Heel soms zie ik er iets op Proud2Bme over voorbij komen. Niet heel vaak, dus misschien dat het binnen onze doelgroep niet zo speelt, maar voor degenen die er wel meer over willen lezen; vandaag wil ik mijn ervaring delen met het Schadefonds Geweldsmisdrijven, een zelfstandig onderdeel van de Rijksoverheid. Voor wie hier nu ook mee te maken heeft of wellicht in de toekomst gaat krijgen. 

Zelf heb ik één keer aanspraak gedaan op het Schadefonds Geweldsmisdrijven. Voor mij ging dit destijds gepaard met veel herbelevingen, dus ik weet er niet alles meer precies vanaf. Ik had aangifte gedaan tegen mijn vader. Van een specifiek, geweldsgerelateerd incident, maar eigenlijk stond het voor mij symbool voor alles dat er was voorgevallen. Het was dus erg beladen om, na een aantal jaar, zover te zijn om naar de politie toe te stappen. De aangifte zelf verliep gelukkig prettig. Er hing een rustige en prettige sfeer en ik voelde me serieus genomen. Helaas bleek de zaak, na veel wachten, verjaard te zijn, waardoor er nooit een proces van de grond is gekomen. Wél werd me toen aangeraden om een aanvraag bij het Schadefonds Geweldsmisdrijven in te dienen. Ik had hier destijds nog niet echt van gehoord, dus ik wist niet zo goed wat zij voor mij konden betekenen. Omdat ik zelf destijds een beetje in het duister taste, schrijf ik deze blog. Hopelijk geeft het jou iets meer duidelijkheid, mocht je zelf op het punt staan een aanvraag in te dienen. 

Bron foto

Voordat ik verder ga met de blog, wil ik benoemen dat het voor mij niet alleen tijd is geleden, maar ook ervoer ik destijds veel emotionele spanning. Hierdoor weet ik dus niet alles precies meer. Mocht er iets onduidelijk zijn, dan kan het daarmee te maken hebben. Voel je vooral ook vrij om vragen hierover in de reacties achter te laten. 

Het Schadefonds Geweldsmisdrijven is er voor slachtoffers van geweldsmisdrijven. Het Schadefonds kan een tegemoetkoming toekennen aan:

• Slachtoffers die, door het toedoen van geweld, ernstige lichamelijke en/of psychische problemen (letsel) hebben opgelopen.
• Hiernaast staan zij ook klaar voor nabestaanden van slachtoffers van een geweldsmisdrijf of dood door schulddelict.
• Én voor naasten van slachtoffers die door een geweldsmisdrijf ernstige en blijvende lichamelijke of psychische problemen (letsel) hebben opgelopen. ^Bron

Enkele voorbeelden van geweldsmisdrijven: mishandeling, diefstal met geweld, incest, verkrachting, bedreiging met geweld of (vuur)wapen, belaging en mensenhandel. ^Bron

De uitkering is eenmalig en dus bedoeld als een maatschappelijke uiting van solidariteit en een blijk van erkenning van het onrecht en leed dat een slachtoffer is overkomen. Zij wordt betaald uit belastinggeld en heeft niet tot doel alle schade te dekken. De uitkering is bedoeld om het geschade vertrouwen enigszins te herstellen en het slachtoffer (financieel) vooruit te helpen, zodat de blik weer op de toekomst kan worden gericht. De ontvanger is vrij in de besteding ervan. ^Bron

Ook goed om te weten is dat het Schadefonds nooit contact opneemt met de dader. Er hoeft (vaak) geen sprake te zijn van een veroordeling of rechtszaak én het Schadefonds kan helpen met het verzamelen van informatie bij bijvoorbeeld de politie of het Openbaar Ministerie. Ook moet de aanvraag zelf binnen tien jaar na het misdrijf bij hen zijn ingediend (hier kunnen uitzonderingen voor gemaakt worden). 

Kom je in aanmerking?

Nu ben ik 'via-via' bij het Schadefonds terecht gekomen, maar wellicht dat je (misschien wel na het lezen van deze blog) benieuwd ben of het Schadefonds iets voor jou kan betekenen. Op hun website kun je een 'quickscan' doen. Je beantwoord dan een aantal vragen om zo een situatieschets te maken. Let op: de 'uitslag' hiervan is niet bindend. Hiernaast kan het zijn dat de antwoorden van de vragen niet leiden tot een duidelijke conclusie. Dan wordt er gevraagd of je via de telefoon of mail contact met ze op wil nemen. 

De aanvraag

De aanvraag zelf kan je nog op twee manieren indienden: via de mail of via de post. (Vanwege de pandemie, wordt er gevraagd om deze op het moment zoveel mogelijk online in te dienen). Op hun website, vind je een aanvraag formulier (dit is specifiek het aanvraagformulier voor slachtoffers, maar op de website vind je ook de andere formulieren). Je kunt het formulier gemakkelijk downloaden óf direct invullen door in te loggen met je DigiD account. De aanvraag kun je, wanneer deze in behandeling is genomen, hierna gemakkelijk online 'volgen'. 

Wat ik hier vooral bij wil vermelden, is dat het formulier zoiets praktisch lijkt. In zekere zin is dat ook zo. Je wordt gevraagd om, heel 'klinisch', in te vullen wat er is voorgevallen, wat voor 'letsel' je hebt opgelopen. Dit zijn geen milde vragen. Als je besluit om een aanvraag te doen, raad ik je aan om dit in een voor jou veilige setting te doen. Met iemand die op de hoogte is van de situatie en je vertrouwd bijvoorbeeld. 

• Heb je hulp nodig bij het invullen van het formulier? Slachtofferhulp kan je hierbij helpen. Zij zijn te bereiken via het telefoonnummer 0900 – 0101 of online via www.slachtofferhulp.nl.

De verdere procedure

Na de aanvraag, is het vooral een kwestie van wachten. Meestal is er tussendoor nog telefonisch contact. Dit is ook een moment om meer toelichting te geven (de vakjes op het formulier zijn namelijk vrij klein). In dit gesprek kan ook om extra aanvullende informatie (van bijvoorbeeld een arts) gevraagd worden. 

Wanneer alle informatie rond is, neemt een jurist de zaak in behandeling. Dit is ook de persoon die zal beslissen of er een uitkering op zijn plek is of niet en zo ja, wat de hoogte hiervan zal zijn.

Het fonds gebruikt 6 categorieën waarin het letsel wordt ingedeeld. De categorieën zijn oplopend qua bedrag. Deze categorieën worden gebruikt om het letsel te 'beoordelen' en te beslissen welke uitkering voor welke situatie wordt toegekend. De letsellijsten worden redelijk vaak herzien. Ik zie ook dat de bedragen destijds ook niet meer overeenkomen met de bedragen die nu worden uitgekeerd, dus daar veranderd wel eens het één en ander. De letsellijsten vind je trouwens hier. 

Ik kreeg mijn 'beslissing' in een brief thuisgestuurd, maar ik had aangegeven dat ik hierover - wanneer er iets bekend was - ook graag gebeld wilde worden. Ik stond in de keuken toen mijn telefoon ging. Er zat redelijk wat tijd tussen de aanvraag en de beslissing (online las ik ongeveer 26 weken, in mijn geval klopte dit ook wel aardig), dus ik had zo snel niet door dat de beller het Schadefonds was. Ik had een heel lieve en warme man, die me vertelde dat ik een uitkering toe gekend had gekregen.Ook vertelde hij, over de telefoon, de hoogte van het bedrag. Ik wil hierbij graag trouwens benoemen dat ik me ontzettend gezien en begrepen voelde tijdens elk telefoongesprek (of ander contact) dat ik met hen heb gehad. Ik weet niet of iedereen dezelfde ervaring hiermee heeft, maar voor mij was het heel positief en prettig. Ik kon echt voelen dat man waar ik nu over spreek, enorm meevoelend was en me ook echt probeerde gezien te laten voelen. Hierdoor voelde de procedure ook minder 'klinisch' en meer als het 'juiste' om te doen. 

Ik weet niet precies meer hoelang het duurde voordat ik het geld ontving, maar het Schadefonds zegt op hun website dat je 30 dagen na de verzending van de brief, het geld op je rekening kunt verwachten. Ik denk dat dit voor mij ook ongeveer zoiets is geweest. Ben je jonger dan 18 jaar? Dan wordt 80 procent van de uitkering op een beleggingsrekening gestort. De overige 20 procent van de uitkering maakt het Schadefonds over naar de rekening van de wettelijk vertegenwoordiger opgegeven. Het geld komt dan vrij op je 18e verjaardag. 

Wat heeft het voor mij betekent? 

Ik vind dat het Schadefonds fantastisch werk doet en zij hebben me zeker geholpen met dat stukje erkenning. Hiernaast stond het aanvragen van deze eenmalige uitkering ook voor mij symbool voor het begin van het einde, het stukje afsluiting dat ik nodig had. 

Het is dus zeker geen gemakkelijke procedure, alles behalve juist. Twijfel jij (of sta je op het punt) om een aanvraag in te dienen, dan hoop ik dat deze blog je iets wijzer heeft gemaakt en hopelijk de drempel iets heeft verlaagd. Schroom ook niet om, op welke manier dan ook, hulp te vragen bij de eventuele herbelevingen, de emotionele spanning of de aanvraag zelf. Ook dat is iets wat je niet alleen hoeft te doen. Ook kende ik destijds niemand die zich tot het Schadefonds had gewend. Hopelijk geeft dit jou iets meer kracht, wetende dat er mensen zijn die (net als jij) hier een beroep op doet. Daar is namelijk helemaal niets mis mee. In tegendeel. 

Heb jij wel eens gebruikt gemaakt van het Schadefonds Geweldsmisdrijven? 

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.