Ik word getriggerd, wat nu

 

Toen ik nog een eetstoornis had, werd ik vaak getriggerd. Ik was gevoelig voor informatie over afvallen, vergeleek mezelf met anderen die dunner waren en absorbeerde informatie over dunner zijn, dunner lijken en meer eetgestoorde controle hebben. Soms zocht ik de triggers op, andere keren voelde ik mij slachtoffer van de triggers. Ik werd getriggerd door de simpelste dingen.

Aan de ene kant vind ik dat ik zelf verantwoordelijk was voor het omgaan met de triggerende informatie, plaatjes of gesprekken. Aan de andere kant kon ik er soms ook niets aan doen dat ik de informatie tot mij nam en nieuwe angsten voor eten ontwikkelde of nieuwe regels erbij verzon. Ik had een eetstoornis en dat maakte me vatbaar voor triggers.

hungry

Wat is een trigger?
Ik vind het woord zelf soms nogal extreem klinken. Eigenlijk is het een gegeven, een situatie of een ding dat ervoor zorgt dat jouw "zieke" kant gelijk krijgt of een goed moment vindt om zichzelf in de picture te zetten. Het kan een moment zijn waarop jij je zwak voelt en iets nodig hebt om je sterker te voelen. Iemand die dan over lijnen praat, kan dan net die ene pijnlijk gevoelige snaar raken en jou meer aan eten en afvallen laten denken.

Het kan ook zijn dat je een dunner iemand ziet lopen, terwijl je zelf juist het gevoel hebt te falen of geen controle hebt. Zoiets kan je, als je een eetstoornis laag zelfbeeld hebt, triggeren en geen positief gevoel krijgen. Je was al ontevreden over jezelf en dit zorgt ervoor dat je nogmaals de bevestiging krijgt dat jij minder dun bent.

Triggers zijn er op heel veel gebieden. Misschien hebben ze bij jou helemaal niet per se met eten te maken, maar gaat het juist meer over emoties, moeilijke situaties of verantwoordelijkheden. Een trigger kan ook altijd anders zijn. De ene keer ben je er wel tegenop gewassen en de andere keer heb je het amper door dat iets jou naar beneden haalt.

Wat kun je er aan doen?
Ik vind zelf niet dat het goed is om jezelf als slachtoffer van triggers op te stellen, wanneer je er last van hebt. Het is juist belangrijk om er verantwoordelijkheid voor te nemen. Ik bedoel daarmee niet dat je alle triggers maar over je heen moet laten komen en heel stoer moet blijven staan. Ik bedoel dat je zelf kun leren omgaan met triggers en deze soms ook beter uit de weg kunt gaan.

‘'Ik vind het niet goed dat jullie dit plaatsen, het triggert mij'' is een reactie die we wel eens op een blog kregen. Ik begrijp hem ergens, maar aan de andere kant vind ik dat sommige dingen ook iets zijn om zelf tegen te vechten. Natuurlijk proberen wij informatie over te brengen op een niet triggerende manier. Aan de andere kant kan iets voor de een wel en voor de ander totaal niet triggerend zijn. Dit is dus heel persoonlijk.
Zoek eens uit wat jouw valkuilen hierin zijn en zet deze op een rij. Zo weet je waar jij gevoelig voor bent.

ok

Bepaalde dingen kun je dan even ontwijken, anderen kun je juist proberen te overwinnen. Naar het zwembad gaan kan bijvoorbeeld bij sommige mensen met een eetstoornis heel veel lijndrang veroorzaken. Als je hier nog niet zo goed mee om kunt gaan omdat je nog niet (zo lang) in behandeling bent, is het misschien beter voorlopig even niet te gaan zwemmen. Maar wanneer je merkt dat het juist een uitdaging is om tegen de trigger in te gaan, kan dit ook helpen je eetstoornis weer en stapje verder te overwinnen. 

Neem zelf de verantwoordelijkheid voor triggerende situaties of informatie. Praat over waar jij door getriggerd wordt en waarom. Dit kan soms al helpen om helder te krijgen dat de gedachte die je hebt helemaal niet logisch is. Destructief gedrag is geen oplossing en ook geen wedstrijdje. Het maakt je kapot, dus laat je er niet in meesleuren.

''Ik word getriggerd'' is eigenlijk iets waarin je zelf een grote rol kunt leren spelen. Oefen daarmee, en je word steeds meer weerbaar tegen deze valkuilen. Lees ook het blog over triggers dat we eerder schreven eens. Wees alert op jouw valkuilen en ga er (samen met iemand) tegenin. Bespreek ze in je behandeling, schrijf ze op en ontkracht ze met helpende gedachtes. Jij bent veel sterker dan alle slappe smoesjes van je eetstoornis.

Plaatjes: Weheartit

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

QQQ - Zaterdag 8 november 2014 12:43
deze blog ervaar ik als een Trigger op zich!! haha.. :P
loes - Zaterdag 8 november 2014 12:58
Heel socialmedia is voor mij een trigger.
RosieV - Zaterdag 8 november 2014 13:46
Het gezeur over gezonde voeding is voor mij tegenwoordig een trigger. Maar daarvoor heb je natuurlijk de relativering: De mensen die de artikels over gezonde voeding plaatsen zijn er zelf het meest door in beslag genomen en leven in beperkingen.

- - Zaterdag 8 november 2014 13:48
Goede blog, Nouska. Alles zien als een trigger is iets wat, mij persoonlijk, mateloos irriteert. Je kiest er zelf voor iets als een trigger te ervaren; wat je daarmee doet is ook volledig aan jezelf.

Begrijp me niet verkeerd - het is lastig. Neem alleen geen slachtofferrol aan, zoals in de blog ook al wordt aangestipt.
*** - Zaterdag 8 november 2014 13:53
Eens met het feit dat je hier zelf een invloed op kan hebben. Want als we eerlijk zijn ... 'Triggers' kan je, als je wil, overal vinden: in tijdschriften, op tv, op het forum en zelfs bij vriendinnen of familie.
S. - Zaterdag 8 november 2014 14:58
Mwah, ik had niet heel veel last van triggers, volgens mij. Ik had alleen een andere opvatting over gezond eten dan m'n behandelaren destijds, dat heeft me wel tegengehouden om beter te gaan eten.

(Overigens denk ik er nu nog hetzelfde over als tijdens mijn eetstoornis, maar dat terzijde. En ik ervaar geen enkele beperking op eetgebied, zoals RosieV suggereert.)
ano - Zaterdag 8 november 2014 16:22
griezelig hoe sommige blogs op precies het goede moment kunnen komen.
ben helemaal van slag doordat ik zie dat mijn zus met ondergewicht alweer amper iets heeft gegeten en blijft beweren dan 1/3 pakje koeken een 'groot' tussendoortje is. ik haat het en dan denkt mijn moeder het goed te maken door te zeggen dat het waar is dat het veel is want tussendoortjes zijn niet nodig... dus akkes buiten de maaltijden is zoiezo te veel.



Anna - Zaterdag 8 november 2014 16:44
Treffende blog!
Op mezelf reflecterend zie en hoor ik overal ES- triggers. Het figuur van vriendinnen, kennissen, familie, voorbijgangers; hun uitstraling. Dunne vrouwen/meiden. Mensen die weinig eten, of zelfs maaltijden overslaan en dan vooral 'dunne' meiden. Hypes over gezond eten! Mensen die zich strak aan een dieet kunnen houden (en dan nog afvallen ook). De weegschaal. Zomaar een greep...
En inderdaad, het is aan mij hoe ik ermee omga. De ene keer lukt het beter om tegen te spreken dan een andere keer. Dan neem ik wél een gebakje, ook al nemen diverse anderen niets. Dan koop ik een doos Almond-Magnums of maak ik Tiramisu, gewoon omdat ik dat lekker vind en ik lach de 'hypes' midden in hun gezicht uit. Dan bedenk ik dat ik ook best eens mag genieten van eten, boeiend wat een ander doet, ook als is zij 3x dunner dan ik ;).
Inne - Zaterdag 8 november 2014 18:00
Nouja ik heb het een beetje opgegeven wat mijn familie betreft qua triggers, heb ze al zo vaak gezegd dat ik er geen zin in heb dat ze mij vertellen welke oefeningen ze in de sportschool hebben gedaan, en ik vind het zelfs niet meer fijn om met ze te eten omdat iedereen zo eetgestoord als wat bezig is met eten. En dan word ik er een keer boos om krijg ik te horen "nee dat zit in je hoofd ik ben helemaal niet bezig met afvallen!" en een week later vind ik een doosje fatburners in de kast ughhh...
G. - Zaterdag 8 november 2014 21:53
Laatst hadden we presentaties opschool en een daarvan ging over anorexia en precies ik moest beoordelen over de presentatie, diegene die de presentatie deden wisten het niet van mij en die neem ik ook niets kwalijk, want ze waren nieuw in de klas. Ik wist dat die presentatie mij zou gaan Triggeren en dat ik helemaal "gek" zou worden en heb toen aan mijn docent gevraagd (ze is mijn mentor dus weet ook van mijn ES af) of ik weg mocht en gelukkig mocht dat en heeft iemand anders de beoordeling gedaan. Als iemand over afvallen of dik zijn praat kan mij dat ook Triggeren.....
Xxxxx - Zaterdag 8 november 2014 22:24
Ik ben het eens met de blog.

Ik heb op het moment ook last van een trigger, hier wordt ik echter elke dag mee geconfronteerd en ik kan het niet uit de weg gaan. Erg lastig, ik weet ook niet zo goed wat ik moet doen, ik voel me er in ieder geval niet fijn door.
me - Zondag 9 november 2014 15:41
ik denk niet dat ik in de slachtofferrol kruip als ik me laat triggeren. het is niet ik maar mijn omgeving die klaagt val ik af, eet ik niet.
Proud2bMel - Zondag 9 november 2014 22:40
Herkenbare en heel goede blog!

Ik betrap mezelf er wel eens op de triggers op te zoeken. Heel erg van me, maar ik geef het toe. Soms is een trigger ook gewoon een excuus van m'n eetstoornis. Dan kan ik zeggen "Ja, maar ik ben getriggerd, dus ik heb het veel te moeilijk om vanavond zoveel te eten."

Mijn aller ergste trigger is toch wel een heel dun iemand. Ik zag laatst iemand met een enorm ondergewicht over straat lopen, ik heb de rest van de dag niet gegeten.
Lyynn - Maandag 10 november 2014 09:53
Mijn grootste triggers zijn vooral de dunnerere/slankere meiden dan ik. En ook het "toegestaande gezonde hypvoedsel". Als ik dan eindelijk eens een gebakje eet voel ik me ontzettend schuldig, want het is ongezond.
Hanna - Zaterdag 15 november 2014 15:22
Wel een mooi artikel, maar ben het er niet helemaal mee eens. Ik word binnekort na 2 jaar therapie uitgeschreven. Het gaat heel erg goed met mij, maar gesprekken over diëten triggeren me nog steeds. Ik doe er niks meer mee, maar de gedachtes blijven elke keer komen.
Anniek - Zondag 6 maart 2016 14:50
Ik herken dit zo erg. Ik lees de Blogs en Verhalen van anderen, zij zijn allemaal opgenomen in het ziekenhuis of in een kliniek. Ik niet, ik doe het zelf, thuis, met een eetlijstje! En ik volg dat ding braaf (behalve bij een kleine terugval) elke dag. Ik voel me alsof ik dan gefaald heb, mijn Anorexia is hartstikke nep. Ik eet toch normaal en alles van dat lijstje, dus ik heb niks ernstigs. Als ik iemand zie lopen die dunner is dan mij denk ik, ik zie er niet eens uit als iemand met een eetstoornis. Waar heb ik gefaald?
Natasja - Zaterdag 15 april 2017 16:50
Weerbaar zijn en er mee om kunnen gaan. Dat vergt best wel oefening. Oefening baart kunst. Vermijd negatieve gedachten en doe leuke dingen die een positieve invloed hebben op je gedachteleven. Leuke dingen doen, en leuke dingen maken waar je helemaal in op kunt gaan. Er los van komen. Het is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Positieve dingen ondernemen waardoor die negatieve gedachten niet de overhand hebben. In je zelf op gaan. De een kan de ander niet zijn. Wees blij dat je gezond bent en met alles er op en er aan en dat je lichaam goed functioneert, en alles kan. Want als je de controle verliest valt het net mee om terug te gaan en ook al zou je dat willen. In je eentje is het moeilijk. En dat de omgeving er geen vat op lijkt te hebben lijkt mij wel eng toe.