Ik zou willen dat social media niet bestond
Daar zit ik dan, zelf achter mijn laptop deze blog te schrijven, maar de laatste tijd zijn mij zoveel dingen opgevallen aan social media. Ik vraag me af of die social media wel ‘sociaal’ is. Het is zo makkelijk om achter je telefoon een whatsappje te sturen of om iemands foto op Instagram te liken. Ook is het behoorlijk makkelijk om je leven ‘leuk’ te laten lijken.
Aparte ontmoeting
Laatst zat ik in de bus en ik had die dag expres mijn telefoon thuis gelaten om even alleen te kunnen zijn. Het was best wel druk in de bus, maar naast mij was nog een plekje. Netjes vroeg een mevrouw of ze naast mij mocht komen zitten. Ik zei best wel enthousiast: ‘Natuurlijk gaat u zitten!’ Er zaten onwijs veel mensen op hun telefoon en keken alleen maar naar hun scherm. Ik bedacht me ik ga aan die vrouw vragen hoe dat vroeger was. Ik vroeg aan die vrouw: ‘Mevrouw mag ik u wat vragen?’ waarop zei reageerde: ‘Natuurlijk!’ Ik vroeg aan haar hoe het vroeger was als je met de bus ging en hoe het was toen er nog geen social media bestond. Die vrouw gaf mij best wel een lange uitleg, maar wat ik er zeker nog van weet en wat ze mij vertelde is dat het vroeger heel normaal was om naast iemand te gaan zitten in de bus en een gesprek te beginnen. Ze belde bij elkaar aan om te gaan ‘chillen.’ Ik moest lachen toen ze dat zei. Toch ben ik toen wel gaan nadenken hierover.
Spontane bindingsangst
Ja, het is de tijd van nu. Dat weet ik wel, maar soms krijg ik echt wat van al dat gezeur over een foto op Instagram of die heeft weer een leuke tinder match, maar die match wil niet afspreken. Het lijkt wel alsof iedereen spontane bindingsangst krijgt door tinder. Iedereen durft niet met elkaar af te spreken, dus blijven ze maar praten via whatsapp. Het is leuk, maar als je iemand echt wil leren kennen zul je toch een beetje over je angst heen moeten stappen. Het is eng en je weet niet wat je kan verwachten, maar vraag jezelf af of je jouw hele leven met iemand via Whatsapp wil praten en dan uiteindelijk ontmoet je elkaar nooit en verwatert het weer.
Perfect licht
Soms zit ik urenlang te scrollen door mijn foto’s om te kijken welke ik is moet gaan plaatsen. Er zitten een hoop eisen aan: Het licht moet goed zijn, je hoofd moet niet te overbelicht zijn, ik moet er niet raar opstaan, ik moet lachen, maar ook weer niet te overdreven en zo kan ik er nog wel een paar opnoemen. Voor wie doen we het in godsnaam? Om stoer te lijken? Of om te laten zien dat je een ‘perfect’ leven hebt? Ik vraag me af hoe dat allemaal ontstaan is. En het ergste is ik doe het zelf ook! Een filtertje kan nooit kwaad en goede belichting ook niet.
Voorbeelden
Niemand heeft een perfect leven. Sommige mensen doen er wel uren over om een goede foto te schieten. Dat is misschien wel erg lang, maar alsnog. Jij bent toch jij? En als je nou een keer een pukkeltje ziet nou en? Als je een keer niet lacht, maar gewoon normaal kijkt? Wat maakt het uit? Ja, er zijn mensen die misschien het perfecte lichaam hebben, maar hun hebben allemaal ook hun eigen shit waarmee ze dealen. We nemen voorbeelden aan hun en willen gaan lijken op de mensen van Instagram. Die hebben het ‘perfecte’ lichaam en een ‘perfect’ leven. Je wilt erop gaan lijken en gaat zelf sporten en gezonder eten, maar op een gegeven moment kan het zijn dat je doorslaat daarin. Dit heb ik zelf helaas ook meegemaakt.
Er was een meisje die heel veel had getraind en van naar ernstige overgewicht naar een gezond gewicht was gekomen en alles zag er 'netjes' uit. Ik ben ook niet de dunste geweest, dus ik ging sporten en minder eten. Al snel was er iets in mij gekomen dat ik niet meer kon stoppen en dat ging dus ook niet. Hiervoor heb ik hulp moeten vragen, want ik kwam er zelf niet meer uit. Ik durfde niks meer te eten en viel onwijs veel af. Het was echt NIET goed. Wat ik hiermee wil zeggen is neem andermans leven niet over, want jij hebt jouw eigen leven.
Onze eigen weg is het belangrijkst
Zet is een keer een foto op Instagram waarbij je niet lacht, probeer iemand te ontmoeten die je eigenlijk wel heel erg leuk vindt via whatsapp, wees is jezelf op social media. Maak dingen niet mooier dan ze zijn. Natuurlijk is het ook gewoon leuk om een mooie foto van jezelf op internet te zetten dat een of andere foto waar je misschien helemaal niet mooi eruit ziet, maar dat is niet erg! Je mag jezelf zijn! Je mag die persoon zijn die jij wil zijn en die jij bent! Niemand hoeft jou te vertellen wat jij moet eten of hoe jij eruit moet zien. Jij mag er zijn! We hebben allemaal onze eigen weg die we bewandelen en daar kunnen we niet van afwijken. Ik weet dat ik met deze blog niet veel kan veranderen, maar ik hoop wel dat je wat meer gaat nadenken.
Gerelateerde blogposts
4
Reacties
Het zal vast niet je bedoeling zijn, maar ik vind je reactie nogal aanvallend overkomen.
Naar mijn interpretatie beschrijft Marieke enkel de druk die zij van buitenaf voelt rondom het social mediagebruik en hoe zij dit graag anders zou willen.
Als het voor haar zo simpel zou zijn om er gewoon mee te stoppen, dan zou ze deze blog niet schrijven. Ik bedoel, iemand met een eetstoornis wil ook niet met eten rommelen. Tegen diegene zeg je toch ook niet; 'maak het jezelf niet zo moeilijk en eet gewoon normaal'?
Fijn dat je nog even reageert en bedankt voor je uitleg.
Ik maakte de overeenkomst met een eetstoornis, omdat ook het gebruik van social media niet iets is dat je zomaar uit zet als je daar problemen mee hebt. Het is immers iets psychisch, net zoals bij een eetstoornis. De drang naar bijvoorbeeld eetbuien, compensatie of restrictie zet je ook niet zomaar 'uit'. Dat kost veel tijd en mentale kracht.
Ik hoop alleen dat mensen zich ooit gaan realiseren dat een beetje social media prima is, maar zit je er de hele dag op dan niet.
Er is zoals die oude vrouw dus ook zegt ook nog het echte leven, en dat is een stuk leuker en vrijer dan social media.
Wat social media betreft: het gaat er daarbij vooral om wat iemand doet en veel minder om hoe het met iemand gáát. Als je pasfoto's of andere foto's laat maken wil je er wel zo voordelig mogelijk uitzien; niet zo heel vreemd. Op instagram zal dat nog wat meer zijn. In het dagelijks leven gaat het toch iets eerder over hoe het met iemand gaat dus dat heb ik liever.
Ikzelf heb de keuze gemaakt om het wél te gebruiken, maar let daarbij goed op wat ik doe en welke dingen ik zowel plaats als volg. Als ik triggerende accounts volg, dan doe ik dat toch echt zelf. Niemand anders kan daar iets aan veranderen. Alleen ik.
En omdat anderen dat doen voel je je ook genoodzaakt om dat terug te doen “direct reageren”
Nu probeer ik zelf alleen als het echt noodzakelijk is en verder app en Facebook minimaal te gebruiken, dit lukt wel en ik heb er geen last van qua zelfbeeld, maar het echt niet gebruiken omdat je het bijvoorbeeld niet eens bent met het privacy regelement / de algemene voorwaarden voelt niet langer as een optie. Omdat je dan toch echt input en noodzakelijk overleg met medestudenten mist.
Zoals je destijds er eigenlijk ook niet voor kon kiezen om op Hyves te blijven en geen Facebook te gaan gebruiken. Er was gewoon niemand meer over op Hyves.