dat hij het niet echt begreep, toonde hij wel begrip.

Bij Ifzana werd gezegd dat er bij haar niet werd gemikt op full recovery. Goed dat hier open over kon worden gesproken. Dat sommige mensen hun eetstoornis zó hard nodig hebben, dat "beter worden" wellicht niet mogelijk is. Of in elk geval nóg niet. En dat je dan beter kunt gaan voor een leefbaarder leven mét (een stukje) eetstoornis dan voor volledig herstel.

Ook een pluspunt (vond ik), is dat de ouders van Rosie een podium kregen in het programma. De spanningen binnen het gezin werden goed neergezet. Jammer dat de familieleden/vrienden van de overige deelnemers aan de documentaire niet gevolgd zijn. Er zijn zoveel manieren waarop de omgeving kan reageren, en nu hebben we er maar 2 gezien. Maar ja, je kunt niet alles hebben ;-)

Anoniem - Zondag 25 februari 2018 09:55
Ik ben al een tijd hersteld van mijn eetstoornis, maar door het kijken naar zo’n documentaire ga ik me heel down voelen. Het Werkt niet echt mee, ik had het niet moeten kijken misschien.
M. - Maandag 26 februari 2018 13:23
Er waren weinig succesverhalen in deze documentaire. Behoorlijk heftig. Ook kwamen de achterliggende oorzaken wat beperkt aan bod (het woord 'trauma' is bijvoorbeeld niet gevallen, terwijl dat vaak een reden is). Maar de personen die we te zien kregen, werden wel integer en oprecht geportretteerd. Louis is goed en zuiver in wat hij doet.