Angst... Aan de ene kant bestaat dat gevoel niet voor niks, maar aan de andere kant noemen we het ook vaak een slechte raadgever. Een kleine beetje angst voelen is gezond. Het zorgt ervoor dat je nadenkt over de keuzes die je maakt en jezelf niet onnodig in de problemen brengt, maar wat als je angsten buiten proportie zijn en je in de weg zitten? Bijvoorbeeld bij een eetstoornis, maar ook in veel andere gevallen.

We zijn allemaal wel eens ergens bang voor. Dat kan vervelend zijn, maar is ook normaal en niet zo erg tenzij angst je leven beheerst. Alle redactieleden zijn wel bekend met een vorm van angst die je leven overneemt. Ze hebben immers allen een eetstoornis gehad. Die tijd is gelukkig voorbij, maar dat betekent niet dat ze niet meer bang of angstig zijn. In deze blog vertellen de redactieleden open en eerlijk over hun angsten van vandaag en hoe ze daar mee omgaan.

De angsten van Irene...
♥ Bang voor spoken en monsters
Ik weet heus wel dat spoken en monsters niet bestaan. Tenminste, niet zoals ik ze inbeeld. Wanneer ik 's nachts alleen thuis of alleen in iemand anders z'n huis ben en de lichten uit zijn vind ik dat best wel spannend. Ik ben dan op de één of andere manier bang om een spook of monster te zien of dat een spook of monster mij ineens vastpakt. Als ik 's nachts naar de wc ga neem ik altijd een sprintje terug naar m'n bed en spring ik die laatste meter voor het geval er een hand onder mijn bed vandaan komt die mijn voet vastpakt.

♥ Hoogtevrees
Als je de plog hebt gelezen waarin ik schrijf dat ik naar de Himalaya ben geweest zal het je ook niet ontgaan zijn dat ik hoogtevrees heb. Toen ik daar was kon ik mezelf wel voor m'n kop slaan. Wie gaat er nou door de bergen wandelen als je eigenlijk hoogtevrees hebt?! Toch probeer ik m'n angsten wat dit betreft altijd wel aan te gaan al betekent dat dat ik iemands hand moest vasthouden en heel langzaam loop. Dan sta ik maar voor gek. Er zijn toch zoveel mensen met hoogtevrees? Wel durf ik nog altijd niet van de hoge duikplank. Eerlijk gezegd vind ik zelfs de lage wel een beetje spannend. Nee, niks voor mij.

♥ Bang om fouten te maken
Mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen zijn behoorlijk wat positiever geworden sinds ik van mijn eetstoornis ben hersteld. Toch kan ik soms nog ontzettend bang zijn om fouten te maken of iets verkeerd te doen. We zien allemaal wel eens wat over het hoofd, toch vind ik het van mezelf soms moeilijk om te accepteren. Over het algemeen kan ik prima omgaan met mijn ADHD, maar soms heb ik echt het gevoel dat ik álles over het hoofd zie en dan kan ik er erg zwaar aan tillen terwijl het eigenlijk wel meevalt. Het helpt mij dan om het even uit te spreken, samen met iemand te relativeren en naar oplossingen te zoeken in plaats van problemen. 

De angsten van Lotte...
♥ Bang voor zilvervisjes
Ik haat zilvervisjes. Vieze smerige beestjes zijn het. Ik vind het vreselijk om er één te zien en gruwel er echt van. Ik wéét dat het een irrationele angst is, maar toch heb ik er last van. Gelukkig is het wel een stuk minder erg dan vroeger. Toen kreeg ik echt de neiging om te vluchten wanneer ik er één zag. Tegenwoordig kan ik ze nog weleens zelf opruimen, als het echt moet, maar ik roep er liever iemand bij. Gelukkig heb ik er nog geen gezien in onze huidige woning...

♥ Bang dat ik het leven niet aankan
Momenteel heb ik het super naar mijn zin in mijn leven. Ik heb een leuke baan, collega's, een vriend, vrienden, hobby's, noem maar op. Soms heb ik alleen het gevoel dat ik chronisch tijd tekort kom. Dan is mijn huis een zooitje en lijk ik niet toe te komen aan een hoop dingen die ik wil doen of belangrijk vind. Als ik me dan bedenk dat het 'volwassen leven' vanaf nu alleen nog maar serieuzer en drukker gaat worden krijg ik het soms een beetje benauwd. Mijn vriend en ik hebben namelijk ook een kinderwens en soms vraag ik mezelf weleens af of ik dat allemaal wel aan ga kunnen. Zal ik dan ooit nog wat tijd voor mezelf overhouden? Hoe dan?!

♥ Bang om gehackt te worden
Het lijkt me vreselijk als iemand me zou hacken en door mijn bestanden of e-mails heen zou gaan kijken. Niet dat ik iets te verbergen heb, integendeel eigenlijk, ik schaam me (bijna) nergens voor en hele interessante bestanden of foto's heb ik volgens mij niet eens, maar toch krijg ik van het hele idee op de één of andere manier kippenvel. Hiernaast ben ik ook bang om één of ander virus binnen te krijgen dat mijn apparaten stuk zou maken. Ik probeer dus altijd goede wachtwoorden te verzinnen en niet zomaar dingen te downloaden.

De angsten van Daphne...
♥ Bang voor de dood
Deze angst komt met vlagen, maar als het er eenmaal is kan ik ontzettend bang worden. Soms kan ik er zelfs ineens keihard om huilen, puur de angst van het onbekende. Het gevoel dat ik echt geen idee heb wat er dan gebeurt en het besef dat ik, en alles wat ik ben, dan weg is. Gewoon weg. Daar kan ik heel naar van worden en heel verdrietig. Als de angst weer een beetje zakt besef ik mij ook wel dat dit komt omdat ik nu zo geniet van het leven. Iets heel positiefs dus. Ik geniet soms zo erg, dat ik bang ben voor het moment dat het er niet meer is. Hoe kan dat nou weg zijn!? Sindsdien kies ik er bewust voor om te geloven dat er hierna misschien nog wel iets is. Ik geloof niet in een God, maar het stelt mij wel gerust om te bedenken dat mijn ziel en alles wat ik voel misschien nog wel blijft bestaan. 

♥ Bang voor spinnen
Ook wel arachnofobie genoemd. Ik weet echt hoe onnodig deze angst is en dat, mocht het ooit tot een gevecht komen, ik echt zal winnen van die spin. Maar toch blijft die angst enorm groot. Ik vind het zulke nare diertjes en in mijn beleving zijn ze ook altijd groter dan in de werkelijkheid. Met de jaren wordt het wel makkelijker om met de angst om te gaan, maar nog steeds grijp ik elke mogelijkheid aan om de spinnen door iemand anders weg te laten halen. Als dat toch niet kan en de spin eigenlijk wel klein genoeg is om te blijven (ik hou namelijk ook niet van muggen en zij wel van mij), dan geef ik hem een naam. Dit helpt namelijk heel erg om het enge er een beetje af te halen en geeft het meer een huisdier-gevoel. Momenteel wonen Gerard, Remco en meneer De Vries bij mij in huis..

♥ Bang voor hoogte en diepte
Ook ik heb hoogtevrees. Als ik in een hoge flat ben en ik kijk alleen al door het raam, voel ik hele nare tintelingen over mijn hele lijf en blijf ik het liefste dicht bij de muur en de grond. Het gekke is, ik heb het ook in de zee. Alsof het een soort algemene angst is voor de hoogte en grootsheid van dingen. Ik heb één keer gesnorkeld en toen kon ik zo diep en zo wijds kijken, dat ik er heel angstig van werd. Het is ontzettend mooi, maar tegelijkertijd maakt het mij zo klein en kwetsbaar. Juist omdat ik het mooi en interessant vind probeer ik die angst wel aan te gaan. Zo heb ik vorig jaar voor de tweede keer gesnorkeld in Thailand en dat ging al een stuk beter. Ik vond het doodeng maar ik wilde er zo graag van kunnen genieten. Hoe vaker ik zoiets oefen, hoe makkelijker het wordt. 

Wat zijn jouw angsten?

fotografie: pexels