Vanaf vanavond kunnen we allemaal weer kijken naar de belevenissen van een groep modellen in spé in het programma Holland's Next Top Model. Daphne Deckers moet dit jaar (2013) het veld ruimen voor Anouk Smulders die de meiden stuk voor stuk naar huis mag sturen totdat er één winnares overblijft. Zij gaat naar huis met een modellencontract en een covershoot voor glamour. Maar voordat het zover is zal een een keiharde onderlinge concurrentiestrijd losbarsten tussen de jonge dames, althans dat is wat we gewend zijn van dit programma. Toen ik nog een eetstoornis had keek ik graag naar dit programma, maar of het echt goed voor me was...

Ik volg America's en Holland's Next Top Model al vanaf het begin. Het bekijken van dit programma vond ik altijd erg fijn. Ik kon er echt naar uitkijken en wilde het liefst geen uitzending missen. In dat opzicht had dit programma een positief effect op mij.

Daarentegen had het programma ook een negatieve invloed op mij, maar dat lag in weze misschien niet aan het programma. Het lag meer aan mijzelf en aan de manier waarop ik met het kijken naar deze jonge vrouwen omging. Het kernwoord in deze is toch wel: Vergelijken. Ik vergeleek mezelf met al die meiden en kwam er op zo ongeveer alle fronten slechter uit.

Dunner
Al die meiden waren in mijn ogen dunner dan ik. Ze waren niet alleen dunner maar ook langer en dat maakte ze in mijn ogen sowieso meer perfect. Ze hadden een plattere buik, dunnere bovenbenen, mooiere billen en een strakkere kaaklijn. Tegen mij werd in die periode gezegd dat ik niet meer moest afvallen en echt wat moest aankomen, terwijl deze meiden een minstens zo dun waren en helemaal niet hoefden aan te komen. Zij hadden zelfs een mooie carrière in het vooruitzicht. Ik vond het ontzettend oneerlijk dat ik gezien werd als ongezond, terwijl zij gezien werden als modellen. Mijn motivatie om meer te eten en tegen mijn eetstoornis te vechten nam hierdoor af.

Knapper
Al die meiden waren stuk voor stuk prachtig. Heel soms was ik wel tevreden met mijn uiterlijk, maar als ik naar deze meiden keek, dan viel ik volledig in het niets. Ik voelde mezelf met de minuut lelijker worden. Natuurlijk hadden zij mooie make-up op en werd hun haar gedaan, maar zelfs met 6 lagen make-up op zag ik er nog niet zo mooi uit. Bovendien waren de meeste modellen ook zonder make-up prachtig. Ze hadden een gladde huis, grote ogen, lange wimpers en ga zo maar door. En de weinige nerdy meisjes waarvan ik eerst dacht erbij niet helemaal in het niet te vallen werden ge-make-over't tot ware vampen.

Bijzonder
Al deze meiden waren bijzonder. Ze kwamen op televisie, hun haar en make-up werd gedaan, ze woonden in een luxe appartement, deden tal van geweldige fotoshoots en werden geinterviewd in magazines en uitgenodigd in allerlei programma's. Iedereen vond deze meiden bijzonder en mooi en ze kregen hierdoor heel veel bevestiging. Ik was in die periode vreselijk onzeker over mijzelf en was hierdoor ook erg op zoek naar bevestiging. Ik kreeg alleen bij lange na niet zoveel bevestiging als deze meiden. Logisch, want ik was niet zo bijzonder, mooi, leuk en populair. Ik was maar een zielig meisje met een eetstoornis die in therapie zat.

Toekomst
Terwijl ik zonder opleiding en werk suf in therapie zat waren deze meiden bezig met een geweldige toekomst. Ik wilde ook graag concreet bezig zijn met mijn toekomst, maar ik zat met die stomme eetstoornis en depressie. Mijn toekomst leek kilometers ver weg en twijfelde of ik ooit wel zo'n uitdagenende en leuke toekomst zou krijgen als deze jonge vrouwen. Ik voelde me mislukt en gefaald. De meeste waren zelfs nog jonger dan ik. Wat had ik nou tot dusver bereikt, bijna niks!

Eten
Ik vergeleek mijn eten met dat van de meiden op televisie. Zij aten allemaal heel goed en toch waren ze zo dun. Dat frustreerde me. Waarom kon ik niet gewoon normaal eten? Waarom had ik van die vieze eetbuien? Deze meiden leken allemaal normaal en positief met eten om te gaan. Ik wilde dat ook, maar het lukte me gewoonweg niet. Dit frustreerde me en maakte me voelen als een mislukking.

Het kijken naar programma's als ANTM en HNTM, die volledig draaien om het uiterlijk van mensen, leverde mij eigenlijk meer nadelen op dan voordelen. Ik kan hiervan de schuld bij het programma leggen, maar dat is misschien niet helemaal eerlijk, want er zullen ook zat meiden zijn die zichzelf niet zo vergelijken de next top modellen. Voor iemand als ik, onzeker en met een negatief zelfbeeld, zorgde het voor een slechter gevoel over mezelf. Ik voelde mijzelf al niet mooi en mislukt en na het kijken van een aflevering werd dat gevoel nog eens versterkt. Ik was me hier echter niet altijd even bewust van.

Neem even de tijd om stil te staan bij de vraag of kijken naar HNTM écht goed voor jou is. Heeft het meer nadelen dan voordelen, vraag jezelf dan af of het verstandig is om er vanavond naar te kijken.

Lees ook dit blog over America's Next Top Model en triggers