In het leven zetten we gaandeweg allerlei doelen voor onszelf. Dat doet eigenlijk iedereen en het is ook goed om ergens naar te streven. Het geeft ons motivatie om ergens voor te gaan en voor te werken. De één zet zijn zinnen op het afronden van een bepaalde opleiding. De ander wil graag de beste worden in haar hobby of sport. Weer iemand anders streeft ernaar om een paar kilo te verliezen en zo wat gezonder te worden. Op zich zijn dit allemaal mooie doelen die richting kunnen geven aan het leven. Het wordt pas een probleem als het halen van een doel een obsessie wordt of als je jouw eigenwaarde gaat koppelen aan bepaalde prestaties. Dan is het de vraag of je bepaalde doelen niet beter los kunt laten. Uit ervaring weet ik dat dit kan voelen als falen. Maar is dat echt wat het is? Het loslaten van iets dat je niets positiefs meer brengt is heel wat anders dan falen.

"Wat wil ik met mijn leven? Anderen zeiden dat ik mezelf niet moest laten kennen, dat ik het heus nog eens kon proberen, een jaar later of bij een andere instelling. Bemoedigend spoorde zij mij aan om deze droom niet zomaar opzij te zetten, want: 'Als je iets wilt, dan moet je ervoor gaan'. Super lief natuurlijk, maar het voelde voor mij haast alsof het waarmaken van mijn dromen ineens een verplichting was geworden. Mocht ik er niet gewoon voor kiezen om dan inderdaad maar een andere richting in te slaan? Of was dat falen?"

De beslissing om door te gaan met iets of niet kan veel stress veroorzaken. Dat komt doordat je namelijk nooit zeker weet wat een bepaalde keuze je precies gaat brengen. Misschien ben je bang dat je spijt krijgt van je beslissing voor het één of het ander of lijken beide opties je simpelweg niet zo aantrekkelijk.

Vaak is er een reden waarom je graag een punt achter iets zou willen zetten. Of dit nou een relatie, een opleiding of een eetstoornis is, het komt erop neer dat je in een situatie zit waar je liever niet meer in zou willen zitten. Je wilt wel iets veranderen, maar toch houdt iets je tegen. Vaak is dit het feit dat je niet precies kan voorspellen wat bepaalde keuzes voor uitwerking zullen hebben en je hierdoor bang bent om verkeerd te kiezen.

Toen ik een eetstoornis had wilde ik niets liever dan weer normaal kunnen genieten van eten en weer een vrij en zorgeloos leven leiden. Die hele eetstoornis kon me gestolen worden, zo voelde het. Althans, zo voelde het met vlagen... Op sommige momenten wilde ik toch liever nog even vasthouden aan mijn eetstoornis, hoe gek dat ook klinkt. Het hebben van een eetstoornis gaf ergens een bepaalde veiligheid. Ik wist namelijk in ieder geval waar ik aan toe was met een eetstoornis. Het bleek uiteindelijk schijnveiligheid, maar dat had ik toen niet zo door, doordat ik er middenin zat.

Ik wilde heel graag een paar kilo afvallen toen ik een eetstoornis had. Ik dacht namelijk dat ik gelukkiger zou zijn als ik wat lichter was. Ik had al mijn zinnen gezet op het verliezen van gewicht en dat was in korte tijd heel belangrijk voor me geworden. Ik zag op een gegeven moment wel in dat rommelen met eten me niet ging helpen om me beter te laten voelen, maar het loslaten van mijn eetstoornis betekende dat ik mijn wens om af te vallen op moest opgeven. Dat voelde als falen en dat hield me terug.

"Het is niet altijd makkelijk en er is veel voor nodig om die verandering door te maken, maar het is niet groter dan jij aankunt. Alles begint met dat kleine beetje geloof en vertrouwen dat jij iets zou kunnen leren. Iets wat je nu nog niet kan of misschien ontzettend moeilijk vind, maar wat je wel zou kunnen ontwikkelen als jij daarin gelooft en daar voor gaat. Geloof dat jij het kunt en krijg gelijk." - Daphne

Loslaten kan dus voelen als falen. Toch zijn deze twee dingen absoluut niet hetzelfde! De keuze om iets niet meer na te jagen is geen falen, maar juist iets heel dappers om te doen. Als je bewust kiest om een andere richting in te slaan kan dit zelfs als een overwinning aanvoelen. Het heft in eigen handen nemen is ontzettend krachtig en dat heeft niets te maken met falen of slagen. Loslaten is geen falen, maar een vorm van zelfzorg.

Wat je ervoor terugkrijgt is een gevoel van autonomie. Ik denk dat durven kiezen heel belangrijk is in het leven, zelfs als later blijkt dat je het achteraf misschien toch anders had willen aanpakken. Door keuzes te maken ga je namelijk vooruit en kom je ergens en pas dan kan je reflecteren op het verleden. Ik weet dat het super eng kan zijn om iets los te laten, zeker zoiets als een diepgewortelde eetstoornis, maar het is het dubbel en dwars waard. Sinds ik ben hersteld heb ik het gevoel dat ík weer de regie heb over mijn leven en dat gevoel gun ik iedereen.

Fotografie: Nicolas Postiglioni

♥ Durf jij?