Ik weet het niet. Jij wel?
Oh jeetje, ze hebben het over iets waar ik geen verstand van heb. Wat bedoelen ze ermee? Ik begrijp er niks van! Ik knik maar stilletjes mee alsof ik het snap. Ze moeten niet denken dat ik dom ben! Straks vinden ze me niet meer interessant. Nee, ik knik gewoon mee en houd me verder stil, zodat ze me niks kunnen vragen. Ik weet het gewoon niet…
Wanneer iemand je een vraag stelt wil je er graag antwoord op hebben. Wanneer mensen het over iets hebben wil je graag mee kunnen praten. Het hebben van een antwoord kan in zulke gevallen veel meer betekenen dan het lijkt. Het is niet een kwestie van iets weten, het is vooral het voorkomen om iets niet te weten.
Iets niet weten kan ontzettend vervelend voelen. Je wilt kunnen reageren, maar het lukt je niet. Het maakt je onzeker en het kan er voor zorgen dat je je minder goed voelt. Er vliegen allerlei gedachtes door je hoofd. Shit, ik weet het echt niet. Ze verwacht een antwoord en nu kan ik niks anders zeggen dan ‘ ik weet het niet’. Waarom weet ik het niet? Ze zullen me vast heel stom en dom vinden. Aargh, waarom kan ik niks zinnigs bedenken? De onzekerheid neemt het over en er ontstaat een kortsluiting in jouw hoofd. Er komt niks anders uit dan
Ik weet het niet.
Ik betrap mezelf er ook wel eens op om maar mee te knikken als het gaat over iets waar ik totaal geen verstand van heb. Nu ik dit schrijf merk ik ook dat ik het niet makkelijk vind om toe te geven dat ik iets niet weet. Ik zeg dan toch iets waar ik me achteraf heel onzeker over kan voelen. Ik wist er helemaal niks van en straks gaf ik een heel stom antwoord...! Er zijn nou eenmaal onderwerpen waar ik geen verstand van heb. Je kan tenslotte niet overal alles kennis over hebben. Ik zeg ook altijd tegen een ander dat je nooit uitgeleerd bent, maar voor mezelf ben ik vaak wel kritischer. Zoiets moet ik toch wel weten, denk ik dan. Nee, dat is niet zo. Ook ik ben nooit uitgeleerd.
Het toegeven dat ik iets niet weet vond en vind ik altijd nog best lastig. Ik ben er echter ook achter gekomen dat het niet weten van iets me kan motiveren om er wel achter te komen. Mits ik er interesse in heb natuurlijk. Het mag namelijk ook prima zijn als ik iets niet weet en niet hoef te weten. Als ik wel interesse heb in bepaalde kennissen motiveert het me ook om erachter te komen. Dit kan kennis zijn over een hobby, taal, voedsel of wat dan ook. Het kan ook gaan om kennis over jezelf. Als iemand me vraagt hoe het gaat, weet ik vaak geen antwoord. Een simpele ‘ ja, prima’ is zo gezegd, maar dekt vaak niet de lading. Door de vraag sta ik er wel bij stil en gun ik mezelf de ruimte om er antwoord op te geven.
Iets niet weten kan dus juist iets heel positiefs zijn als je hier erna iets mee kan doen. Als je het kan omzetten naar een uitdaging, een zoektocht naar een antwoord. Weet je niet waarom je iets doet of niet doet? Weet je niet waarom je moeite hebt met het eten? Of weet je niet waarom je het lastig vindt om die weegschaal weg te doen? Weet je niet waarom het lastig is om niet door te slaan? Of weet je niet waarom het niet lukt om een eetlijst te volgen? Weet je niet waar angsten vandaan komen of weet je soms gewoon niet meer waar je de kracht vandaan moet halen? Geef niet op want wat je wel weet is dat je niet verder komt door het hierbij te laten...
Foto's: pexels.com
♥
Gerelateerde blogposts
Reacties
a.) Je publiek dezelfde betekenis in gedachten heeft;
b.) Je helder kunt uitleggen wat je er precies mee bedoelt
Je kunt de communicatie er dus mee verhelderen of vergemakkelijken. In een gesprek met collega's uit hetzelfde vakgebied gebruik ik andere woorden (of in veel gevallen zelfs formules i.p.v. woorden) dan wanneer ik voor een zaal studenten sta. Soms dekt het niet helemaal de lading als ik simpelere woorden gebruik bij studenten, maar dat betekent dan dat ik dus niet in staat ben om uit te leggen wat het moeilijkere woord betekent. Aan mij om dat te leren. Als het geen nadelen heeft voor het begrip van studenten, kan ik hen soms de stof wel beter bijbrengen met eenvoudig taalgebruik dan met vaktermen (of formules). Als ik kies voor vaktermen of formules, ben ik binnen een minuut gegarandeerd de hele groep kwijt, ook al dekt die formule de lading nog beter dan een vakterm.
Misschien ook wel handig om goed te lezen wat ik schreef:
"Mensen praten soms ONNODIG moeilijk" en "Heel veel mensen knikken ja, maar begrijpen er niets van." Dan heb ik het dus niet over woorden die de lading net iets beter dekken of je eigen vocabulaire vergroten. Het schiet deze twee doelen in ieder geval voorbij.
Misschien doet iemand dit wel onbewust uit onkunde om zijn of haar taalgebruik beter af te stemmen op het publiek, of misschien is iemand aan het experimenteren met zijn of haar taalgebruik en probeert erachter te komen of het normaal is om een bepaald moeilijk woord in een bepaalde context te gebruiken. Toen ik bijvoorbeeld zelf in het buitenland studeerde en mijn Engels naar een hoger niveau aan tillen was gebruikte ik de nieuwe woorden die ik op de universiteit had geleerd thuis bij mijn gastgezin. Dit deed ik puur omdat ik voor mezelf aan het experimenteren was wat de precieze betekenis van sommige woorden was en hoe je het moet gebruiken. Dit leidde soms dan tot hilarische situaties omdat ik wel eens per ongeluk vakjargon gebruikte om over hele alledaagse dingen te praten.