Ik eet weer vlees
Jarenlang ben ik overtuigd vegetariër geweest. Zeker toen ik net uit huis ging hoefde ik niet meer te eten wat mijn moeder voor mij maakte. Ik kon eindelijk zelf kiezen en voor het eerst in tijden had ik het gevoel dat ik de regie over mijn leven had. Nu mocht ik bepalen wat ik deed én wat ik at. Ik hoefde met niemand rekening te houden en niemand meer met mij.
Ik at toen al niet veel vlees en vis, maar ik moest thuis nog af en toe een stukje mee-eten zodat ik zeker weten geen tekorten opliep. Bang voor die tekorten was ik zelf helemaal niet. Eenmaal uit huis bande ik al het vlees en vis. Ik verdiepte mij in goede en verantwoorde vegetarische opties en begon mijn vleesloze hoofdstuk. Het vlees missen deed ik helemaal niet. Ik ben van jongs af aan heel gevoelig voor bepaalde structuren en de structuur van vlees bleef ik lastig vinden, zelfs als ik de smaak wel lekker vond. Hiernaast speelde ook mijn liefde voor dieren mee. Ik kon het uiteindelijk niet meer over mijn hart verkrijgen om dieren te eten. Elke keer als ik langs een wei liep waar een koe aan het grazen was brak mijn hart een beetje.
In de kliniek
In de kliniek at ik vegetarisch. Voordat ik aan de 5 daagse begon werd mij de vraag gesteld waarom ik geen vlees at. Hier schrok ik van. Vertrouwden ze mij niet? Moet ik hier alsnog vlees gaan eten? Ik werd er een beetje boos van, maar vertelde toch over mijn achtergrond. Achteraf snap ik veel beter waarom ze deze vraag stelden.
In de kliniek deden ze hun best om te voorzien in vegetarische producten. Niet alleen tijdens het avondeten, maar ook tussen de middag waren er genoeg opties. Gelukkig was ik niet de enige die geen vlees at, waardoor ik mij minder opgelaten voelde.
Veganistisch
Hoe langer ik geen vlees at, hoe meer ik hieraan begon te wennen en hoe meer dit mij ook tegen begon te staan. Mijn gedachtes hierover werden extremer en ik begon eten te weigeren wat in dezelfde pan was bereid als vlees. Ik begon meer en meer na te denken over een diervrij eetpatroon en na een aantal jaar heb ik besloten om veganistisch te gaan eten. Ik schrapte alle dierlijke producten en leefde plantaardig. De eerste maanden was dit echt een opluchting. Ik voelde me niet meer schuldig tijdens het eten en op een manier kon ik veel vrijer genieten. Echter had dit ook een keerzijde. De focus op het eten was terug. Ik begon weer verpakkingen te lezen en was weer de hele dag door met eten. Ik nam weer mijn eigen producten mee als ik de deur uitging en uiteten durfde ik ook niet meer. Ik was te bang dat de keuken niet nauwkeurig genoeg te werk zou gaan en dat ik alsnog iets dierlijks binnen zou krijgen.
Angst voor eten
Als ik wel een keer meeging viel ik terug in mijn oude eetstoornispatroon. Ik zocht het internet af naar menukaarten en googelde alle gerechten. Het eten werd weer een obsessie. Hoe vrijer ik dacht te zijn, hoe beperkter mijn wereld eigenlijk werd. Ik sloot mijzelf weer af van de buitenwereld en alles draaide weer om het eten. De angsten kwamen terug en ondanks dat ik niet wilde afvallen lukte het mij niet om deze angsten aan te gaan. Ik was opnieuw bang geworden voor eten.
Na een jaar realiseerde ik mij hoe klein mijn wereld opnieuw was geworden. Ik had mij afgezonderd en met vrienden eten deed ik steeds minder. Dit besef kwam na een droom. Een droom over feta; een kaas waar ik altijd heel dol op ben geweest. Ineens drong het tot mij door hoeveel ik mijzelf had ontzegd. Niet alleen kon ik niet meer genieten van eten, ook kon ik geen leuke dingen meer doen als er eten bij betrokken was. Het was te complex geworden. Ik wilde dit niet meer. Ik wilde weer mee kunnen doen, eten met vrienden, een dagje weg zonder gedoe. Ik wilde mijn leven weer terug.
De feta-demoon
De enige optie die ik kon bedenken was dat ik weer zuivel moest gaan drinken. Ik moest die feta weer gaan eten. Weer een koekje proberen. Ik moest die angsten aangaan. Ik vond dit erg lastig. Niet alleen had ik weer angsten ontwikkeld, ook vond ik het moeilijk om toch tegen die overtuiging in te gaan. Ik voelde me een slechte dierenvriend, een slechte wereldverbeteraar. Ik wilde voor mijzelf kiezen, maar wist niet welke keuze juist was. Huilend at ik weer die chocola. Paniek tijdens de feta, maar mijn tranen hadden een andere bron. Ik was niet bang voor die chocola, maar wel voor mijzelf. Ik kwam mijzelf weer tegen. Weer stond ik oog in oog met de demonen die zich verschuilden in mijn hoofd. Na een tijd werd het makkelijker. Ik kon die angsten en overtuigingen steeds wat beter loslaten. Ik vond het fijn om weer met vrienden te eten. Als zij dat aten, kon ik dat toch ook?
Loslaten van de spanning
Een aantal jaar later ontmoette ik mijn huidige vriend. Op dat moment at ik vegetarisch. Na een aantal gesprekken hierover kwam ik tot de conclusie dat ik op deze manier nog steeds spastisch met eten omging. Ook al had ik veel stappen gezet, echt vrij was ik nog steeds niet. Via zijn moeder kwam ik in aanraking met biologisch eten. Zij heeft een soort abonnement op een boer die eens in de zoveel tijd een dier slacht dat al op leeftijd is en een goed en fijn leven heeft gehad. Dit was voor het eerst dat iets in mijn hoofd in mogelijkheden dacht als het aankomt op vlees. Ik had dit idee altijd verbannen, hier wilde ik echt niet aan. Langzaam begon ik te flirten met het idee van het eten van vlees. Uiteindelijk heb ik dit uitgesproken naar mijn vriend en samen met hem heb ik de keuze gemaakt om een keer een stukje vlees te proberen.
Het was een warme zomeravond, we zaten bij zijn ouders in de tuin en zijn ouders hadden heerlijk gekookt. Op mijn bord lag een klein stukje vlees. Een stukje vlees dat jaren in een wei had rondgehuppeld, nu haast eervol bereid naast wat ingemaakte groente. Terwijl iedereen gretig toehapte, vond ik het heel spannend. Ik stelde het een beetje uit in de hoop dat het wat makkelijker zou worden. Dat werd het helaas niet. Voorzichtig prikte ik met mijn vork in een klein stukje en beet erop. De tranen liepen over mijn wangen. De spanning kwam los en naast de angst voelde ik me ook bevrijd.
Hierna ben ik regelmatiger vlees gaan eten. Het was echt niet altijd makkelijk, maar ik merk dat het voor mij gezonder is om hier in te variëren. Ik wil geen obsessies meer hebben, ik wil normaal kunnen eten zonder dat ik mijzelf tekort doe. Op dit moment eet ik echt wat ik wil en waar ik zin in heb. Soms eet ik vlees, soms eet ik vegetarisch en soms eet ik veganistisch. Het doet voor mij niks af aan wie en hoe ik ben, maar wel aan hoe ik mij voel.
Dit betekent natuurlijk niet dat jij vlees moet eten of juist geen vlees. Ik hoop dat deze blog jou doet nadenken over waarom jij voor iets kiest en of dit voor jou een helpende keuze is, of juist niet.
Hoe kijk jij aan tegen het eten van vlees?
Gerelateerde blogposts
Reacties
Ik ben zelf overtuigd veganist en ga ook nooit meer terug. Ik snap wat je bedoelt met etiketten lezen en eigen eten meenemen maar het is voor mij geen belemmering. Ik weet nu goed wat ik wel en niet kan/mag eten en ik red me prima!
Ook ik ben na jaren vegetariër tevzijn geweest gestopt met het vegetarier zijn en ook mij heeft het veel vrijheid gegeven. Minder de eetstoornis de ruimte geven.
Een stuk wat geschreven is uit je hard. Complimenten!
Ik vond het fijn om het stuk te lezen. Zelf ben ik vegetariër en ik eet ook vaak veganistisch.
Nu probeer ik zo weinig mogelijk plastic te kopen.
Ik merk dat ik (of mijn stoornis) een doel nodig heeft om naar te te werken, maar wel op een bijna krampachtige manier. Als het me lukt laat ik het doel niet los, maar ga ik verder en ook naar een nieuw doel.
Veganistisch eten is gelukkig voor mij niet krampachtig. Vegetarisch al wel een beetje.
Ik vind het fijn dat je aangeeft dat vegetarisch eten niet persé slecht is (voor een eetstoornis), maar dat je welbevinden er niet onder mag lijden.
Ik ga er goed op letten dat mijn welbevinden vooropstaat. Dankjewel! :)
P.S. Ik vind het ontzettend goed van Proud dat ook dit soort artikelen worden gepubliceerd. Zelf ben ik al een tijd af van de paniek, krampachtigheid en obsessie rondom eten.
Ik blijf de site echter regelmatig bezoeken. Speciaal voor dit soort artikelen. Deze artikelen zorgen ervoor dat ik mijn valkuilen in leer zien, en zelfs voorkomen. Nogmaals dank! ♥
Ik ben veganist, vind het dapper dat je deze blog schrijft al doet het wel een beetje "pijn" ;)
Vlees zie ik niet als product maar als dier, ik vind het naar dat de meeste mensen dieren zien als producten. Net als de dingen die zij moeten produceren. Biologisch of niet, ze eindigen allemaal op dezelfde manier. En die naampjes heeft het dier niks aan, betekenen vaak veel minder dan ze ons laten geloven en zijn vaak alleen om ons geweten te sussen.
Het "probleem" is vaak dat mensen gaan kijken naar wat ze niet meer kunnen eten, het het daardoor al snel obsessief en restrictief wordt. Terwijl als je kijkt naar wat wél kan... Is er eigenlijk maar een heel klein niet wat je liever vermijd, want dat is het ook, je kán wel, maar wilt niet. Je kan feta eten, maar wilt niet vanwege het leed. Als je zoekt naar alternatieven is het zo leuk om te ontdekken hoe je dingen kan maken om toch de smaak beleving te krijgen zonder het nare gedeelte erachter. Ook zijn er steeds meer alternatieve te koop en hoef je nieteens zelf in de keuken te staan.
En soms is het ranzig, haha, maar dat is ook met dierlijke producten. Iedereen heeft een andere smaak. Maar dat experenteren en zoeken en maken etc is nou juist het tegenovergestelde van restrictief, ik eet gevarieerder dan ooit.
Iedereen moet voor zichzelf kiezen, alleen goed onthouden dat een keuze die je maakt slachtoffers heeft, en dat maakt het vaak ingewikkeld. Nogmaals, dapper om te delen en bedankt, dit is mijn mening. ♥
(Wateetjedanwel maakt vaak vegan versies van niet vegan producten. Wie weet vind iemand dat leuk om te weten!) Ook pinterest is je beste vriend.
Mijn punt is dus dat wanneer je denkt in dingen die niet "mogen" (alles mag) dat je meer zin hebt in die dingen dan wanneer je denkt aan de andere opties die er zijn :)
Je hoeft dieren niet belangrijk te vinden, het enigste wat je balangrijker hoeft te vinden is een leven boven (10 minuten) smaak.
Ik vind vlees heerlijk en ben de laatste tijd eindeloos aan het variëren met bijvoorbeeld kip. Wat zijn daar een hoop gerechten voor!
Er is niets wat ik niet kan eten, het enige is dat het plantaardig moet zijn/gemaakt moet worden. Ik zelf heb nog nooit zoveel vrijheid en plezier op eetgebied gevoeld als nu en ik hen ook nog nooit zoveel liefdevolle mensen ontmoet als bij vegan outreaches. Dus nee, never going back. 😘
Dat je hier voor jezelf hebt gekozen zullen sommigen misschien egoïstisch noemen, maar dat vind ik te kort door de bocht. Je moet ook goed voor jezelf zorgen en doet bovendien nog steeds je best. Daarnaast: is een beetje egoïsme niet juist iets dat heel gezond is??
Het valt me op dat juist veel mensen met een eetstoornis(verleden) aangetrokken worden tot het veganisme en de dieren op de eerste plek zetten, vóór zichzelf. Dat lijkt mij nou een typisch kenmerk van de ziekte, jezelf niet genoeg de moeite waard vinden om op de eerste plek te zetten. En dan gecombineerd met het starre zwart wit denken dat je nooit een keer iets dierlijks mag eten, alsof af en toe één keer een soort doodzonde is. Lijkt me niet getuigen van een écht gezonde vrije relatie met eten.
Ik heb zelf nog een eetstoornis, maar sinds ik vegetariër ben gaat het beter dan ooit. Ik voel geen afkeer meer tegen het eten, wat ik wel had toen ik nog vlees at. Dit deed ik voornamelijk omdat het thuis door iedereen gedaan werd, maar ik er zelf eigenlijk helemaal niet achter stond. Ik heb de ambitie om ooit veganist te worden, alleen heeft dit tijd nodig omdat ik er ook geen obsessie van wil maken en zeker wil weten dat dit is wat ik wil. Maar ik vind het alleen maar heel fijn dat ik een levensstijl kan creëren waarvan ik weet dat er geen dieren voor hoeven te lijden. En daarmee zet ik dieren niet op de eerste plek, maar juist gelijk aan mij. Er is geen ongelijkheid waarbij ik boven de dieren sta of zij boven mij, we zijn allemaal gelijk en hebben allemaal evenveel bestaansrecht. Ik wil andere mensen geen pijn doen, maar dieren ook niet. Daarin zijn mensen niet belangrijker dan dieren.
De eerste stap is gezet nu ik vegetarisch eet, het veganisme komt later. Misschien pas als ik op mezelf woon, omdat het thuis erg lastig wordt met ouders en zus die gewoon nog vlees en zuivelproducten etc. eten.
Voor mij is dit juist een manier om meer achter mijn keuzes te staan en me vrijer te voelen in wat ik doe. Het is een hele bewuste keuze die ik juist met mijn "gezonde" kant maak, niet vanuit de eetstoornis. Ik denk dat dat een heel belangrijk verschil is.
Vrijheid in eten kan je op alle mogelijke manieren vinden. Er zijn nog nooit zoveel plantaardige opties geweest.
Het is maar wat je wil.
Prima dat je ervoor kiest vlees te eten of dierlijke producten. Weet dan ook dat je bijdraagt aan dierenleed.
Vlees eten was echt niet makkelijk, maar ik wil geem obsessie hebben?! Misschien moet je dan iets aan je obsessie doen, dan kan je nog steeds dieren in leven laten. Echt slecht vind ik het om zo dierenleed te promoten :(
Ik zou het echt niet weten.
Echt niet.
Ik vind dierenleed 'een beetje ver' gaan.
De manier waarop jij invulling gaf aan jouw veganisme, lijkt me ook niet gezond/vol te houden. Als je nooit een foutje mag maken, etentjes buiten de deur vermijdt en er ook nog eens angstig van wordt; dan is het echt niet ok meer. In die zin snap ik jouw keuze wel. Ik vind het heel knap dat je dan voor jezelf kiest!
Mijn ervaring is weer heel anders. Ik ervaar veganisme juist totaal niet als een beperking of alsof ik mezelf van alles ontzeg. Integendeel. Ik heb juist het gevoel dat ik veel beter voor mezelf zorg dan ooit. Qua voeding, maar ook als persoon.
Dat ik mezelf toesta anderen "tot last" te zijn met mijn speciale vegan verzoeken, is voor mij best een beproeving geweest. Maar de meeste mensen houden graag rekening met je (niet alleen vrienden en familie, maar ook restaurantpersoneel) Die vriendelijkheid/liefde heeft het voor mij veel makkelijker gemaakt.
Het is ook belangrijk dat ik een beetje lief ben naar mezelf. Als ik per ongeluk iets dierlijks binnen krijg, dan maak ik daar geen punt van; ik hoef niet perfect te zijn.
♥♥
Wil je met je buur in vrede leven, aanvaardt dan dat hij anders is.
En nu welterusten iedereen, lost girl🍀
Ik weet niet waar je gelezen hebt dat belerend met een vingertje wijzen werkt, maar ik vraag me af hoe objectief de bron is.
Natuurlijk zijn er beperkingen als je veganist/vegetariër bent, maar ik lees in dit stuk alleen maar het deel over eten. Naar mijn mening is veganisme een levensstijl, geen eetpatroon. Als veganist doe je je best om zoveel mogelijk dierenleed te vermijden. De perfecte veganist bestaat echter niet. Het is gewoonweg niet mogelijk in de huidige maatschappij om 100% veganist te zijn (medicatie, technologie, vervoersmiddelen), maar bewust keuzes maken om het te verminderen is een eerste stap. Ikzelf word kriegel van mensen die alles afkeuren wat niet overeenkomt met hun opvattingen. Van mensen die anderen altijd de les willen leren.
Ik snap de overweging om terug te gaan naar een omnivoor dieet, maar vind dit wel lastig. Natuurlijk gaat gezondheid voor, maar ikzelf zou dit niet kunnen. Je plaatst jezelf op deze manier boven het leven van een dier. Ik vind niet dat ik dit recht heb. Er zijn tegenwoordig zoveel kant-en-klare alternatieven, dat ik me afvraag in hoeverre het je moet beperken. Ik vind het jammer dat veganisme wordt gekoppeld aan beperkingen. In mijn opzicht is het niet het veganisme, maar de eetstoornis / dwang die je hierin beperkt.
Nogmaals, ik veroordeel niemand, maar het raakt me wel.
Te zien aan het grote aantal reacties, is dit wel een erg goede blog! Je bent blijkbaar niet de enige die ermee worstelt.
Enne, als laatste puntje: bij diervriendelijk vlees heb ik mijn twijfels. Natuurlijk is een biologisch stukje vlees beter dan uit de bio-industrie, maar het dier is wel dood gemaakt, zodat jij het kan eten.
Het is jammer dat de veganistische opmerkingen hierboven als aggressief worden gezien. Sommige woorden kunnen wellicht anders gezegd worden, maar ze zijn toch echt goed bedoeld.
Ik denk soms dat mensen die ons agressief vinden, een gevoel van schuld ervaren..en dus eigenlijk goed weten aan wat voor praktijken ze bijdragen.
Aan de andere kant, dit is een ES website, en soms misbruiken mensen een dergelijk dieet om hun ES te verbergen (al dan niet bewust). Het is belangrijk om daar achter te komen en je eigen keuzes te maken. Doe het voor de goede redenen denk ik dan maar.
Persoonlijk, ik ben door klinieken afgewezen omdat ik weigerde mijn veganisme op te geven. Heel naar, maar het is een deel van mij. Ik heb compassie voor mens en dier en iedereen staat gelijk aan mij. Ik sta niet boven mensen die vlees eten, ik sta gelijk aan mensen. Maar ik sta ook meer gelijk aan dieren op deze manier.
Waar ik wel op reageer, zoals ik in de post hieronder ook al aangeef, is het idee dat iemand zich dus kennelijk boven mensen die vleeseters verheven voelt en meent het recht te hebben om te vertellen wat anderen wel en niet moeten doen. Niet helemaal direct, maar toonzetting is m.i. dermate fel dat het wel opgevat kan worden als een poging om het gedrag te manipuleren. Daar ben ik persoonlijk niet van gediend. Ik heb graag autonomie, en toch mag je me bewust maken, je mag me uitleggen waarom je zelf veganistisch bent, je mag me vertellen waarom je denkt dat veganisme beter is... En dan zal ik naar je luisteren en als ik voldoende overtuigd raak mijn mening bijstellen. Maar de toon die in sommige posts wordt aangeslagen vind ik geen basis voor een fatsoenlijk gesprek, al is de bedoeling nog zo idealistisch. Dan gaan mijn vingers echt in mijn oren totdat we elkaar weer kunnen behandelen als gelijkwaardige gesprekspartners.
Bedoel je ook mijn bericht? Ik dacht namelijk dat ik mezelf wel goed had verwoord. Ik sta ook open voor een goed gesprek namelijk, net als jij.
"Het is jammer dat de veganistische opmerkingen hierboven als aggressief worden gezien. Sommige woorden kunnen wellicht anders gezegd worden, maar ze zijn toch echt goed bedoeld."
Hoe goedbedoeld ook: fatsoensnormen zijn er wat mij betreft voor iedereen. Een goede bedoeling ontslaat je m.i. niet van de verplichting om zorgvuldig om te gaan met de toehoorder van je boodschap. Een goede bedoeling praat dus ook een onzorgvuldige formulering niet goed (en dat laatste las ik wel in je boodschap).
"Ik denk soms dat mensen die ons agressief vinden, een gevoel van schuld ervaren..en dus eigenlijk goed weten aan wat voor praktijken ze bijdragen."
Ik heb wat moeite met deze invulling (schuldgevoel). En ik heb moeite met "ons" (en dus impliciet) en "hen". Niet iedereen die veganistisch is probeert dat wereldbeeld te verkondigen en mensen te overtuigen, en niet iedereen die vlees eet voelt zich schuldig. En we zijn allemaal mensen, dus wat mij betreft ook geen wij-zij.
Desondanks gaan wij hier het gesprek aan, dus dat betekent dat ik iig nog ruimte ervaar om een gesprek te voeren ;-) Daarin mogen meningen ook verschillen uiteraard.
:)
Verder: wie zegt dat je de waarheid in pacht hebt door te stellen dat ALLEEN veganisme een toekomst kan bieden voor leven op aarde? Waarom moet ik overtuigd zijn van deze behoorlijk extreme opvatting? Ik ben er persoonlijk niet van overtuigd dat er geen andere manieren zijn, en ik hoef er ook niet direct van overtuigd te worden. Want nee, je kunt mensen niet dwingen, maar ik wil ook niet het gevoel krijgen dat ik eigenlijk toch wel een behoorlijk dwingend "verzoek" krijg om het anders te doen (zoals ik soms zie gebeuren in ieder geval).
Veel veganisten willen graag hun visie verspreiden (of in elk geval zaadjes planten) omdat het houden, gebruiken (uitbuiten) en doden van dieren in onze Westerse, technologisch rijke maatschappij voor het gebruik van vlees, zuivel, bont, leer, etc. niet meer noodzakelijk is, maar nog wel onnoemelijk veel leed in de wereld brengt. Leed onder dieren, maar ook onder mensen (hongersnoden) en het heeft ook een grote impact op ontbossing, en (klimaat)vervuiling. Voor een veganist is het niet meer te verantwoorden om dit naast je neer te leggen, de ogen te sluiten en te blijven doen wat we doen omdat het nu eenmaal zo is. Of er wel bij te staan maar enkel te blijven toekijken. ('Our silence is as violent as the butchers knife')
Natuurlijk, het is een visie, een 'keuze', maar ik denk dat je het wel kunt vergelijken met een mens, of hond, of kat, of (...) welke op straat in elkaar wordt geslagen door anderen. Vrijwel iedereen zou willen ingrijpen, en die geweldplegers opsluiten en de boodschap verspreiden dat het echt niet OK is. En een herhaling willen voorkomen...
Veganisten zien geen verschil tussen de man op de grond, de hond of het kalf in een schuur. ('The only difference is your perception'). Ze zien het gebruik van dieren als uitbuiting, als vrijheidsberoving en als een inbreuk op de lichamelijke integriteit waar elk wezen - mens of dier (zover wij mensen geen dieren zijn ;) ) - recht op zou moeten hebben. (Dan kan de koe nog zo'n fijn ligbed hebben, of de stal van het varken voorzien zijn van vloerverwarming; ze zijn niet vrij en ze zullen gedood worden omwille van...ja van wat precies? Er zijn ondertussen zoveel goede, dierenleedvrije alternatieven... dus omwille van wat genot en smaakpapillen? Omwille van de mening van anderen? omwille van gemak? Ik zal niet zeggen dat veganistisch eten altijd even makkelijk is (het wordt wel steeds makkelijker, maar ja, er is wel eens wat weerstand), maar het is verre van onmogelijk.
Helaas is onze levenswijze wat vastgeroest, en zijn dieren in de vee-industrie niets meer of minder dan leveranciers van producten. (Ja er zijn een hoop regels. Maar nog altijd zijn de natuurlijke behoeften en gedragingen van het dier niet leidend (zie het veetelt debat voor meer details) en de dieren zijn niet vrij en worden nog altijd gebruikt.) Dat is waar veel veganisten verandering in zouden willen zien, want dat bepaalde zaken die gebeuren legaal zijn, wil nog niet zeggen dat ze moreel/ethisch te verantwoorden zijn.
Dat is daarom ook de reden dat veganisten hun mening willen verspreiden; ze willen dat de wereld verandert zodat anderen - miljoenen en miljoenen (zeg gerust miljarden) anderen - niet meer hoeven te lijden. Maar dan moeten ze wel gehoord worden... en dat wordt al snel als 'extreem' of 'opdringerig' bestempeld, omdat het afwijkt van de norm. En omdat veganisten doorgaans geen subisdies krijgen om een (eerlijk is eerlijk, ijzersterke) marketing op te zetten.
En ik geloof best dat als 'fanatiek', 'fel', 'extreem' of 'opdringerig' ervaren kan worden. Maar weet je...de veeteeltindustrie....wat daar gebeurt, dát is pas extreem.
En dat is waar veganisten tegen vechten, en waarover zij dus niet kunnen zwijgen, omdat het moreel en ethisch zo verkeerd voelt (en voor een veganist - en waarschijnlijk voor veel mer mensen wel - gewoon weg is), om zoveel miljarden dieren onnodig te laten lijden. Daarom springen veganisten op de barricaden en maken ze zich lang niet altijd even geliefd. Maar ze willen uiten en vechten waar ze voor staan. Ze roepen om verandering. Net zoals vrouwen dit ooit deden in de roep om vrouwenrechten. Net zoals men deed in de strijd tegen de slavernij. En net zoals altijd gedaan zal worden, want maatschappijen veranderen. Maar het begint vaak met een groep die afwijkt van de norm.
--
Nogmaals, dit is vanuit mijn visie geschreven. Ik probeer hier nu niemand ter plekke te bekeren tot veganist. (Gaat me toch niet lukken, haha) Ik probeer wel uit te leggen waarom ik activist ben geworden, en waarom ik dus mensen inderdaad dringend verzoek op te houden met het nuttigen en gebruiken van dierlijke producten :) .
Dit betekent niet dat ik niet vind dat er wel eens stevig actie gevoerd mag worden, en dat je soms wel duidelijk mag zijn of de boel een tikkie mag provoceren, maar ik hou altijd ook in mijn achterhoofd dat het heel vaak ook niet echt onwil is, maar ook vaak onmacht (en ook vaak onwetendheid, en dat bedoel ik niet alsof iemand dom zou zijn, maar omdat we in een systeem zitten waarin we gewoonweg niet alles te zien/horen krijgen. :) ) . En ik ben ook niet heilig. (Gelukkig niet, zou ik zeggen)
Neem de blog van deze vrouw; ik vind het verdrietig om te lezen (zoals hier door Anna Schoen al heel mooi verwoord is), maar niet omdat ik de blogster een slecht persoon vind. Wel omdat ze zo gevangen zit in haar eetstoornis. Dat lijkt me verschrikkelijk.
Aan haar zou ik dan eerder willen vragen of het haar zou helpen om iemand te hebben om ervaringen mee te kunnen delen (die ook een eetstoornis heeft gehad of misschien wel een naast familielid ervan, en die ook worstelde met het veganisme).
Zouden er “dreigementen” komen als dat ze dan naar de hel zou gaan of het leven van anderen negatief beïnvloed? En waarom zijn we daar wel overheen maar krijgen we nu een soort herhaling maar dan met het veganisme?
Ik heb al meerdere reacties voorbij zien komen over het goed bedoelde aspect achter zeer aanvallende woorden. Ik vraag mij af hoe goed bedoeld een reactie is wanneer er dingen in staan als; egoïstisch, bijdragen aan dierenleed, deze blog voegt niets toe aan de wereld en ga zo maar door. Een hand boven de hoofden houden van mensen die het hun missie hebben gemaakt om iedereen te "bekeren" tot het veganisme lijkt me enigszins ongepast.
Voor wie het nog niet begrepen had gaat deze blog over de beperkingen die zij zichzelf heeft opgelegd ter bevordering van haar eetstoornis. In dit geval gaat dat over veganisme, maar het zou in principe ook kunnen gaan over iemand die niets anders wilt eten dan dingen met de kleur groen. Dit voorbeeld is ten eerste krankzinnig en ik snap ook dat een koe niet groen is, maar het gaat om het principe van deze blog.
Wanneer veganisme voor jou wel de manier is waarop jij wilt eten en dit niet bijdraagt aan jouw eetstoornis, chapeau, lekker houden zo. Maar uit de felheid van sommige van deze reacties durf ik mij stiekem af te vragen of deze felheid komt uit de pure overtuiging iedereen te "bekeren" of omdat deze blog over jezelf wel eens heel erg waar zou kunnen zijn. Weet ik niet, ik ken deze mensen niet, maar het is wel iets om over na te denken.
Ik denk dat Lonneke naast respect voor het schrijven van deze blog ook wel respect verdient voor het publiceren hiervan. In veel reacties is dit benoemd, fijn!
Conclusie: neem het allemaal niet zo zwaar op en bedenk ook even of je iets echt wat goed bedoeld wanneer je passief agressief reageert. Oh en als kers op de taart; ik eet zelf al jaren geen vlees, maar ik snap wel de intentie van deze blog.
Ik hoop dat je nog kan werken aan je 'spastische' kantjes, zoals je het zelf omschrijft, zodat je op lange termijn toch je voedingspatroon op dezelfde lijn kan zetten als je principes. Ondertussen kan je veganisme natuurlijk ook nog op andere manieren beoefen, zoals door geen leer of wol meer te kopen. Veganisme is namelijk geen dieet :)
Respecteer elkaar, de mensen die hier komen worstelen al genoeg met zichzelf ♥
Super mooie blog trouwens Lonneke, jammer van alle reacties. Ik denk dat het wel belangrijk ik zeker in combinatie met een eetstoornis/obsessies dat je eet/kiest wat voor jou goed is. Of dat nou veganistisch, vegetarisch, vlees, vis is. Kies bewust wat jouw lichaam vraagt en hoe jij zonder stoornis/obessies kan leven. Met elke vorm van eten (of dat nou vegan/vega/vlees, vis is) kan je bewust leven en daarmee ook je steentje bijdragen aan het milieu.
Lonneke, ik ben niet eens een veganist, maar ik heb de neiging om sorry tegen je te zeggen voor alle ongenuanceerde reacties die ik hier lees. Inderdaad: ik schaam me voor mijn medemensen en medebezoekers als ik dit lees. Danique heeft ooit ook een blog geschreven waar zo heftig op gereageerd werd. Des te dapperder dat jij het opnieuw aandurfde met die wetenschap. Dank voor het delen van je verhaal!
Veganisme is de overtuiging dat dieren er niet zijn voor ons gebruik. Het is een levensovertuiging tegen onderdrukking van dieren. Het punt is dat het 'mogen hebben van een keuze' ophoudt wanneer je iemand anders daar bewust mee beschadigt/leed toebrengt.
Die ander (het dier) heeft namelijk Geen keuze.
En ik sluit me aan bij de complimenten aan Lonneke ook. Ik vind het écht een fijne blog.
Als je sterk en gezond bent en zoveel mogelijk (maar niet exclusief) kiest voor veganistische opties denk ik dat je een veel grotere impact hebt, doordat je anderen daarmee inspireert ook hun steentje bij te dragen.
Een zwakke en norse 100% veganist daarentegen schrikt anderen alleen maar af.
Hoe kijk ik ertegen aan.. Tja, wij eten vlees als gezin, dus mijn kinderen krijgen het ook. Wel zijn we bewuster geworden in onze keuzes. Dus niet wat is goedkoop en past in ons budget, maar halen we vaker bij de slager.
En het blijft een mening en gevoel toch?
Doe waar je je goed bij voelt en straal dit uit. Dat vind ik echt. Wat dat betreft vind ik als iemand die niet veganistisch eet dieren ook belangrijker dan mensen. Ik bedoel kijk nou, wat maken we er een rotzooi van op deze manier door zo met elkaar om te gaan. Dieren doen dat niet, wat dat betreft zijn zij naar mijn mening ook slimmer want de dieren hebben ons ook niet nodig. De natuur en dieren redden zich prima als er geen mensen zijn doordat de natuur het slimste en het sterkste is. Ik schaam me gewoon dat ik een mens ben als ik dit lees.
Mijn broer moet medicijnen slikken omdat hij anders epileptische aanvallen krijgt. Deze zijn ongetwijfeld op dieren getest en hier zitten vast ook sporen in van dierlijke oorsprong. Is hij daarom een slecht mens?
Wij doen het niet perfect. We eten vlees, zoveel mogelijk biologisch en houden onze eigen kippen die de hele dag door een ruime tuin scharrelen. Scheiden afval en pakken de fiets. Kopen geen groente in plastic verpakkingen en zakjes maar zoveel mogelijk vers. Zetten de verwarming niet te hoog of uit.
Moeten we dan maar zijn medicijnen stoppen zodat hij geen leven heeft door de aanvallen omdat het gebruik van medicijnen niet veganistisch is?
Veganisme is het proberen te voorkomen van (zo veel mogelijk) leed. Maar niemand is perfect, en ook bij het oversteken van de straat zal je wel eens een mier onder je schoen vermorzelen. Dat is niet iets dat je jezelf kwalijk kunt nemen. Dat is ook niet het uitgangspunt of het streven :) .
Ieder moet doen wat voor hem/haar het beste is.Je bent geen beter of skechter mens door wat je wel en niet eet.
Ik houd ontzettend veel van dieren en ik ben zeker ook tegen onnodig dierenleed.Maar in frite is het hele EKO systeem opgebouwd uit eten en gegeten worden.Dat de mensen er een piunhoop van hebben gemaakt is ook waar.
Ik maak toevallig op het moment precies hetzelfde door. Ik eet al sinds ik zes ben (nu 31) geen vlees en de laatste twee jaar ook geen kaas/melk/eieren meer.
Door jouw stukje realiseer ik me dat ik me moet afvragen waarom ik bepaalde dingen doe.
Vlees zal altijd moeilijk blijven ik mis best veel tanden daardoor vind ik dat eten gewoon niet fijn maar geen kaas/melk eieren blijken bij mij ook 'eetgestoorde' gedachten.
Jammer dat voor geen vlees eten of plantaardig eten vaak de reden dierenleed gegeven wordt terwijl er zoveel andere redenen voor zijn(niks mis mee als je het voor dieren doet)
Redenen kunnen zijn: Door dieren te helpen, help je ook de vele minderbedeelden in de wereld.Momenteel is er terecht veel verontwaardiging over bijvoorbeeld de 100 miljoen ton graan die voor biobrandstof wordt gebruikt. Maar zeven keer zo veel wordt er aan dieren in de bio-industrie gevoerd, zodat mensen vlees kunnen eten.
Vlees eten is slecht voor het milieu
Een onderzoek van de Verenigde Naties, getiteld ‘De schaduwzijde van de veeteelt’, stelt vast dat vlees eten “één van de … belangrijkste veroorzakers is van de ernstigste milieuproblemen die op iedere schaal van lokaal tot ook globaal worden aangetroffen.”
Vermijd de griep
De Wereld Gezondheid Organisatie (WHO) verklaart dat, wanneer het vogelgriepvirus muteert, je de ziekte al kan oplopen door het eten van niet goed doorgekookt kippenvlees of eieren en door het eten van voedsel dat is bereid op dezelfde snijplank als besmet vlees en ook eieren, of zelfs door een eierschaal aan te raken die met de ziekte is besmet.
Als je geen hond eet, zou je ook zeker geen kip moeten eten
Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat kippen intelligente dieren zijn, die in staat zijn om moeilijke problemen op te lossen, het vermogen hebben tot zelfbeheersing en zich zorgen maken over hun toekomst. Kippen zijn intelligenter dan katten en honden en ze zijn zelfs in staat dingen te doen die nog niet eerder bij zoogdieren ( niet bij primaten) zijn waargenomen.
Hartziekte – de belangrijkste doodsoorzaak in Nederland
Een gezond veganisch voedingspatroon zorgt ervoor dat je een leven lang gezond blijft en beschermt je tegen vele ziektes, waaronder de drie belangrijkste doodsoorzaken in Nederland: hartziektes, kanker en beroertes.
Kanker – de op een na belangrijkste doodsoorzaak in heel Nederland
Dr. T. Colin Campbell is een van’s werelds voornaamste epidemiologische wetenschappers en directeur van wat de New York Times benoemt als “het grootste en meest omvattende onderzoek ooit over de relatie tussen voeding en het risico om ziektes op te lopen.”
In een bikini passen
Vegetarisme is ook het allerbeste afslankdieet, omdat vegetariërs drie keer minder kans hebben op overgewicht dan vleeseters, en veganisten hebben zelfs tien keer minder kans. Natuurlijk kun je een veganist zijn met overgewicht of een zeer slanke vleeseter.
Wereldvrede
Leo Tolstoy zei “vegetarisme de basis is van humanisme”. Wat hij daar mee bedoelde? Mensen die het beste voorhebben met de vrede, zouden zo vreedzaam moeten eten.
Overheerlijke vervangers
Vegetariërs/veganisten verklaren dat, toen zij overstapten op vegetarische/veganische voeding, de verscheidenheid van hun voeding ineens explodeerde van enkele vleesgerechten naar een heel groot assortiment van granen, peulvruchten, fruit en groenten waarvan ze het hele bestaan niet eens kenden.
WAAROM schrijven dan zoveel veganisten hier op Proud2Bme ???? Dan zou je deze site echt niet meer nodig moeten hebben ,want een e.s.is NIET gezond ,evenwichtig of gelukkig,op geen enkele manier en zeker niet mentaal !
Maar veganisme draait juist NIET om jezelf, maar om ANDEREN.
Stop met het discrimineren en de food shaming.Ik ben niet voor of tegen veganisme vegetarisme ,omnivorisme of WAT dan ook.
Eenieder mag doen wat het beste is voor zijn of haar eigen lichaam.Je hoeft ook niet veel vlees etc te eten,maar het is ook niet verboden ! Zelf kan ik helemaal niet tegen bonen of soja of dadels,bananen ,amandelen etc vanwege allergie.Ik kan gewoon geen vegan zijn ook al zou ik het willen.En zo zijn er meer mensen !
Ik discrimineer ook niet, ik wilde enkel zeggen dat veganisme niet gaat om jezelf, maar om anderen, en daarbij bedoel ik dus dieren. Veganisten stellen dieren gelijk aan mensen.
En A al eet je veganisch je leven is dan helaas niet perfect.Eetstoornisen zijn niet gezond,maar ieder persoon kan een eetstoornis overkomen hoe je ook bent.
Ook als je allergisch ben voor de hoofdbestanddelen van een vegan dieet.!
Eetstoornissen ontstaan door restricties gecombineerd met genetische aanleg en ja,dat kan iedereen overkomen helaas.
Maar snap je gevoel wel omdat het een patroon lijkt bij dit thema. En het voorspelbaar is hoe er gereageerd gaat worden.
Dat is soms wel moeilijk als je een e.s. hebt,maar toch is het waar en wat je moet blijven zien of proberen te zien.
Net zoals jullie dat niet zouden doen als iemand uit een andere bepaalde groep mensen (religie, handicap, leeftijd, sekse, whatever) iets zegt wat aanstotelijk is voor jullie zelf.
ook ik blijf het soms wel een beetje lastig vinden als mensen kritiek of commentaar hebben op mijn eetpatroon, maar gelukkig heeft dit geen invloed meer op mijn eetpatroon. Ik weet zelf wat voor mij helpend is en daar blijf ik bij. Lukt het jou om dit ook zo vast te houden? Waar ik mij voorheen erg liet leiden door dit commentaar lukt het mij nu om niet terug te vallen in destructieve gedachtes of handelingen. Ik krijg er geen extra spanning door. Ik heb ooit een blog geschreven hoe ik met spanning omga, hier staat in wat ik wél inzet mocht ik het nodig hebben. Bedankt voor je reactie! Liefs, LOnneke
Ik maak eruit op dat dieren minsten gelijk zijn aan mensen of belangrijker zijn dan mensen.
Dat veganisme dus ook gaat over het laten leven van een dier omdat het egoïstisch gevonden word om een dier te doden voor menselijke consumptie of als ander doeleinde.
Egoïsme staat voor mij onder andere aan gebruik maken van iets of iemand om er zelf voordeel uit te halen.
Daarom ben ik er van uit gegaan dat veganisten dus ook geen medicatie gebruiken. Want dat is voor mij echt het toppunt van egoïsme. Een dier laten lijden om er zelf letterlijk beter van te worden of jezelf beter te laten voelen.
hier ga ik dus van uit, als ik veganisten hoor praten.
En dat is iets wat ik dan wel begrijp en wat ik ook bijzonder vind.
In de natuur overleven toch ook de sterkste om zo een sterke populatie te houden.
En vroeg of laat vergaat de wereld of is hier geen leven meer, maar ik vraag me af wat daar erg aan is?
Dat hoort er toch gewoon bij? En wie of wat heeft er last van als er geen leven meer is op aarde, wat is daar het probleem van?
Vegetariërs en veganisten zijn afgedwaald van hun identiteit als omnivoor.
Zolang zij dat beperken tot zichzelf heb ik er geen moeite mee, al heb ik het idee dat er fanatici onder hen bestaan (fanaten heb je overal hoor) die het liefst ook de roofdieren zouden willen bekeren tot een vleesloos leven.
Ik ben wel van mening dat er veel meer gedaan moet en kan worden aan een veel beter bestaan voor deze dieren en dat mag gerust gepaard gaan met een hoger prijskaartje.
Ook het nutteloos heen en weer slepen van vlees over de hele wereld zou aan banden gelegd moeten worden, maar dat is weer een ander verhaal.
Ik blijf vlees eten maar wel uit een goede bron.
Kijk eens op koopeenkoe.nl en vooral ook op koopeenhert.nl.
Echter, ik was de.hele dag constant aan het ruften. En dan van die lange, hoorbare en stinkende. Een onhoudbare situatie. Glutenintolerant. Dus.probeer maar eens de koolhydraten uit een vegan dieet te schrappen en dan nog ontspannen inkopen tr doen in 1 supermarkt, betaalbaar en lekker. Nul recepten. Koolhydraatarme vegan kookboeken zijn walgelijk en belachelijk wat betreft de samenstelling vam gerechten. Zo vergezocht. Dat kan niet normaal.en gezond zijn. Ook bleef ik maar gigantische hoeveelheden eten zonder verzadigd te raken. Tig keer naar het toilet per dag. En wat een toestand om al die bonenburgers zelf te maken en soepen. Zoveel werk en gedoe, afwas, extra vriezer.
Ik heb de oplossing gevonden. Ik eet weer.vlees. Van Schotse Hooglanders uit natuurgebieden die hun hele.leve n vrij zijn, nooit medicatie krijgen, geen dwangvoeding met granen krijgen en naar een humane kleine slachterij gaan als er een overschot onystaat. De natuur vaart er wel.bij, geen stikstofellende, geen dierenleed. Daarnaast eet ik geschoten wildoverschot dus hert, ree en zwijn die de natuurgebieden onderhouden, daar een prachtig leven hebben gehad en pas aan het eind zijn geschoten door een natuurbeheerder. Ik betaal.hier uiteraard.veel geld.voor om het diepgevroren in porties thuis te krijgen maar omzeil volledig de.bioindustrie, de meedogenloze.voedselketen die vol trucs zit, de aarde blijft intact want het biologisch evenwicht.blijft intsct in ee bossen, ook hier gezond.vlees en geen onnodig dierenleed. Wel heb ik nog moeite.met het fenomeen jager die voor zijn lol dieren doodschiet.
Momenteel bak ik 3 eieren met 1 plak kaas rond 2 uur en om 5 uur een dubbele hertenbiefstuk met champignons. En dat is het. Vol, geen honger, geen constipatie of scheten of diarree. En vooral rust in.mijn hoofd, lijf en keuken. Ik heb er bijna helemaal vrede mee. Die jager zit me nog dwars. En de niet aflatende stroom tegenstrijdige literatuur, wetenschap, podcasts etc over ieder denkbaar voedselonderwerp. En ik schaam me dat ik moet zeggen geen vegan meer te zijn want dat voelde.superieur