'Rustig aan doen!', staat er in hoofdletters deze week in mijn agenda. En zoals Irene dat afgelopen week ook al aanstipte; dat is niet altijd even makkelijk. Het werk hier gaat door en ook achter de schermen is er altijd van alles te doen. Toch is het ontzettend belangrijk om daarbij goed voor jezelf te zorgen. Regelmatig pauzes houden, een frisse neus halen; het is zo van belang om je goed en energiek te voelen.

Over energiek gesproken: hier gaat het mwah. Nou ja, dat is niet helemaal waar. De afgelopen twee weken ging het mwah. Ik heb een hersenschudding opgelopen en ben daardoor twee weken niet tot weinig werkzaam geweest op Proud. Zeker met de drukte nu en het weggaan van Daphne, voelde dat als mega slechte timing, maar ziekte kan je niet timen helaas. Deze week ben ik weer rustig aan het werk en ook al ben ik geneigd om direct alles weer met 150% op te pakken, ik weet ook dat dat niet verstandig is. Daarom de 'rustig aan doen' als reminder. Hoe me dat afgaat, zie je in deze photo blog.

Zaterdag 

Rustig opstaan, koffie, ontbijtje, beetje bankhangen, plantjes verzorgen en een rondje door het park. Tsja, dat was het wel vannochtend. De middag is iets spannender, dan haal ik namelijk nog een TGTG-box op bij Lidl. Goeie vangst!

Zondag

Zelfde ochtend, maar dit keer pak ik er een lesje yoga bij. Ik vind sporten heel leuk, maar de afgelopen weken heb ik alles afgezegd. Yoga leek me oké om mee te beginnen en het was heel fijn.

Bij thuiskomst douchen en slapen en daarna rollen mijn vriend en ik op onze fietsjes rustig richting de stad, voor een borrelplankje bij een vegan cafeetje. 

Maandag

Al maanden keek ik ernaar uit: een vriendin die in Denemarken woont is een weekend in Nederland. Ik twijfelde of ik het wel moest doen, maar ik merk dat ik ook echt behoefte hebt om er 'even uit' te gaan, ook al is het maar voor een halve middag. De afgelopen weken zijn namelijk ontzettend saai geweest; veel slapen, soms een rondje wandelen en that's about it. Ik voelde me sinds een paar dagen ook echt een stuk beter, dus ik had er zin in!

Ik gaf haar wat rollen speculooskoekjes (want uh, ja!) en deze tekeningen die ik had gemaakt. Ik ken haar via Instagram en een tijdlang creëerden wij foto's met dezelfde producten onder dezelfde eigenbedachte hashtag. Onze eerste foto's heb ik nageschilderd. Een soort trip down memory lane.

We aten tosti's met kimchi, dronken veel koffie en hebben in een parkje gezeten. De dag sloot ik af met wat spelletjes met mijn vriend, fijne dag zo!

Dinsdag

Na lang twijfelen heb ik besloten om vandaag toch thuis te werken. De dinsdagen zijn standaard onze kantoordagen en ook direct de prefecte gelegenheid om de camera uit te wisselen voor de dagjes mee. Ik voel me nog niet helemaal fit genoeg om een hele dag op kantoor door te brengen, dus helaas zal er morgen geen video zijn. Ik voelde me daar best rot over, maar ik probeer ook te accepteren dat het even niet anders is. 

Fiep vond het allemaal leuk en is allang blij dat ze niet alleen thuis is vandaag.

Na het werken fietse ik naar de sportschool voor een lesje pilates. Ik had dat nog nooit gedaan en daardoor ook flink onderschat. Dat was best een pittige, maar ook leuke work-out!

Omdat niemand zin had om te koken, bestelde we pizza.

Woensdag

Terwijl ik de slaap nog uit mijn ogen wreef, hoordee ik mijn telefoon piepen. De vriendin uit Denemarken heeft corona. Tot nu toe heb ik het virus nog weten te weren, komt het er dan toch eindelijk van? Terwijl ik daar zo over nadacht, voelde ik ineens mijn keel branden. Geen idee of ik het er allemaal maar bij bedenk, maar toch voor de zekerheid even een testje. Voor nu nog allemaal negatief. 

Ook vandaag sliep ik tussendoor nog even.

Voordat ik 's avonds weer aan mijn avondshift begin, werd ik blij verrast door mijn vriend die heerlijke spekkoek mee heeft genomen.

Donderdag

Gisteravond tijdens het chatten voelde ik me al niet zo lekker, maar ik dacht dat het toch nog een nawee van de hersenschudding was. Ja, misschien ook, maar het moest er schijnbaar toch ook een keer van komen... Na drieënhalf jaar (wat voelt dat lang, klopt dat wel?) heb ik toch corona opgelopen. Op de foto niet zo heel goed te zien, maar een licht streepje is een streepje. Ik moet zeggen, ik heb me lang niet zo beroerd en koortsig gevoeld. Snel weer terug in bed, ook al ligt het bed ook ineens niet meer fijn en comfortabel. Niets is eigenlijk fijn of goed vandaag. 

'Rustig aan doen' neem ik vanaf vandaag dan ook heel letterlijk: slapen, en dat is het wel zo'n beetje. Ik probeer het schuldgevoel dat ik toch wel heb van me af te zetten. Want zoals ik in de intro ook al zei: ziekte is niet te timen. Maar ik voel me er wel een beetje sip onder. 

Vrijdag

De koorts houdt flink aan en ondertussen doet mijn hoofd en eigenlijk mijn hele lichaam pijn. Koud, warm, alles gaat door elkaar heen. Mijn armen voelen zwaar en leeg tegelijk en ik ben gesloopt. Alles smaakt bitter en daarmee wordt het eten ook niet makkelijker. Ik was even vergeten hoe rot het is om echt ziek te zijn.

Pff, ik had zoveel zin om een leuke plog neer te zetten, maar meer dan dit krijg ik even niet uit mijn handen. Accepteren is wel een beetje het woord van deze week. Ik duik maar weer lekker mijn bedje in en ik wens jou een goede week toe. Hopelijk heb je dingen om naar uit te kijken en kan je jezelf rust toestaan als dat nodig is. Alles in balans.

Veel liefs. ♥