Net nadat ik de diagnose autisme had gekregen, schreef ik mijn laatste blog. Ik wist toen nog niet wat de diagnose voor mij betekende, wat het met mij deed en wat ik ervan vond. Wel wist ik dat ik niet zou veranderen door de diagnose, ik zou dezelfde persoon blijven. Inmiddels is het bijna 3 maanden verder en is er een heleboel gebeurd. Ik ben begonnen met psycho-educatie voor autisme, heb mijn andere therapie even op een lager pitje gezet, heb vorige week mijn laatste week stage gehad en heb al veel geleerd over autisme. Vooral ook 3 maanden waarin veel puzzelstukjes op zijn plek vielen wat betreft autisme, waarin ik mezelf een stukje beter ben gaan begrijpen en waarin ik steeds meer probeer de diagnose autisme te accepteren.

De psycho-educatie vind ik erg prettig. Het is een mooie tussenstap tussen het krijgen van de diagnose en verdere verdieping wat autisme bij je inhoudt en hoe jij daarmee kunt omgaan. De psycho-educatie die ik volg bestaat uit een aantal bijeenkomsten die allemaal een eigen onderwerp hebben. Deze onderwerpen worden besproken en er worden voorbeelden besproken en gedeeld. Dit vol ik in een klein groepje met andere mensen die net de diagnose hebben gekregen. Vooral het lotgenotencontact vind ik fijn. De herkenning en geen uitleg hoeven geven. Elkaar begrijpen zonder woorden en niet ‘anders’ zijn. Na deze psycho-educatie wil ik zelf graag nog verdere begeleiding om dieper in te gaan op wat autisme bij mij inhoudt en hoe ik hiermee kan omgaan. Zelf vind ik het wel erg prettig eerst dit traject te volgen. Dit geeft tijd om de diagnose te verwerken en te accepteren, voordat je er dieper op ingaat.

Door de diagnose en de psycho-educatie, zijn er de laatste tijd veel momenten geweest waarbij er puzzelstukjes op zijn plek vielen voor zowel mij als mijn omgeving. Momenten en dingen waarvan ik nu begrijp waarom dat zo is, waarom ik iets lastig vind of iets niet lukt. Dit geeft rust en duidelijkheid. Er is meer begrip. Het is ook zeker lastig en soms moeilijk te accepteren. Toch is het weten waardoor iets komt prettig. Dit geeft duidelijkheid en ook handvatten om te kijken of er misschien een andere manier is die beter werkt voor iedereen. Bijvoorbeeld dat mijn omgeving nu weet dat ik na een drukke dag niet boos ben omdat ik kortaf of boos reageer, maar dat ik een vol hoofd heb. Dat ik even tijd nodig heb om te schakelen en tot rust te komen. Dat het voor mijn omgeving dus beter is om als mijn hoofd vol zit mij even te laten en geen vragen te stellen. Dat die vragen gesteld worden na een tijdje rust. Dit voorkomt irritaties.

Doordat er puzzelstukjes op zijn plek vallen, merk ik ook dat ik mezelf beter begrijp. Niet alleen hoe ik nu ben, maar ook hoe ik als kind was. Dat ik niet raar of anders was en ben. Ja, misschien wel anders, maar dat dit komt doordat mijn hersenen anders werken. Dat ik hier zelf niets aan kan veranderen, dat ik zo geboren ben. Tuurlijk deels kan ik veranderen en kan ik zorgen dat ik beter leer omgaan met mezelf. Toch blijf ik dan mezelf. Ik leer alleen om beter voor mezelf te zorgen. Leer ik om met mijn autisme om te gaan op een manier waardoor ik mij staande kan houden in de wereld en daarbij gelukkig kan zijn op mijn manier. De krachten en talenten van mijn autisme inzet en met de … weet om te gaan. Accepteren van autisme lukt vooral hierdoor beter, het geeft duidelijkheid en rust. Dat maakt het fijn om de diagnose te weten. Ook het weten dat ik niet verander en de positieve reacties van mijn omgeving helpen bij het accepteren. Iets wat inmiddels denk ik al redelijk lukt. De diagnose geeft hoop op een gelukkiger leven.

Naast dit alles was het afgelopen week mijn laatste week op mijn stage. Ik heb een half jaar stage gehad in het ziekenhuis. Een leerzame en leuke tijd op een enorm leuke afdeling. Op mijn laatste dag kwam voor mij het besef wat ik allemaal bereikt heb dit half jaar. Een moment waarop je stil staat en terug kijkt. Een moment waarop ik besefte welke ontwikkeling ik heb gemaakt voor mijn studie en ook de ontwikkeling die ik persoonlijk heb gemaakt. Toch zorgt het einde van mijn stage ook voor chaos. Afscheid moeten nemen en loslaten van stage en beginnen met een nieuwe periode op school. Twee grote veranderingen die ook voor veranderingen in structuur gaan zorgen. Iets waar ik enorm tegenop zie.

Ondanks dat er nu chaos is door de veranderingen die komen, kijk ik terug op een half jaar dat lastig en moeilijk was en toch vooral een half jaar waarin ik veel geleerd heb en waarin ik genoten heb. Een half jaar dat ik niet zou willen missen. Afgesloten met mezelf beter begrijpen en een geweldig cijfer voor mijn stage. Hoe mooi en geweldig dat ik nu bij de afsluiting van dit alles eigenaar wordt van een eigen paard. Een paard dat precies bij mij past en ik bij haar. Een paard waar ik zoveel aan heb en die zo enorm veel voor mij betekent. Een spannend avontuur, waar ik veel zin in heb. En het belangrijkste van allemaal, durf ik zelfs trots op mezelf te zijn!

Fotografie: Photo by Til Jentzsch on Unsplash