Veel meisjes denken er wel eens over na; model of actrice worden. Modellen en actrices worden gezien als schoonheden, mooie vrouwen, knappe meisjes, mensen die het gemaakt hebben. Als je model of actrice bent, ben je echt iemand en ben je mooi. Dan kun je trots op jezelf zijn. Maar is dat eigenlijk wel zo? Is de bevestiging van de mode -en TVwereld voldoende om je zelfvertrouwen op te krikken? 

Sommigen meisjes zeggen het wel eens tegen elkaar: ‘'Je moet model worden.'' Als iemand dit tegen je zegt, wordt dat vaak als een compliment opgevat. Meestal betekent het dat iemand je mooi vindt. Maar is het verstandig om, wanneer je een eetstoornis hebt of hebt gehad, model of actrice te worden?

Af en toe heb ik een kijkje mogen nemen in de modellenwereld. En niet de topmodellenwereld hoor, meer de visagie-studenten en beginnende modellen. Gelukkig was dit voor mijn plezier en niet als werk. De meiden die het wel als werk deden vonden de eisen die aan hen gesteld werden prima, konden hier goed mee omgaan of droegen een masker om het vol te houden.

In de modewereld dragen veel mensen een masker. Mode gaat om de buitenkant. Heb je even je dag niet, zit je ergens mee of ben je moe dan heeft iedereen daar lak aan. Het gaat erom dat je er staat, dat je je werk doet en dat je mooi bent. Wat je voelt op dat moment maakt niet uit. Je moet ''professioneel'' zijn, zo noemen ze dat. Thuis kom je pas weer aan die emoties toe, maar op de catwalk en behind the scenes moet je dat even ''uitzetten''.

Hollands en America's Next Topmodel en The Face laten je voor een klein stukje zien hoe het er in de modewereld aan toe gaat. Je moet alleen onthouden dat deze meisjes ontzettend intensieve en deskundige begeleiding krijgen van ervaren topmodellen en professionals. Ze krijgen mogelijkheden aangeboden, krijgen onderdak aangeboden en hoeven zich niet druk te maken over hun volgende klus.

In de TV wereld gaat het ook vooral om de buitenkant, om het mooie plaatje en de hoge kijkcijfers. JIJ bent niet belangrijk, het geld dat door commercials en kijkcijfers wordt binnengehaald is belangrijk. Veel in die wereld is nep. Lees het boek 'Niet te filmen' van Barbara Kuijpers maar eens. Het lijkt allemaal prachtig en glamourous, maar die Limo die je naar de rode loper brengt stond enkel om het hoekje van het theater op je te wachten, jij moest zelf vanaf huis door de regen naar die limo fietsen....

"Ik weet het nog als de dag van gisteren. Mijn telefoon ging op weg naar mijn werk. "Je bent het geworden, jij krijgt de rol voor dit tv seizoen!". Ik kon mijn geluk niet op, ik moest huilen van blijdschap! Nog geen uur later begon ik me zorgen te maken over mijn gewicht. Ik moest bij de eerste opnames er wel perfect uitzien. Ik moest me bewijzen, want als ik het niet goed zou doen, zo goed als bij de audities, zou ik alsnog ontslagen worden. Ik ging weer meer klooien met eten. Ik was zo bang dat ik mezelf niet onder controle kon houden, dat ik eetbuien zou krijgen, dat ik de hele dag aan eten dacht. Dit leverde juist eetbuien op.

De angst om aan te komen en lelijk te worden, was nu 10 x zo erg. Ik ging meer overgeven en extremer compenseren...en ik kreeg meer eetbuien. Iedere keer weer als de opnames van de scenes waarin ik speelde naderde herhaalde zich dit ritueel. Dit alles maakte dat ik zeer slecht in mijn vel zat en niet goed kon spelen voor de camera. Eigenlijk was mijn droom helemaal niet leuk meer. Ik beleefde er absoluut geen plezier aan. Ik was vreselijk onzeker, negatief over mezelf en zenuwachtig. Na een jaar werd ik ontslagen omdat ik niet goed genoeg speelde. Ik had het prima gekund, maar niet in deze periode van mijn leven. Het heeft mijn eetstoornis verergerd en ik ben mijn baan erdoor kwijtgeraakt."  Lara

In de echte modellenwereld gaat het er wel even anders aan toe. Er is weinig tot geen begeleiding als je net begint. Je zult het met de andere modellen moeten doen. En als je een keer afgewezen wordt omdat je heupen te breed zijn, je oren te klein of je lippen te smal, dan zul je daar mee om moeten gaan. Op naar de volgende klus, geen ruimte voor gevoel.

Heb je een eetstoornis en ambiëer je een carrière in de modellenwereld of TV wereld, denk hier dan nog eens over na. Waarom vind je het leuk om model of actrice te worden? Wat lijkt jou leuk aan het werk? En weet je zeker dat de modewereld of TV wereld je dat kan bieden? Of is het vooral de bevestiging waar je naar op zoek bent? De bevestiging dat jij een leuk en goed mens bent? De bevestiging omdat jij jezelf die niet kan geven...?

"OMG! Ik had een filmrol gewonnen! Ik zou in een echte film gaan schitteren, naast de bekende nederlanders! Ik vloog hiervoor naar Mallorca en alles zou vergoed worden. Ik mocht drie vriendinnen meenemen. ....opeens werd het net wat anders: er waren reeds 3 'vriendinnen' voor me uitgekozen, drie andere meiden die aan de wedstrijd hadden deelgenomen. Op het vliegveld kwam ik erachter dat hen ook was verteld dat ze de filmrol hadden gewonnen. Ik voelde me belazerd, maar hield een beetje hoop. Eenmaal in Mallorca moest ik met 1 van die meisjes slapen op een kamer. Op de filmset moest ik wachten bij de andere figuranten. Filmrol? Nee... je bent figurant, leuk toch?! Ik was zo teleurgesteld. Uiteindelijk moest ik ergens in een bootje zitten, 20 meter vanaf het strand waar wat scenes werden opgenomen. Ik was een stipje van nog geen seconde in de totale film. Wat een Fakezooi!" Sarah

Denk goed na over de risico's die er aan kleven. Je zult op je gewicht moeten letten, je maten in de gaten moeten houden en goed moeten eten en bewegen, terwijl je niet mag aankomen. Nu klinkt dit misschien nog wat luchtig, maar wanneer je baan, je inkomen en dus de boterham op je bord er vanaf hangen, wordt het een ander verhaal. De werkdruk is hoog en puur gericht op je uiterlijk. En als je een eestoornis hebt of hebt gehad is het juist verstandig wat minder de nadruk te leggen op eten, bewegen en je maten toch? 

Wat jij te zeggen hebt, of jij lief en gezellig bent of zorgzaam, doet er op de catwalk of op tv even niet toe. Zolang jij goed kunt lopen, mooi bent op de foto en de camera en de juiste maten maar hebt. Kun jij die druk aan of is het juist een enorme trigger voor je eetstoornis?

De modellenwereld heeft natuurlijk ook zijn leuke kanten, die ontkennen we dan ook niet, maar heb je een eetstoornis, dan raden we het je liever af. Kijk eens wat jij met jouw inhoud te bieden hebt. Jij, die tegen haar eetstoornis vecht hebt vast veel meer te bieden! Waar word jij gelukkig van, waar krijg jij energie van?

Vat het op als een compliment dat je vriendinnen zeggen dat je model moet worden en laat het daar bij. Mocht je het toch leuk vinden om mee bezig te zijn, kruip dan zelf eens achter de camera of geef jezelf op als vrijwillig model bij visagie-opleidingen. 

Zoek in ieder geval geen grenzen die gevaarlijk voor je zijn. Je eetstoornis triggeren om mooi gevonden te worden zou toch wel erg zonde zijn? Je bent mooi zoals je bent. Probeer de bevestiging te zoeken in jezelf en bij de mensen die van je houden. Dat is echt, een stuk echter dan het modellenwereldje of TV wereldje.