Voor wie het nodig heeft om te horen vandaag: ja, je mag fouten maken. Maar dat niet alleen. Je mag fouten maken zonder een oordeel te hebben over jezelf. Je mag fouten maken zonder consequenties en zelfs zonder oplossing. Je mag in alle lelijkheid en in al het ongemak fouten maken en dat toegeven, zonder dat je gezichtverlies leidt. Zonder dat je minder waard bent, zonder dat je zwak bent. Je mag fouten maken, omdat het erbij hoort. Maar vooral omdat je na die eventuele vergissing ook weer vrij mag zijn.

Accepteer het

Het is denk ik niemands hobby om fouten te maken. Ik maak ze ook liever niet. Ik maak ze liever zo min mogelijk of verdoezel ze zelfs waar dat kan. Ik denk er ook liever niet aan terug als het me toch is overkomen. Maar we ontkomen er allemaal niet aan. We hebben het ongetwijfeld allemaal - op ons eigen manier - geprobeerd, dat perfect zijn. Het is niet gelukt en dat streven loslaten is het grootste cadeau wat we onszelf kunnen geven. Maar dat loslaten en het accepteren van de onvermijdelijke fouten, doe je misschien ook niet zo makkelijk.

Bron: hewittlv

Nu hoef je dat natuurlijk ook niet leuk om makkelijk te vinden. Toch kan het denk ik helpen om te investeren in dat gevoel. Dat gevoel van acceptatie. Dikwijls houden we onszelf nog maanden of zelf jaren na dato verantwoordelijk voor fouten, die we van een ander na één dag alweer vergeten waren. Of vergeven. Of allebei! Dat maakt het gevoel niet minder groot, de fout niet minder pijnlijk, maar laat dat besef eens tot je doordringen. Je kwelt jezelf, houdt jezelf verantwoordelijk en het resulteert erin dat je niet echt verder mag leven. Dat is dubbel vervelend, dubbel straf. En als we dan toch in fouten denken; dubbel fouten maken dus. 

Zonder oordeel

Het is een momentopname, een samenloop van - soms wel honderd - omstandigheden die tot een fout kunnen leiden. Je bent niet wat je doet en je bent dus ook niet je (gemaakte) fouten. Probeer je fout daarom - hoe moeilijk en onwennig dat misschien ook is - los te koppelen van jou als persoon. Ook als het voelt alsof dat 'niet mag' en niet terecht is, probeer het toch maar. Puur omdat je niets te verliezen hebt. Of juist veel te verliezen hebt als je dat niet eens zou proberen. Je mag fouten maken zonder jezelf te (blijven) veroordelen. Vaak is het niet de fout die de meeste invloed heeft, maar ons oordeel over de fout. Vaak is het niet het gevolg van de fout, wat alles daadwerkelijk in de soep laat lopen. Maar ons gedrag naar onszelf, als gevolg van de fout. Door dat wat we vinden van de fout, en dus ook van onszelf. Dát heeft het meeste invloed en die invloed reikt vaak veel verder dan nodig. Verder dan goed voor je is. 

Zonder oplossing

Natuurlijk is het onwijs fijn als je een fout meteen kunt oplossen. Go for it! Maar als je dat niet paraat hebt, als je eerst even een stapje terug moet doen en de situatie opnieuw moet bekijken; is dat net zo oké. Had je alles al geweten, had je de fout waarschijnlijk niet gemaakt? Het proces van goed fouten leren maken, is misschien ook accepteren dat er daarna even een leegte is. Even geen antwoord, even geen oplossing. Een ongemakkelijke stille ruimte, waarvan jij misschien het gevoel hebt die te moeten vullen. Maar moet dat altijd meteen? Je mag hier eerst van leren en er opnieuw over nadenken. 

Soms kan het voelen alsof dat niet mag. Dat fouten maken enkel toegestaan is als je er een oplossing of nóg beter gedrag tegenover hebt staan. Terwijl je jezelf ook bewust kan zijn van een fout, het toe kan geven én ervan kunt leren, zonder dat je meteen de oplossing kunt te bieden. Het zou betekenen dat je eigenlijk geen recht hebt op een fout. Maar dat recht heb je wel. Je bent een mens en je hebt het recht om fouten te maken. Om ze toe te geven, om ervan te leren en om erover te praten. Om het los te laten en ook om het daarna misschien even niet te weten. Zonder consequenties. Je hebt recht op hulp bij een oplossing, je hebt recht op die ruimte en die ongemakkelijke stilte. Op bezinning en verwerking, zonder de druk te voelen om de vergissing uit te moeten wissen. 

Vrijheid

Het toe mogen geven en mogen accepteren van je eigen fouten heeft namelijk één groot voordeel: vrijheid. Het krampachtig voorkomen van fouten of het niet toegeven ervan, houdt in stand dat het een zwakte is om ze te maken. Terwijl we van die fouten leren, en dus groeien. Falen is essentieel voor groei en beweging, het is essentieel om ergens te komen. Als we durven te groeien en vooral mogen groeien van onszelf, is het toegeven van fouten eigenlijk oersterk. Het zet alle deuren open. Mogen bijsturen waar nodig geeft je de vrijheid om te leren en om bij elke stap - en dus ook elke misstap - verder te komen. 

Je hebt recht op die vrijheid. Het fijne - en tegelijkertijd lastige - is dat jij de enige bent die jezelf dat kan geven. Geef jij jezelf de vrijheid voor fouten? 

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.