Spraakmakende zaken: Anorexia
Acht jaar en dan al anorexia? Dit klinkt misschien absurd, maar deze eetstoornis manifesteert zich op steeds jongere leeftijd. Het is niet zo dat achtjarigen in de rij staan voor de klinieken, maar kinderen met anorexia zijn niet langer een uitzondering. Er is sprake van een stijging van patienten onder 14 jaar. Hoe komt dat? Wat doen we eraan? En waarin verschilt een kind met een eetstoornis van een tiener met dezelfde stoornis?
In Spraakmakende Zaken het verhaal van de 12-jarige Roos. Een sportief meisje met een droom: de beste hockeyer worden. Ze wilde daarom zo gezond mogelijk eten, maar deze focus op gezond leven ontwikkelde zich tot anorexia. Het ging zo slecht met haar dat ze terecht kwam bij Rintveld in Zeist, waar ze kinderen met een eetstoornis zowel poliklinisch behandelen als opnemen. Kinderpsychiater Annemarie van Elburg van dit centrum vertelt over de behandeling van kinderen met anorexia.
In de uitzending verder Eric van Furth, bijzonder hoogleraar eetstoornissen, over het gevaar van anorexia. In vergelijking met andere eetstoornissen is anorexia de kleinste groep van eetstoornissen. De moeder van Roos vertelt over hoe haar rol als ouder veranderde toen het zo slecht met haar dochter ging.
Abrupt stoppen
Van de 150 kinderen bij Rintveld is zo'n 40% jonger dan 13 jaar. Anders dan pubers met een eetstoornis stoppen kinderen abrupt met eten. Ook is anorexia bij kinderen gevaarlijk vanwege hun lage vetpercentage.
Rol van ouders
Over de invloed van de media en de belangrijke rol van ouders in de behandeling van jonge kinderen met anorexia praat Paul Rosenmoller met Eric van Furth.
Bekijk de uitzending
Bron: Ikonrtv.nl
Gerelateerde blogposts
Reacties
je kan het ook morgen terug kijken of terug kijken op uitzending gemist?
X
https://www.kijktvonline.nl/#Top ;)
Dat viel mij ook op. Ik ben eigenlijk wel heel benieuwd hoe het dan komt dat kinderen van 12-13 jaar altijd zo snel genezen zijn! Want ze vertelden wel dát dat zo is, maar niet de reden. Is daar eigenlijk ook onderzoek of iets naar gedaan?
Want de meesten hebben toch altijd wel een aantal jaar een eetstoornis..
Ik zei het alleen maar omdat het voor sommigen erg triggerd is en daarbij komt dat ik het erg jammer vind dat de ernst vaak gekoppeld wordt aan de (laagheid van) het gewicht...
Toen de presentator ook vroeg wat zij dan zoal over zichzelf dacht, gaf ze een ander antwoord dan je zou verwachten. Ze vertelde dat ze over kcals en dergelijke dacht. Maar dus niet de relatie van eten op haar zelfbeeld.
Dat is bij tieners en volwassenen veel sterker ontwikkeld. Dus daarom wellicht ook lastiger om te behandelen? Mijn hypothese ;-).
Hulde aan Eric van Furth, die meteen al duidelijk maakt dat anorexia slechts een kleine groep is, en dat boulimia en BED veel meer voorkomt. (Nou ook nog de niet-zichtbare eetstoornissen erbij ;-).)
En aaargh, waarom moet ie nou vragen op het eind hoeveel ze nu weegt? Ik zag duidelijk dat ze daar liever geen antwoord op wilde geven, maar uit beleefdheid maar antwoordde. Roos, volgende keer gewoon zeggen: 'Dat is privé en niet van belang voor dit gesprek. Ik zie er gezond uit en ik voel me gezond!'
Op naar je hockeycarrière, of wat voor carrière dan ook.
Geen angst- en paniekaanvallen en niks over de gedachtengang van een patient.
Tuurlijk is het Roos gegund en super dat ze zo snel hersteld is! En idd. dat vragen naar het gewicht ;-(..........
Ik vind het natuurlijk ook super voor Roos dat het nu zo goed gaat, maar vond het inderdaad ook een beetje een successtory. Het verhaal werd verteld en het werd afgesloten met een happy end. Er werd veel over eten en gewicht gepraat en dat is natuurlijk niet het uiteindelijke probleem, het uit zich in wel/niet eten en afvallen/aankomen. Wat me wel opviel was dat Roos op het eind nog zei dat het af en toe nog wel moeilijk is. Die eerlijkheid vond ik goed van haar.
Verder een goede aflevering! Knap dat Roos zo haar verhaal durft te doen op tv!
NAO is een combi van de drie eetstoornissen die hij benoemt. Hij weet heus wel dat dit bestaat. Het is toch juist goed dat hij ipv direct door te gaan op anorexia begint over dat er ook nog andere eetstoornissen bestaan die veel vaker voorkomen?
maar waarschijnlijk interpreteer ik het alleen zo, en heeft hij het niet zo bedoeld, dat kan ik me namelijk niet voorstellen.
Maar ik weet uit ervaring dat, als je zelf een eetstoornis hebt, de kans op een negatieve interpretatie erg groot is. Maar volgens mij is er dan meestal sprake van projectie, waarbij je je eigen (negatieve) mening/oordeel aan een ander toedicht. Dus als jij zelf eigenlijk vindt dat anorexia symbool staat voor 'sterk en gedisciplineerd zijn', terwijl je de andere eetstoornissen ziet als teken van zwakte (het vasten niet kunnen volhouden, c.q. een loser zijn), is de kans groot dat je dat oordeel ook in zijn reactie meende te horen. Terwijl hij zoiets echt niet heeft gezegd. Misschien gaf zijn benaming 'ongecontroleerde eetbuien' jou het idee dat hij eetbuien iets voor losers vond, maar dat komt dan waarschijnlijk door de betekenis die jij aan dat woord (ongecontroleerd) hebt gegeven. Jouw mening over 'ongecontroleerdheid' is waarschijnlijk negatief, waardoor je denkt dat hij er ook wel zo over zal denken. Maar objectief gezien betekent het gewoon dat het iets is waar je geen controle over hebt/ervaart. Zonder mening of oordeel dus.