Woorden kunnen steken

 

Terwijl ik deze gastblog schrijf, geniet ik van een stukje melk chocolade en een kop thee. Iets wat ik jaren geleden niet zou zeggen en als ik dat deed, erover loog. Ik kan weer genieten van de verschillende smaken die eten kan geven en het ideaalbeeld in mijn hoofd is verandert. Vanaf mijn 12e begon ik te rommelen met eten. Het leek onschuldig. Alleen dit bleef doorgaan tot ongeveer mijn 18e, toen ik met therapie begon.

Het begon allemaal met een motivatie traject, want echt aankomen of eten wilde ik nog niet. Hierna volgde meer therapie en huiswerkopdrachten en daarna weer meer therapie. Het heeft in totaal iets van 2 jaar geduurd om echt op gezond gewicht te komen en niet meer te braken. Echter, vanbinnen waren de eetstoornis gedachtes er nog wel en ook hier heb ik hard aan gewerkt. Ik had heel veel verkeerde opvattingen over mijn eigen lichaam en het eten en dit veranderde ook, maar een paar zijn er nog steeds. Dit komt niet, omdat ik ze niet tegenspreek, want dat doe ik. De gedachtes die ik heb, zijn echt tegen mij gezegd in het verleden. Als ik soms wat eet, dan hoor ik het weer.

meisje spiegel

Ik hoor mijn ex zeggen dat ik moet afvallen en hij wijst meisjes aan in een tijdschrift waar ik op moet gaan lijken. Ook geeft die een klein tikje op mijn hand op zijn verjaardag als ik nootjes wil eten. ‘Je mag geen nootjes meer eten, je moet afvallen’, zei die. Deze twee gebeurtenissen blijven in mijn hoofd zitten en soms komen ze weer op de voorgrond. Het is zoveel moeilijker om deze gedachtes tegen te spreken, want ik weet dat ik ze niet heb verzonnen. Het is echt gebeurd, maar het was gelogen. Ik was namelijk niet dik en had een gezond gewicht.

Ik ben heel erg blij dat ik geen ondergewicht meer heb en ook dat ik eet waar ik zin in heb. Toch, blijven de zinnen in mijn hoofd spoken en moedigen die mij aan om weer even op de weegschaal te staan. Misschien dan niet dat strakke jurkje aan te doen, maar iets waar ik mijn figuur in kan verstoppen. Het zijn die kleine acties die ik soms doe, die een terugval kunnen veroorzaken en dat wil ik niet. Mijn ex is mijn gestoorde eet stem in mijn hoofd die ik niet kan vergeten.  

Vaak lees ik motiverende teksten over het genezen van een eetstoornis. Dat dat meisje in je hoofd ongelijk heeft en dat je mooi ben, zoals je bent. Bij mij is het alleen geen meisje, maar een jongen die het zegt. Hij kan gelogen hebben, maar toch geloof ik hem nog tot op de dag vandaag. Ik eet wel weer gezond en eet ook wat ik zelf lekker vind. Alleen als ik een tijdschrift in blader en een meisje zie, dan hoor ik hem weer zeggen: ‘dat meisje, op haar moet je lijken’.

Soms is de druk van de maatschappij om af te vallen dichterbij dan je denkt. Soms is het in je directe omgeving. Iemand waarvan je dacht dat die om je gaf, die je leert om niet van jezelf te houden. Het afleren is een proces en op een dag ben ik sterker dan die stem in mijn hoofd die zegt dat ik moet afvallen. Mijn lichaam is weer op gezond gewicht, maar mijn hoofd is er nog niet. Maar dat komt nog wel. Alles met de tijd.

Waar ik heen wil gaan met dit verhaal is dat woorden kunnen steken. Je kan ze langer met je mee dragen dan andere mensen soms denken. Laten we nadenken voordat we woorden zeggen, voordat we ze uitspreken en wees je zelf. Iedereen is mooi op z’n eigen manier. Er is niemand zoals jij dus, wees jezelf. De schoonheid zit hem in het zijn wie jij bent.  Het heeft mij lang geduurd om dit te kunnen zeggen. Nu is het makkelijker om te zegen tegen iemand anders dan het zeggen tegen mijzelf, maar ik kom er wel. Ik ben gewoon mezelf ☺

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

J - Vrijdag 26 januari 2018 20:37
Jeetje dit is zo ongeloofelijk herkenbaar. Mij eetstoornisstem is ook mijn ex, die dit soort opmerkingen heeft gemaakt. Juist omdat iemand anders het gezegd heeft, voelt het meer waar dan als je het zelf bedacht hebt. Ik loop dus ook nog steeds met die stem rond en geloof hem tot op de dag van vandaag nog steeds.. Ik vertrouw hierdoor ook geen enkele man en die stem in mijn hoofd zegt dat alle mannen me net zo lelijk zullen vinden als hij. Maar ik vecht tegen die stem, en ik ben heel blij dat je dit gedeelt hebt, ik dacht echt dat ik de enige was met zo'n verhaal. Dus dankje voor het delen.

Als iemand hier ook advies of ervaringen mee heeft, is meer dan welkom..
Layla - Vrijdag 26 januari 2018 23:39
Hoi j, het was niet de bedoeling om mijn ex de schuld te geven, want ook al heeft die veeel nare dingen gezegd. Ik ben zelf verantwoordelijk geweest voor alles wat ik mij lichaam heb aangedaan. Mijn eetstoornis was er ook al jaren voor.
Hem, maar hij gaf net dat zetje wat ik niet aankon en ik echt afgleed naar ongezobd gewicht. Naar dat er ook zulke dingen zijn gezegd tegen jou! Sterkte❤️
Meisje14 - Zaterdag 27 januari 2018 06:40
Toch wel een beetje herkenbaar. Nu even geen toelichting maae ik snap wat je bedoeld. Blijf in je omgeving (naast je ex dan) navragen of diE stem eigenlijk wel klopt? Knuffel
M. - Zaterdag 27 januari 2018 14:23
Heel herkenbaar. Bij mij weliswaar geen ex, maar een klasgenoot en een lerares die opmerkingen maakten over mijn gewicht die me altijd zullen bijblijven. De jongen in mijn klas schold me een keer uit voor vetzak toen ik het opnam voor een andere jongen die hij in elkaar sloeg. Daarmee hoorde ik bevestigd wat ik zelf al dacht. Toen ik jaren later tijdens mijn anorexiaperiode voorbij die jongen liep op school, lachtte hij me weer uit en zei tegen zijn vriendengroep dat ze maar eens moesten vragen of ik een snoepje lustte. Dat vond hij een heel grappige vraag om te stellen aan een anorexiapatiënte.
Toen ik vlak na zijn eerste opmerking was begonnen met afvallen en keihard mijn best deed (ik was toen ook echt iets te zwaar), deed mijn lerares er nog een schepje boven op door te zeggen tegenover de hele klas dat ik nooit dun zou worden. De moed zonk me toen in de schoenen, maar overtuigde me ook dat het afvallen nooit een gevaar zou worden, want slank zijn was kennelijk niet voor mij weggelegd. Dan maar zo dun mogelijk worden en zien waar het schip strandt. Dat strandde helaas diep in het ondergewicht waarvan ik dacht dat dat onmogelijk was voor mij.
Uiteindelijk ontkrachtte de opmerking van de lerares zich, omdat ik helaas zelf het tegendeel had bewezen. Voor die jongen was het kennelijk nooit goed genoeg want dik of dun, opmerkingen maakte hij toch wel. Toen ik later oud klasgenoten sprak, bleek hij meer mensen echt vaak gekwetst en gepest te hebben, dus snapte ik dat dat probleem echt bij hem lag. Het maakte me wel boos dat mede door zijn toedoen meerdere mensen in therapie terecht gekomen zijn uiteindelijk. Maar ik weet dat van beide stemmen niks klopt. Het zijn ook maar mensen en geen alwetenden. Maar poeh wat kunnen woorden soms veel impact hebben... Ben het met je eens dat mensen soms wel wat langer mogen nadenken voor ze iets zeggen.
Liv. - Zaterdag 27 januari 2018 15:35
Herkenbaar dat woorden van andere mensen zo kunnen blijven hangen.. Ik kan het maar niet uit m'n hoofd krijgen dat een vriendin mij 6 jaar geleden dik heeft genoemd, mensen die toen zeiden dat ik altijd zoveel eet, en een vriendin die me "emotieloos" noemde. Dat versterkte allemaal mijn zelfhaat, ook al weet ik dat ze het niet slecht bedoelden.
Woorden van anderen kunnen me onverwacht zo erg raken, dit laat ik dan wel niet zien, maar het is moeilijk hiermee om te gaan.
D - Zaterdag 27 januari 2018 21:18
Die jongen is het hardst gestoken van allemaal en geïndoctrineerd over hoe een meisje zou moeten zijn, zodat hij kan pronken oid. Wat een zieligerd.