Al eerder schreef ik blogs over het uitzitten van eetbuidrang. Gevoelens komen en gevoelens gaan. Niets is voor altijd en de spanning kan weer zakken, maar hoelang duurt het dan voordat die spanning zakt? Hoelang duurt het voordat de drang minder vaak voor gaat komen en wat als de drang toch blijft of steeds weer terugkomt?

Hoelang duurt het uitzitten van eetbuidrang?

Ik had het besluit genomen. "Ik voel de drang, maar ik ga gewoon wachten. Wachten tot het zakt, want dit gaat voorbij." Ik wachtte en ik wachtte en ik wachtte. Ik keek eens op de klok en begon me af te vragen hoelang het eigenlijk duurt voordat die eetbuidrang zakt. Een half uur, een uur, 2 uur, een halve dag, een dag?

Elke minuut dat het langer duurde voelde ik de moed iets dieper in m'n schoenen zakken. Gaat dit gevoel eigenlijk wel over en hoelang duurt dat dan? Als ik het wist kon ik me er misschien op instellen. Dan wist ik hoelang het nog was tot de finish. Dan kon ik tegen mezelf zeggen dat ik nog even moest doorzetten, maar nu? Nu lijkt het alsof het nergens heen gaat en wordt die snelle oplossing van het hebben van de eetbui steeds aanlokkelijker. Zelfs al wist ik dat dit niet was wat ik wilde. Dat zou ik dan wel weer zien. Ik wilde van dit gevoel af, nu.

Het is lastig om te zeggen hoelang het duurt om eetbuidrang uit te zitten. Dat kan denk ik voor iedereen heel verschillend zijn, maar ook per eetbuidrang verschillend zijn. Die drang kon voor mij de ene keer veel sterker zijn dan de andere keer. Dit hing ook samen met wat het nou eigenlijk was dat die drang triggerde en hoe goed ik daar al mee om kon gaan. Wat dat betreft liep het voor mij ook heel erg samen met hoe ver ik was in mijn herstel op gebied van de achterliggende oorzaak van mijn eetstoornis.

Een eetstoornis heb je niet zomaar. Eetbuidrang heb je niet zomaar. Er is iets wat dat veroorzaakt. Hoe meer zicht je daar op krijgt hoe beter je ermee om leert gaan. Nieteens alleen omdat je het direct kan oplossen, maar vooral ook omdat je begrip voor jezelf kan opbrengen. "Ik voel dit nu, omdat ik dat voelde of omdat dit is gebeurd". Jezelf begrijpen en jezelf niet veroordelen is daarin ook een belangrijke factor.

Je eetbui uitzitten is lang niet altijd makkelijk. Die eetstoornis kan zo sterk aan je trekken en het is zo'n vervelend gevoel. "Het is maar een gevoel." Was een gedachte die mij hielp. Daarnaast kon ik de drang ook een beetje vergeten door afleiding te zoeken en m'n focus te weerleggen.

Wat als de drang steeds terugkomt?

Afleiding hielp soms helemaal, maar soms ook maar even. Ik kon eetbuidrang hebben, besluiten de deur uit te gaan, het even vergeten, thuiskomen en dan toch weer die drang hebben. In dat geval was de kans groot dat ik mezelf niet alleen had afgeleid van de eetbuidrang, maar ook van mijn gevoelens en behoeftes. Soms zakt gevoel vrij snel, maar soms kan dat ook een tijdje duren of is er meer voor nodig. Afleiding zoeken kan dus heel goed helpen voor bepaalde momenten, maar het is ook belangrijk om te praten over en werken aan wat er verder nog meer in je omgaat. Soms had ik ook eetbuidrang 'simpelweg' uit verveling. Ik kon niet tegen die leegte.

Eigenlijk kwam die drang zolang ik een eetstoornis had altijd wel weer een keertje terug. Best logisch eigenlijk, maar ook vermoeiend om keer op keer hetzelfde te moeten overwinnen. Elke keer hetzelfde liedje. Dat voelde zo ontzettend stom. Alsof ik bij elk gevoel van eetbuidrang eigenlijk helemaal niet vooruit was gegaan, maar zo moet je het niet zien. Net als met alles baart oefening kunst en moet je soms 100 keer dezelfde oefening doen voordat je het onder de knie hebt. Het is wederom lastig om te zeggen hoelang het duurt voordat die drang minder vaak terug gaat komen. Eigenlijk stel je dan de vraag: Hoelang duurt het om te herstellen van een eetstoornis?

Gaat de drang ooit weg?

Ja, als de je herstelt van je eetstoornis gaat die drang echt weg. Echter kan eetstoornisherstel wel heel lang duren. Dat is super rot, want het liefst zou je willen dat je er morgen vanaf bent. Elke dag is er één te veel, maar toch is het belangrijk om jezelf de tijd te gunnen. Te streng zijn voor jezelf en boos worden op jezelf werkt vaak alleen maar averechts. Ik begrijp de reactie overigens wel hoor. Wat ben ik vaak streng en boos naar mezelf geweest in de hoop dat dat extra beetje ruggengraat me wel zou helpen. Dat ik gewoon wat meer discipline moest hebben, maar daar zat de sleutel niet.

Waar de sleutel van herstel dan wel ligt? Dat is een heel groot en haast onomvatbaar onderwerp. Ik denk dat de sleutel dan ook ligt in het nemen van kleine stapjes tot je dat grotere geheel bij elkaar verzameld hebt. In streng, maar rechtvaardig zijn. In lief zijn voor jezelf, jezelf willen en kunnen begrijpen. Negatieve gevoelens leren accepteren. Het verleden verwerken. Jezelf dingen gunnen, jezelf goed genoeg vinden. Acceptatie en vertrouwen, maar zeker ook het mogen vragen van hulp. Het niet alleen hoeven doen. Ook niet na je herstel.

Cravings blijven altijd

Het lastige van eetstoornisherstel is onder andere dat je niet gewoon kan stoppen met eten en er nooit meer aan hoeft te denken. Eten hebben we nodig, niet alleen als brandstof voor ons lijf, maar ook echt als voeding voor de persoon die we zijn. Een normale 'drang' naar voeding, of eigenlijk cravings, hebben we allemaal. De ene persoon heeft dat wat meer dan de ander, maar dat is denk ik niet iets dat ooit weg gaat. Ik heb zelf ook nogsteeds wel cravings. Dat vond ik ontzettend verwarrend en lastig, omdat ik mijn cravings extreem waren en ik ze als eetbuidrang ervoer.

De cravings die ik nu heb zijn echter heel gezond. Als ik me emotioneler of moeier voel heb ik misschien meer trek in bepaalde voeding. Als ik iets te vieren heb link ik daar ook bepaalde voeding aan. Soms kan ik een hele tijd echt ontzettend veel trek hebben in bijvoorbeeld een chocoladereep of een zak chips. Ik heb het dan over een grotere portie dan als tussendoortje wordt aangegeven op de voedingslijst. Die lijst heeft me heel veel houvast geboden in m'n herstel, maar daarna is het ook belangrijk om weer te luisteren naar je lichaam en daar horen cravings bij. Natuurlijk betekent dat niet dat je elke dag een zak chips moet eten, maar mijn ervaring is wel dat een keertje wat meer eten niet betekent dat ik de volgende dag meteen ben aangekomen.

Bovendien gaat het ook lang niet altijd over meer eten, maar echt over het trek hebben in bepaalde producten. Mag jij zo'n product? Of heb je nog een verboden lijst? Het is helemaal oké om aan cravings toe te geven. Merk je dat je wel elke dag deze cravings hebt of zitten ze de rest van je leven/je gemoedstoestand in de weg, dan zou je je af kunnen gaan vragen waarom. Speelt er misschien meer op emotioneel gebied? Ben je te streng voor jezelf of mis je bepaalde voedingsstoffen in je eetpatroon? Je zou dan eens met een dietist naar je eetpatroon kunnen kijken en/of met een psycholoog naar wat die cravings voor jou betekenen.

Ik hoop dat je hier iets mee kan.
♥ Liefs, Irene.