Mooi weer en ongelukkig

 

lenteDe afgelopen dagen kunnen we er steeds meer van genieten, de lentezon. Hij straalt over ons land, over een onze bleke huidjes. Hij warmt de dag op en laat de planten groeien en bloemen bloeien. We kunnen langzaam weer onze zomerkleding uit de doos of van zolder halen en zonder jas naar buiten gaan. Heerlijk! Ja, is het heerlijk? Is het lenteweer voor iedereen heerlijk?

Ik was 22 en woonde in een kleine kamer in Amsterdam. In het appartement waar ik de kamer huurde woonde nog een meisje. Ze was erg sociaal en dolblij dat de zon weer straalde en het zogenaamde "terrasjesweer" aanbrak. Ze ging na haar werk gezellig met collega's wat drinken en in de weekenden ging ze met vriendinnen naar het strand.

Ze vroeg me regelmatig mee. Ik zat dan achter mijn computer, alleen in mijn kamer. Ik voelde er niets voor om mee te gaan, iets wat zij uiteraard niet begreep.

Het was immers heerlijk weer, dus waarom saai en alleen binnen achter je computer blijven zitten? Tja, waarom binnen zitten als het buiten mooi weer is? Ik denk dat het met meerdere factoren te maken had.

Gevangen in je lichaam
Als ik naar mezelf kijk dan kan ik zeggen dat ik me - toen nog niet bewust - gevangen in mijn lichaam voelde. Ik was hele dagen bezig met wat ik wel en niet mocht eten, hoeveel ik wel of niet was afgevallen en of ik wel of niet lelijk of dik was. In principe wist ik best dat ik niet dik was, toch voelde ik me heel dik als ik weer eens een eetbui had gehad. Ik voelde me dik en alles in mijn lichaam voelde op zo'n moment slecht aan. Hoe meer ik bewoog, hoe slechter ik me over mezelf voelde. (Behalve natuurlijk als ik een flink stuk was gaan trimmen, maar daar kon ik mezelf niet toe zetten) Ik wilde niet naar buiten, want dan zou ik moeten bewegen en zouden mensen me zien, wat zorgde voor een minderwaardig gevoel richting mezelf. Het mooie weer en het naar buiten gaan stonden voor mijn gevoel gelijk aan "mezelf blootgeven" en dat wilde ik helemaal niet.

lenteMinderwaardig
Ik was zo ontevreden over mijzelf, ik vond mezelf zo lelijk en minderwaardig dat ik een hekel had aan mezelf buiten vertonen. In de lente en zomer zitten er veel mensen buiten. Ik was in die tijd erg depressief en deed daarom weinig aan mijn uiterlijk. Dit zorgde er weer voor dat ik nog minder tevreden over mezelf was. 

Buiten zag ik allemaal jonge vrouwen en meisjes wandelen en fietsen met prachtig lang haar, sexy zonnebrillen, korte rokjes en lange bruine benen. Ik stelde daar niets bij voor.

Het had in mijn ogen niet eens nut om een poging te doen. Daarbij had ik daar ook geen puf voor. Ik had er geen puf voor om mezelf op te maken en leuk aan te kleden. Als ik dan aan het einde van de dag naar de supermarkt wandelde kwam ik langs een terras.

Ik liep in mijn spijkerbroek en zwarte truitje snel langs de mensenmassa heen. Ik liep met mijn ogen naar de grond en voelde me minderwaardig aan alles en iedereen. Ik wilde het liefst weer zo snel mogelijk naar huis.

Depressief
Depressiviteit zorgt ervoor dat alles simpelweg donkerder en negatiever lijkt dan het eigenlijk is. Als de wereld grauw en grijs is en je geen toekomst ziet voor jezelf, dan heb je ook geen zin om de positieve lentezon in te stappen. Je ziet daar dan misschien helemaal het nut niet meer van in. Zo werkte dat in die tijd ook voor mij.

Het is mooi weer, ga naar buiten!Lente
Als het slecht weer is of als het koud buiten is, heb je alle reden om binnen te zitten. Het is normaal dat je overdag achter de computer zit of op de bank tv aan het kijken bent. Als het mooi weer is, is het ineens een stuk minder normaal om overdag binnen te zitten. "Meid, ga lekker naar buiten, de zon schijnt!" In de winter heb je een excuus om binnen te blijven, in de zomer niet meer. Als je dan helemaal geen zin hebt om naar buiten te gaan, maar je om je heen wel iedereen vrolijk naar buiten ziet gaan, kan die tegenstelling hard bij je binnenkomen. In je hoofd kan je dan iets gaan denken als "Zij zijn allemaal wel gelukkig, ik niet." Je voelt je extra mislukt. De mogelijke blokkade die je ervaart om het leven, de zon in de stappen wordt heel duidelijk.

Omgeving
Rond mijn 16de had ik ook last van depressiviteit. Ik wilde niets meer, alleen nog maar op mijn kamer zitten, computeren en televisie kijken. De zomer was in volle gang, iedereen fietste naar het strand. Ik voelde daar niets voor. Ik wilde helemaal niet naar het strand. Ik zou me daar alleen maar extra lelijk en minderwaardig voelen als ik al die knappe meisjes in groepjes om mij heen zou zien.

Dit was niet alleen voor mijzelf, maar ook voor mijn omgeving moeilijk. Ik begreep mijn gevoelens en negativiteit zelf al niet echt goed, laat staan dat mijn omgeving het kon begrijpen. Mijn depressiviteit werd aangezien voor chagerijnig zijn en ik moest niet zo moeilijk doen en lekker naar buiten gaan. Vele conflicten kwamen hieruit voort, voornamelijk door onbegrip en machteloosheid. Ik kon mijn gevoelens niet uiten en kon in die tijd nog nauwelijks praten over wat er in mij omging. Mijn omgeving begreep hierdoor niet wat er aan de hand was en probeerde te doen wat zij dachten dat goed was voor mij: "me meesleuren naar buiten".

Zomer & lente = Genieten
Zoveel mensen die in de zomer en lente extra met zichzelf worden geconfronteerd. "Iedereen maakt plezier buiten in de zon, waarom ik niet?" Was het simpelweg naar buiten gaan en meedoen maar eenvoudig. Alles in je roept op dat moment NEE, NEE, NEE! Soms kan een dag regen in de zomer zelfs opluchting bieden. Je hebt even een excuus, een goede reden om net zoals ieder ander binnen te blijven.

Hoop

Het wordt beter
Ik kan niet voorspellen wanneer het beter wordt. Ik weet niet hoeveel zomers en lentes je er nog zo bij zal zitten. Ik weet wel dat het zeker beter kan worden. Heb vertrouwen, probeer - hoe moeilijk ook - contacten aan te blijven gaan. Isoleer je niet. Ga desnoods voor een kwartiertje even ergens met iemand wat drinken. Wat kan je gebeuren? Ook jouw lente en zomer zal weer positief worden. Ook jij zal weer een lente en zomer meemaken waarbij je geniet van de zon, van een terrasjes en zelfs van het strand. Trust me!

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Jorana - Dinsdag 27 maart 2012 14:30
Ik herken me hier heel erg in, zelf had ik ook erg last van 'het mooie weer', en 'het doen alsof je gelukkig bent omdat de zon schijnt', de zomer is zo vermoeiend. En dan vooral nog bij zelfbeschadiging: Je kan/ durft niet in korte mouwen te lopen! en dat maakt het allemaal nog erger dan dat het al is.. terwijl je andere zoveel leuke dingen ziet doen.. zit jij in je eigen wereld. zo herkenbaar!

Jorana
Rain* - Dinsdag 27 maart 2012 15:17
Best wel herkenbaar allemaal.
Vooral dat stukje van "niet in de positieve lentezon willen stappen"
Lamp - Dinsdag 27 maart 2012 15:33
Ik word nu echt heel blij van dit weer en wil graag naar buiten, maar dat was een paar jaar geleden anders inderdaad: ik haatte de lange zomeravonden waarop iedere levende ziel de hort op ging. Het was binnen niet gezellig meer. Daar zat ik dan in m'n eentje tv te kijken terwijl de zon nog volop scheen om half 9 's avonds. Ik had dan het gevoel alsof ik ook naar buiten móest, dingen moest doen, omdat iedereen dat deed.

Gelukkig heb ik dat 'moeten' van me af kunnen zetten en ga ik alleen nog leuke dingen doen als ik er zelf echt zin in heb, en tv kijken met of zonder zon maakt niets uit eigenlijk :)
Werkbij - Dinsdag 27 maart 2012 15:34
inderdaad herkenbaar, sinds mijn overspannenheid loop ik hier ook tegenaan. En dan zeggen de mensen in mijn omgeving: "ga gezellig eens wat drinken met je vriendinnen"!
Um, welke vriendinnen. Ben altijd al een eenling geweest, heb hoogstens kennissen. Die allemaal hun eigen wereld hebben en hun eigen ding doen waar ik niet tussenpas.

Heel herkenbaar!
Flip - Dinsdag 27 maart 2012 16:19
Precies waar ik nu ook tegen aan loop... Helpend stukje Scarlet, het is goed verwoord, bedankt!
Juul - Dinsdag 27 maart 2012 16:33
ohgod gelukkig, ik ben niet de enige. Vreselijk herkenbaar, zucht.
anoniem - Dinsdag 27 maart 2012 16:53
Heel erg herkenbaar stukje. Gelukkig merk ik ook wel dat ik me psychisch beter en minder somber voel nu het buiten mooier weer is, maar de zin om ook daadwerkelijk iets te doen en onderde de mensen te zijn ontbreekt nog wat. Donker en grauw weer doet mijn stemming echt geen goed en blijf dan al helemaal binnen zitten.
. - Dinsdag 27 maart 2012 16:59
Heel herkenbaar.
curedeva - Dinsdag 27 maart 2012 17:14
Ik probeer juist zo veel mogelijk naar buiten et gaan, alleen of met mensen. Vaak alleen toch. dan voel ik de zon, word ik warm en vrolijker. en zo kan ik mezelf juist uit depri buien trekken! daarom heb ik er soms ook echt geen zin in/behoefte aan/wil ik niet.
maar als ikt och ga, voel ik me vaak uietindelijk toch beter.... om wandelen/zon/niet alleen maar binnen zitten en isoleren.
Goodnight - Dinsdag 27 maart 2012 17:39
Wow, niet geweten dat ik zoveel depressieve gevoelens had. Ik dacht dat als je depressief was je alleen je bed zat. Maar ik zat ook een tijdje alleen maar binnen, geen zin om alles en iedereen onder ogen te komen..
Gelukkig dat het al veel beter met me gaat :O
tanja - Dinsdag 27 maart 2012 19:03
Dit is precies waar ik de afgelopen tijd dat het mooi weer was last van gehad. het is mooi weer, ga lekker naar buiten! Zegt iedereen tegen mij. ik: nee ik HAAT dit weer. Iedereen kijkt me dan raar aan. zucht. Fijn om te weten dat ik niet de enige ben!
Anne - Dinsdag 27 maart 2012 19:54
Wow zo herkenbaar. De afgelopen 2 zomers heb ik echt verschrikkelijk gevonden en nu ik dit lees begrijp ik eindelijk waarom juist deze periodes zo moeilijk voor mij zijn geweest. Dankjewel Scarlet :)

Moet vertellen dat ik sinds een maandje eindelijk weer lichtpuntjes zie en ik echt heel hard mijn best ga doen om deze zomer wel leuk te maken!
Espoir - Dinsdag 27 maart 2012 20:23
Mooie blog, herkenbaar, bedankt!
Fayee - Dinsdag 27 maart 2012 21:33
Heel mooi en herkenbaar! Kzit liever ook thuis achter de comp dan me buiten te moeten vertonen... Maar k probeer toch nog wel dingen te ondernemen, lukt niet dagelijks, maar tis een begin.
colourmylife - Woensdag 28 maart 2012 00:24
mooi stukje scarlet!
tof dat je zo open durft te zijn

xxxx
melissa - Woensdag 28 maart 2012 11:11
Dit is precies hoe ik me vorig jaar voelde! Echt precies alles ik was de hele zomer die deur niet uit geweest, en werd maar door iedereen gepusht , niemand die het begrijpt..
Echt vreselijk!
Ik wil alleen even zeggen tegen de mensen die er nu last van hebben.. Het word beter!echtechtecht!ookal denk je nu van niet. Ik ben zelf en vele andere een bewijs daarvoor. Oke ik ben nog niet helemaal beter en zit nog steeds in een instelling,maar ik kom weer buiten elke dag zelfs ik kan weer genieten van de zon. Ik ga uit mezelf lekker buiten een wandeling maken of lekker op terrasje zitten. heerlijk en op die momenten denk ik vaak nog even terug aan vorig jaar en dan ben ik zo blij en trots dat ik heb doorgezet!
Ik hoop voor iedereen een hele mooie lente/zomer toe! En ik hoop echt dat jullie ooit ook weer gaan genieten! groetjes
chantal - Woensdag 28 maart 2012 12:04
Ik herken me heel erg in de zin: Mijn depressiviteit werd aangezien voor chagerijnig zijn. Erg fijn! want zo had ik het nog niet bekeken en mijn zusje verwijt me nog wel eens altijd chagrijnig te zijn.. zoals het hier staat kijk ik er veel fijner tegen aan. :) Ik dacht altijd dat ik de enige was hierin. :P

Ik vind dit weer dan wel weer heerlijk :)
Minnie - Vrijdag 30 maart 2012 12:18
Het mooie weer is een dilemma... Ik heb echt liever dat het warm is en de zon schijnt dan koud en nat. Maar aan de andere kant... Ik ga/wil/durf niet in korte mouwen en broeken/rokjes lopen... En van alle kanten krijg ik te horen 'Heb je het niet warm?', ga toch weg en laat me met rust denk ik dan. En de hele periode van mooi weer loop ik met lange mouwen en lange broeken en zit ik ook binnen. Naderhand heb ik dan weer het gevoel dat ik de zomer 'verspild' heb, en voel ik me eigenlijk nog stommer... Best wel herkenbaar dit artikel dus..
Maureen - Vrijdag 6 april 2012 17:51
Preciés hoe ik me nu voel.
Xottiex - Zondag 27 mei 2012 18:38
heel erg herkenbaar.. helaas :(
Niccccii - Woensdag 19 juni 2013 09:04
Iedereen verdient het om zomer kleding aan te doen!
Roos_ - Zondag 9 maart 2014 23:13
wauw scarlet dit beschrijft zo goed hoe ik me ooit ook voelde bij mooi weer.. gelukkig gaat het inmiddels wat beter, omdat ik na die zomer dat ik me zo voelde altijd heb gezorgd dat ik non-stop dingen te doen heb om dit gevoel niet weer te krijgen, maar zo herkenbaar.. ik geloof dat er 2 jaar geleden toen ook een stuk is geschreven over je ongelukkig voelen in de zomer en dat was voor mij toen echt een supergrote steun!
Anomia - Maandag 10 maart 2014 12:07
Herkenbaar.. Maar mooi stuk dit.
Communication - Maandag 10 maart 2014 14:36
Ik herken me hier eigenlijk helemaal niet in! Ik wil juist heel graag naar terrasjes en lekker naar het strand.
Ik heb wel een ander groot probleem: Ik schaam me voor me lichaam omdat het er zo lelijk en dun en botterig uitziet. Ik weet dat ik veel te dun ben en vind dit helemaal niet mooi, maar desondanks durf ik gewoon niet aan te komen.
Is dit ook iets waar anderen zich in vinden? want ik heb soms het idee dat ik dit als enige heb ofzo, omdat ik zelf ook walg van mn uiterlijk en me ervoor schaam. Maar wat meot ik dan? mezelf verstoppen voor alles en iedereen?
na - Maandag 10 maart 2014 18:12
Zo waar! Ook dat het beter wordt natuurlijk. Heel goed stuk.
Maanmeisje - Woensdag 12 maart 2014 11:13
Heel herkenbaar. Precies waar ik last van heb!
luna - Woensdag 12 maart 2014 20:38
soms herken ik me erg, dan sluit die zon zo NIET aan bij mijn gevoelens. Als het regent of donker is dan past het weer beter bij mijn gevoelens. Maar: ik word wel vrolijker door de zon. Dus het is een ingewikkeld iets..
butterfly - Vrijdag 14 maart 2014 20:19
zo voel ik me nu ook :(
josefine - Vrijdag 21 maart 2014 14:54
Mega herkenbaar helaas :(
Anita - Maandag 9 mei 2016 01:22
Eindelijk mensen die het ook zo voelen. Ik hou van de zon en zomer, maar het "blootgegeven" bezorgt me mega stress en dus blijf ik veilig en alleen in mijn tuin.
Ik ben altijd al onzeker geweest over mijn lichaam, maar dan deed ik voor de zomer wat meer sporten en een crash dieet en het was alweer beter en eenmaal wat bruiner helemaal.
Alleen nu ben ik steeds dikker en kwabbeliger en heb steeds meer putten enz. Het is geen gezicht....ik zag zelfs laatst putjes in mijn bovenarmen dus kan zelfs geen mouwloos shirt aan. En rokjes of korte broeken is ook geen optie meer, laat staan een bikini....
Ik weet dat ik niet dik ben, maar ik ben niet goed gestroomlijnd en dat terwijl ik sportinstructrise ben. Dus mensen verwachten van mij dat ik er super strak uitzie. Dat is ook een rede waarom ik op de sportschool alleen maar wijde broeken en shirts met mouwen draag. Dat is ergens mijn nadeel, want mensen zien niet Hoe erg het is en vinden dus dat ik me aanstel, als ik zeg dat ik niet ga zwemmen, omdat ik niet bikiniproof ben. Maar de waarheid is dat ik niet "proof" voor niks ben. Er was vandaag een buiten festival, waar ik normaal met mooi weer super graag heen ga. Leuke sfeer, gratis en allemaal oude bekende.....en daar is t probleem. Ik kan me moeilijk laten zien zo....ten eerste wat moet ik aan in deze hitte wat toch alles bedekt en ten tweede wat zal iedreeen denken. Ik moet er niet aan denken dat ze erna denken/zeggen "die is dik/lelijk/oud geworden....En dit heb ik helaas met alles en bij iedereen....zelfs bij familie van mijn vriend. Dus blijf ik het liefst thuis in mijn wijde trui en broek. Maar word er wel erg depri van.....het leven gaat aan me voorbij. Hoe doen andere dikke mensen dit, vraag ik me dan af.....