Met jou is het nooit saai. Je bent altijd in voor avontuur en soms zijn jouw dagen een aaneenschakeling van impulsieve acties. Dat kan ontzettend leuk zijn, het leven is soms ook gewoon een feestje en dat mag gevierd worden. Als dit in je persoonlijkheid zit is dat best iets wat je mag omarmen. Tegelijkertijd heb je ongetwijfeld ook wel eens gemerkt dat dit je in de problemen kan brengen. Dat je jezelf soms gigantisch voorbij loopt, er geen ruimte meer is voor rust en dat je jezelf zelfs in gevaarlijke situaties kan brengen. Wanneer je hier tegen aanloopt, kan het goed zijn om die wilde kant van jou eens te temmen en iets zuiniger met jezelf om te gaan.

Deze blog schrijf ik misschien in eerste stiekem naar mijn jongere ik. De bovenstaande beschrijving ging exact over mijzelf. Hoewel ik inderdaad elk feestje afging en dacht op die manier mijn eigen slingers op te hangen, voelde ik mij van binnen eigenlijk nooit heel feestelijk. Die impulsiviteit leidde bij mij een lange tijd tot destructief gedrag en dat uitte zich in wel honderd verschillende vormen. Ik zag er het kwaad niet van in, ik was gewoon spontaan en ik vond dat een goede en gezellige eigenschap. Ook al had ik deze blog daadwerkelijk aan mijzelf kunnen laten lezen, het had toen niets uitgemaakt. Ik was toch niet tegen te houden, dus ik weet hoe moeilijk het is om daar uit te stappen. Het is een ontdekkingstocht waar iedereen persoonlijk doorheen moet. Door veel te vallen, veel te leren en misschien ook gewoon iets ouder te worden, is het bij mij nu een stuk rustiger geworden. Dat had ik jaren geleden nooit gedacht. 

Bij mij is het denk ik een combinatie van verschillende factoren. Enerzijds zit het simpelweg in mijn persoonlijkheid en zorgt het stukje borderline ook voor een hoop impulsieve neigingen. Niet te lang stilstaan en het liefst in één ruk door, alle schoenen wegdoen voor ik nieuwe heb. Anderzijds is het een lange tijd mijn manier geweest om met mijn emoties om te gaan, een soort vluchtgedrag. Die twee zullen ongetwijfeld met elkaar verweven zijn en hebben een lange tijd een grote rol gespeeld in mijn leven. Eigenlijk bepaalde het alles. Ik voelde mij somber en leeg en mijn impulsiviteit bood daarbij een welkome invulling. Die zucht naar prikkels van buitenaf, zorgde ervoor dat ik geen tijd had om stil te staan bij mijn gevoel en dat was precies wat ik wilde.

Die impulsiviteit kan op een hele fijne manier bij je persoonlijkheid horen en zorgen voor een hoop spontaniteit in je leven. Maar die spontaniteit is vaak pas echt leuk als hier balans in zit. Anders is het meer een soort marathon waar je totaal niet van kunt genieten. Een destructieve marathon waarbij je altijd de troostprijs wint. Nooit voldaan en nooit gelukkig. Je eindigt altijd met een leger gevoel dan toen je eraan begon en het is nooit genoeg. Omdat er in al die vluchtige acties nooit iets zit wat jou echt vult, wat jou echt geeft wat jij op dat moment het hardste nodig hebt.

Ja, die spontaniteit zorgt regelmatig voor onvergetelijke avonturen en jij doet ervaringen op die anderen niet snel zullen krijgen. Die spanning is leuk en zelfs een beetje verslavend, heb ik gemerkt. De andere kant van de medaille is dat je eerder dingen doet waar je later spijt van hebt. Soms de dag erna al, soms pas jaren later. Natuurlijk kun je nooit volledig rekening houden met de mogelijkheid dat je ergens later spijt van gaat krijgen, die kans bestaat altijd en als je daarnaar gaat leven sta je altijd op de handrem. Dat is misschien wel net zo zonde, maar dat kan ook als je goed voor jezelf blijft zorgen. Je jouw eigen grenzen blijft bewaken of misschien actief blijft zoeken naar waar jouw grenzen eigenlijk liggen. Waar voel jij je het beste bij? 

Geef jezelf de tijd om stil te staan. De tijd om na te denken. Het voelt ongetwijfeld soms als een onmogelijke opgave om je eigen wervelwind even tegen te houden en stil te staan. Maar die tijd die je jezelf dan geeft, kan echt wonderen doen. Natuurlijk, het is jouw leven en als je na dat rustmoment nog steeds voor dat avontuur wilt gaan, mag je dat altijd doen. Maar er is een kans dat je tijdens die adempauze erachter komt wat je echt nodig hebt. Dat je stiekem echte verbondenheid zoekt in plaats van vluchtige contacten. Dat je stiekem thuis met een dekentje op de bank wil zitten, in plaats van jezelf van hot naar her te slepen. Sta eens stil bij wat je eigenlijk echt verlangt en kies dan opnieuw.

Waar ren je voor weg? Het is inderdaad niet zo dat die bewustwording meteen iets oplost en waarschijnlijk heb je de onweerstaanbare behoefte om actie te ondernemen. Om iets met die gevoelens te moeten doen. Maar je kunt er ook iets liefs mee doen, iets wat veiliger is voor jou en voor jouw gevoelens. Er moet iets mee, dat is logisch, maar dat je zo gewend bent geraakt aan heftige impulsen betekent niet dat dat het enige is dat werkt.

Die rush, het is iets waar ik gewend aan was. Een dag zonder nieuwe ervaringen was een dag niet geleefd. Zo werden ‘gewone’ dagen al snel saai en hoe harder ik wegliep voor mijn gevoel, hoe harder die gevoelens op dit soort dagen keihard terugsloegen. Van die gevoelens wegrennen en wegfeesten maakte ze natuurlijk niet weg. Ik stelde het alleen maar uit, in de hoop dat ik er nooit aan hoefde te beginnen. De enige manier om er niet meer van weg te hoeven rennen, was om het over mij heen te laten komen. Als een golf waar je voor wegzwemt. Uiteindelijk haalt het je in en valt het met al z’n gewicht over je heen. Het trekt je even kopje onder, het zand en het zout doet overal pijn. Zo heftig als hoe alleen zout kan branden in de wonden die je zelf hebt gemaakt. Eenmaal boven is het kalmer en de golf heeft plaatsgemaakt voor een uitzicht. Natuurlijk, vroeg of laat komt de volgende golf eraan. Maar de kans is groot dat je ook die zal overleven en als je stopt met wonden maken, zal het steeds minder pijn doen.

Die impulsiviteit en spontantiteit zijn zeker niet verdwenen en dat is ook totaal niet nodig. Nu zie ik in dat dit hele fijne eigenschappen zijn, als er daarbij ruimte blijft voor jezelf. Ruimte voor je eigen gevoel en behoeftes. Er is niets avontuurlijks aan als je daar spontaan aan voorbij gaat.

♥