Vorige week maandag was de eerste aflevering van het indrukwekkende programma Family Island te zien op RTL 4. Ik heb een kijkje genomen en vond het interessant om te zien. Ik was wel wat verbaasd over de aanwezigheid van de jongere broertjes en de heftigheid van de problematiek van de jongeren, maar daarover later meer. In Family Island volg je vier gezinnen, ver weg van de dagelijkse realiteit op een klein tropisch eiland. Het lijkt een droomplek voor een droomvakantie, maar de werkelijkheid is volstrekt anders. De gezinnen hebben één ding gemeen: al jaren worden ze verscheurd door bijna onoplosbare problemen met een onhandelbare tiener. Kleine discussies ontaarden in de grootste ruzies en de kinderen stelen en liegen over van alles.

Sommige kinderen zijn best agressief naar hun ouders en broertjes of zusjes. Ze zijn ten einde raad, alle hulpstations zijn al gepasseerd. Uithuisplaatsing van de tiener lijkt soms de enige oplossing. In het programma neemt Johnny de Mol deze gezinnen mee naar het eiland Pulau Macan in Indonesië, met maar één doel: de negatieve spiraal doorbreken zodat alle gezinsleden weer normaal met elkaar onder een dak kunnen leven. Gedurende twee weken zijn de gezinsleden op zichzelf, maar vooral op elkaar aangewezen. Johnny is als presentator van begin tot eind betrokken bij de gezinnen. Hij werkt hierbij samen met twee coaches die hem helpen het gedrag van de deelnemers te veranderen. 

Kinderen met problemen op televisie?
De afgelopen jaren kunnen we steeds vaker kijken naar reality programma's waarin mensen met hun psychische problemen op televisie zijn. Denk bijvoorbeeld aan Levenslang met Dwang, Family Matters, Van Etter tot Engel, Van de Straat en Verslaafd. Programma die enorm interessante televisie opleveren en in de meeste gevallen ook een kijkcijferkanon zijn. In medialand draait het vooral om kijkcijfers en uiteindelijk geld en daarom vraag ik me af in hoeverre het goed is om minderjarige jongeren mee te laten doen aan dit soort programma's. Zij kunnen de gevolgen van hun deelname absoluut nog niet overzien en worden nu wel op een vrij extreme manier geportretteerd. Is dit iets waar zij over vijf jaar als ze nét een nieuwe relatie krijgen of op zoek gaan naar een baan mee geconfronteerd willen worden?

Een paar weken lang op een tropisch eiland doet geen wonderen. Het kán helpen, maar een goede familietherapeut of behandeling in Nederland zónder camera kan dat ook. Niet alleen de kinderen van gemiddeld 14 jaar waar de familieproblemen om draaien zitten op het eiland, ook de broertjes en zusjes van soms nog geen 7 jaar oud. Is dat werkelijk waar we zulke jonge kinderen aan bloot moeten willen stellen, ons kijkplezier? Waarom kiezen ouders ervoor om zich op te geven voor een reality show die uiteindelijk enkel draait om kijkcijfers en geld en waarbij hun kwetsbare kind voor altijd op deze manier gezien kan worden door de wereld? Is dat verstandig of moeten we dat ouders eigenlijk afraden?

Moeten we kinderen met (psychische) problemen wel blootstellen aan dit soort shows en alle gevolgen ná het programma die voor niemand te overzien zijn?

♥ Marise
Omdat Marise niet naar school gaat en niet werkt, sturen haar ouders elke dag de straat op. Maar ondertussen steelt Marise van alles.

♥ Dario
Dario is losgeslagen. Hij gaat zijn eigen gang en lapt alle regels van zijn ouders aan zijn laars.

♥ Elyza
Elyza heeft twee kanten. Ze kan lief zijn, maar als ze boos is dan terroriseert ze het hele gezin.

♥ Cedric
Cedric is onhandelbaar en behandelt zijn ouders zonder enig respect.

Family Island is iedere maandag om 20.30 uur te zien bij RTL 4

Bron: rtl.nl