Heimwee is een rotgevoel. Het is een heel verdrietig en eenzaam verlangen naar een tijd of plek waar je je prettig hebt gevoeld. Als je op vakantie bent of net bent verhuisd is heimwee gepast. Maar wat als je heimwee hebt naar de periode dat je ziek was? De periode dat je nog in je eetstoornis zat... Hoe ga je daar mee om?

Herstellen van een eetstoornis wordt achteraf soms te simpel bekeken. Ineens ben je klaar met de behandeling, ben je gezond en verwachten mensen dat je weer volledig functioneert.

''Daar sta je dan. Het is over. Je bent klaar. Gezond. Je bent weer gewoon.''

En wanneer het even niet zo lekker met je gaat, denken mensen al snel dat het 'weer' niet goed gaat. Maar waarom mag je je niet meer treurig voelen op z'n tijd? Waarom kun je niet gewoon een baaldag hebben? Of een baalweekje?

''Het is misschien wel over, maar ik ben niet ineens perfect!!''

Omdat je er niet meer ziek uitziet of je niet meer ziek gedraagt, denken mensen al snel dat het goed met je gaat. Dat het allemaal voorbij is. En misschien is dat ook wel zo. Het kan dan echt even wennen zijn om weer 'gezond' te zijn. Het is eigenlijk een heel nieuw gebied. Je hebt misschien wel altijd gedacht dat jij je rot moest voelen, dat jij het niet verdiende om gelukkig te zijn en te genieten. En eigenlijk gaat het nog niet iedere dag van de 365 super goed. Dat hoeft ook niet, dat weet je. Maar als je niet laat zien dat het nog een beetje moeilijk is, dan denken mensen straks nog dat je beter bent! ... ? Wat zeg je nu? Wil je niet beter zijn dan?

Natuurlijk ben je blij dat alles is geweest. Je eetstoornis zit er misschien nog wel ergens in je gedachten, maar je doet er niets meer mee. Je bent vrij! Dat voelt natuulijk onwijs goed. Maar op momenten dat je je niet zo fijn voelt of dat mensen te veel van je verwachten, kan die eetstoornis ineens z'n grote mond open trekken en stomme dingen tegen je gaan roepen.

De tijd dat je nog in je eetstoornis zat heeft je waarschijnlijk dingen gegeven die jij op dat moment nodig had om te overleven. Bijvoorbeeld het onderdrukken van gevoelens of jezelf straffen als iets niet goed was gegaan. Het heeft je misschien wel controle gegeven over dingen die om je heen gebeurd zijn en die je niet kon beïnvloeden. Maar nu is dat over.

Nu moet je het zonder eetstoornis doen. Daar zitten enorm veel voordelen aan, maar die nieuwe manier van leven is minder bekend dan overleven met je eetstoornis, dus ook wel eens heel erg spannend.

''Ik mis mijn eetstoornis.'' is misschien een gekke zin, nu je beter bent. Maar eigenlijk ook zo gek weer niet. Je mag de tijd nemen om te wennen aan dit leven, deze vrijheid. Vrijdheid die soms best ervaren kan worden als zwemmen zonder bandjes. Toch is dit een enorm belangrijk punt. Je mag af en toe echt wel eens heimwee hebben naar dingen die zijn geweest. Tenslotte heeft het je op een bepaalde manier geholpen toen je niet wist hoe het anders moest. Uiteindelijk weet je nu dat het niet werkt op die manier. Daarom ben je nu hier: Een stuk gezonder en misschien wel vrij of bijna vrij van je eetstoornis. 

Je hoeft niet te vergeten wat je hebt meegemaakt. Het is ook allemaal heel heftig geweest. Misschien ben je wel opgenomen geweest, moest je stoppen met school, ben je vriendinnen kwijtgeraakt of heb je hele lelijke dingen tegen jezelf gezegd toen der tijd. Dat hoef je echt niet te vergeten. Daar mag je echt nog steeds af en toe gewoon over praten. Je hebt een grote verandering meegemaakt tijdens je genezingsproces en dat is niet niets.

Soms voelt het alsof je terugkijkt naar iemand die je bent geweest, maar die je niet meer kent. Het is misschien wel levensveranderend geweest en dat hoef je niet te ontkennen. Praat er daarom over met vriendinnen of mensen die er bij zijn geweest. Het kan zijn dat je nog wat tijd nodig hebt om de afgelopen jaren van behandeling te verwerken. 

Je hebt een ontzettend waardevolle ervaring opgedaan, maar deze is ook enorm heftig geweest en dat hoef je niet weg te stoppen! 

Blijf geloven in wat je hebt opgebouwd! Je hebt er hard voor gewerkt!

Bron foto2:flickr.com/photos/bennyseidelman/