In september 2017 kregen we er een nieuw lid bij op Proud, namelijk: The Queen of Courage. The Queen heeft een eetstoornis en deelt elke maandagochtend haar worstelingen en bevindingen op Instagram en Facebook onder de hashtag #dekunstvanherstel. Hiermee wilt ze uitdragen dat we niet alleen staan, dat het soms zo ontzettend zwaar is, maar dat je door moet blijven gaan en het leven echt veel fijner kan worden. Dat jij je fijner, vrijer en sterker kan voelen. Dat je mooi bent zoals je bent en dat juist je imperfecties je tot een perfect mens maken. Heb jij wel eens een berichtje van haar voorbij zien komen?

We hebben het natuurlijk over de tekeningen die ik elke week op het Instagramaccount van Proud2Bme plaats. Naast mijn werk bij Proud ben ik ook kunstenaar en maak ik veel illustraties. Het leek me destijds een heel leuk idee om ook tekeningen voor Proud te gaan maken en dat bevalt nog altijd goed. Het leek me ook een heel leuk idee om eens een keertje terug te blikken op de tijd dat ik deze tekeningen maak. Wat zijn nou eigenlijk mijn favorieten en wat vinden jullie ervan?

In het begin had ik best wel wat tijd nodig om de tekeningen vorm te geven, maar intussen heb ik het karaktertje al goed leren kennen en ben ik hier een stuk sneller in geworden. Wanneer ik terugscroll vind ik het ook grappig om te zien dat ze er in de eerste tekeningen nog best anders uitziet. Al snel kwam ik erachter dat te gedetailleerde tekeningen te veel werk waren voor het tempo van 1 tekening per week naast nog een hoop ander werk, maar eigenlijk is dat helemaal niet erg. Soms zijn simpele tekeningen met een heldere boodschap juist veel krachtiger! 

De 'Niks vult de leegte' tekening vind ik nog altijd heel erg sterk. Hij is wat uitgebreider dan de andere en laat een minder mooie en vaak onzichtbare kant van een eetstoornis zien. Deze staat dan ook wel hoog in mijn favorieten. Ze is hier haast in een soort trance. Het hebben van een eetbui heeft niets te maken met lekker eten. Je beleeft er niet werkelijk plezier aan. Je kan haast niet anders. Dat zie je hier heel goed. Iets dat mensen vaak lastig vinden om te begrijpen, maar via zo'n tekening echt voelbaar wordt. De 'Love yourself' tekening is uiteindelijk ons Instagram logo geworden, was dat je al opgevallen? Deze tekening komt denk ik wel het dichtst in de buurt van tekeningen die ik gewoon uit mezelf zou maken en niet per se voor Proud, daar zit namelijk wel echt een verschil in. 

Ook de 'Fat is not a feeling' tekening is zo'n tekening die dicht in de buurt komt van mijn eigen tekeningen. Ik bedenk me ineens dat dat misschien is dat wel omdat ik haast nooit figuren teken met kleren aan, haha, maar ook het 'opgevouwde' is wel iets dat ik veel gebruik. De 'Leeg of liefdevol' tekening ben ik echt dol op! Ik vind het leuk om de zien hoe je die liefde echt in haar ziet zitten. Je kan het ook echt aan haar gezicht aflezen. Zo gelukkig. Ah, kon je maar echt een bord met hartjes eten, want het ziet er best lekker uit. Het smaakt dan denk ik naar bosvruchtenhagel. Super lekker! Hmmm... Dat heb ik lang niet op m'n brood gehad. Dat brengt me op een idee. 

Op een gegeven moment kwam ook de eetstoornis zelf in beeld. Deze heb ik gemaakt in de vorm van een paars monster. Ook deze eetstoornis had wat tijd nodig om de vorm te krijgen en intussen neemt ie nogsteeds allerlei vormen aan. Nu ik het zo typ klinkt dat best mooi, voor zover een eetstoornis mooi kan zijn... Misschien moet ik zeggen dat het 'echt' klinkt, want een eetstoornis kan ook in alle vormen en maten komen en heeft invloed op zoveel aspecten van je leven, maar je kan je er echt los van vechten! Dit zie je bijvoorbeeld bij nog één van mijn favorieten tekeningen en tevens favoriete quotes: 'Je kan de golven niet stoppen, maar je kan wel leren surfen.'  

Tot slot sluit ik af met onderstaande twee tekeningen. Zoals ik in het begin van de blog schreef kunnen simpele tekeningen met een heldere boodschap soms veel krachtiger zijn dan iets super uitgewerkts en gedetailleerd. Ik ben nooit echt iemand geweest die super mooi en realistisch kan tekenen. Vroeger vond ik dat heel jammer en maakte dat me een beetje onzeker, maar ik heb veel geleerd en geoefend en intussen echt mijn eigen stijl gevonden. Ik ben nu echt heel blij met de dingen die ik maak en groei daar nogsteeds in. Het is grappig om te zien dat een paar simpele lijnen al een perfect passende gezichtsuitdrukking kunnen creëren. Dit maakt de onderstaande tekeningen dan ook onwijs veelzeggend. Hiermee wil ik vooral aangeven dat er niet slechts één manier is om iets te doen. Vind je eigen krachten en talenten. Doe het op jouw manier. Dan kan er niks fout gaan.

Ik heb nu een paar van mijn favoriete tekeningen laten zien, maar ik ben eigenlijk ook wel benieuwd naar wat de rest van de redactie ervan vind. Welke tekening is hun favoriet?

♥ De favoriete tekening van Daphne
Ik vind het zo goed dat de Queen of Courage echt een meisje is waar je je mee kunt identificeren. Je ziet haar dingen doen die je zelf ook doet, maar waar je je misschien voor schaamt en niet zo snel open over durft te zijn. De tekeningen geven een soort bewijs voor hoe menselijk het is om met deze problematiek te worstelen. De blije kleuren en motiverende boodschap geven hoop, want het hoeft niet altijd somber te zijn en dat hoeft het ook zeker niet te blijven. 

Ik vind dat deze tekening zo helder en duidelijk weergeeft hoe het werkt in je hoofd. Iets wat eigenlijk heel ingewikkeld voelt, ziet er hier heel simpel uit en maakt het dan ineens een stuk eenvoudig om te begrijpen. Het is zo belangrijk om je echt te realiseren hoe een eetstoornis jouw beeld over jezelf kan veranderen. Dat beeld kun je dus even niet meer vertrouwen. Dat monstertje in je hoofd, dat is wat weg moet, want die verstoord alles wat je ziet. Er is namelijk niets mis met jou!

Deze tekening vond ik zo goed omdat ie zo'n leuke dubbele woordspeling heeft. Alles uitkotsen, dat is wat kan voorkomen als je een eetstoornis hebt, maar mooi klinkt het niet. Juist die dingen benoemen vind ik altijd heel sterk. In deze tekening is de Queen of Courage letterlijk uitgekotst, klaar met kotsen. Ze spoelt haar eetstoornis door de wc, nadat ze een lange tijd haar eten door de wc spoelde. Ondanks dat het over iets heel serieus gaat, vind ik dit zo'n speelse en positieve boodschap. Het geeft mij het gevoel dat je uiteindelijk alles kunt omdraaien en sterk genoeg kunt worden. Sterk genoeg om alle ellende door de wc te spoelen.

 

Een bericht gedeeld door Proud2Bme (@proud2bmenl) op 16 Apr 2018 om 1:24 (PDT)

♥ De favoriete tekening van Scarlet
Ik vind heel veel tekeningen van Irene erg mooi. Het was dus ook pittig lastig om twee favorieten te vinden. Toch is het me gelukt! Ik zal hieronder vertellen welke dit zijn en waarom...

De eerste favoriete tekening is die met de poes. Toen mijn vorige hond plotseling niet meer wilde eten, merkte ik hoeveel onmacht dit opleverde. Toen het met mij ruim een jaar geleden erg slecht ging, ervoer ik een deel van de onmacht van mijn vader, door hoe hij dit soms uitte in boosheid, verwijt of extreme zorg. Lijden aan een eetstoornis is vreselijk, maar omstander zijn van iemand met een eetstoornis is ook een hel.. zo zwaar en ingewikkeld. Moeilijk om het goed te doen.

 

Wat zou jíj doen als dat waarvan je houdt, zichzelf uithongert?

Een bericht gedeeld door Proud2Bme (@proud2bmenl) op 2 Apr 2018 om 2:47 (PDT)

De tweede tekening die me erg aanspreekt is die op de loopband. Vooral omdat ik dit zelf tijdens mijn terugval zo heb ervaren. Ik rende maar hard en het moest maar verder en meer... en wat bereikte ik er mee: niets. Ik kwam nergens terecht en als ik zo door was gegaan kwam ik bij de dood uit. De weg van een eetstoornis is uiteindelijk doodlopend.

 

Loop jezelf niet voorbij op een weg die nergens toe leidt. Zorg voor je lichaam en steek je energie in herstel. Doodeng maar niet doodlopend. #recoveringdutchie #queenofcourage #dekunstvanherstel #dutchrecovery #proud2bme

Een bericht gedeeld door Proud2Bme (@proud2bmenl) op 26 Mrt 2018 om 1:33 (PDT)

♥ De favoriete tekening van Lotte
De tekeningen van Irene vind ik altijd heel pakkend, helder en duidelijk. Soms ligt de vinger even op de zere plek of zijn ze wat confronterend, maar altijd met een positieve en hoopgevende vibe.

Deze tekening kwam eigenlijk meteen bij me boven toen ik aan Irene's illustraties dacht. Één beeld en twee woorden beschrijven precies wat ik iedereen zou willen meegeven die kampt met een eetstoornis, of andere psychische problemen. Herstellen doe je zelf, maar je staat er niet alleen voor. Alleen jij kan kiezen voor het leven, alleen jij kan een uitgestrekte hand ook daadwerkelijk aanpakken. De tekening omvat exact die belangrijke, maar moeilijke stap in herstellen die oh zo noodzakelijk is. Door deze visuele voorstelling wordt dat ineens zoveel duidelijker!

Wat vind jij van de tekeningen?