Vrijdag.. Iedereen keek uit naar het weekend, maar ik niet. Iedereen had wilde plannen, maar voor mij bleven de dagen leeg. Wil je een keertje mee uit gaan? Nee, dank je. Ik heb al plannen… Een vast antwoord dat ik klaar had als ze het me zouden vragen. Maar op een gegeven moment werd ik niet eens meer meegevraagd. Dat vond ik ook niet leuk. Wat wil ik nou precies?

Maandag zagen we elkaar weer voor het eerst na het weekend. Iedereen heeft het over hun fantastische weekend. Over de leukste feestjes. Over het uitgaan. Over alle leuke dingen die ze hebben gedaan. Ik stond er vaak maar bij terwijl ik hun verhalen aanhoorde. Iedereen kon erover meepraten, maar ik niet. Ik voelde me buitengesloten. Ondanks dat ik het ontzettend leuk vond voor hun, voelde ik me er ook onzeker over. Ik werd vaak zenuwachtig, omdat ik bang was dat ze zouden vragen naar mijn weekend. Ik wist namelijk niet wat ik moest antwoorden. Mijn weekend kroop voorbij. Het was leeg. Ik had geen plannen. Ik was alleen maar thuis. Ja, het was prima. Maar hoe was jullie weekend? Snel gaf ik de beurt door zodat er niet te lang stilgestaan werd bij mijn weekend. Ik kon wel door de grond zakken... 

Het thuis blijven riep veel tweestrijd op. Ik wilde ook graag leuke dingen doen. Ik wilde ook uit. Ik wilde meedoen. In het begin werd ik regelmatig meegevraagd naar een feest of het uitgaan. Ergens wilde ik graag ‘ja’ zeggen, maar een groot deel in mij riep altijd ‘nee’. Ik wees alle uitnodigingen af en hoe vaker dit gebeurde, hoe minder vaak ik nog meegevraagd werd. Eigenlijk niet zo gek ook.. Toch vond ik dit verschrikkelijk. Ik wist namelijk niet waarom ik niet gewoon een keer mee ging. Ik hoor toch ook uit te gaan? Ik hoor toch ook leuke feestjes te hebben? Ik hoor toch ook uit mijn dak te gaan in het weekend? Ik hoor toch ook te genieten van mijn weekend? Iedereen had plezier en ik miste alles. Ik voelde me steeds en steeds meer buitengesloten. Ik kon tenslotte nooit meepraten over spannende gebeurtenissen of leuke anekdotes. Ik was er nooit bij. Moet ik niet gewoon een keer mee?

De wil om echt mee te gaan was nooit sterk genoeg. Ik zag beren op de weg.. Hele grote beren.. Wat als ik het niet leuk vind? Wat als het te druk is? Wat als er iets vervelend gebeurt? Wat als… Wat als… Wat als...? In de tijd dat ik worstelde met het eten waren de beren nog enger en groter. Wat als we veel zouden drinken? Zou het opvallen als ik niet mee deed? Wat als we erna ergens zouden eten? Moet ik dan mee eten? Ik kon steeds meer redenen bedenken waarom het beter was als ik niet mee ging. Mijn bijzijn zou het niet leuker maken voor een ander. Wat als ik de avond van iemand anders zou verpesten? De vele angsten hielden me tegen om nog mee te gaan. Ik was beter af alleen thuis en zij waren beter af zonder mij...

Nadat het beter ging met mij heb ik het uitgaan wel eens geprobeerd. Ik vond dat ik het mezelf schuldig was om het eens te proberen. De keren dat ik uit ben geweest, kan ik nog steeds op één hand tellen. Langere tijd voelde dit als iets waarvoor ik me moest schamen. Iedereen om me heen ging en gaat tenslotte uit, maar ik niet. De keren dat ik wel uit ging vond ik wel oke en ik had me best vermaakt. Er was niks vervelends gebeurd, maar ik vond het ook niet zo bijzonder. Ik was blij dat ik een paar keer mee was gegaan, maar het heeft me niet overgehaald om dit wekelijks, maandelijks of zelfs jaarlijks te gaan doen. Ik heb het in ieder geval een kans gegeven. 

Ik ga niet uit en dat is oke. Inmiddels heb ik geaccepteerd dat het gewoon niet bij me past. Het waren niet alleen de angsten die me blijkbaar tegenhielden, maar gewoon het feit dat het me niet interesseert. Het viel buiten mijn comfort-zone en vooral interesses en ik kon het niet eigen maken. Ik wil dit ook niet meer. Mijn weekenden draaien niet om het uitgaan of het feesten. Naarmate ik dit kon accepteren, kon ik ook op zoek gaan naar andere manieren om mijn weekenden op te vullen. Stapje voor stapje kon ik dingen gaan doen waar ik plezier uit haalde. Dagjes uit, shoppen of simpelweg rust pakken. Ik spreek liever thuis af met vriendinnen om gezellig te kletsen, dan uit te gaan naar een plek waar we elkaar nooit konden verstaan. Gezelligheid is waar jij het zelf gezellig maakt. Niks moet, maar alles mag.

Wat doe jij het liefst in jouw weekend?