Ik ben bang voor mijn verjaardag

 

Jouw verjaardag. Die ene dag in het jaar waarop jij geboren bent en weer een jaartje ouder wordt. De één viert het uitgebreid met vrienden en familie. De ander houdt het klein of doet er niets aan. Sommige mensen vinden het fijn om jarig te zijn en kunnen er volop van genieten. Anderen vinden het vreselijk en zouden het liever overslaan. Ik behoor tot de laatsten.

Mijn verjaardag is nooit de mooiste dag van mijn leven geweest. Van kleins af aan heb ik er moeite mee. Op mijn feestjes was ik altijd heel verlegen. Al die kinderen die speciaal voor mij kwamen en cadeautjes aan mij gaven. Ik vond het lastig om in het middelpunt van de belangstelling te staan. We gingen koekhappen, de stoelendans doen, taart eten en films kijken. Allemaal vanwege dat jaartje erbij.

verjaardag

Hoe ouder ik werd, hoe moeilijker mijn verjaardag voor mij werd. Ik vond het vreselijk om steeds verder verwijderd te raken van dat kleine meisje dat ik was en langzaamaan een vrouwelijk lichaam te krijgen. Ik wilde hutten bouwen, in bomen klimmen, knikkeren en hinkelen, touwtjespringen en kinderliedjes zingen. Ik wilde met krijt op de stoep tekenen, tikkertje en verstoppertje spelen, belletje trekken en wegrennen, op de schommel zweven. Dat allemaal, en meer, wilde ik voor de rest van mijn leven.

Toen ik twaalf werd, zei mijn zus opbeurend tegen mij dat ik vanaf die leeftijd meer films mocht kijken. Het kon mij niets schelen! Ik troostte mijzelf met het idee dat het maar één jaar meer was dan elf. Dat was geen groot verschil, maar naarmate de jaren verstreken, werd het dat wel. Mijn zestiende verjaardag heb ik huilend doorgebracht. Ik wilde geen felicitaties, geen kaarten en geen taart. Ik wilde geen cadeautjes, geen slingers en geen ballonnen. Het enige wat ik wilde, was jonger worden.

Mijn achttiende verjaardag was een regelrechte ramp. Ik mocht mijzelf als volwassen beschouwen, maar dat voelde ik me niet en ik wilde het niet zijn. Ik heb het niet gevierd en ik hield mensen op afstand. De twintig arriveren, vormde ook een groot obstakel. Een nieuw tiental. Van de verjaardagen die na mijn twintigste verjaardag zijn gepasseerd, kan ik mij weinig herinneren. Die heb ik eveneens niet gevierd en de kaarten die ik ontving, werden steeds minder. Soms voelde het eenzaam, alsof niemand aan mij dacht, maar daar had ik het ook zelf naar gemaakt.

verjaardag

Nu mijn verjaardag weer nadert, slaat de stress weer toe. Ik ben bang voor mijn verjaardag. Bang voor dat jaartje erbij. Ik krijg er nare dromen van. Dromen waarin de tijd sneller verder tikt dan ik bij kan houden. Dromen waarin de jaren voorbij vliegen en ik mijzelf in de vaart verlies. Dan ontwaak ik met een bezwaard gevoel. Ik wil terug in de tijd, ik wil weer een kind zijn, maar ik zit in een trein die enkel vooruit rijdt. Naast mij zit een meisje. Het is de kleine ik. Wij reizen samen. Ik speel graag met haar, want al ben ik nu groot: geen enkel getal kan de jeugd uit mij halen. Ze pakt mijn hand stevig vast en knijpt erin. We vinden het beide spannend, die weg die voor ons ligt ...

Wat voor dag is jouw verjaardag voor jou?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Lola - Donderdag 2 juli 2015 10:14
Heel herkenbaar. Ik zie er steeds meer tegenop. Ik ben nu 20 maar voel me al zo ontzettend oud alsof ik al een heel leven er op heb zitten.. Kan ook nergens meer van genieten terwijl er tegen me gezegd wordt,dit is De leeftijd waarop je kan genieten en leuke dingen kan gaan doen..
MChantale - Donderdag 2 juli 2015 10:15
Ik ben woensdag jarig en ik word dan 20. Ik zie er, precies om dezelfde reden, vreselijk tegenop. Verjaardagen van anderen vind ik op zich wel leuk. Maar die van mijzelf niet.
Jelle - Donderdag 2 juli 2015 10:30
Haha, ik ben nog ouder ;)
Het is wel een beetje herkenbaar, maar niet zo extreem. Ik denk dat een eetstoornis / anorexia eigenlijk ook een manier is om jezelf jong te houden, omdat je die grote, boze buitenwereld niet in wilt en ergens bang bent om verantwoordelijkheden aan te gaan. Je krijgt letterlijk weer een meisjeslichaam met anorexia.
meisjexx - Donderdag 2 juli 2015 10:32
Heel herkenbaar nu.
Vroeger vond ik het leuk, keek ik er zelfs naar uit, al wist ik inderdaad ook helemaal niet wat ik met al die aandacht moest.
Toen ik anorexia kreeg, vierden we mijn verjaardag niet omdat ik er gewoon niet toe in staat was. Aan de ene kant vond ik dat jammer en voelde ik me verschrikkelijk alleen, maar aan de andere kant vond ik het heerlijk, zo lekker rustig.
Nu ik binnenkort weer jarig ben en nog altijd ziek ben, zie ik er als een berg tegenop. Eten, aandacht, maar ook het feit dat ik weer ouder word, weer meer volwassen moet worden, en weer en jaar van mijn leven heb weggegooid en niet heb kunnen genieten van het leven, alleen omdat ik ziek ben.
Roeline - Donderdag 2 juli 2015 11:04
Een leuke dag! Helaas voel ik me niet meer zo jarig als vroeger maar het blijft een dag waarop ik me 'bijzonder' voel en leuke dingen wil doen. Gezellig de avond mijn familie, overdag soms wat vriendinnen en nog wat leuks met mijn dochtertje. Dit jaar ga ik precies op mijn verjaardag op vakantie maar dat ik jarig ben die dag zal ik weten! Ik zorg echt wel voor wat feestelijks. Ik vraag altijd geld en dat krijg ik dan ook en heb dan een leuk bedrag bij elkaar waar ik echt van genieten en wat leuks voor koop!
M. - Donderdag 2 juli 2015 11:21
Zó herkenbaar.

Leuk Bernice dat je vaker blogs schrijft! Je schrijft mooi!
roby - Donderdag 2 juli 2015 11:22
ik vind verjaardagen best okee.
het maakt me niet uit dat ik weer een jaartje ouder ben, ik sta ook nooit stil bij mijn leeftijd.
Lil - Donderdag 2 juli 2015 11:27
Herkenbaar. Niet qua angstdromen maar wel precies zo'n zelfde 16e verjaardag gehad(niet zo sweet 16) en verder eigenlijk ook niet meer gevierd. Het is niet het getal waar ik me druk om maak maar dat iedereen verwacht dat je van alles gaat vieren en doen, terwijl ik dan echt niet weet hoe en wat en vooral wie... Word deze zomer 25.. Weer zo n lastig jaartal wat iedereen groots viert. Vind t maar ellendig en weet nog niet wat te doen..
Eline - Donderdag 2 juli 2015 11:37
Ik vind het ook altijd moeilijk. Ik word bijna 16 maar zo oud voel ik me helemaal niet. Ik wil gewoon weer klein zijn en me nergens druk om hoeven te maken en gewoon verstoppertje spelen. Ook vind ik het heel moeilijk om in het middelpunt van de belangstelling te staan en de hele dag maar gezellig en sociaal te moeten doen. Ik ben helemaal niet gezellig, niemand zit toch te wachten op mij en mijn saaie verhalen? En sociaal ben ik ook niet bepaald. Ik kan niet zo goed tegen de drukte en het feit dat ik dus 'leuk moet doen'. Vaak zonder ik me dan even af van de rest. Nou lekker is dat, je af gaan zonderen terwijl jij degene bent waar het om draait en de gastvrouw moet spelen. Oke, misschien stel ik me gewoon aan maar ik wilde dit gewoon even kwijt.
Maan - Donderdag 2 juli 2015 12:09
Wow, ik herken dit echt totaal niet.. Ik was zo blij toen ik 16 werd.. Het was echt de beste leeftijd ever. Misschien komt het doordat ik me nooit echt kind gevoeld heb.. Ik hield niet van knikkeren, tikkertje spelen, etc. etc. Nee, liet mij maar lekker een boek lezen of knutselen. Dat vond ik prima. Ik dacht ook al heel vroeg na over alle dingen in het leven en voelde me daardoor altijd veel ouder dan mijn leeftijdsgenootjes. Hoe ouder ik nu word, hoe meer ik lijk te 'fitten' tussen die mensen. Maar ik moet zeggen dat ik nu wel op een leeftijd ben aanbeland waarop de jaren echt voorbij vliegen en ik het liefst even de komende 10 jaar 25 zou willen zijn.. zodat ik in alle rust mijn dromen na kan jagen ;)
natasja - Donderdag 2 juli 2015 13:50
Ik zorg al jaren dat ik met mijn verjaardag lekker op vakantie ben. Verjaardagen hier staan ik het teken van discussies en verhalen over zoveel jaar geleden. Ik heb nooit me verjaardag willen vieren i.v.m. mijn familie die niet met elkaar om kunnen gaan en in verhalen altijd beter dan de andere willen zijn. De beslissingen om met mijn verjaardag weg te zijn is 1 van de beste die ik ook heb gemaakt :)
Flower girl - Donderdag 2 juli 2015 14:02
Dapper en leuk dat je de stap hebt gezet om we meer te vertellen, ik kan mij nog wel herinneren dat je het moeilijk vond om dingen te delen. Ik hoop dat het je goed doet en je ook veel begrip en erkenning krijgt (maar dat is uit bovenstaande denk ik ook wel gekomen).

Zelf vindt ik verjaardagen moeilijk omdat er weer van alles rondom eten in huis wordt gehaald enz... de dagen er na hebben we altijd veel te veel over en dat brengt zo veel onrust! Verder ben ik blij dat ik weer wat ouder wordt, steeds wat verder weg van mijn jeugd waarin ik veel spanningen, dingen, onrust, eenzaamheid, verdriet en pijn heb leren kennen. Op naar een betere toekomst!!
maartje - Donderdag 2 juli 2015 14:14
Alles wat hier staat is zo herkenbaar. Ik ben morgen jarig en word 14 alweer.. je kent mensen die mega veel vrienden hebben en er een groot feest van maken. Maar helaas bestaat mijn wereld maar uit 3 vriendin en een paar familie leden. Ik hou niet van verjaardagen en zo ook niet van de mijne, t liefst was me geborte datum ook me sterf datum.. ik ben t zo zat.
anoniem - Donderdag 2 juli 2015 15:44
Ik ben volgende week vrijdag jarig en zie er ook ontzettend tegenop!
Birdy - Donderdag 2 juli 2015 17:15
Ik herken het wel een beetje.. Niet dat ik zo nodig kind wil zijn, maar wel bij elk jaar dat ik ouder word, weer een jaar 'achterloop' op mijn leeftijdsgenoten. Door problemen heb ik me gewoon anders ontwikkeld als zij en in een aantal dingen zijn mijn vriendinnen veel verder dan ik, bijvoorbeeld met relaties. En hoewel het nu best heel goed gaat met mij, heb ik lang vastgezeten in mijn eetstoornis en andere dingen waardoor ik me niet echt ontwikkelde. Dan vind ik een extra jaar erbij lastig omdat ik dan denk: ik ben nu al xx jaar en heb mijn achterstand nog steeds niet ingehaald... Herkent iemand dit?
R. - Donderdag 2 juli 2015 18:19
Erg herkenbaar, fijn om te lezen dat ik niet de enige ben.
Word bijna 25 en zie er vreselijk tegenop. Ik voel me niet zo "oud", het klopt niet. Heb ook huilbuien om het ouder worden. Men om me heen vind dat ik me niet zo aan moet stellen...en het moet vieren, maar het is voor mij echt een issue. Vieren heb ik dan ook geen behoefte aan, sta er liever niet te lang bij stil...
B - Donderdag 2 juli 2015 18:53
Ik zie ook heel erg tegen mijn verjaardag op sinds een paar jaar. Ik heb die aandacht nooit echt leuk gevonden, maar nu vind ik het zelfs verschrikkelijk. Het ziet er naar uit dat ik dit jaar in het ziekenhuis ben wegens opname met mijn verjaardag. Aan de ene kant fijn, dan hoef ik het thuis niet te vieren, maar aan de andere kant lijkt het me ook heel raar als ik op de afdeling 'in de spotlights' kom omdat ik jarig ben. Ik kan nu al gaan nadenken over wat er dan zal gebeuren qua eten. Wordt er van me verwacht dat ik trakteer, krijg ik een 'verjaardagsmaal' en moet ik taart eten? Het liefst sla ik mijn verjaardag over. Ik herken me ook in de reactie van meisjexx. Het maakt me somber want dan sta ik erbij stil dat ik een jaar ouder ben en eigenlijk niets opgeschoten...
C. - Donderdag 2 juli 2015 21:31
Morgen wordt ik twintig en eigenlijk heb ik er onwijs veel zin in. Iets wat ik de afgelopen jaren wel anders zag... Nu ben ik ontzettend dankbaar dat ik er een jaartje bij mag komen en dat vier ik daarom ook graag met allemaal lieve vrienden en familir om me heen. En dat nieuwe tiental... Is voor mij een nieuwe start, waarin ik definitief mijn eetstoornis achter me laat!
Celae - Vrijdag 3 juli 2015 11:33
Heel mooi geschreven en ook heel herkenbaar. Ik vind mijn verjaardag ook verschrikkelijk.
Nena - Vrijdag 3 juli 2015 11:56
Ik vind mijn verjaardag vaak een heel enge gebeurtenis met al dat eten enzo... Maar eigenlijk zie ik elke verjaardag als een nieuwe start, een nieuwe kans om nog een keertje opnieuw te beginnen...
Vorig jaar was mijn verjaardag in de kliniek, het jaar daarvoor zat ik ook al vrij diep en dit jaar lijkt het voor de eerste keer echt te lukken om goed bezig te zijn en de eetstoornis uit mijn leven te gooien!
Ik ben mijn lichaam dan ook vooral ontzettend dankbaar dat het nog niet opgegeven heeft en elke verjaardag die nu nog komt, hoop ik daar even aan terug te denken... Dankje lichaam!
jazzenballet - Vrijdag 3 juli 2015 13:03
Hey Bernice,

Mooi geschreven. Fijn dat je dit onderwerp even aan haalt want eigenlijk stiekem herken ik me er zelf echt wel. Het niet willen verjaren en in de belangstelling zijn of om volwassen te zijn.
Liefs
Roos. - Vrijdag 3 juli 2015 19:47
Herkenbaar.
meisje1990 - Maandag 6 juli 2015 16:19
Word zaterdag 25 jaar. Voel me echt oud en zie er ook tegenop. Sinds ik mn diagnose heb, denk ik elk jaar dat ik eigenlijk al lang dood moet zijn. Ik heb het vaak geprobeerd maar het is niet gelukt. Heb het gevoel dat ik het niet verdien om 25 te worden. Vooral als er jongeren in mijn omgeving overlijden.
Siepa - Zaterdag 24 september 2016 15:29
Lieve lezers en lezeressen,

Verjaardagen kunnen inderdaad mijlpalen zijn voor iemand of in iemands leven!

Ergens vinden we het ook wel weer fijn datver iemand komt of dat er aan je gedacht wordt, Maar ook ik vindt het moeilijk om mijn aandacht te verdelen als er visite komt!
T liefst Ben ik weg even op die dag!
Meestal komt ook alles tegelijk op zo een dag .. Telefoontjes deurbel etc etc, tzweet breekt mij uit hierdoor, Dus I n plaats van ontspannen vieren is t echt stressie!

Bedenk andere manieren om je verjaardag te vieren??!!:-)
XX - Woensdag 7 december 2016 09:15
Elke verjaardag is stressen voor mij, en pas later op de dag word het rustiger. Maar in het begin?! Pfoe, veel te druk...
Pieter - Zondag 7 juli 2019 20:35
Wauw, ik lees mijn eigen verhaal. Al heel blij dat er nog iemand is die exact hetzelfde ervaart als ik. Kan me ook niet met mijn leeftijd identificeren, misschien houdt dat wel jong. Maar één en al herkenning in iedere zin.
Jergolina Hoetmer - Woensdag 11 september 2019 10:04
ik vind jarig zijn leuk.
je krijgt kadootjes en eet taart.
leuke verjaardagskaarten.
en het huis is verzierd.
kortom klaag niet,maar geniet van de leuke dag.