Ik ben anders dan anderen
Ik denk dat veel mensen zich erin herkennen; het gevoel dat je anders bent. Eigenlijk een logisch gevoel, omdat iedereen uniek is en je dus inderdaad allemaal verschilt. Maar je anders voelen dan anderen kan soms ook lastig zijn. Misschien ervaar je het als een probleem, hoor je voor je gevoel nergens bij en voel je je alleen. Anders zijn dan anderen is niet altijd even leuk.
Als kind al voelde ik mij anders dan anderen. Ik was de vreemde eend in de bijt en soms zelfs het zwarte schaap van de klas. Ik was een indiaan, een buitenlander, een hippie of gewoon raar. Ik was in ieder geval niet doorsnee. Dat klinkt nu leuk, dat je uniek bent of bijzonder, maar als kind en ook tijdens mijn tienerjaren en misschien soms nog steeds, voelde dat niet zo positief.
Kinderen zijn vaak erg onzeker en ook in de puberteit komen er vragen in je op zoals; ‘'Waar hoor ik bij?'' ‘'Wie ben ik?" of ‘'Wat vinden anderen van mij?'' Aan de ene kant probeerde ik mezelf te zijn, door mijn eigen stijl, gekke dingetjes of enthousiaste gedrag. Maar het was dubbel. Wanneer ik mezelf was, hoorde ik nergens bij. Als ik anderen nadeed en mezelf een beetje inhield, mocht ik echter juist wel weer overal aan meedoen.
Soms begrepen mensen mij niet. Ze wisten niet waarom ik veel lawaai maakte als ik iets leuk vond, glittertjes op mijn hoofd plakte of een gele muts met pompons droeg in de winter. Sommige mensen dachten dat ik aandacht wilde, maar dat was het niet. Ik wilde dragen waar ik van hield, doen wat ik leuk vond en eigenlijk alleen maar gewoon mezelf laten zien.
Anders zijn dan anderen kan lastig zijn, zeker wanneer je onzeker bent. Die onzekerheid zorgt ervoor dat je jezelf misschien wel gaat verbergen, inhoudt of jezelf anders voordoet dan je bent. Zonde, want in jou zit juist die bijzondere vrouw, dat unieke meisje.
Ik kan nu zeggen dat je jezelf niet moet verstoppen, dat je jezelf mag zijn en dat je trots moet zijn dat je anders bent, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Neem deze boodschap in ieder geval wel mee, zelfs ook al kun je er niet direct iets mee. Jezelf durven zijn en positief kijken naar jouw ‘'andere'' kanten, is een proces. Iets wat hoort bij het leven en waar je doorheen gaat als je volwassen wordt.
Anders zijn heeft namelijk ook voordelen. Lange tijd keek ik naar anderen en hoe die waren. Ik vergeleek mezelf met mijn omgeving, maar vond weinig gelijkenissen. Ik was anders en dat kon ik als kind maar moeilijk accepteren. Op latere leeftijd leerde ik mijzelf steeds beter kennen. Ik ontdekte wat er leuk aan mezelf was, voelde geen haat meer tegenover mijn ‘'andere'' kanten maar leerde deze te waarderen en zelfs te gebruiken op een positieve manier.
‘'Anders zijn'' kun je veel negatieve namen geven. Je kunt zeggen dat je raar bent, vreemd bent, buiten de boot valt, niet goed genoeg bent, stom bent en misschien vind je jezelf zelfs waardeloos hierdoor. Door positief over jezelf te leren denken en je creatieve, bijzonder of ‘'andere'' kanten te gaan benutten, kun je dat ‘'anders zijn'' ook anders gaan leren bekijken. Ga dingen doen met die ''andere kant'', leef je uit.
Leer jezelf zien als bijzonder, uniek, lekker anders dan de rest, niet doorsnee, origineel of excentriek. Je mag zijn wie je bent. Probeer die zin te onthouden, hoe afgezaagd hij ook klinkt. Maar onthoud het tijdens alles wat je doet. Heb lak aan wat andere denken, je mag zijn wie je bent, hoe je er ook uitziet, wat je ook doet en of je daardoor nou anders bent of niet.
Voel jij je wel eens anders dan de rest?
Gerelateerde blogposts
Reacties
Ook heb ik geleerd dat ik helemaal niet zo anders ben als ik altijd dacht. Sinds ik beter heb leren praten over dingen die me dwars zitten krijg ik veel begrip van mijn omgeving. Zo krijg ik vaker te horen dat bepaalde gevoelens ook bij andere mensen voorkomen. Maar als niemand erover praat zal je altijd denken dat je de enige bent die zich zo voelt.
Je staat er nooit alleen voor. :)
Al in het begin van de basisschool was ik bewust bezig met me anders voor te doen dan ik was. Waar ik op vijf jarige leeftijd al las, vonden mijn klasgenootjes me maar raar en terwijl ik als meisje van zes graag met lego speelde en absoluut geen jurkes aanwilde, vonden de meisjes in de klas dat ik maar met de jongetjes moest gaan spelen. Veel van de dingen die mij ''''anders'''' maakten probeerde ik te verbergen.
Vanaf dat ik een jaar of 8 ben durf ik wat meer mezelf te zijn en durf ik 'uit te komen' voor wat ik leuk vind. In het begin was ik wel de dupe van pesterijtjes, maar echt heel erg gepest ben ik er nooit mee. Ik ben nou eenmaal MM en ik ben een beetje vreemd en ik val een beetje buiten de groep. Maar ookal was het in het begin erg moeilijk, ik hoor de laatste tijd juist veel dat mensen dat een van de leuke dingen aan me vinden. En eigenlijk moet ik er niet aan denken om 'normaal' (whatever that may be) te zijn.
En zo kan ik er nu over denken. x3
doet zijn eigen ding
heeft veel meer waarde in zich dan een schaap
kan je niet temmen
zal je bijten als je zijn grens overschrijdt
en vind het helemaal niet gek als de schapen nerveus worden onder zijn aanwezigheid.
''
Gek ben ik inmiddels ook als geuzennaam gaan gebruiken. Scheelt een hoop discussies. Als iemand commentaar heeft op iets wat je doet, zegt, draagt etc. is ie gauw stil als je resoluut de beginnende discussie beëindigt met ' dat zou zomaar kunnen, maar ik ben dan ook (een) gek en totaal gestoord. Dan weten de mensen niet meer wat te zeggen omdat ze dat antwoord niet verwachten, je met ze meeveert en de enige reactie van tegengas zou kunnen zijn dat je iets normaals doet in hun ogen, maar dan zouden ze zichzelf ongelijk geven. Op die manier hoef ik nooit mezelf en mijn keuzes te verdedigen.
Het is soms lastig, doodeng en heel verdrietig om anders te zijn of je anders te voelen, maar als je trots kunt zijn of worden op je aparte zelf, is dat het honderd procent waard.
Houd moed en wees jezelf!
ik voel en zie mezelf ook anders dan andere en daar ben ik vaak ook wel heel erg blij mee. een "kopietje" zijn van de rest is mij veel te saai. maar toch is het vaak wel moeilijk om dan toch jezelf te zijn, zeker op school.
maar wees vooral jezelf!
Ik vraag me vaak af of ik nu zo slim ben of de rest van de mensheid zo dom. Ik heb al aardig wat gelezen op internet en kom er niet echt uit. Ik heb geen universitaire opleiding gehad en heb ook geen wereld baan... toch heb ik het gevoel alsof ik leef in een wereld van mensen die leven op de automatische piloot, waarvan ik de enige ben die zich realiseert hoe de wereld echt in elkaar zit. Ik maak me druk om de dingen die er wel toe doen terwijl andere doorleven alsof ze zonder hersenen ronddwalen hier op aarde.
Het is frustrerend en tegelijkertijd jaloezie opwekkend... Als ik een auto koop denk ik al na over de onderhoudskosten over 5 jaar nadat de garantie verlopen is. Vrienden noemen me een idioot. ik hoor in hun ogen ieder geluidje in een auto en vind overal wel een tekortkoming. Hierdoor vinden mensen mij negatief.... Als ik er rationeel naar kijk dan ben ik het daar totaal niet mee eens. Ik vind mezelf realistisch. Mensen doen in mijn ogen iedere dag dingen zonder er over na te denken. Ze rijden op de snelweg en moeten op het samen komen van een invoegstrook nog net een auto verder waardoor het hele verkeer op de rem moet. Ik frustreer me als ik deze stommiteiten zie. Deze idioten (in mijn ogen) veroorzaken files zonder dat ze er zelf bij stil staan.
Dit zijn zomaar enkele voorbeelden van de domheid van de mens. We vinden ons zelf heel slim. maar eigenlijk zijn we niet anders dan een stel domme, arrogante organismen op aarde. die totaal geen idee hebben wat ze hier aan het doen zijn. We willen alleen maar meer en meer ook al gaat dit ten koste van alles om ons heen.
Ik denk dat het veilig is om te zeggen dat de mens het meest domme organisme op aarde is, ondanks onze intelligentie .