Ik hoorde laatst van een meisje dat haar moeder vond dat haar eetstoornis een aandachts-stoornis was. Haar moeder had het idee dat ze enkel zo raar deed met eten om aandacht te krijgen: Negatieve aandacht vragen. Ze had dit dan ook heel geïrriteerd tegen haar dochter gezegd met erbij de boodschap de ze gewoon normaal moest gaan doen met eten. Deze moeder is niet uniek. Er zullen wel meer mensen denken dat een eetstoornis hebben meer een vorm van aandacht vragen is. In hoeverre klopt dit?

Misschien vraag jij jezelf ook wel eens af of je dit stiekem niet allemaal doet omdat je graag aandacht ergens voor wilt. Het begrip aandacht heeft door de jaren heen echter een hele negatieve lading gekregen. Alsof aandacht vragen iets is waarvoor je je moet schamen. Net zoals het woordt aandachttrekker. Je moet er toch niet aan denken om zo genoemd te worden?! Maar hoe erg of fout is het eigenlijk om aandacht te vragen van mensen?

Aandacht geeft erkenning
erkenning geeft waardering
waardering geeft bevestiging
bevestiging geeft zekerheid
zekerheid geeft motivatie
motivatie geeft energie
energie geeft aandacht

Ieder mens heeft dus aandacht nodig. Aandacht voor zijn of haar positieve én negatieve kanten. Dit maakt dat iemand zich gezien voelt, dat iemand zich waardevol voelt. Als je aandracht krijgt wordt jouw bestaan als mens als het ware bevestigd. Bovendien kan je veel leren van aandacht. Want als iemand aandacht aan jou besteedt, doet dat iets met jou en met de persoon die je aandacht geeft. Wanneer een mens geen aandacht krijgt vereenzaamd hij.

Aandachtsstoornis
Een eetstoornis is geen aandachtsstoornis. Er bestaan echter wel degelijk aandachtsstoornissen, namelijk ADD, HD en ADHD. Een aandachtsstoornis houdt niet in dat iemand voortdurend aandacht vraagt, maar houdt in dat iemand moeite heeft met het vasthouden en kanaliseren van zijn eigen aandacht/concentratie.

Eetstoornis
Een eetstoornis is een psychische stoornis. Het ongezonde en obsessieve eetgedrag wordt ingezet als copingmechanisme voor negatieve emoties en gebeurtenissen. Betekent dit dat een eetstoornis dus niets te maken heeft met aandacht vragen? Nee. Het kan best zijn dat je bepaald gedrag deels vertoond om aandacht te krijgen.

Ik kan me goed herinneren dat ik probeerde af te vallen omdat ik gezien wilde worden. Ik wilde dat mensen zagen dat het niet goed met me ging, want zelf kon ik dit niet uiten. Ik wilde niet dat mensen zagen dat ik moeilijk deed met eten, maar ik wilde wel zien dat ze zagen dat ik er ongezond of mager uitzag. In die zin waren mijn 'problemen met eten' in die tijd dus deels om aandacht te krijgen. Maar niet omdat ik dat gewoon leuk vond en een aandachttrekker was, maar omdat ik ongelukkig was en geen idee had hoe anders over mijn gevoelens te communiceren. Ik had dat nooit geleerd, dus kon niet anders.

Toen ik eenmaal zo verstrikt was geraakt in de problemen met eten dat het was uitgegroeid tot een eetstoornis draaide het veel minder om aandacht, al speelde dat zeker nog een rol. Ik wilde nog steeds dat iemand zag wie ik werkelijk was. Dat iemand door mijn lachende masker heen zou kijken en me zou helpen. Ik was bang dat niemand me mee zou zien, wanneer ik de eetstoornis losliet. Los van dit aandachts aspect speelden er vele andere factoren een rol, waaronder het niet kunnen omgaan met emoties, een laag zelfbeeld, een angst voor het leven en de dood en de wens om alles onder controle te hebben. Er speelden dus veel meer zaken een rol dan enkel de schreeuw om aandacht.

Op de vraag: Is een eetstoornis een aandachtsstoornis? Kan ik duidelijk NEE antwoorden. Aandacht nodig hebben en dit op een ongezonde manier vragen kan wel een rol spelen bij een eetstoornis. Maar is dit per se iets negatiefs? Is dit iets wat negatief beoordeeld moet worden, iets om je voor te schamen? Nee, het is meer iets dat gewoon naar en vervelend is, omdat de persoon in kwestie het blijkbaar niet lukt om het op een andere manier te vragen.

Hoop jij indirect ook aandacht te krijgen voor jouw problemen door slecht te eten en af te vallen? Vraag jezelf dan af of de aandacht die je hiervoor zal gaan krijgen ook daadwerkelijk de aandacht is die jij nodig hebt. Veelal krijg je hierdoor enkel negatieve aandacht of aandacht voor het gedrag, de buitenkant en niet voor de problemen die erachter zitten. Probeer hierover te praten en als je dit niet lukt, schrijf het op en geeft het aan iemand. Praten over je gevoelens, angsten en verlangens is niet makkelijk, maar stapje voor stapje wel mogelijk.