Over het algemeen zijn er niet veel dingen meer waar ik me voor schaam. Toch is er iets waar ik het niet graag over heb: toen ik een eetstoornis had, stal ik weleens eten. Geen grote bedragen of hoeveelheden, vaak niet zelfs, maar ik deed het wel. Tijdens een groot gedeelte van mijn eetstoornis moest ik rondkomen van een uitkering. Daardoor had ik niet veel geld, maar in principe zou ik het er mee moeten kunnen doen. Toch raakte ik vaak in de knoei. Mijn eetstoornis had in die tijd een groot aandeel in mijn uitgaven. De 'duurdere' producten die ik aan het begin van de maand kocht, begonnen me halverwege de maand in te halen; het geld raakte op. Steeds vaker 'vergat' ik iets kleins te scannen bij de zelfscankassa. Nam ik eten mee van een oppasadresje. Iets kleins, werd iets groters en steeds vaker, werd regelmatig. 

Door mijn eetstoornis stelde ik bepaalde voorwaarden aan de producten die ik kocht. Ik raakte in paniek wanneer ik niet de 'juiste' producten had, waardoor ik nog dieper de eetstoornis inschoot - want dat deed ik bij paniek. Vaak betrof dit duurdere, biologische producten die ik gewoonweg niet kon betalen, maar het ging ook over producten die voor mij 'verboden' terrein waren en die ik liever niet wilde afrekenen. Producten waar ik me voor schaamde dat ik ze kocht. Wat moeten de mensen bij de kassa wel niet van me denken als ik hiermee aan kom zetten? 

Bron foto

Maak een overzicht

In mijn geval was één van de motieven het (gebrek aan) geld. Ik was ook nog jong en de waarde van geld, ook al had ik er niet veel van, wist ik eigenlijk niet echt. Ik had geen spaargeld, geen huishoudboekje of iets dergelijks. Nu is dat denk ik ook zeker geen voorwaarde en daarnaast denk ik ook dat iedereen op een andere manier met geld omgaat, toch had het me zeker geholpen als ik wat meer overzicht had gehad als het ging om mijn geldzaken. Zet eens naast elkaar wat je per maand binnenkrijgt en wat er waaraan opgaat. Hoeveel je overhoudt en of je eventueel nog iets opzij kan zetten. Dit klinkt vrij simpel en kort door de bocht, maar platforms als bijvoorbeeld PorteRenee kunnen je hier meer specifieke tips voor geven. 

Samen boodschappen doen

Zelfs toen ik een relatie met mijn huidige vriend kreeg, stal ik nog weleens eten. Niet vaak meer, zo heel af en toe. Alsof het een soort gewoonte was die soms nog de kop op deed. Ik weet eigenlijk niet eens meer hoe hij erachter kwam, maar hij kreeg het door en sindsdien heb ik niets meer meegenomen. Voor mij hielp het dus enorm dat iemand die ervan afwist meeging met het boodschappen doen. Al is het maar voor een beetje afleiding, het doorbreken van je normale 'routine' in de supermarkt. Een soort stok achter de deur. 

Online bestellen

Tegenwoordig zijn er veel mogelijkheden om online je boodschappen te doen. Hierbij is het - zover ik weet - onmogelijk om te stelen en betaal je gewoon het bedrag dat je aan boodschappen koopt. Destijds heb ik dit nooit geprobeerd (nu doe ik vaak boodschappen online), maar wellicht is dit iets wat je hierbij ook kan helpen, om zo toch een soort achterdeurtje te sluiten en geen opties open te houden. 

Kijk eens naar B-merken

Door mijn eetstoornis kocht ik vaak A-merken. A-merken zijn een stuk duurder dan de huismerk alternatieven, terwijl die goedkopere producten vaak ook echt prima zijn. Het kan als je een eetstoornis hebt best een uitdaging zijn om hiermee te experimenteren, maar misschien is dat niet per se iets negatiefs. Juist door meer over te gaan naar B-merken, leerde ik ook dat B-merken prima zijn om te eten, waar ik er tot voorheen een beetje bang voor was. Geheel onterecht, leerde ik hierdoor.

Eet af en toe bij anderen

Wanneer ik krap bij kas zat, kon ik gelukkig bij anderen vaak wel aanschuiven. Hierdoor hoefde ik niet zelf nog mijn eten te halen en klaar te maken. Ook dit kan een uitdaging zijn wanneer je een eetstoornis hebt. Als dat zo is, kijk dan eens hier voor wat tips. 

Probeer je niet te schamen

Ja, makkelijk gezegd natuurlijk, maar veel van het gedrag dat ik toen vertoonde, kwam voort uit mijn eetstoornis. Een eetstoornis is vaak schaamtevol, maar het kan - zeker in dit geval - ook een verklaring zijn. Probeer hier alsjeblieft openheid over te geven tegenover iemand die je in vertrouwen durft te nemen. Je bent geen slecht mens, maar dit gedrag is wel zorgelijk en daar mag je hulp voor krijgen.

Inmiddels heb ik geen uitkering en ook geen eetstoornis meer, dus de 'noodzaak' is hiermee ook verdwenen, maar ik kan me voorstellen dat je hier (nog) middenin zit. Weet dat het niet vreemd is om te stelen, dat je hier echt niet alleen in bent. Stelen is niet goed te praten, maar het bewijst - naar mijn idee - wel dat een eetstoornis je vreemde dingen laat doen, die niet per se bij je karakter hoeven te passen. Ik snap de schaamte en ik weet hoe moeilijk het is om hier eerlijk over te zijn, maar alsjeblieft, probeer het. ♥

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.