Een slechte beoordeling op school, me eenzaam voelen in mijn vriendengroep, de wasmachine stinkt, het regent pijpenstelen en ik krijg de rommel niet opgeruimd in mijn huis en hoofd. Daarbovenop blijf ik maar vast zitten in dat ellendige cirkeltje van eetbuien en compenseren. Ik zie het allemaal even niet meer zitten. M'n moeder zegt dat ik me moet herpakken, maar hoe herpak je jezelf als alles tegen zit?

♥ Erkennen dat het allemaal even niet zo lekker gaat

Erkennen dat het allemaal even niet zo lekker gaat is eigenlijk stap één. Ik wilde wel eens mijn kop in het zand steken en doen alsof er niks aan de hand was. Hiermee hield ik anderen voor de gek, maar vooral ook mijzelf. Er was namelijk wel wat aan de hand, er was van alles aan de hand! Daar schaamde ik me misschien voor. Ik wilde er liever niet een ander mee lastig vallen, maar bij iedereen zit wel eens even alles tegen. Dat is geen schande, dat is vooral heel erg vervelend. Maar als je ergens iets aan wilt doen, zal je het er eerst moeten laten zijn. Bovendien helpt het accepteren van negatieve gevoelens juist om je beter te laten voelen. Je hoeft niet in gevecht te gaan met jezelf en jouw emoties, dat maakt het vaak alleen maar zwaarder. Voelen is menselijk, dus sta jezelf dat toe. Ga na wat je voelt en waarom, je zal zien dat het dan best logisch is. Kan je dan ook wat meer begrip voor jezelf opbrengen?

 ♥ Niet bij de pakken neer zitten

Ik kon en kan me best wel laten kennen door mijn emoties. Vooral vroeger voelde dat als iets heel veiligs. Een soort van 'zie je wel' naar de rest van de wereld. Als niemand om mijn emoties heen kon, zouden ze wel zien hoe zwaar ik het had en het mij niet kwalijk nemen. Niet dat dit een bewuste gedachte was, maar onbewust zat hier zeker een kern van waarheid in. Tevens maakte ik ook voor mezelf veel dingen in mijn hoofd veel groter dan ze waren. Ik dacht in uitersten. Enkel zwart of wit. Terwijl er nog vele andere kleuren in de wereld zijn.

Er is niks mis met een gezonde portie zelfmedelijden, maar net als met alles kan die portie ook te klein of veel te groot zijn. Het is goed dat je jezelf toestaat om ergens boos of verdrietig om te zijn. Dat is ook nodig om iets te verwerken, maar zet daarna je schouders er weer onder. Ja, dit is nu even rot, maar het leven gaat verder en ik wil mee. Wat dat betreft zijn je kop in het zand steken en niet bij de pakken neerzitten wel echt twee verschillende dingen. Als je er bij neer gaat zitten gebeurt er niet zo veel, maar als je je kop in het zand steekt en doet alsof er geen pakken zijn, kom je eigenlijk ook niet verder.

♥ Een plan maken

Voor mij is het dus belangrijk om aandacht te geven aan beide kanten. Dat alles even tegen zit is een feit, maar dat ik hier niet in wil blijven hangen ook. Vroeger belde ik vaak mijn moeder voor een peptalk. Het vragen om hulp op deze manier behoorde echt tot mijn plan. Door zo'n gesprek kon ik even ontsnappen aan mijn eigen stroom van negatieve gedachten, waarna ik kon kiezen om op een andere manier verder te gaan. Ik heb even van me af kunnen praten, misschien huilen of zelfs vloeken, maar daarna moest ik weer verder. Dit deed ik ook met een plan. De ene keer een wat meer uitgewerkt plan dan de andere keer, maar in ieder geval door even op een rijtje te zetten wat ik moest doen.
 
Het ligt een beetje aan de situatie natuurlijk. Zo had ik laatst ook even alles tegen, omdat veel praktische dingen mis liepen en spullen allemaal tegelijkertijd stuk leken te gaan. Op de één of andere manier lijkt het dan ook allemaal tegelijkertijd te gebeuren. Herkenbaar? Ik zag door de bomen het bos niet meer, dus heb voor mezelf even op een rijtje gezet wat en hoe ik de dingen weer op moest lossen. Dit, met het accepteren van de nodige tijd die het ging kosten. Het maakte het allemaal wat overzichtelijker, zodat ik er weer een beetje in kon ontspannen. Niet dat alles meteen opgelost was, laat staan leuk, maar ik had in ieder geval weer overzicht. Sta jezelf ook toe dat het niet in één keer weer goed hoeft te gaan, dat is oké. Stapje voor stapje, kom je een heel eind.

♥ Alleen kalmte kan u redden

Mij oma zegt altijd: "Alleen kalmte kan u redden." Ik vind het een mooi gezegde. Ik kan in ieder geval voor mezelf spreken dat ik het als iets heel helpends ervaar. Ik wil me nog wel eens verliezen in mijn emoties. Het gevoel hebben alles tegelijkertijd op te moeten lossen. Als een kip zonder kop rondrennen en op die manier alleen maar meer chaos creëren. Eigenlijk benoem ik dit al een beetje in de kopjes hierboven, maar ik kan het maar gezegd hebben. Voor mij is dit echt een heel belangrijke namelijk. Oppassen met impulsiviteit, haast en oordelen. Bij mij zorgt dat vaak alleen maar voor overprikkeling, waardoor ik me niet echt beter ga voelen. Hoewel rust en kalmte iets passiefs lijken, zijn ze wel hartstikke nuttig. Stilstaan is niet per definitie achteruitgaan. Soms geeft een pas op de plaats juist even wat meer overzicht.

♥ Dingen om naar uit te kijken

Om ook weer uit die sleur van negativiteit te komen is het voor mij vaak helpend om, naast mijn problemen serieus te nemen, ook naar dingen uit te kijken. Oke, alles lijkt even tegen te zitten en misschien is het niet in één keer opgelost, maar ik doe wat ik kan en wil daarnaast ook van mijn leven kunnen genieten. Doe dingen die jou gelukkig maken. Dat is meer dan 'gewoon leuk', want van al die 'gewoon leuke' dingen krijg je juist weer energie en motivatie om er voor te gaan. Zit alles even tegen, plan dan iets groot of kleins waar je naar uit kan kijken. Zo heb je een mooie balans tussen dingen die je energie kosten en dingen die je energie geven.

♥ Wat gaat er wel goed?

Wat ook in dit thema van soms broodnodige positiviteit past, is de vraag wat er op dit moment wel goed gaat? Soms lijkt echt alles tegen te zitten, maar vaak verliezen we uit het oog wat er allemaal wel goed gaat. Als het gisteren lekker ging, kan ik dat vandaag alweer vergeten zijn. Het kan fijn zijn om daar eens bij stil te staan. Hier kan je ook weer wat kracht uit halen. Misschien gaat het even niet zo lekker, maar het betekent niet dat jij alles verkeerd doet!

♥ Om hulp vragen

Dit kopje mocht natuurlijk niet ontbreken. Ik benoemde al dat ik vroeger mijn moeder vaak belde als alles even tegen zat. Tegenwoordig bel ik m'n moeder wat minder, maar vraag ik eerder mijn vriend of vriendinnen om goede raad. Soms betekent die goede raad dat ze me kunnen helpen met het bedenken en uitvoeren van praktische oplossingen. Soms betekent het juist dat ik even van me af kan praten. Er is altijd wel iemand die op zijn of haar beurt ook even van zich af moet praten en zo drinken we een gezellig kopje thee tijdens ons ongegeneerde, legitieme klaaguurtje. Pfoe, dat lucht op. Wat mij overigens ook helpt is om als ik dingen goed doe of dingen weer goed gaan, die ook te melden bij de gene met wie ik had geklaagd. Die terugkoppeling is voor zowel de ander als mezelf heel fijn. Je kan dan ook meteen vragen hoe het met die ander gaat. Zo brengt je kwetsbaarheid je ook weer dichter bij elkaar. 

♥ Gun het tijd

Her en der noemde ik het al, sommige dingen hebben nu eenmaal tijd nodig. Dit kan zijn, omdat je er niet zo veel aan kan doen en het over moet waaien. Het kan ook zijn, omdat je niet altijd enorme stappen in één keer kan zetten. Bijvoorbeeld wanneer je iets heel duurs moet betalen en je niet genoeg geld hebt, maar bijvoorbeeld ook wanneer je moet herstellen van een eetstoornis. Eetstoornisherstel kost tijd en daarvoor moet je soms honderd keer tegen dezelfde dingen aanlopen. Dat hoort er een beetje bij ben ik bang, maar het betekent dus niet dat jij aan het falen bent. Soms gaat alles allemaal in één keer mis. Dat zal je altijd zien. Hierin vinden we vaak een hoop herkenning bij elkaar. Je staat er niet alleen in. Zorg goed voor jezelf.

 
Wat doe jij als alles tegenzit?