De zomer staat voor de deur en in deze tijd gaan veel mensen op vakantie. Ah, vakantie! Heerlijk! Even eruit. Even weg uit die dagelijkse sleur. Even lekker wat tijd voor jezelf. Even ontspannen. Tenzij je een eetstoornis hebt. Die neem je namelijk mee in je koffer en dan zit ontspannen er niet altijd bij. Sterker nog, een eetstoornis kan een vakantie compleet verpesten. In deze blog vertelt de redactie hoe vakanties voor hun waren toen ze nog een eetstoornis hadden, maar ook hoe het nu is, zonder eetstoornis.

♥ De vakantie van Irene
Wanneer ik terugdenk aan vakantie met een eetstoornis maakt dat me erg verdrietig. Ik heb complete vakanties in de soep laten loepen vanwege mijn eetstoornis. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor de mensen met wie ik op vakantie was. Ik vond het eng. Ik wilde naar huis. Ik was veel aan het huilen en vaak in een slecht humeur. Natuurlijk kon ik hier niks aan doen. Het maakte mij geen slecht mens, maar die eetstoornis, tja, die kan je nou eenmaal niet thuis laten en op vakantie is alles anders. Help! Verandering? Controle? Paniek!

Een vakantie is voor veel mensen een rustpuntje in het jaar. Even helemaal tot jezelf komen en weg uit de dagelijkse sleur. Voor mij was dit alles behalve rust. Het haalde mij compleet uit balans. Uit angst voor het onbekende compenseerde ik op vakantie altijd heel veel. Dit, opgeteld met ik op vakantie altijd veel wandelde zorgde voor een lichter gewicht bij terugkomst dan aankomst. Dit wist ik vaak al van tevoren, dus ik was hier dan ook de hele vakantie mee bezig. Ergens voelde dat goed, maar ik kon niet echt genieten van de vakantie en bij terugkomst kon je er de donder op zeggen dat mijn te kort gedane lichaam schreeuwde om eten. Gevolg? Eetbuien, braken, eetbuien, braken en nog eens eetbuien. Ik leek alleen maar meer in mijn eetstoornis verstrikt te raken. 

Gelukkig is dat tegenwoordig wel heel anders. Ik ben blij en trots dat ik mijn eetstoornis van me af heb weten te schudden en dat ik die nu niet meer mee hoef te slepen op vakantie. Ik vind het heerlijk om vakantieplannen te maken of alleen maar te fantaseren van waar ik allemaal heen zou kunnen gaan (of ik nou uiteindelijk ga of niet). Ik zou graag nog langs de westkust van Amerika willen reizen in een gehuurde camper, door de bergen willen wandelen in Peru of een enorme stad als Tokyo willen bezoeken. Dit jaar ben ik voor het eerst op vakantie buiten Europa geweest en die ervaring smaakt echt naar meer! Ik wil de wereld zien en ik kan het nu eindelijk zeggen: Wereld, ik ben er klaar voor. Ben jij ook klaar voor mij?

♥ De vakantie van Daphne
Aan veel vakanties denk ik terug met gemengde gevoelens. De periode waarbij ik mijn eetstoornis echt overal mee naartoe nam zorgde ervoor dat ik tijdens veel vakanties totaal niet gelukkig was. Ik ging niet mee zwemmen op zomervakantie. Wilde hele dagen binnenblijven tijdens dat weekendje weg. En ik had eetbuien in het huisje tijdens wintersport. Ik was helemaal niet vrij. 

Tijdens deze weken heb ik mij erg schuldig gevoeld. Ik zag de wanhoop en frustratie bij mijn familie. Ik wilde de vakantie niet verpesten, maar het lukte mij ook niet om gewoon mee te doen. De stemming was goed, het weer was mooi, maar in mijn hoofd was het altijd donker. Een fijne en zorgeloze vakantie kunnen hebben was voor mij een grote motivatie om te herstellen. Om die fijne momenten echt mee te kunnen maken en te delen met de fijne mensen om mij heen. Ook droomde ik van mooie reizen die ik wilde maken en ben ik altijd iemand geweest die graag in z'n eentje op avontuur ging en stedentrips maakte. Ik kon toch niet eetbuien blijven hebben in die hostels? En blijven braken in restaurants?

Nadat het eten eenmaal beter ging kon ik pas echt gaan beginnen met het accepteren van mijn lichaam. Daar gingen nog veel vakantie's, vakantiefoto's en bikini-momenten overheen. Door tijdens die moeilijke momenten te blijven praten en samen naar de foto's te kijken werd dit steeds makkelijker. Ik zag mijn lichaam niet meteen anders, maar ik voelde wel dat het niet meer iets was wat mijn vakantie kon verpesten. Hoe leuker mijn leven werd, hoe leuker ik mijzelf ging vinden. Tegenwoordig kan ik echt genieten van mijn vakantie en van mijn lichaam die tijdens die vakantie overal heen huppelt. Ik vind jet nu juist heerlijk om die controle van het dagelijkse leven even los te kunnen laten.

♥ De vakantie van Scarlet
Toen ik vorig jaar in een pittig dieptepunt van mijn terugval op vakantie ging naar Curaçao, hoopte ik mijn problemen thuis te laten en alle dwangmatige en eetstoorde patronen te doorbreken. Dat was een beetje naïef, want dat lukte helemaal niet. Nou ja, helemaal... ik heb er zeker vorderingen gemaakt, maar de eetstoornis zat absoluut in mijn hoofd bij alles wat ik deed. Ging ik zwemmen, dan moet ik wel actief zwemmen. Gingen we boodschappen doen, dan moest ik wel bij alles checken wat erin zat. Ik werd nagekeken en hield het na een week niet meer vol om niet te wegen en bezocht de lokale sportclub om daar op een weegschaal te staan. Ik kwam geen gram aan op vakantie, maar viel gelukkig ook niet af. Een eetstoornis laat je niet thuis, als je op vakantie gaan... je neemt jezelf mee en daarbij krijg je die eetstoornis helaas cadeau. 

Inmiddels gaat het zoveel beter en hoop ik over een paar jaar nog eens terug te gaan naar Curacao, simpelweg omdat ik hier voor mijn terugval heerlijke vakanties heb gehad. Zo vrij en zo relaxed. Dit wil ik nu het beter gaat, zeker nog eens opnieuw doen.

Toen ik meer dan tien jaar geleden problemen had, wilde ik helemaal niet op vakantie. Er was geen haar op mijn hoofd die zin had om op vakantie te gaan. Ik wilde niet in bikini, niet aan het strand, niet in de zon. Ik was behoorlijk depressief en door de eetstoornis geïsoleerd geraakt van alles en iedereen. Ieder sociaal ding vermeed ik, zo ook vakanties.

Dit jaar ga ik naar Frankrijk. Daar kijk ik ontzettend naar uit. We gaan naar de plek waar ik als kind zo'n vijf keer naar toe ben geweest en waar ik hele mooie herinneringen aan heb. Ik ben nu al zoveel vrijer en gelukkiger dan een jaar geleden. Ik hoop dat Frankrijk echt volop genieten wordt.

♥ De vakantie van Lotte
Ook al zou je het heel graag willen, een eetstoornis laat je niet zomaar thuis. Waar ik ook ging, mijn eetstoornis achtervolgde me overal. Ik vond op vakantie gaan helemaal niet leuk in de tijd van mijn eetstoornis. Ik maakte me dan al weken van te voren druk over wat ik op vakantie wel en niet zou gaan eten en was bang kilo's aan te komen. Als ik eenmaal op plaats van bestemming was wilde ik eigenlijk het liefst zo snel mogelijk weer naar huis, terug naar mijn veilige eetstoornis wereldje met bekende producten en voorspelbare dagen.

Ik probeerde echt te genieten, maar door al mijn zorgen lukte dit niet echt. Hierover voelde ik me enorm schuldig tegenover mijn reisgenoten. Dit was ook hun vakantie en ze hadden vast geen zin om met zo'n chagrijn rond te zeulen. Vaak deed ik dan maar alsof ik het leuk vond. Eenmaal thuis kwam alles er dan uit. Op vakantie gaan was stressvol en het liefst ging ik helemaal niet.

Als ik nu op vakantie ga kan ik wel echt genieten. Ik vind het heerlijk om spontaan ergens te gaan eten of een terrasje te pakken. Op vakantie vind ik het belangrijk om in het moment te kunnen leven, maar ook wil ik graag veel zien en doen. Eten is geen issue meer waardoor ik zo veel meer ruimte heb in mijn hoofd. Ook lig ik geen weken van te voren meer wakker om een vakantie. Nou ja, misschien soms nog wel, maar dan is het uit enthousiasme.

♥ De vakantie van Ginger
Altijd hoopte ik dat ik mijn eetstoornis niet mee zou nemen op vakantie. Ergens dacht ik dat het op vakantie wel zou gaan. Dat maakte ik mijn ouders wijs (die het graag wilde geloven) en mijzelf. Echter werd op vakantie de eetstoornis meestal alleen maar duidelijker. Ook omdat mijn ouders dan telkens bij mij waren viel het op hoe weinig flexibel ik eigenlijk was en hoe weinig ik at. Ook het contrast met mijn broertjes was groot waardoor iedere vakantie zich uitmonde in een moeilijk gesprek waarbij ik aan het einde van de vakantie mijn ouders beloofde weer hard aan de slag te gaan. Iedere vakantie met een eetstoornis was dus een wake up call... 

Als ik nu op vakantie ga dan kan ik daar echter naar uitzien. Even mijn structuur van alledag loslaten, leuke dingen doen en niet plannen. Iets waar vroeger echt geen sprake van was. Ik kan op dit moment ook echt genieten van de buitenlandse restaurantjes en kan daar naar uitzien. Ik ben nog steeds niet iemand die hele dagen aan het zwembad ga liggen, ik hou ervan om veel te zien en ook de cultuur van dat land te proeven. Alhoewel het mij stiekem ook wel lekker lijkt om een keer naar een kuuroord ofzo te gaan! 

♥ De vakantie van Phoi Cai
Vakantie was iets waar ik op het moment zelf wel van kon genieten. Maar het ging vaak gepaard met veel stress vooraf en schuld achteraf. Ik vond het erg moeilijk om weer met korte kleding rond te moeten lopen of zelfs in een bikini te gaan zwemmen. We kozen namelijk vaak voor een zon, zee en strandvakantie. Daarnaast kozen we altijd een hotel waarbij je drie keer per dag een buffet had. Ik wist dat ik ging aankomen en dit wilde ik vaak bij voorbaat al compenseren. De stress rondom mijn uiterlijk en het eten zorgde er vaak voor dat ik niet op een leuke manier kon uitkijken naar een vakantie. 

Echter was het altijd wel heel fijn als ik er eenmaal was. Ik had genoeg afleiding en ontspanning waardoor ik mijn strijd opzij kon leggen. Zodanig dat ik gewoon mee kon eten met de rest en niet ging letten op wat ik at. Echter waren er eenmaal thuis ontzettend veel schuldgevoelens. Waarom kon ik me weer niet inhouden? Ik wist dat dit zou gebeuren! Nu was ik weer zoveel aangekomen... 

Door alle stress ervoor en schuldgevoelens erna kon ik bijna nooit geheel positief terugkijken op een vakantie. Gelukkig is dat nu heel anders. Ik vind alle voorbereidingen wel spannend omdat ik graag alles op orde heb, maar ik maak me niet meer druk om het eten of hoe ik eruit zie. Ik kies wel kleding uit waarin ik me fijn voel, maar daar blijft het bij.  Ook na mijn vakanties kan ik hier nog heel lang van nagenieten. Vakanties zijn er nu vooral om van te genieten.

Hoe ziet jouw vakantie eruit?