Eetbuien en studeren

 

Mijn eetstoornis zat mij op vele vlakken ontzettend in de weg; zo ook tijdens mijn studie. Ik had last van eetbuien die telkens weer getriggerd leken te worden op het moment dat ik mijn studieboeken erbij pakte. Ik wilde studeren, maar het moeten studeren van mezelf was ook een trigger voor die eetbuien. Waarom was studeren zo triggerend voor mij? En hoe kan je hier het beste mee omgaan, als jij daar ook last van hebt?

Als ik wil studeren, krijg ik eetbuidrang

Elke keer opnieuw als ik een poging tot studeren deed, kwam die eetbuidrang weer opspelen. Een drang die ik vaak als sterker ervoer dan mijzelf. Ik wist er vaak geen weerstand tegen te bieden. In plaats van dat ik een stuk opschoot met mijn huiswerk, besteedde ik de hele middag aan overeten en compenseren. Alsof dat al niet rot genoeg was, voelde ik me ook nog eens schuldig over het feit dat het met mijn studie niet zo opschoot. Ja, ik heb mijn diploma gehaald. Tegen die tijd was mijn eetstoornis ook al bijna niet meer aanwezig. Maar zeker de eerste jaren van mijn studie heb ik hier erg mee geworsteld.


bron foto

Hierdoor kon ik ook niet de tijd en aandacht in mijn studie steken die ik wilde. Ik vond mezelf een slechte student, met weinig talent. Misschien was ik inderdaad niet een heel goede student en kon mijn talent zich niet optimaal ontwikkelen in die tijd. Maar kwam dat door mij of door mijn eetstoornis? Laten we niet vergeten dat een eetstoornis niet jouw identiteit is, al weet ik hoe zeer dat zo kan voelen. Een eetstoornis is een ziekte, dat overkomt je. Als je een andere lichamelijke ziekte had, zou het waarschijnlijk ook minder goed gaan op school. Ja, dat is super vervelend en vervelend mag je het ook vinden. Wees boos op de situatie, maar wees niet boos op jezelf. Want die boosheid op jezelf, die afkeuring van wie jij bent en wat jij doet, is juist wat jou in deze situatie gebracht heeft. Het tegenovergestelde heb je nodig.

Waar komt die eetbuidrang vandaan?

Uiteindelijk gaat een eetstoornis helemaal niet over eten. Ja, het uit zich daarin, maar in werkelijkheid gaat het over een achterliggend probleem waarmee je probeert te dealen. En dat lukt, in zekere zin. Een eetstoornis werkt verdovend, straffend en in zekere zin belonend. Maar een eetstoornis komt ook met de nodige fysieke, mentale en sociale gevolgen. Een eetstoornis valt niet in te plannen op de momenten dat het je uitkomt. Een eetstoornis heb je en overheerst je leven. De controle verloren. Ook als je eigenlijk wil studeren. Iedereen met een eetstoornis heeft deze ontwikkeld om verschillende redenen. Ik kan alleen vanuit mijn eigen ervaring spreken. Maar probeer ook bij jezelf na te gaan wat bij jou die eetbuidrang veroorzaak, want het is er niet zomaar. Wat is de functie van jouw eetbui?

Terugkijkend op die vele situaties weet ik inmiddels dat mijn perfectionisme erg werd getriggerd wanneer ik wilde studeren. Ik had het gevoel dat wat ik ook deed, het nooit goed genoeg was. Ik kon nog vóórdat ik begonnen was het gevoel hebben dat het toch niet zou lukken. In mijn ogen had ik het idee dat iemand met perfectionisme juist heel hard z'n best zou doen. Ik daarentegen verlamde gewoon. Ook dat is perfectionisme. Ook dat komt uit de angst of het idee niet goed genoeg te zijn. Het lukt me toch niet, dus laat dan maar. Dit gevoel vond ik zo naar, dat een eetbui mijn uitweg was.

Het gevoel dat ik het niet zou kunnen, kwam voort uit mijn perfectionisme. Maar het werd versterkt door het gevoel dat ik door de bomen het bos niet meer zag. Dit gold vaak voor het hele leven, maar vooral ook tijdens het studeren. Wellicht hangt dit samen met mijn ADHD, maar ook zonder ADHD kan je dit ervaren. Het leven is af en toe ook heel veel, zeker als jij er dan nog tien kilo aan onrealistische eisen aan hangt. Dat is zwaar! Wat dat betreft hielp het maken van een goede structuur en planning mij. Niet alleen voor het studeren, maar voor mijn hele dagen. Niet te rigide, wel een duidelijke houvast. Dat had namelijk invloed op mijn gehele gemoedstoestand.

Natuurlijk zou je kunnen stellen dat de oplossing om van die eetbuidrang af te komen, is om van je eetstoornis te herstellen en weer gezond te worden. Als dat zo is, kan de eetbuidrang je ook niet meer in de weg zitten tijdens het studeren. Dat klinkt niet meer dan logisch, maar hoe krijg je dat voor elkaar? Niet door jezelf te dwingen om 'normaal' te eten, maar om aan die achterliggende problematiek te werken. Er is helaas geen kortetermijn-oplossing. Herstellen van een eetstoornis kost tijd en aandacht. Het is niet iets waar je nú iets aan hebt, maar wel iets heel duurzaams en waardevols. Je hebt namelijk nog een heel leven voor je. 

Praktische oplossingen voor de korte termijn

Maar jij hebt nú last van eetbuidrang terwijl je nú wilt studeren. Dat begrijp ik. Gelukkig zijn er ook tools die je in kan zetten op de korte termijn. Deze lossen eerder symptomen op, dan dat ze het probleem zelf oplossen. Maar ook dat kan heel fijn en helpend zijn. Het maakt in ieder geval die ene dag weer een beetje beter. En elke goede ervaring geeft ook weer meer vertrouwen. Perfectie zal ik nooit behalen. Wie wel?! En doet het er toe? Nee. Wat er wél toe doet is dat dat gebrek aan concentratie niet meer tot eetbuidrang leidt, maar op een constructieve manier benaderd kan worden.

Wat mij erg hielp is om samen met anderen te studeren of werken. Dit heb ik zeker in de tijd dat ik aan mijn scriptie aan het werk was veel ingezet. Dan sprak ik samen met een vriendin af bij een café of bij één van ons thuis. Doordat je dan allebei aan het werk bent, kan je een beetje meeliften op elkaars focus. Ook word je op een prettige manier gedwongen om ook echt iets te doen, want je zou niet zomaar weglopen uit deze situatie of een eetbui gaan hebben waar de ander bij is. Daarnaast is het ook gezellig, want af en toe een pauze om even te kletsen hoort er natuurlijk wel bij!

Wat die pauze betreft werkt het voor mij ook heel goed om met een timer te werken. Dat houd het allemaal wat meer behapbaar. Ik gebruik wel eens de Pomodoro Timer. Deze timer telt 25 minuten af waarin je aan het werk bent, waarna je een korte pauze of een wat langere pauze in kan lassen. Het is wel de bedoeling dat je echt even iets anders gaat doen in die pauze. Zodat je echt weer even kan refreshen. Zet een kopje thee met iets lekkers, ga een luchtje scheppen of doe een dansje op je favoriete muziek. Je kan via deze webpagina ook meteen een takenlijstje aan je studeer- of werksessie toebrengen. Voor mij werkt het heel motiverend om af en toe iets af te strepen. Zorg er wel voor dat je taken niet te groot en te veel zijn. Vraag niet te veel van jezelf. Je kan niet alles in één keer en dat je iets doet, is al goed.

Tot slot hielp het mij heel erg om niet thuis te werken of studeren. Thuis zijn er allerlei factoren die af kunnen leiden. Vroeger was thuis ook de plek waar al het eetbuivoedsel lag. Natuurlijk kan je altijd eten kopen, maar als je niet thuis bent is dat in ieder geval weer een stapje verder. Probeer eens te studeren in de bibliotheek of op school. Je hebt vaak studieruimtes waar ook allemaal andere mensen aan het werk zijn. Zo kan je ook een beetje mee gaan in elkaars flow. Je kan ook alles combineren. Samen werken in de bibliotheek, mét de Pomodoro timer!

Heb jij nog meer tips?

Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2020


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Sterregoesforit - Zaterdag 14 maart 2020 16:30
Fijne blog en erg herkenbaar! Bij mij was studeren (en vooral scriptie schrijven) ook echt een grote trigger voor eetbuien en compenseren waar ik in vast kwam. Goed idd om aan de functie te werken (= lat lager leren leggen?) en ook de korte termijn-tips vind ik fijn!

De link in de blog werkt trouwens helaas niet! Zou je misschien nog de goede willen toevoegen?

Liefs!
Redactie Proud2Bme - Zondag 15 maart 2020 14:07
Hallo Sterre,
De link doet het weer!
Sterregoesforit - Zondag 15 maart 2020 14:19
Fijn, dankje! :)
Lisasjourney - Zaterdag 14 maart 2020 18:50
Dit is voor mij super herkenbaar. Ik zit nu in het eerste jaar van mijn studie en ik wil het graag halen, maar ik weet niet hoe. Zodra ik thuis iets voor school wil doen dan komt de eetbuidrang om de hoek kijken en als ik er niet aan toe geef dan is de paniek die ontstaat zo groot. Eigenlijk lukt het daardoor op beide manieren niet om te studeren. Of ik heb een eetbui of ik zit te huilen in een hoekje. Echt verder kom ik er niet mee. Met andere leren kan bij mij wel helpen maar ik heb heb helaas ook eetbuien in bijvoorbeeld een bibliotheek of in de kantine op school. Zodra de drang er is dan maakt de plek niet meer uit. Super bedankt voor deze blog. Het maakt de strijd toch net wat minder eenzaam. Liefs, Lisa
Jelle - Zondag 15 maart 2020 09:50
Het ging bij mij precies op dezelfde manier. Nu loop ik qua werk tegen hetzelfde aan.
Sanne - Maandag 16 maart 2020 01:34
Dankejewel heel herkenbaar!
Ava - Maandag 16 maart 2020 09:49
Bedankt voor deze mooie blog! Ik zit hier echt middenin nu, ik ga de app zeker even uitproberen vanmiddag
w - Zondag 22 maart 2020 21:43
Heel erg herkenbaar. Op de middelbaar, toen ik mezelf aan het werk moest zetten begonnen de problemen. Ik had met veel dingen in het leven niet geoefend/ mogen oefenen. Voordat ik anorexia kreeg, had ik eigenlijk een half jaar snaaibuien, die begonnen onder het huiswerk maken. Ik wist nooit wanneer het huiswerk nu klaar was. Ik heb en had moeite met iets nieuws leren in mijn eentje en ook om ermee te beginnen, niet geleerd om geduld te hebben, te (mogen) falen ed. dat school niet 'alles' is, dat er nog zoveel meer te leven en te ontdekken en te leren valt.. en dat het huiswerk ook een keer af kan zijn of genoeg kan zijn of je een tijdlimiet kan stellen of gewoon kan vragen om hulp. Idd. perfectionisme, faalangst, sociale angst, het daardoor allemaal alleen willen of moeten doen.
S - Vrijdag 26 januari 2024 12:45
Zelfstudie gaat de één ook beter af dan de ander. Dat probleem kwam ik iig tegen op het middelbaar en ik voor het eerst huiswerk kreeg. In het basisonderwijs, onder 'druk' van klasgenootjes en de leerkracht, was de concentratie heel goed en was er ook concurrentie; wie is er als eerste klaar, is het best etc. Thuis was er niemand die op me lette en kon ik zo vele onnodige uren bezig zijn met iets en wanneer is iets goed genoeg. Op de basisschool, was einde schooltijd ook echt alles klaar en nu was het nooit goed genoeg, er kon altijd beter geleerd worden ed. Ondertussen sneed ik plakken kaas af en zo ontstond mijn eetstoornis en kwam ik steeds meer aan en ging ik vervolgens na een jaar flink minderen met eten volgens mijn 'plan'. Alles richting de perfecte student. Ik denk een echte student is iemand op de universiteit. Dan onderzoek je werkelijk iets wat er toedoet of ga je bezig met jouw ideeën die de maatschappij wezenlijk kunnen veranderen. Op al het andere middelbaar word je geacht een spons te zijn om alle leerstof in je op te kunnen nemen. Eigenlijk heel logisch dat velen alleen al daardoor vastlopen met zichzelf, omdat je het denk ik nodig is dat je als kind al genoeg hebt kunnen oefenen met jouw plek in het leven. Als je steeds alleen maar bezig mag of kunt zijn, met dat wat geacht wordt, gaat het bij velen mis.