Deze maand studeerde Barbara Michelle Edelman (28) af aan de foto academie van Amsterdam. Nu brengt ze haar afstudeer-project I AM NOT HER naar buiten. Met dit project snijdt ze thema's als controle, kwetsbaarheid, zelfdestructie en obsessie aan, maar ook mildheid, acceptatie en vrijheid als tegenhanger. De drijfveer van haar afstudeerproject is haar strijd met de eetstoornis anorexia nervosa. Door deze ziekte werd ze lange tijd beheerst door het idee van de maakbare vorm. Ze dacht dat ze zichzelf kon vormgeven met zelfopgelegde waarden en wilde absolute controle houden door middel van regels en obsessieve gedachten. Ze kwam er echter niet uit en dus ging ze op zoek naar de relatie tussen haar lichaam en geest.

De constante strijd die zich in haar afspeelt, samen met het intense verlangen dat ze heeft om te groeien en expanderen, werden de kern van haar afstudeerproject. Hiervoor moest ze eerst terug naar de basis, door zich te ontdoen van alles eromheen en door oprecht contact te maken met haar eigen kern.

Ze is ruim twee jaar in alle stilte intensief en emotioneel bezig geweest met dit project en geeft hiermee letterlijk haar ziel en lichaam bloot. Juist die kwetsbaarheid wil ze bespreekbaar maken. Openheid speelt een grote rol in haar werk en ze vindt het daarom belangrijk dat haar boodschap de juiste doelgroep bereikt om deze thematiek bespreekbaar te maken en de dialoog aan te gaan met de toeschouwer. Proud2Bme besteedt daarom graag aandacht aan haar boodschap.

Barbara heeft het gevoel dat ze nu pas begint met leven. Met dit project wil ze laten zien dat je in je eigen kracht mag en kan staan, in de hoop dat vele anderen eerder kunnen beginnen met genieten van het leven...

"Mijn leven werd jarenlang beheerst door het idee van de maakbare vorm. Dit streven naar maakbaarheid resulteerde aan het einde van mijn jeugd in steeds minder vorm: ik kreeg anorexia. Mijn lichaam herstelde zich, maar ik was uitgeput door de dwangmatige gedachtes, handelingen en patronen die ik mezelf oplegde en besloot de relatie tussen de twee elementaire onderdelen van mijn zijn dieper te onderzoeken: die tussen mijn lichaam en geest. Zo kwam ik terecht in een levensveranderend transformatieproces dat gedreven werd door zelfobservatie, -reflectie en -analyse. Langzaam bewoog ik steeds verder af van het belang dat ik hecht aan de fysieke vorm en liet ik de controle los. Uiteindelijk resulteerde dit lange proces in 1 beeld.

Laag op laag vormde mijn menstruatiebloed de contouren van een baarmoeder: het begin van mijn leven, mijn vrouwelijkheid, mijn vruchtbaarheid, mijn identiteit. Jarenlang menstrueerde ik niet en pas toen dat terugkeerde, kwam het besef over wat ik mezelf had aangedaan. Tegelijkertijd ontstond er weer wat vertrouwen in mijn lichaam. Dit beeld belichaamt mijn zijn binnen een ander bewustzijnsniveau, waarin ik helder kan zien dat de ondefinieerbare vorm waar ik constant naar streef, slechts het gevolg is van mijn obsessieve gedachtes. Mijn zelfdestructief denksysteem heb ik ge-destructureerd, als een rituele handeling, door het te verteren. Ik heb de beelden die ik heb gemaakt gedurende dit proces opgegeten. Allemaal, behalve het beeld van de baarmoeder, de belichaming van mijn zijn. Als een rituele handeling, vastgelegd met videoregistratie."