Iemand zei ooit tegen mij dat ik weinig levenservaring heb. En het eerste wat in mij op kwam was 'hoe kan jij dat nou weten? Hoe kan je zoiets zeggen als je alleen mijn naam en leeftijd weet, en weet dat ik niet hetzelfde mee heb gemaakt als jij?' We zien dingen, observeren ze, en meestal geven we er ook direct een oordeel aan. Waarom oordelen mensen over vanalles terwijl ze eigenlijk nog niks weten?

Bron

Elke keer verbaas ik mij er weer over dat veel mensen zo snel over iets of iemand oordelen. Wij mensen zijn geneigd om direct op basis van uiterlijk te bepalen of iemand succesvol of gelukkig is. En vaak is dit in het nadeel van onszelf. Want zij lacht veel, dus zij is gelukkig. Zij post leuke foto's op facebook, dus ze doet alleen maar leuke dingen. Ze is knap, dus zal wel alle banen kunnen krijgen waar ze van droomt. Deze overhaaste conclusies komen lang niet altijd overeen met de werkelijkheid en het kan je nog ongelukkiger maken dan je al bent. Wanneer het niet goed met je gaat en je niet lekker in je vel zit, kan het lijken alsof de levens van anderen om je heen veel mooier, beter en gelukkiger zijn. 

Oordelen uit onzekerheid
Het oordelen over anderen komt vaak voort uit eigen onzekerheid. Om niet bezig te zijn met je eigen tekortkomingen, is het vaak gemakkelijker om die van anderen op te merken en om hierover te oordelen. Je verschuift de aandacht en misschien voel je je beter door het negatief oordelen over anderen. Ondanks dat ik in deze blog wil benadrukken wat het met je kan doen wanneer er onterecht over jou geoordeeld wordt, ontken ik niet dat ik de andere kant ook ken. Iedereen oordeelt wel eens te snel over anderen, ik dus ook. Ik herinner me nog goed dat ik al vrij snel een mening over iemand had. Wanneer iemand een onhandige opmerking maakte, had ik al vrij snel de conclusie getrokken dat diegene oppervlakkig was. Of wanneer iemand voornamelijk neutraal keek en niet constant lachte, bestempelde ik diegene als arrogant. En tegelijkertijd zeiden mensen dat ook over mij terwijl dit niet waar was en alleen maar gebaseerd was op een eerste indruk.

Mening is gebaseerd op niks
Wanneer je constant bezig bent met het beoordelen van anderen, omring je jezelf met negativiteit. Ik heb ingezien dat het de kunst is om de mooie kanten van iemand te zien en om dit te waarderen. Om het juist te zien als inspiratie in plaats van als bedreiging. Iedereen heeft minder goede kanten, maar die kun je lang niet altijd zien op basis van heel weinig informatie en conclusies die je zelf trekt zonder dat je iemand kent. Je vormt een mening die gebaseerd is op niks. Wat is dat waard?

Oneerlijk, onterecht en pijnlijk
De oordelen die gebaseerd zijn op enkel en alleen een naam, leeftijd, een gesprek van een half uur, een opmerking of reactie op iets of alleen al het uiterlijk, kunnen soms onbegrijpelijk zijn voor degene waar het over gaat. Soms is het zo uit de lucht gegrepen en is er niks van waar. Ik was het er niet mee eens dat mensen vroeger vonden dat ik arrogant was, enkel en alleen gebaseerd op mijn 'neutrale look', maar ik kon het op gegeven moment wel plaatsen. Ik wist wel dat het niet zo was, maar dat was waarschijnlijk wel ik uitstraalde. Veel mensen doen niet de moeite om te kijken wat daar achter zit, om er achter te komen wat voor persoon je echt bent. Het stickertje 'arrogant' is al genoeg. Ik zie het helaas heel veel in mijn omgeving. Misschien komt dit ook omdat ik mijzelf op gegeven moment bewust ben geworden van mijn eigen oordelen over anderen.

Ik herinner mij nog heel goed een moment dat ik heel pijnlijk vond, terwijl het niet eens ging over mijzelf. Het was net bekend dat Antony Kamerling zichzelf van het leven had beroofd. Vlak erna hoorde ik mensen zeggen... "Ik snap het niet hoor, hij had een mooie vrouw, kinderen, een geweldige carriere, genoeg geld. Hij had alles! En HIJ pleegt zelfmoord?" Ik vind het bizar dat mensen dit kunnen denken en uitspreken terwijl de bovenstaande informatie het enige is wat ze van hem wisten. Ze wisten alleen dit, maar hadden geen idee van zijn gevoel, beleving en hoe het er echt in zijn leven aan toe ging.

"Mijn leven is niet zo perfect als die van jou"
Ik denk dat iedereen weleens een opmerking heeft gekregen die voortkwam uit een onterecht oordeel. Zo heb ik ook meerdere van dit soort opmerkingen gekregen maar "Je hebt weinig levenservaring" en "Mijn leven is niet zo perfect als die van jou" waren toch wel degene die hard binnenkwamen. Juist omdat ze zo onterecht zijn. En als ik ergens niet tegen kan, is dat tegen onrecht. Niemands leven is perfect toch? Waarom zou dat van mij wel zo zijn? Het feit dat ik geen eetstoornis of depressie heb gehad, dat ik geen heftige operaties heb moeten ondergaan en niet misbruikt ben vroeger, betekent niet dat mijn leven onbezorgd is. Ik heb andere dingen meegemaakt die mij hebben getekend en beschadigd en die mij hebben gevormd tot wie ik nu ben. De eerste gevoelens die ik heb na zo'n opmerking bestaan uit boosheid, verdriet en pijn, maar daarnaast besef ik ook dat dit voortkomt uit onwetendheid. Het is eigenlijk zielig en erg als je zoiets kan zeggen tegen iemand die echt niet altijd een makkelijke tijd heeft gehad vroeger, enorme gevechten met zichzelf heeft meegemaakt en haar moeder, die alles voor haar betekende, is verloren aan een ernstige ziekte.

Bron

Zoals ik al eerder aangaf, heb ik ook de andere kant gekend. Ik heb ook geoordeeld over mensen en ik merk dat ik nog steeds weleens dit soort conclusies trek. Maar ik besef nu ook heel goed dat iedereen een verhaal heeft. Dat iedereen dingen heeft meegemaakt, of het nou grote en ernstige dingen zijn of niet. Dit zijn dingen die je maken zoals je bent. Die het gedrag of de houding van iemand kunnen verklaren. En net zoals je niet kunt oordelen over iets waar je eigenlijk niks over weet, kun je ook niet oordelen over iemands gevoel en pijn. "Je hebt geen levenservaring" of "Mijn leven is niet zo perfect als dat van jou" zijn dingen die je, naar mijn mening, nooit zou moeten uitspreken. Ik denk ook wel heel vaak "Hoe zouden zij het vinden als het andersom was? Als mensen dit soort dingen zouden zeggen die totaal nergens op gebaseerd zijn?" Ik hou mij vast aan het idee dat het meer zegt over hen dan over mij. Want de mensen die mij echt kennen, zouden dit soort dingen nooit zeggen.

Hoe denk jij hierover?