Douchen met een eetstoornis
Ik kan me nog goed herinneren dat ik in de periode dat ik leed aan een eetstoornis grote moeite had met douchen. Ik douchte het liefst niet of heel snel. Ik kon niet begrijpen dat andere mensen het zo heerlijk vonden om te douchen of nog gekker om zich erna in te smeren met bodylotion. Ik vond dat naar en vies en vond het helemaal niet fijn om naar mijn lichaam te kijken, laat staan om eraan te voelen.
Het liefst douchte ik in die periode met het licht uit. Ik ontdekte dit toen ik dit een tijdje ongestoord kon doen omdat het licht kapot was van de douche van het studentenhuis waar ik toen woonde. Niemand nam de moeite het te maken en zo kwam ik erachter dat op deze manier douchen me een stuk meer rust in mijn hoofd gaf. Ik zag veel minder van mijn lichaam en kon zo meer genieten van het warme water dat als een veilige deken langs mijn lichaam heen naar beneden stroomde.
Was het licht wél aan, dan zag ik ieder detail van mijn lichaam. Ik keek naar beneden en zag dikke bovenbenen, ik zag een bolle buik, ik zag vetkwabjes bij mijn heupen en ik zag een lelijk lichaam,...althans vanuit mijn perspectief.
Ik vond mijn eigen lichaam niet kloppend, misvormd wil ik nog net niet zeggen, maar in proportie vond ik het niet.
Iemand anders zag misschien een slank of mager lichaam, maar ik zag meer een vierkant lichaam dat op allerlei plekken niet strak, slank of vlak was.
Ik vond het vreselijk om naar mezelf te kijken en raakte er tijdens het douchen heel somber van. Ik kon niet genieten van het warme water en deed geen enkele moeite om mezelf goed te wassen. Ik had niets met mijn lichaam. Het leek wel of mijn lichaam en hoofd los van elkaar waren, zo weinig had ik ermee. Ik vond het zelfs vervelend om mijn lichaam in te smeren met crème en deed dat dus ook nooit. Douchen was voor mij een functioneel iets dat nodig was om niet te stinken, niet meer, niet minder. Ik deed het, omdat het hoorde. Genieten kon ik nauwelijks, behalve wanneer ik het licht uit deed of mijn ogen sloot.
Wekenlang heb ik met kaarsjes gedoucht. Douchen met enkel kaarslicht gaf me rust en verplaatste de aandacht van mijn lichaam naar de warmte van het water. Heel langzaam, mede door therapie en de dingen aangaan, ging ik het douchen weer meer waarderen. Ik kreeg meer respect en waardering voor mijn lichaam en keek er met een minder vervormd beeld naar.
Heel af en toe heb ik onder de douche nog mijn momentjes van 'waarom ziet mijn lichaam er zo lelijk uit', maar ik weet nu dat dit vooral in mijn hoofd zit en dat dit op dagen is dat er iets anders aan de hand is dan dat het de realiteit is.
Ik geniet nu meer en meer van de warme straal en het water dat mijn lichaam schoonspoelt en verwarmt. Inmiddels smeer ik soms ook bodylotion of creme. Nu meestal op mijn gezicht... en soms, als ik in een goede bui ben, over mijn hele lichaam. Dat vind ik heel soms nog wel lastig. Maar er is gelukkig zoveel veranderd de afgelopen jaren. Ik kan nu zelfs genieten van een lekker bad!
Heb jij moeite met douchen?
Gerelateerde blogposts
Reacties
Zo herkenbaar...
"Was het licht wél aan, dan zag ik ieder detail van mijn lichaam."
Als het lukt probeer ik te kijken hou ik mijn lichaam mooier zou kunnen maken en welke kleren/accesiores zouden kunnen zorgen dat ik er mooier uit zal zien!
"Ik keek naar beneden en zag lelijke dikke bovenbenen, ik zag een ontzettend bolle buik, ik zag vetkwabben bij mijn heupen en ik zag een lelijk lichaam."
Dat zie ik ook altijd!!!
maar gelukkig niet!
Ik douche omdat het moet. maar anders deed ik het liever niet..
Ik zie echt alles!! en in het donker douchen kan helaas niet. of ik moet s avonds laat gaan douchen maar dan ziet mijn haar er al helemaal niet uit de volgende ochtend
Toch heb ik douchen wel altijd lekker gevonden, vooral toen ik echt diep in mijn ES zat; dat was de enige manier om weer een beetje warm te worden! (maar dan wel met het licht uit)
Het liefste douche ik mij niet en als ik mij douche dan is het licht uit en de deur dicht.
Is dat de deur niet op slot kan anders deed ik dat ook
Gewoon lekker mn hoofd leegmaken.
Met fijne shampoo ofzo, eigenlijk is douchen mijn genietmomentje van de dag. (:
Toch vind ik het fijn om te horen dat ik niet de enige ben. Niet dat ik het iemand toewens, maar ik dacht dat ik een speciaal geval was die daar alleen last van had..
Bodylotion snap ik ook niet zo goed...
Ik vind het maar plakkerig en voel me zelfs vies de enkele keer dat ik dat 's avonds op doe.
Vooral in de koude wintermaanden, als ik helemaal koud ben, dan lekker zo'n lange warme douche...
En raar genoeg heb ik nooit echt gehad dat ik van mezelf of mijn lichaamsvorm walg ofzo.
Maar dat kan komen omdat ik er gewoon niet zo geef of er gewoon niet echt een probleem mee heb.
Ik vind mezelf ook niet lelijk zoals ik ben. (Dat betekend niet dat ik niet aan andere merk dat ik te licht ben, en er aan aan het werken ben hoor trouwens :))
mijn buik vind ik wel mega dik als ik naar beneden kijk, maar ik ga niet met die gedachte aan de haal, ik denk aan andere dingen.
Xx
Dus ik doe het 's ochtends.
Het licht uit doen ga ik denk ik ook proberen, gewoon omdat het fijner is denk ik inderdaad.
Klopt het dat jij ook af en toe (of vaak) nog moeilijkheden hebt? Met eten of lichaamsbeleving?
Aangezien er hier staat dat het het steeds beter en beter gaan, en dat je je pas insmeert als je echt een goede dag hebt.
xx
Ik hou van body lotions maar mijn lichaam aanraken vind ik vreselijk..
Het hangt een beetje van mijn bui af. De ene keer kan ik heel lang douchen, met voornamelijk mijn ogen dicht, en het andere moment is het inderdaad zo snel omdat het moet..
Gek genoeg zie ik mijn lichaam als ik er zo zelf naar kijk als heel normaal. Maar als ik in de spiegel of naar een foto kijk schrik ik wel vaak. Ik probeer spiegels een beetje te ontwijken daarom.
Of ik wordt boos op mezelf.
Maar huilen en verdriet heb ik wel.
Ik voel me dan ook niet volmaakt.
Douchen verder: h e e r l i j k, alsof je figuurlijk een 'warm bad' over je heen krijgt.
Het gaat nu goed met me. Ik denk dat ik nu heel af en toe voornamelijk gewoon last heb van de dingen waar iedere vrouw (zonder eetstoornis) wel eens mee kampt: je lichaam niet altijd perfect vinden, zeker niet als je een slechte bui hebt ;)
& daarnaast ben ik ook gewoon niet zo'n bodylotion type :)
Liefs, Scarlet
Het liefst zit ik onder de douche met mijn armen om mijn benen zodat ik mijn lichaam niet hoef te zien, als ik sta ben ik alleen maar bezig met mijn buik en benen inderdaad. En dan die akelige spiegel in de badkamer.
Ik speel mijn lichaam alleen af met water en hoop dat de shampoo van mijn haar mijn lichaam schoon spoelt want ik durf mijn lichaam niet aan te raken. Dus ook geen bodylotion.
maar nu gaat het beter en smeer ik ook een paar keer per week bodylotion en ik k kan heeerlijk genieten van de douche:)
maar ondanks dat het eten zelf wel goed gaat, blijft het lichaamsbeeld een probleem.
Huilen in de douche of heel down zijn na een douche gebeurt nog regelmatig
Fijn om dit artikel te lezen, ik had niet gedacht dat er zoveel mensen dat ook hadden.
Ik kijk ook liever niet naar mn lichaam tijdens het douche.. maakt me alleen maar depri
ik kon langer dan een uur in een bijna kokend bad zitten,
alleen dan had ik het warm genoeg.
nu het beter met mij gaat merk ik dat ik veel minder de behoefte heb om zo lang in bad te gaan
Ooh okee. Het zou natuurlijk helemaal niet erg zijn als je wel af en toe nog wat moeilijkheden hebt! Maar dit is natuurlijk beter :-D
xxx
maar ben ook vaak te depressief om te douchen..
met koud water wassen
iedere keer een ander stukje lukt net