Weer een week voorbij! Waar blijft de tijd?! Aan de hand van foto's en wat persoonlijke vragen blik ik terug op mijn week. Tijdens het maken van deze plog verbaas ik me er weer eens over hoe je in één week alle kanten opgeslingerd kan worden. Teleurstellende momenten, tevreden momenten, nachtmerries, maar ook chocolade-dromen die werkelijkheid werden. Veel kijk- en leesplezier! Op naar een fijne, nieuwe week! 

Wat vond je leuk deze week?

Er was weer veel leuks deze week! Ik had een heel gezellig en spontaan dagje Amsterdam met mijn lief. We winkelden, dronken wijn en aten kapsalon. Bij de Vegan JunkFoodBar. Met veel te veel pepers! Waarbij de serveerster zelf ook toegaf dat ze deze hoeveelheid echt niet zou overleven. Helaas vergaten we onze handen te wassen na onze zorgvuldige peper-verwijder-sessie en moesten we alsnog om drie glazen water vragen. Maar tevreden en voldaan waren we zeker! 

Maar dan, het absolute hoogtepunt deze week: de chocoladeworkshop! Ik kreeg dat als cadeau voor mijn verjaardag, maar dat was in de lente. We hadden het even doorgeschoven naar een seizoen waarin we nóg veel meer trek zouden hebben in bonbons. Dit was zo leuk om te doen! Sowieso is het een goede dag als de chocola uit de kranen stroomt. Maar als je er ook nog eens creatief mee bezig mag zijn, voelt het echt als het ultieme speelparadijs! Ik was helemaal in mijn element en vond het onwijs leuk om dit samen met mijn vriend te doen. Met vier zakken chocola en twee dozen bonbons liepen we de deur weer uit. Met na urenlang chocola te hebben afgelikt, toch vooral trek in iets hartigs... 

Wat vond je moeilijk deze week?

Ik ben altijd een heftige dromer geweest. Het gaat met periodes, maar ik heb best regelmatig nachtmerries. Soms kan ik heel goed herleiden waar het mee te maken heeft, maar vaak ben ik ook een beetje kwijt waar de intensiteit vandaan komt. Op dit moment is dit wel heftiger dan ooit; het is elke nacht raak. Gelukkig heb ik voor mijn gevoel geen slaaptekort, maar echt ontspannen is het niet. Ik wil dit toch bewuster gaan oppakken. Of nouja, het voelt nu vooral alsof ik een beetje gedwongen word om er iets mee te doen. 

Ik heb mijn dromenboek er weer bijgepakt, wil weer een dagboek hierover bijhouden en probeer het ook veel te bespreken. Elke ochtend kan ik het gelukkig even van mij afpraten en ik ontdek ook steeds meer patronen. Dromen kan ik behoorlijk lastig vinden. Er is niets dat zo dicht bij je staat en waar je tegelijkertijd zo weinig invloed op hebt, voor je gevoel dan. Het voelt als iets van mij, wat ik tegelijkertijd echt aan het ondergaan ben. Hoe ga jij er eigenlijk mee om, als je periodes erg last hebt van heftige en enge dromen? 

Hoe heb je goed voor jezelf gezorgd deze week?

Het lijkt wel alsof ik het elk jaar ietsje moeilijker vind als het weer donkerder wordt. Dat je de gordijnen 's ochtends openslaat en denkt: Oja, precies zoals gisteravond... Alsof mijn hele gevoel ook meteen teruggaat naar het vermoeide gevoel van gisteravond en ik vergeet dat ik toch echt een nacht geslapen heb. Ik moet er ongelofelijk aan wennen. Ik ben best fan van de winter; van pompoen-pepernoten, chocolademelk, kabeltruien en wintersporten. Maar toch ben ik nog even niet toe aan deze korte, koude dagen. 

Het antwoord heb ik voor nu gevonden in kaarsen en andere gezellige lampen. We hebben nieuwe kaarsen ingeslagen, leuke waxinelicht-houders gekocht en extra sfeerlampen in de hoeken geplaatst. En alsof de gemeente mijn gebeden heeft gehoord, is deze week de straatverlichting opgehangen! Echt waar, het lijkt echt wel een Disneydorp. Alsof de parade op elk moment voorbij kan komen! Naast deze Minnie Mouse, hebben we ook Mickey Mouse, Goofy en Olaf! Ik heb mij zelden zo ontzettend op mijn plek gevoeld... 

Wat heb je geleerd deze week?

Dingen vallen soms gewoon tegen. Het leven is niet groots en meeslepend. Dat wist ik natuurlijk al en dat geeft ook helemaal niets, maar soms kan ik mij wel wat onrustig voelen als dingen anders uitpakken dan verwacht. 

De voorstelling van Daniël Arends stond al maanden op de planning en dinsdag was het eindelijk zo ver. We hebben alle shows al honderd keer gezien en liggen echt altijd in een deuk. Misschien waren de verwachtingen om die reden ook te hoog gespannen en iemand kan natuurlijk niet altijd hetzelfde bij je blijven prikkelen denk ik. Hoe dan ook, het was gewoon minder leuk dan gehoopt. We hadden er geen minder leuke avond door, maar toch een beetje een 'mweh'-gevoel achteraf. Vervolgens maakte ik een afspraak bij een fantastische kleermaker voor mijn lievelings-spijkerbroeken. Maar zijn eerlijke antwoord was; "Ik zou het niet doen man, dat is het echt niet waard." Dat ene gerecht waar ik zo mega veel zin in had, was uiteindelijk gewoon 'oke', maar niet fantastisch.

Op die manier ging ik een aantal keren toch wat teleurgesteld naar huis de afgelopen week. Het leven is vaak gewoon niet groots en meeslepend en op die momenten merk ik dat ik soms liever wel heb. Geen ramp, het is soms gewoon wat het is en dat moet ik soms opnieuw leren. 

Proud of?

Ik lag gister lekker te hangen op de bank. Zondagavond is een ultieme relax-avond geworden. We maken een berg lekkere hapjes of trakteren onszelf op de beste Italiaan van de straat. Altijd wat later op de avond, zodat we ons helemaal kunnen installeren tijdens Expeditie Robinson. Ik had echt nooit gedacht dat ik zou genieten van die kneuterigheid, van vaste ritueeltjes in de week. Maar ik geniet er intens van en het geeft me zo veel rust. Ik ben dol op avontuurlijke uitjes, kan het dus echt lastig vinden als dingen even niet groots en meeslepend zijn, maar ik merkte gister ook dat juist op deze momenten even alles samen komt.

Aan het einde van de week komen we altijd weer op dit punt. Wat er de afgelopen dagen ook gebeurd is, hoe geweldig het ook was of hoe veel er ook tegenviel; uiteindelijk zit ik op zondagavond altijd behoorlijk tevreden te zijn met mijn leven. Ik kan dan ineens best trots zijn, puur op dat gevoel. Vaak dacht ik dat ik daar helemaal niet zou komen. Dat ik dingen niet voor elkaar zou krijgen, nooit rust zou vinden of überhaupt blij zou zijn met m'n dagelijkse leven. Laat staan blij met mezelf. Soms is dat echt nog steeds een worsteling hoor, er zijn dagen dat dit gevoel compleet zoek is. Maar het is er vaak genoeg wél en die momenten zijn zo ontzettend waardevol. Dan spreek ik hardop uit waar ik allemaal blij mee ben. Waar ik trots op ben en dankbaar voor ben. Dan kan ik mij morgen nog steeds onmogelijk voelen of heel erg balen van iets, dat maakt dit moment niet ongedaan.

Volgens mij bedoel ik gewoon dat geluk in hele dagelijkse dingen kan zitten. En dat je eigenlijk heel erg trots mag zijn als je die dagelijkse, ogenschijnlijk suffe dingen, een beetje kunt regelen af en toe. Het hoeft allemaal niet perfect, niet groots en meeslepend, het gaat om die kleine momentjes tussendoor. Die kleine momentjes die vastigheid en tevredenheid geven, hoeveel daar omheen ook speelt of in de soep loopt. Die goede momenten mogen best een reminder zijn voor jezelf; je doet het hartstikke goed!

♥