Het beeld dat je van jezelf hebt wil nog wel eens verschillen van het beeld dat anderen van jou hebben. Soms heb je het gevoel dat anderen tegen je liegen als ze zeggen dat je er goed uitziet of je voelt je beledigt wanneer ze vragen of er iets is. Dat terwijl jij in de spiegel keek en super tevreden was met jezelf.

We staan allemaal weleens ontevreden voor de spiegel. Sta je ook wel eens samen met een ander voor de spiegel? Ik stond vaak met mijn zus of vriendinnen voor de spiegel.

Daar sta je dan, samen ontevreden. Samen veel te kritisch commentaar op je lichaam leveren. Ondertussen prijs je degene die naast je staat de hemel in. Kijk haar nou, wat heeft zij te klagen? Perfect in verhouding, goed gewicht, mooi postuur.....waarom heeft zij zo'n hekel aan haar eigen lichaam?! Ondertussen word je moe van haar pogingen om jou in te laten zien dat jij veel mooier bent dan zij, dat JIJ juist perfect bent. Wie probeert zij voor de gek te houden? Jullie weten allebei dat zij de mooiste is, het beste lichaam heeft en dat ze nu alleen maar probeert je een goed gevoel over jezelf te geven. Het triggert je alleen maar om nog meer plekjes aan te wijzen die je niet mooi vindt aan jezelf en die aangepakt moeten worden.

Eigenlijk weet je zelf ook wel dat als je voor de spiegel, je staat toch wel ERG kritisch op jezelf bent. Je bent veel minder kritisch op anderen. Waarom dan wel zo op jezelf. Van een ander verwacht je toch ook niet dan hij/zij eruit ziet als een supermodel?! Maar dat zijn nou eenmaal de eisen die je aan jezelf stelt.

Jij moet en zal perfect zijn. Tenminste perfect naar jouw standaard. Een standaard die andere veel te streng vinden. Is jouw standaard dan niet inderdaad veel te streng? Als iedereen het zegt? Nee dat is hij niet vind je zelf. Jij denkt bij jezelf ‘Bah, wat ben ik lelijk', terwijl je omgeving je vertelt dat je een hartstikke leuke, mooie meid bent.

Zelf weet je ook eigenlijk wel dat telt wat van binnen zit, en dat het vast allemaal wel mee valt. Maar ja.....je bent in de ban van je eigen veel te hoge eisen. Het negatieve heeft de macht. In een moment van opklaring zie je dat ook wel in, tot het moment dat je volgens jezelf weer iets hebt fout gedaan. Dan begrijp je niet hoe de persoon die nu samen met jou voor de spiegel staat tegen je kan zeggen dat je mooi bent. Je denkt er verder helemaal niet over na of het mogelijk is dat wat jij nu denkt en voelt, voor velen anderen ook geldt. Wellicht denkt je vriendin, die naast je staat, ook wel dat je liegt zodat zij zich beter over zichzelf voelt. Maar dat schiet op dat moment niet eens door je hoofd. Zelfs als je weet dat je minder weegt dan je vriendin, of zus wat dat betreft, vind je haar nog altijd mooier dan jezelf.

Voor mij is dit ontzettend herkenbaar. Als ik niet dagelijks samen met mijn zus voor de spiegel stond, elkaar ophemelend en onszelf afkrakend, dan had ik wel hetzelfde gesprek met vriendinnen op school.
Ik had een vriendin die aanzienlijk slanker was dan ik, maar zij vond zichzelf veel te dik. Ze had overigens een totaal ander postuur, andere verhoudingen en bovendien was ze veel kleiner dan ik, maar ja ze woog minder dus was ze VEEL slanker in mijn ogen. Ik dacht dat zij gek was, zij was echt niet dik. Verre van zelfs! Hoe kwam ze erbij? Ik werd altijd super boos op haar omdat ze door het weinige eten vaak, in mijn armen, flauw viel en wat moest ik dan wel niet zijn? Een olifant? Ik was ook jaloers op haar, want zij had wel de wilskracht om niets te eten. Dat hield ik niet vol, niets eten, daar had ik de discipline niet voor. Inmiddels ben ik zelfs heel blij dat ik juist die discipline niet bezit. Dat heeft mij een hoop ellende bespaard. 

Nu ik zo terug kijk kan ik mij voorstellen dat mijn zus ook boos op mij was. Zij had evenals ikzelf een vertekend negatief beeld van zichzelf en vergeleek zichzelf met mensen waarmee ze eigenlijk niet te vergelijken viel. Ik wist namelijk wel ergens dat ik slanker was dan zij. Door mezelf zo af te kraken gaf ik haar waarschijnlijk hetzelfde gevoel (‘ben ik dan een olifant?!') dat mijn vriendin aan mij gaf. Allebei waren we stiekem gewoon erg onzeker en dat uitte zich in frustratie ten opzichte van ons lichaam en woede over ons gewicht. Je moet toch iets de schuld geven?

Nee dus! Als wij hadden besproken hoe onzeker wij waren, dan hadden we elkaar kunnen steunen en misschien onszelf veel minder lelijk gevonden. Dan hadden wij onze problemen misschien veel eerder kunnen verhelpen.

Hoe wij onszelf en anderen zien, is allemaal maar betrekkelijk. Zelfs hoe ik mezelf in de spiegel zie is niet gelijk aan hoe anderen mij zien. Dat betekent dat iedereen mij op een andere manier ziet. Niemand ziet mij hetzelfde. En ik zie anderen ook weer allemaal anders.

Zoals jij jouw moeder ziet, zo ziet jouw zus haar weer anders. Iedereen valt iets anders op en iedereen vindt iets anders mooi. Hoe kan je dan een ideaalbeeld schetsen. Hoe kan er dan een beeld zijn van de vrouw, dat ideaal is? Dat kan dus eigenlijk niet, want iedereen ziet het anders en stelt vervolgens ook weer andere eisen aan zichzelf.

Doorr de jaren heen heb ik geleerd zo min mogelijk eisen aan mezelf te stellen. Ik ben wie ik ben en zo is het nou eenmaal. Jij bent wie jij bent en zo is dat nou eenmaal. Je kan wel een voorbeeld hebben maar je zal nooit aan je voorbeeld kunnen voldoen want dat is iemand anders, met een ander lichaam en een andere verdeling van rondingen etc etc.

Het is dus eigenlijk vanuit de natuur onmogelijk om op dat ene supermodel of die ene zangeres te lijken.
Dat is ook niet belangrijk. Wij laten de media ons een ideaal beeld aanpraten waar wij aan willen voldoen, waarvan we in eerste instantie wel weten dat het bespottelijk is. Honderd jaar geleden was mollig juist het ideaalbeeld en over nog eens 100 jaar is het beeld weer anders. Het is niet belangrijk hoe we eruit zien. Wat echt belangrijk is, is van jezelf houden. En dan heb ik het niet over of we ons lichaam mooi vinden of de botstructuur in ons gezicht. Dat ziet iedereen anders, is betrekkelijk en doet er niet toe.

Het draait om van jezelf houden en daarmee bedoel ik, jezelf accepteren zoals je bent.

Verzorg je lichaam. Kijk in de spiegel en zeg tegen jezelf, ik hou van jou! Richt je op zaken die je goed doen en die je leuk vindt. Al is het maar zo klein als contact leggen met mensen of de weg wijzen of je nagels netjes lakken. Van jezelf houden doe je door gezond te zijn. Als je zorgt dat je binnen krijgt wat je nodig hebt dan zullen je ogen meer stralen, je huid zal egaler worden, de wallen onder je ogen gaan weg, je nagels worden mooi lang, je haar glanst en je voelt je fit.

De boodschap is dus: Laat die spiegel voor wat het is en hou van jezelf!
Vind jij anderen ook altijd mooier?

Bron foto 1