Als kind op de basisschool werd ik heel erg gepest. Mijn moeder besloot dat het zo niet langer kon en plaatste me over naar een andere basisschool. Helaas voelde ik me daar ook niet op mijn gemak. Gelukkig kwam er een eind aan de basisschool. De middelbare school leek ideaal om nieuwe vrienden te maken.

Helaas ging dit niet zo soepel en hoorde ik weer nergens bij. Ook werd ik getreiterd door een aantal klasgenoten. Pas in de bovenbouw had ik mijn plekje gevonden. Niet voor lang, want ik ging verhuizen. Door mijn pestverleden was ik doodsbang om weer buiten de boot te vallen. De allereerste dag op mijn nieuwe school herinner ik me goed. Ik stond te wachten tot ik de aula in kon. Om me heen verzamelden zich allerlei onbekenden. Op dat moment voelde ik me zo eenzaam.

Ik had niemand met wie ik mijn zomer kon bespreken. Ik dacht aan mijn vorige school. Zouden mijn oud-klasgenoten me missen? De tijd kroop voorbij en eindelijk kon ik de aula in. Ik probeerde niet op te vallen. Zouden ze aan me zien dat ik nieuw ben? Over die vraag hoefde ik niet lang na te denken. De afdelingsleider hield een toespraak en vertelde dat er een aantal nieuwe leerlingen waren. “Jeanine, waar zit je?” Met het schaamrood op mijn wangen stak ik mijn vinger op. Moest hij nou per se mijn naam zeggen?

Toen het praatje was afgelopen, werden de leerlingen met hun mentor meegenomen naar een klaslokaal. Gelukkig bleek mijn mentor aardig te zijn. Omdat ik nieuw was, moest ik nog veel regelen. Zo had ik bijvoorbeeld nog geen inlogcode voor de computer en moest ik een kluissleutel regelen. Mijn mentor sprak het meisje achter me aan en vroeg of ze even met me mee wilde lopen naar de systeembeheerder. Het meisje zei glashard nee. Zie je wel, ik ben hier nog maar net en ze mogen me nu al niet! Ik werd snel uit mijn nachtmerrie verlost door de aardige woorden van het meisje dat voor me zat: "Ik loop wel met je mee."

De eerste echte schooldag was zenuwslopend. Ik was ruim op tijd aanwezig en de stoel naast me was nog leeg. Vlak na de bel kwam er een jongen het lokaal binnen. Hij liep richting mij en vroeg of hij mocht gaan zitten. Ik antwoordde instemmend en was blij dat ik niet alleen zat, zoals vaak het geval was op mijn vorige school. Ook tijdens de uren die volgden zat ik niet alleen. Dat in tegenstelling tot mijn eerste lunch. Gelukkig had ik de volgende dag een lunchmaatje gevonden. Een meisje uit mijn eigen klas sprak me aan en vroeg of ik degene was die net was verhuisd. We raakten aan de praat en ik liep mee naar haar kluisje.

Dit was het moment, oké, niet aarzelen, gewoon doen. "Kan ik bij jou zitten deze pauze?" Tot mijn verbazing antwoordde ze met een “Ja hoor”. Ik raakte in de loop van het jaar steeds beter bevriend met haar en ook met het meisje dat eerder met me was meegelopen naar de systeembeheerder. Hoewel ik het wel aardig kon vinden met mijn klasgenoten, voelde ik me toch heel erg eenzaam. Deze mensen kenden elkaar al jaren en ik hoorde er nog niet helemaal bij. Soms dacht ik terug aan mijn oude school. Was het niet makkelijker geweest om daar te blijven?

Ik had daar een paar goede vrienden, maar werd er ook enorm dwarsgezeten door een aantal mensen. Wat was ik blij dat ik hen niet meer hoefde te zien! Door die mensen was ik echter wel ontzettend onzeker geworden. Veelal raasde de gedachte 'Wat als ze me hier ook gaan pesten?' door mijn hoofd. Ik heb maandenlang zitten wachten op het moment dat ze een rotopmerking zouden maken, maar dat gebeurde niet. Toen viel het kwartje: op deze school zou ik niet gepest worden.

Ik weet maar al te goed hoe moeilijk het is om van school te wisselen. De veiligheid, je bekende omgeving, wordt opeens van je afgenomen. In mijn geval bleek dit uiteindelijk een positieve gebeurtenis te zijn. Dat betekent echter niet dat het gemakkelijk was om naar een andere school te gaan.

♥ Maak jezelf niet gek. Die doemscenario’s worden geen werkelijkheid. Je wordt er alleen maar zenuwachtig van en in de praktijk gaat het toch anders.

♥ Sta open voor nieuwe contacten. Nieuwe mensen aanspreken is eng, maar het geest je ego een enorme boost. Hoe meer mensen je op je nieuwe school kan leren kennen, hoe beter!  

♥ Trek kleding aan waarin je je prettig voelt. Als je je goed voelt over je uiterlijk straal je dit uit. Hierdoor zullen mensen automatisch makkelijker op je afstappen en zul jij je zelfverzekerder voelen.

♥ Het is sneller voorbij dan je denkt. Die eerste schooldag lijkt eeuwig te duren, maar uiteindelijk gaat ook die dag gewoon voorbij.  

♥ Zoek een activiteit op school. Op deze manier kun je je talenten tonen en nieuwe mensen leren kennen. - Vraag om hulp. Andere mensen vinden je echt niet vervelend. De meeste mensen vinden het zelfs fijn om iemand te helpen.

♥ Regel een plattegrond. Wel zo handig als je niet verdwaald op je eerste schooldag, want je wil natuurlijk niet te laat in de les komen.

♥ Zorg dat je de route naar school kent. Je kunt meteen timen hoe lang je erover doet, zodat je weet hoe laat je van huis weg moet.

♥ Bezoek meerdere scholen. Het is heel verstandig om de scholen met elkaar te vergelijken zodat je de juiste keuze kunt maken. Vraag tijdens het gesprek ook of je een rondleiding door de school mag.  

♥ Doe jezelf niet anders voor dan je bent. Wees meteen eerlijk en zeg wat jij vindt. Iemand moet jou aardig vinden om wie jij bent, niet om wie ze denken dat je bent.

♥ Loop een dagje mee in de klas. Zo kun je alvast een beetje wennen.

♥ Houd contact met iemand. Als je het echt heel erg eng vind, is het een fijn idee dat je even met iemand kunt bellen in de pauze om je hart te luchten. Zo ben je toch niet helemaal alleen.