Calorieen opsparen voor mijn eetstoornis
Calorieën opsparen voor mijn eetstoornis. Hoe en waarom? Ik eet een klein beetje ontbijt. Dat ochtend tussendoortje haal ik ’s avonds in. Er is toch niemand die me nu in het oog houdt. Beetje lunch. Kleine snack. Beetje avondmaal. Ik eet. Mensen maken zich geen zorgen meer. Ze zien me weer eten, voor hun is het weer oké...
Het einde van de dag is aangebroken. Nu even alle calorieën optellen om dan trots te kunnen zijn. Trots zijn, omdat ik weer een dagje aan veel voedsel heb kunnen weerstaan. Ik heb calorieën kunnen opsparen voor deze avond. Wanneer ik in m’n eentje ben en niemand me ziet, niemand me hoort, niemand me veroordeelt. Alleen ik en mijn eten. Eten dat me door de dag heen energie had moeten geven, maar wat ik mezelf niet toestond.
En dan nu een feestje. Een feestje voor mezelf. Het klinkt zo eenzaam, maar voor mij dit het mooiste moment van de dag. Mijn opgestapelde angsten varen plotseling weg. Ik weet niet waarom, maar nu mag ik eten van mezelf. Ijs, oh zo veel ijs. En koekjes. En chips. Netflix aan, gedachten uit, genieten van dit perfecte moment. Even een lijstje maken van wat ik net gegeten heb. Kan ik nu nog iets nemen? Of heb ik dan te veel op vandaag? Twijfel. Altijd twijfel. Tellen, twijfelen, eten, genieten en weer twijfelen. Beetje van dit, beetje van dat. Niet kunnen kiezen wat ik nu allemaal wil eten, want het mag gewoon opeens allemaal.
Wat heb ik gisterenavond gegeten? Daarvan was ik vanochtend niet aangekomen, dus dat koekje kan er wel bij. Daarna is het gedaan en kan ik met een vol buikje gaan slapen. Overdag mag mijn buik niet vol zijn, maar nu heb ik daar opeens geen probleem meer mee. Ik heb helemaal geen eetstoornis meer. Iemand met anorexia zou nooit zoveel eten als ik. Ik voel me weer vrij. Heb geen fear foods meer. Alles lukt me! Maar het lukt me enkel ’s avonds. Wanneer ik overdag aan mezelf bewijs dat ik voedsel kan laten staan...
Kon ik deze eindeloze cirkel nu maar eens gewoon doorbreken. Overdag voldoende eten, voldoende energie hebben, mijn lichaam geven waar het om vraagt, bewijzen aan anderen dat ik genoeg eet. Niemand ziet het. Geen complimentjes over de angsten die ik ’s avonds aan ga. Ze zien me overdag eten en vermoeden dat het allemaal weer oké is. Ze zien mij niet meer afvallen, wat voor hun bevestigt dat mijn anorexia verleden tijd is.
“Doorbreek dit patroon nu eens gewoon!”, zeg ik dagelijks tegen mezelf. Maar dat is al lang geen optie meer. Dit lukt me niet ‘gewoon’. De schaamte is te groot om erover te praten. Het patroon is te vast om het te doorbreken. Mijn gewicht is te stabiel om te tonen dat het nog altijd niet goed gaat. Ik zit nog vaster dan een levend begraven persoon. In mijn eentje krijg ik die kist rondom me nooit open gebroken, maar het is zo ontzettend moeilijk om iemand te laten weten dat ik me nog nooit zo opgesloten heb gevoeld...
Gerelateerde blogposts
Reacties
Een hele dag leven in de hel, geen energie, mezelf alles ontzeggen en 's avonds een feestje van eten eenzaam en alleen voor de tv als iedereen slaapt, de beloning voor mijn eetstoornis voor een hele dag honger hebben en niet eten.
Zo herkenbaar, elke letter gewoon.
het voelt zo lekker, zo omringt door al mijn eten en dan gewoon eten eten eten, het geeft me zo'n fijn gevoel
Dankje voor het delen!
Wat moedig dat je dit hier met ons deelt!
Dat is al een hele stap voor je denk ik?
Ik kan me heel goed voorstellen dat de schaamte om erover te praten heel groot is. Ik hoop dat je heel veel steun, herkenning en kracht uit de reacties van de lezers haalt, en je dan voldoende moed verzamelt om er over te gaan praten. Want ik denk ook dat dat een van de sleutelingrediënten is om je patroon te doorbreken. Al lijkt en voelt dat nu onmogelijk, je kan het wel. Heb vertrouwen!
Liefs en good luck!
Nee, ik heb geen anorexia, ze moesten eens weten hoeveel ik eet, en hoe ik van eten hou.
Vooral ijs, chocola en koekjes.
Jammer genoeg is dit bij omgeslagen naar enorme eetbuien.
Zoek alsjeblieft hulp voordat dit gebeurt! Of als je al hulp hebt, praat erover, je hoeft je niet te schamen want je bent dus echt de enige niet!
Ik denk, dat wanneer jej overdag jezelf meer toestaat om te eten, de kans op eetbuien ook kleiner is. omdat het dan niet meer 'verboden' is zeg maar.
Sterkte iedereen die hiermee worstelt, en liefs!
Zoveel mensen ervaren zoveel angsten in het dagelijks leven. Het is toch logisch te verklaren dat we het (met z'n ALLEN) daarin moeten zoeken. Het is niet zo ingewikkeld waarom heel veel mensen IETS HELEMAAL voor zichzelf willen hebben in een wereld waarin je zoveel moet in leveren weer iedere dag.. voor het 'geheel'. Als het geheel verandert en iedere gedurende de dag vaak momenten kan voelen dat het HUN feestje is.. is er ruimte voor onvoorwaardelijk leven en blijdschap daarin ervaren en zullen dit soort behoeften niet langer meer op de voorgrond treden en verslavingen verdwijnen of überhaupt nooit aanvangen.
Ik herken ook elk woord dat je zegt.
Heb jij hulp? Ik kom er namelijk alleen ook echt niet uit. Ik denk ook elke avond weer als ik al het eten op heb: Morgen ga ik normaal eten over de dag!
Het lukt mij ook telkens niet. Het geeft me zo'n goed gevoel om overdag zoveel mogelijk 'honger' te voelen. Ik kan dan echt uit kijken naar de avond. 's Avonds mag ik echt alles eten wat ik maar wil. Het voelt echt als een feest. Achteraf gezien had ik waarschijnlijk veel meer van dat eten genoten als ik het gewoon normaal over de dag verspreid had. Ik moet 's avonds namelijk soms best het laatste naar binnen proppen, zonder dat ik er dan nog heel erg van geniet.
Ik heb overdag ook vaak nog best veel buikpijn door al het eten van de avond ervoor. Heb overdag ook echt oprecht minder behoefte aan eten, maar dat komt ook omdat ik de avond in het vooruitzicht heb denk ik... heb jij dit ook?
Ik loop wel bij een psycholoog, maar eerlijk gezegd helpt me dat ook niet heel erg. Ik kom er echt niet uit. Die angst om overdag goed te eten én dan ook nog 's avonds door te slaan is te groot.
Overdag sparen om savonds wat te mogen uitgeven. Voelt idd als een mini feestje! De volgende ochtend begint het meteen weer, dan het rekenen wat gedaan moet worden om de avond niet in gevaar te brengen.....