Leven in een staat van totale chaos

 

Momenteel heerst er totale chaos in mijn hoofd, ben ik in paniek, en is de angst enorm hoog. De hele dag door is er oorlog in mijn kop. Elke minuut van de dag wordt ik verrot gescholden door mijn eetstoornis! Ik ben boos op mijzelf, walg van mijzelf, vind mijzelf vies, vet, dik en lelijk. Ik kan niet met mijzelf leven. Ik heb een haat aan mijzelf en aan mijn lichaam. Van mijn eetstoornis moet ik kapot. Ik ben bezig om mijzelf af te beulen. Mijn lichaam moe te maken.Ik gun mijzelf weinig energie. Ik eis van mijzelf dat ik minder weeg. Minder besta. Minder leef.

‘Gaat het uiteindelijk nou over het eten?’ Nee. Dat weet ik ook wel. Het gaat om die verrekte controle. Het gaat over het klein willen blijven. Het gaat erom te bang te zijn voor de toekomst. Te bang te zijn om te falen in het leven en het dus liever uit de weg te gaan. Het gaat over haat. Haat aan jezelf. Aan je leven. Het gaat over pijn. Teveel pijn om aan te kunnen zonder dat je kunt vluchten in je eigen controlegedrag. Het gaat over eenzaamheid. Eenzaamheid die teveel pijn doet. Eenzaamheid die steekt en steekt en steekt.

meisje

Het gaat over gemis. Gemis van vorige therapeuten. Het gaat over angst. Veelte veel angst, veel te veel beren op de weg, te grote bergen voor je voeten om te beklimmen en om stapjes vooruit te kunnen zetten. Dit resulteert weer in wanhoop en moedeloosheid. Het gaat over klaar zijn met het leven. De wens hebben om weg te rennen, te vluchten, te verdwijnen. Niks te hoeven, niks te voelen, niks te denken. Gewoon weg zijn, zonder dood te zijn. Geen zwartheid om je heen. Geen pijn. Geen verdriet. Geen angst. Gewoon niks.

‘Hoe dan?’ Dat is wat als een constante gedachte rondcirkelt in mijn hoofd. ‘Hoe nu verder?’ ‘Hoe elke dag overleven?’ Doorgaan. In leven blijven. Elke dag vechten. Knokken. Sterk blijven. Mijn gezonde gedachten zo hard mogelijk laten spreken. Geduld hebben. Doorbijten. Hoop houden. Positief blijven. Je laten helpen. Hulp toestaan. Je open stellen. Eerlijk blijven. Niet in je somberheid blijven hangen. Medicatie slikken. Het verdragen. Ik weet het .... Ik weet het allemaal ...’Maar hoe lang nog? Weet iemand dat ook?’ Want ik begin op te raken. Stuk te gaan. Mijn masker begint af te brokkelen. Los te laten. Hij wordt te zwaar om te dragen.

Het meisje die altijd lief lacht, die altijd behulpzaam is, die zich altijd vriendelijk gedraagt, is stuk aan het gaan. Slapen lukt nauwelijks meer. Het piekeren gaat door en de angst is voelbaar wanneer ik alleen met mijn gedachten in het donker lig. Ik voel een koude stroom van angst als een zware deken over mijn lichaam, en wordt elke ochtend badend in het zweet wakker.  

meisje

Ik weet dat er geen magische oplossing bestaat. Geen wonderpil. Geen toverstaf. Geen uitgestippeld plan die hulpverleners mij kunnen geven. Ik weet dat ik niet hun hand kan vasthouden en zij mij kunnen begeleiden de grote wereld in. Ik weet dat anderen alleen aan mij kunnen vragen om door te zetten en hoop te blijven houden. Ik weet dat ik uiteindelijk zelf de strijd aan moet gaan. Ik ben de enige die verandering kan bewerkstelligen. Dat is precies hetgeen mij zo bang maakt. Ik doe mijn best. ‘Doe jij met mij mee? Samen staan we sterk!’


Wil jij ook een gastblog, dankwoord of jouw verhaal laten publiceren op Proud2Bme? Mail dan je verhaal in een Word bestand met twee foto's in een aparte bijlage naar redactie@proud2Bme.nl

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Nikki - Zondag 28 mei 2017 19:07
Slik, pijnlijk herkenbaar. Bedankt voor deze mooie kwetsbare blog! Voor het geven van woorden aan de gevoelens en het stukje herkenbaarheid. Het maakt iets minder eenzaam al is het maar voor even.

Ik gun niemand dit, ook jou niet.
Woorden als hou vol, veel kracht en sterkte doen/betekenen zo weinig (dat ervaar ik altijd) maar toch wens ik je dit toe.
CharlotteTheLovatic - Zondag 28 mei 2017 19:16
Wow, sprakeloos. Heel herkenbaar.
Danique. - Zondag 28 mei 2017 19:20
Mooi.
Danseres93 - Zondag 28 mei 2017 19:35
wow, zo herkenbaar.... bedankt
Sjunevieve - Zondag 28 mei 2017 20:13
Mooi geschreven en zo herkenbaar.
Bedankt voor je openheid en eerlijkheid.
Maar houd moed, het kan beter worden en je weer kunt genieten en beetje bij beetje de controle kunt en durft los te laten. Helaas is het vaak een lange weg... maar de moeite waard als je daarna weer vrij(er) kunt leven zonder de meeste van die gedachtes. Stay strong, keep on fighting
JAH - Zondag 28 mei 2017 21:35
Op dit moment heel herkenbaar, bedankt voor het schrijven.
M - Zondag 28 mei 2017 22:05
Wauw mooi geschreven!
Knap dat je het zo op papier kunt zetten! Dit helpt mij ook weer beter om mijn eigen gedachtes te verwoorden.
Liefs!
Ccmx - Zondag 28 mei 2017 22:21
Heel mooi, zo herkenbaar. Stay strong💓
Healingsnowflake - Zondag 28 mei 2017 23:41
Zo herkenbaar en heel mooi geschreven..
Bedankt 💗
E - Zondag 28 mei 2017 23:49
Slik slik slik. Dit is zó enorm herkenbaar... hou je sterk!!
Onlymy - Maandag 29 mei 2017 00:26
Wauw zo mooi omschreven. Tranen in mijn ogen! Blijf sterk en blijf vechten zoek de kracht die diep van binnen in je zit en vraag om hulp want dat ben je waard!
Ellen - Maandag 29 mei 2017 08:34
Lieve schat
Ik ken je niet, maar toch spreek ik je zo aan.
Wat mooi veschreven! Wat een talent!
Ik hoor de woorden die ik tegen mijn dochter zeg en bedenk dat ik niet meer ga praten. Er alleen maar zijn voor haar.
Wat ben jij sterke en mooie meid dat je me dit duidelijk maakt!
Lieve groet
Ellen
Ellen - Maandag 29 mei 2017 08:34
Lieve schat
Ik ken je niet, maar toch spreek ik je zo aan.
Wat mooi veschreven! Wat een talent!
Ik hoor de woorden die ik tegen mijn dochter zeg en bedenk dat ik niet meer ga praten. Er alleen maar zijn voor haar.
Wat ben jij sterke en mooie meid dat je me dit duidelijk maakt!
Lieve groet
Ellen
Marieke - Maandag 29 mei 2017 13:06
Die strijd van de chaos , oorlog in mijn hoofd en overal controle over willen hebben is met het ouder worden rustiger geworden..
Veel therapie, hulp en hard werken, maar daar ben ik verder mee kunnen komen.....gelukkig
Houd moed in de duisternis, er is licht en warmte en liefde die je verder kunnen helpen op deze zware weg.
Veel iefde en warmte geef ik je.
xdiedev - Maandag 29 mei 2017 17:36
Ik wil iedereen bedanken voor alle lieve en steunende reacties ! Het raakt mij , liefs
T-Boy - Maandag 29 mei 2017 20:34
Au! Zo mooi, maar de pijn is zo herkenbaar!
maaike - Dinsdag 30 mei 2017 18:21
Ik doe met je mee
xdiedev - Donderdag 1 juni 2017 19:10
Lieve Maaike ... wat krachtig van je! Ik wens je heel veel succes en kracht toe. Geloof in jezelf ! Liefs
Sabrina - Vrijdag 2 juni 2017 16:44
Heel herkenbaar... Ik ga ook mijn best doen en met je mee doen. We blijven vechten!
xdiedev - Zaterdag 3 juni 2017 22:28
Lieve Sabrina, bedankt voor je reactie ! Je kan het ! Geloof in je eigen kracht. Durf te kiezen voor jezelf , liefs Diede
xdiedev - Zaterdag 3 juni 2017 22:30
Lieve Sabrina, bedankt voor je reactie. Ga ervoor, geloof in je eigen kracht. Vecht voor je gelukt, je bent het waard! Liefs , Dieden