Toen een vriendin van mij een Facebook-evenement voor haar verjaardagsfeest maakte, kwam ze een dag later met het volgende: "Ze zag wie er op aanwezig stonden en heeft aangegeven niet te willen komen als zij ook komt! Ik vind dit echt heel vervelend…" Twee vrienden van ons hadden ruzie. Wijzelf kozen geen kant in dit verhaal, maar zo voelde het voor de ander wel. "Als je haar laat komen ben je dus tegen mij." Wat kun je in zo'n situatie doen?

Geen kant kiezen

Hoewel het niet mijn verjaardag was, werd er blijkbaar wel naar mijn mening gevraagd. Niet alleen door mijn jarige vriendin, maar ook door de twee vrienden die ruzie hadden. Het voelde alsof ik een kant moest kiezen. Als ik geen kant zou kiezen, leek ik automatisch tegen degene te zijn die het zich het meeste aantrok. Ik leek niet uit te kunnen leggen dat ik het niet zo bedoelde, want deze persoon voelde zich gekwetst en begreep niet waarom ik het de ander niet kwalijk nam. Als je vriendin iets is aangedaan, dan neem je het toch voor haar op? De ander had er wat minder moeite mee en liet het blijkbaar makkelijker van zich afglijden. "Dan niet…"

De situatie was best ingewikkeld, want ik was niet bij het voorval aanwezig geweest en hoorde vanuit alle hoeken verschillende verhalen. Verschillende mensen leken een kant te kiezen en ik stond in het midden. Tja, wat moet je dan? Ik wilde heus wel geloven dat geen van beiden aan het liegen was, maar een bepaalde situatie kan toch heel verschillend overgekomen zijn en vanaf dat punt zijn geëscaleerd. Elk mens heeft goede en slechte kanten, maar mijn vrienden waren en zijn geen slechte mensen. Daar kende ik ze goed genoeg voor, dacht ik. Ik besloot om geen kant te kiezen.

Dit kan als kwetsend worden ervaren, maar ik denk dat het goed is om te beseffen dat dit echt iets is dat bij de ander ligt. Het is goed om naar de ander te luisteren en iemand te willen begrijpen. Misschien dat je wel een duidelijke mening hebt over wie er fout zat - dat is prima - maar als je dat niet hebt, kan een ander dat niet van jou eisen. Ik denk dat het goed is om uit te leggen dat je iemand wel begrijpt, maar dat je niet iemands kant kiest, zonder dat dat wil zeggen dat je tégen iemand bent. Dat je het vervelend vindt wanneer iemand dat wel zo ervaart, maar dat je het niet zo bedoelt. En dat je hoopt dat ze er samen uitkomen of het dan maar gewoon moeten laten.

Accepteren

Wat dat betreft is het denk ik ook wel belangrijk om te accepteren dat je vrienden het misschien wel nooit meer goed met elkaar zullen vinden. Je kan iemand niet dwingen om het goed te maken als diegene zich heel erg gekwetst voelt. De ander moet niet alleen kunnen accepteren dat jij geen kant kiest, maar jij moet ook kunnen accepteren dat de ander gekwetst is. Je kan niet eisen dat iemand zich niet meer zo voelt. Gun iemand dan ook de ruimte en tijd om dat voor zichzelf uit te zoeken en ga niet pushen om het goed te maken.

Grenzen stellen

Zelf vond ik het heel vervelend als het onderwerp toch weer in een gesprek werd gebracht. Het is niet zo dat ik niet naar de ander wilde luisteren. Met dit specifieke onderwerp kon ik alleen gewoon niet zoveel, dat had ik al aangegeven. Elke keer als het erover ging, bracht het dan toch een bepaalde spanning en frustratie met zich mee. Het is daarom ook belangrijk om grenzen te stellen. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor de ander. Wees duidelijk in jouw behoeftes.

Zo kan je bijvoorbeeld aangeven dat ze dit beter met iemand anders kunnen bespreken, omdat jij er niet zo veel mee kan. Je kan best uitleggen dat je dat niet verkeerd bedoelt, maar dat je ook niet wil dat dit een aanleiding gaat zijn tot een ruzie tussen jullie. Juist omdat jullie vriendschap waardevol is. Probeer weer een beetje op andere dingen te focussen, want je bent toch meer van elkaar dan een meningsverschil. Als de ander dat niet zo kan zien, valt daar natuurlijk ook wat over te zeggen.

Het ligt niet aan jou

Hoewel je soms - zonder dat je het wil - betrokken kan raken in dit soort dingen, is het belangrijk om te beseffen dat het niet aan jou ligt. Soms is de situatie nu eenmaal vervelend en valt het niet in één keer op te lossen. Het is ook niet aan jou om dat op te lossen. Probeer er niet te veel omheen te draaien en in mee te gaan. Je hebt aangetoond dat iedereen welkom is. De ander is helemaal vrij om zelf te kiezen of diegene wel of niet bij een verjaardag aanwezig wil zijn. Laat die keuze dan ook bij de ander en betrek het niet te veel op jezelf. Als de ander aangeeft niet te willen komen, kunnen jullie altijd apart nog iets afspreken. Hopelijk kunnen ze het in de toekomst nog bijleggen of haalt de tijd de intensiteit van de gevoelens wat weg.

Heb jij wel eens tussen twee vrienden ingestaan?

fotografie: pexels