In mijn leven heb ik meerdere hulpverleners en hulpverleningsinstanties gezien. In de loop der jaren heb ik verschillende therapieën gehad, waaronder veel gesprekstherapie, creatieve therapie en sociale vaardigheidstrainingen, en ook nu krijg ik nog therapie. Ik krijg schematherapie en PMT. Beide individueel. Het is niet gemakkelijk, ik vind het zwaar en confronterend, maar ik weet dat het mij veel op kan leveren. Ik wil graag met jullie delen wat ik van therapie heb geleerd, tot nu toe, want de komende tijd kan ik er vast wat aan toevoegen.

Een klik
Ik heb geleerd dat het heel belangrijk is om een klik te hebben met je therapeut. Ik heb gesprekken gehad met mensen waarbij de klik afwezig was en hierdoor hielp de therapie mij ook niet. Ik ging er met steeds meer tegenzin naartoe en uiteindelijk ben ik voortijdig gestopt. Als je merkt dat er geen klik is, is het goed om dit met je therapeut te bespreken en samen te kijken wat eraan gedaan kan worden. Je kunt dan bijvoorbeeld een andere therapeut krijgen waarmee het (hopelijk) wel klikt. Het is misschien niet makkelijk om dit aan te geven en het is goed om de therapeut een eerlijke kans te geven, maar als het echt niet blijkt te werken, is het zonde om het langer dan nodig voort te zetten. Gelukkig ervaar ik momenteel wel een klik.

Zelf willen
In therapie kun je veel leerzame opdrachten krijgen, goede adviezen en wijze woorden, maar het is aan jou of je het binnen wilt laten komen en er iets mee wilt doen. Anderen kunnen zich keihard voor je inzetten, maar jij moet de stappen zetten. In mijn puberteit voelde ik heel veel weerstand en ware motivatie ontbrak. Ik zat niet te wachten op mensen die mij gingen vertellen wat ik wel en niet moest doen. Ik dacht het zelf beter te weten en ik volgde enkel behandelingen, omdat ik daartoe werd verplicht. Niet omdat ik het wilde. Hierdoor waren de resultaten van de therapie zeer matig, tot grote teleurstelling van mijn familie. Gelukkig kwam de wil later wel en ook nu is die er nog, maar wat ik in theorie leer in praktijk brengen, blijf lastig. Ook als je graag verandering in je situatie wilt, hoeft dat niet te betekenen dat het allemaal lukt, maar als de motivatie er wel is, is dat al heel wat.

Open en eerlijk zijn
Van huis uit ben ik het niet gewend om openlijk te praten over mijn gedachten en emoties en de dingen die in mijn leven spelen. In therapie wordt dit wel van mij verwacht en dat vind ik heel lastig. Ik vind het makkelijker om erover te mailen en dat doe ik regelmatig, maar naarmate ik meer vertrouwen opbouw, durf ik steeds meer face-to-face te bespreken. Als het helemaal niet goed gaat of als er iets is waar ik erg mee zit, probeer ik dit altijd eerlijk aan te geven, zodat ik er niet alleen mee rond blijf lopen en er hulp bij kan krijgen. Ik schaam me vaak en het voelt vaak stom en raar, maar toch ben ik van veel dingen blij dat ik ze gedeeld heb, al was het stamelend of lachend van de spanning en de zenuwen. Hierdoor kan ik er een andere kijk op krijgen en ik leer ook vaker open en eerlijk te zijn in het dagelijks leven. Dat heeft zeker voordelen. Het kan bijvoorbeeld erg opluchten.

Emoties toelaten
Zoals ik net schreef, kan ik gaan lachen van de spanning en de zenuwen. Ook als ik eigenlijk wel kan huilen, kan die lach op mijn gezicht verschijnen en dat kan mij erg storen. Ik weet nog dat ik vorig jaar tijdens een evaluatiegesprek bij de Ursula ineens in huilen uitbarstte. Ik schrok er zelf van, omdat ik het niet gewend ben van mijzelf. Ik voelde me ongemakkelijk en ik schaamde me voor mijn tranen, maar tegelijkertijd voelde het zo bevrijdend om ze gewoon toe te kunnen laten en te laten zien hoe ik me echt over de situatie voelde. Het is niet erg om je verdriet te tonen, of een andere emotie. In therapie ga je aan de slag met moeilijke zaken en het is niet gek als dat veel in je losmaakt en van alles omhoog haalt. Ik weet nog dat ik achteraf in de spiegel keek en vond dat ik er niet uit zag met die uitgelopen mascara, maar al gauw dacht ik: jammer dan. Ik ben geen robot. Ik ben een mens met emoties en uitgelopen mascara veroorzaakt door tranen, hoort daar ook bij. Een perfect plaatje hoef ik niet te zijn. Niet in therapie, niet in het dagelijks leven, dus welkom, zwarte vegen.

Confrontaties aangaan
Toegeven dat je problemen hebt en moeilijkheden onder ogen komen, is erg confronterend, maar het is wel een belangrijke stap om ermee aan de slag te kunnen gaan en er verandering in te krijgen. Ik heb de neiging om op de vlucht te slaan en confrontaties uit de weg te gaan, maar uiteindelijk helpt dit mij niet vooruit. In therapie leer ik bij situaties stil te staan en problemen te erkennen, in plaats van te ontkennen. Je bent niet in therapie om je kop in het zand te steken en struisvogelpolitiek te spelen. Daar kom je niet verder mee. Ga confrontaties aan, hoe zwaar het ook is. Je bent immers in therapie om aan je problematiek te werken. Je mag eerlijk zeggen dat je het erg eng vindt, zodat je ondersteuning kunt krijgen, maar ga niet elke confrontatie uit de weg, hoeveel energie het ook vergt. Je kunt meer aan dan je denkt, want je bent sterker dan je denkt.

Doorzetten
Therapie is vaak een langdurig proces. In het begin kan het lijken alsof er niets verandert. Het kan zelfs zo zijn dat alles alleen maar lijkt te verergeren. Natuurlijk is dit niet fijn en je kunt daardoor gaan denken dat je er beter mee kunt stoppen, maar alsjeblieft, zet door ... Zie therapie als een berg die je gaat beklimmen. De top is ver weg en de weg ernaartoe is zwaar. Soms sta je stil, soms zet je zelfs stappen achteruit, dichterbij het dieptepunt, maar je kunt steeds meer vertrouwen in jezelf krijgen, steeds sterker in je schoenen staan en de moed vinden om door te gaan. Dan zet je stapjes omhoog. Ze zijn misschien niet groot, maar beetje bij beetje kom je verder. Onderweg krijg je steeds meer inzichten. Je leert en je ontwikkelt jezelf. De top van de berg komt dichterbij en misschien behaal je 'm helemaal. Misschien behaal je 'm niet, maar kom je wel een heel eind op weg. Therapie helpt mij om te blijven geloven in groei, doordat ik, zeker als ik de juiste therapeut en therapie heb, merk dat er langzaam maar zeker verbetering kan komen.

Wat heb jij geleerd van therapie?