Het is prachtig weer. In de WhatsAppgroep van mijn vriendinnen zie ik foto's verschijnen van blote benen op een zonovergoten terras en gezelligheid op het strand. De lucht is strakblauw, de bomen vol groen en ik kleur rood van ongemakkelijkheid. Ik zit namelijk binnen en daar voel ik me plotseling intens slecht over. Zou ik niet van elke zonnestraal moeten genieten? Het is immers niet alle dagen mooi weer. De prachtige, zonnige dag, voelt voor mij ineens heel verdrietig.

Wanneer het mooi weer is lijkt heel Nederland naar buiten te trekken. De terrassen zitten allemaal propvol en van en naar Scheveningen staat files vol auto's. Iedereen wil een zonnestraaltje mee pakken. "Mooi weer, daar moet je van genieten. Voor je het weet is de zomer weer voorbij en er is al regen genoeg in ons kikkerlandje. Wie niet naar buiten gaat met mooi weer moet wel gek zijn!" Die gedachte kon mij erg onzeker maken om meerdere redenen, maar aan de andere kant had ik ook redenen genoeg om niet naar buiten te gaan. 

Niet lekker in je vel zitten

Zo had ik bijvoorbeeld geen zin om naar buiten te gaan als ik niet lekker in m'n vel zat. Iedereen kon wel genieten van dat mooie weer, maar ik werd al huiverig van de gedachte dat ik een korte broek of zelfs een bikini aan zou moeten. Als gevolg van mijn eetstoornis voelde ik me vaak ontzettend dik en lelijk. Stel je voor dat ik dan ook nog iets moest bestellen op een terras? Of 'gezellig' mee moest doen met een barbecue? Daarnaast had ik littekens als gevolg van zelfbeschadiging, waar ik me toch wel een beetje voor schaamde. Binnen voelde ik me tenminste veilig, teruggetrokken op mijn eigen kamer.

Ik voelde me veilig, maar ik voelde me niet echt goed. Dit is dan ook een grote motivatie geweest om weer te herstellen van mijn eetstoornis. Ik wilde weer kunnen genieten van het leven. Weer zonder zorgen in een bikini op het strand kunnen liggen of zonder paniek kunnen barbecueën met mijn vrienden. Ik wilde me niet langer schamen voor mezelf en veel vrijer kunnen leven. Dat ging niet zomaar. Herstellen kost tijd en waar ik nu van kan genieten waren destijds uitdagingen die ik aan moest gaan. Het is goed om die uitdagingen aan te gaan, maar aan de andere kant moet je ook daarin niet je grenzen voorbij gaan. Met kleine stapjes, komt je uiteindelijk het verst en soms is het ook goed om jezelf een beetje tegemoet te komen.

Als jij je echt niet fijn voelt, ben je niemand iets verplicht en mag je best lekker binnen blijven. Dit kan op mentaal gebied zijn, maar ook op fysiek gebied. Bijvoorbeeld als je bedrust hebt of als je ziek bent. Push jezelf niet verder dan gezond voor je is. Het moet uiteindelijk voor jou goed voelen. Misschien dat sommige dingen nog te hoog gegrepen zijn, maar als je toch graag wilt, kijk dan of je een middenweg kan vinden en misschien één op één met iemand kan afspreken om even wat fijns te doen buiten of binnen. Het kan ook fijn zijn om in je eentje even naar buiten te gaan. Al ga je vijf minuutjes in de tuin of voor de deur zitten. Wat zon in je gezicht en warmte op je huid kan je ook wel goed doen. 

Bang om iets te missen

Een andere reden waarom ik niet naar buiten ging was omdat ik andere dingen te doen had zoals school, werk of een andere verplichting. Hoewel een ander zou denken dat het logisch is dat je dan niet naar buiten kan, kon ik me daar voor alsnog heel erg rot over voelen. Ik merk wel dat dit gevoel pas is sinds ik op social media zit. Op een zonnige dag hoef ik maar één keer door mijn tijdlijn te scrollen en ik zie allemaal foto's voorbij komen van vrienden en kennissen in de zon. Als ik op zo'n moment niet naar buiten kan, heb ik toch het gevoel dat ik iets mis. Omdat mijn vrienden niet allemaal een 9 tot 5 baan hebben, en de één meer hobby's heeft dan de ander, zie ik ook op groepschats op WhatsApp wel eens wat voorbij komen, terwijl ik zelf eigenlijk geen tijd heb.

Dat is vandaag de dag niet anders, maar wel lukt het me beter om het te relativeren. Al wil niet zeggen dat ik nooit jaloers ben op iedereen die lekker in het zonnetje zit, toch weet ik dat ik weer op andere momenten vrij ben dat zij aan het werk zijn of verplichtingen hebben. Zo is dat nu eenmaal. Ik kon me soms heel eenzaam voelen als ik het idee had dat mijn vriendengroep gezellig samen was, terwijl ik niet kon, maar als ik eerlijk naar de situatie kijk ben ik ook wel eens met de groep of een vriend(in) terwijl anderen er dan niet bij kunnen zijn. Zo wisselt het elkaar allemaal een beetje af. Daarnaast zijn de andere dingen die ik te doen heb (of wíl doen) ook heel leuke dingen.

Ook als ik niet per se verplichting had, maar gewoon zin had om iets anders te doen, kon ik soms twijfelen of ik wel de juiste keuze te maakte. Ik werd heen en weer getrokken tussen dat wat ik wilde en dat waar ik bang voor was. Moest ik toegeven aan de angst er niet bij te horen of moest ik lekker doen waar ik zelf zin in heb? Ik denk dat als je die angst voelt het goed is om te onderzoeken waar 'ie vandaan komt en, in mijn geval, te kijken of de angst terecht was. Ik kon me soms blind staren op één moment, waardoor ik de rest van mijn leven uit het oog verloor. Door de vrienden die ik vandaag niet zag, vergat ik de vrienden die ik gisteren wel zag. Door dat wat ik dacht de missen, vergat ik wat ik wel had. Zonde is dat, want ik was en ben juist hartstikke blij met wat ik doe, zowel in mijn werk als vrije tijd.

Doe wat goed voor jou is

Wat 'mooi' weer is, is natuurlijk relatief. We denken direct aan een warme, zonnige dag, maar niet iedereen houdt van warme, zonnige dagen. Wat mooi weer voor mij is hoeft helemaal geen mooi weer voor jou te zijn. Zelf hou ik wel van warm weer, mits ik verkoeling kan zoeken in de zee of schaduw. Ik kan er aan de andere kant namelijk ook wel hoofdpijn van krijgen of me er heel sloom van gaan voelen. Ik denk dat ik nog het meest hou van een zonnige dag, met een verfrissend briesje. 30 Graden is voor mij persoonlijk toch een beetje te warm, maar 25 vind ik echt lekker. Toch ken genoeg mensen die eigenlijk helemaal niet zo blij zijn met een warme zomerdag, omdat ze niet zo goed tegen de hitte of de zon kunnen en die op warme dagen juist liever binnen blijven (met de gordijnen dicht). Dat is helemaal niet zo gek. Al denk ik wel dat het gezond is om genoeg buiten te komen, maar dan wel op jouw manier. 

Hoewel dat best logisch klinkt, vond ik het ook wel eens lastig om te bepalen waar ik me nou wel of niet goed bij zou voelen. Als ik iedereen enthousiast naar buiten zag trekken met mooi weer, kreeg ik het gevoel dat ik iets zou missen als ik dat niet deed. Leefde ik wel mijn optimale leven als ik niet van elke zonnestraal zou genieten? Luister goed naar je behoeftes, in plaats van enkel naar je angsten. Als jij meer geniet van binnen zijn, als je het nodig hebt om binnen te zijn of als je die dag binnen iets leuks wil doen, dan is dat beter voor je. Als je eigenlijk naar buiten zo willen, maar een eetstoornis of je onzekerheid zit je in de weg, kijk dan hoe je jezelf kan uitdagen, maar ook hoe je jezelf tegemoet kan komen. Iedereen is anders en we hebben allemaal andere behoeftes. Het zou juist zonde zijn als je daar niet naar zou luisteren. Dat staat helemaal los van het weer. Doe wat goed voor jou is.

Hou jij van mooi weer?