Ik ben te dik, ik ben te dun, ik ben te slap, ik heb geen conditie, ik ben te onhandig, ik ben niet atletisch, ik ben niet lenig genoeg, ik kan dat toch niet. Ik kon wel honderd redenen bedenken om niet aan een bepaalde sport te beginnen. Ik dacht van tevoren al te weten dat ik er niet voor gemaakt was en ik er niet het lichaam of de vaardigheden voor had. Waarom zou ik er dan aan beginnen?

Tijdens een groot gedeelte van mijn leven met een eetstoornis heb ik niet tot nauwelijks gesport. Terwijl het voor de één misschien juist een reden was om calorieën te verbranden, had ik zeker in het begin een hele tijd het idee dat ik het toch niet kon en er dan ook maar niet aan moest beginnen. Ik zou mezelf vast voor gek zetten, of iedereen zou zien dat ik iets niet goed kon. Nee, zelfs mijn eetstoornis kon mij niet direct zover krijgen om weer aan een sport te beginnen.

Bron foto

Nu is het hebben een eetstoornis en simpelweg calorieën willen verbranden nooit een goede reden om te sporten, maar ik wilde even een beeld schetsen van wat sporten voor mij betekende en hoe ik er op dat moment in stond. Ga voordat je begint met sporten altijd goed na waarom je dat gaat doet. Ik vind sporten echt onwijs leuk, dat heb ik altijd al gedaan. Het geeft me een goed gevoel, houdt me fit, daagt me uit en het zorgt voor sociale contacten en nieuwe vrienden.

Als kind al was ik altijd in de weer met sporten. Ik was niet per se heel goed, maar beleefde er veel plezier aan. Ik zat op turnen, zwemmen, paardrijden en atletiek. Toen al wilde ik het liefst nog 10 sporten erbij doen, omdat ik het gewoon zo leuk vond. Ik wilde ook nog wel dansen, toneelspelen, handballen en voetballen, maar er passen maar een x aantal dingen in de week en dan moet je toch keuzes maken. Ik kon er zo van genieten, echt mijn ei erin kwijt, maar mijn faalangst en perfectionisme waren te groot geworden om ermee door te gaan of aan iets nieuws te beginnen.

Toen ik fysiek weer wat sterker werd en ook mentaal wat meer aandurfde ben ik toch wat dingetjes op gaan pakken. Een vriendinnetje nodigde me via een facebookevenement uit voor een yogales. Yoga, daar had ik weleens van gehoord. Ik wist niet heel erg goed wat het precies inhield, maar het was met een vriendin en op een zonnige dag in het park. Dat klonk prima. Het was toen net uit met mijn relatie en ik besloot dat het goed was nu even onder de mensen te zijn. Ik weet nog goed dat ik onderweg was naar het park en het mega spannend vond. Achteraf gezien was het een fijne les, maar ik vond het wel moeilijk. Ik kon het niet helpen steeds te denken wat voor een stijve hark ik eigenlijk was geworden en om me heen te kijken en mezelf te vergelijken met anderen die het onwijs goed deden. Het was gezellig omdat m'n vriendin er was, maar moest ik hier wel mee doorgaan? Ik was hier toch helemaal niet voor gemaakt?

Toch voelde ik me achteraf fijn. Ik had onwijze spierpijn van die paar oefeningen, zo fit was ik immers niet meer. Ik vroeg mijn vriendin of ze nog een keer wilde gaan, dat wilde ze wel. Als we het samen deden vond ik het ook wel leuk, maar al snel bleek dat ze er niet zo heel veel tijd voor had. Toch heeft ze me dat stukje op weg weten te helpen en stond ik een aantal weken later 's ochtends in m'n eentje voor de yogastudio. De yogalerares stond al voor de deur. Ze was een sigaretje aan het roken. Dit vond ik een beetje raar. Hoe kan een yogalerares nou roken? Ze was ook niet zo heel erg dun, sterker nog ik vond haar toen best wel dik. Was dat wel normaal?

Achteraf maakte ik het in mijn hoofd groter dan het eigenlijk was, zowel letterlijk als figuurlijk, maar nee, zo zou ik er niet uit willen zien, vond ik toen. Toch was ze onwijs goed in haar vak en een super sterke en lenige vrouw die ook nog eens onwijs leuk les gaf en waar iedereen gek op was, inclusief ik. Ze was echt een grote inspiratiebron voor mij. Uiterlijke vertoning zegt helemaal niet zo veel over hoe fit of leuk je eigenlijk bent. Je hoeft helemaal geen groene smoothie drinkende, magere, jonge meid met een sixpack te zijn om goed te zijn in yoga of een mooi en inspirerend mens te zijn. Ik en mijn gevoelens waren het levende bewijs! Een tijd lang heb ik yogalessen bij haar gevolgd en geleerd dat (juist) yoga geen wedstrijdje is. Het gaat om wat goed voor jou voelt. Deze wijze les heb ik mee kunnen nemen in de rest van mijn leven. 

Ik volg nu geen yogalessen meer, maar het was echt een onwijze eye-opener voor me en de sport die ik nu veel beoefen bewijst dit ook maar weer. Roller derby, een sport die vaak omschreven wordt als een combinatie tussen rugby en shorttrack, maar dan op rolschaatsen. Nee, er zit geen bal in het spelletje, maar wel een hele hoop actie, kracht, snelheid en tactiek. Het wordt vaak enkel door vrouwen beoefend en staat voor veel spelers dan ook symbool dat vrouwen ook stoer en krachtig kunnen zijn.

Ik heb al gemerkt dat het op veel mensen kan overkomen als een best intimideerde sport. Super sterke vrouwen gaan elkaar te lijf op de baan. Ik ontmoet dan ook veel mensen die aangeven het wel heel cool te vinden, maar het echt niet aan te durven. De meeste redenen die ik hoor zijn: "Ik kan niet skaten. Ik ben te klein. Ik ben te groot. Ik ben te dun. Ik ben te dik. Ik ben te oud. Ik heb geen conditie of ik ben niet zo sterk."

Bron foto

Roller derby is voor iedereen, ongeacht je vorm, maat, kleur en leeftijd. Dat is wat ik het mooie aan roller derby vind. Het is inderdaad niet zo dat iedereen hetzelfde is en dezelfde kwaliteiten heeft. Ieder heeft zijn eigen krachten en talenten. Wanneer je die leert ontdekken kan je ze altijd wel op een bepaalde manier toepassen. Conditie kan je kweken, skaten kan je leren, spieren kan je opbouwen en je lichaamstype kan je inzetten op een voor ieder verschillende manier. Juist al die verschillende soorten mensen maken een team compleet en veelzijdig. Je uiterlijk zegt niks over hoe fit je bent of hoe goed je iets kan.

Dit geldt natuurlijk niet slechts voor roller derby. Ik vind sporten onwijs leuk en probeer ook met regelmaat weer eens iets nieuws. Dit zet ik niet altijd helemaal door tot iets wat ik met veel regelmaat ga doen, maar ik vind het gewoon leuk iets nieuws te proberen. Op deze manier heb ik ook zo veel inspirerende, super fitte mensen mogen ontmoeten. Deze mensen waren zowel groot als klein als dik als dun als oud als jong. Atleten komen in allerlei verschillende vormen en maten. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar in principe is elk lichaam gemaakt om mee te sporten. Als je maar goed naar je lichaam blijft luisteren en niet over je eigen grenzen heen gaat. Bovendien, is sporten niet heel gewoon leuk om te doen?

Welke sport beoefen jij graag?
♥