Recent ben ik weer begonnen met hardlopen; iets wat ik mezelf eigenlijk niet meer zag doen. Tijdens mijn eetstoornis deed ik dat namelijk. In mijn hoofd is hardlopen dus iets wat bij een eetstoornis hoort. Pas nu, jaren later, leer ik dat het ook los van elkaar kan bestaan. 

Mede door mijn gemotiveerde en ietwat sportiever aangelegde vriend besloot ik om het hardlopen weer op te pakken. Een tijdje terug heb ik voor mijn verjaardag nieuwe hardloopschoenen uit mogen zoeken. Nu, enige tijd later, hebben ze vooral kilometers gewandeld in plaats van gerend. Op zich is daar helemaal niks mis mee, maar toch begon het weer wat te kriebelen. Het is mooi weer, het bos kijkt me aan vanaf mijn balkon en ik wil naar buiten.  

Herken jij de drang om te bewegen? Dan raad ik je aan om hier professionele hulp bij te zoeken. Ben je nog in behandeling? Overleg jouw sportgedrag dan altijd met jouw hulpverlener.

Sporten is slecht

Mede door mijn ervaring met de combinatie van hardlopen en een eetstoornis had ik het idee ontwikkeld dat sporten slecht is. Ik kon me maar moeilijk voorstellen dat er mensen waren die konden sporten zonder eetstoornis. Dit komt ook door de opmerkingen die ik toch wel hoor wanneer het over sporten gaat. Meestal gaan deze opmerkingen ook puur over het lichaam. En dat staat me denk ik tegen. Toch zie ik ook wat sporten met mensen kan doen. Mijn vriend is bijna zijn hele leven een fietser geweest. Hij krijgt energie van buiten fietsen. Hij kijkt naar vogels, praat bij met mijn vrienden en geniet van de buitenlucht. Calorieën verbranden komt dan ook niet ter sprake. 

Daardoor zag ik, misschien wel voor het eerst, dat bewegen ook iets fijns en leuks kan zijn. Iets waar je van kunt genieten. En dat was best een confronterend besef. Vooral omdat ik sport op die manier nog nooit zo heb ervaren. Ik heb in het verleden veel gesport en ook al vond ik het wel leuk, het hoofddoel was toch het verbranden van calorieën. Zelfs toen ik heel jong was. En dat is op een manier best heftig, dat ik sport nog nooit heb ervaren zoals het ook kan. Als iets fijn. Iets waar je naar uit kunt kijken, in plaats van iets waar je tegenop ziet. Iets waar je oprecht van kunt genieten. 

Bang om (weer) door te slaan

Dit is iets dat meteen ook een andere gedachte losmaakt. Juist door die obsessieve kijk op mijn eetgedrag, lichaamsbeleving en bewegingspatroon raakte ik verslaafd aan bewegen. Niet zozeer het bewegen zelf, maar het effect dat het op mij en mijn lichaam had. Ik dacht destijds oprecht dat ik het leuk vond, maar het was de kick van het afvallen die ik leuk vond. Niet het sporten zelf. Ik dacht dat ik een actief persoon was, maar nu terugkijkend was dat vooral mijn eetstoornis. Ik ben zelf best wel lui, blijkt nu. En dat vind ik niet erg, maar soms is het wel confronterend hoe heftig ik me mee liet slepen in die eetstoornis. Dat ik mezelf niet meer herkende. In de blog 'Zie je wel, je bent nog steeds dik' ga ik verder in op de kritische stem van mijn eetstoornis. De stem die mij destijds liet rennen. De stem die mij liet doorslaan.

Ook al heb ik geen eetstoornis meer, toch ben ik een lange tijd wel voorzichtig geweest met bewegen. Ergens was ik bang dat ik oude gewoontes aan zou wakkeren. Misschien ook omdat het makkelijk kan zijn om terug te vallen in bepaalde patronen die ik toen hanteerde. 

Er is meer dan rennen

Ondertussen ben ik al een langere tijd genezen van een eetstoornis. En pas de laatste paar jaar begint er ruimte te komen om weer te bewegen. In de blog 'Waarom Lonneke sport' schreef ik hier ook al wat over. De weerstand was tot nu toe nog te groot. Nu ik weer wat meer begin te sporten, merk ik dat het nu ook niet meer gaat om het verbranden. Iets wat tijdens mijn eetstoornis de grootste motivatie was. Ik merk dat ik meer bezig ben met mijn omgeving. De mensen om me heen, de vogels in de bomen. Het gaat niet meer om het zoveel mogelijk bewegen. Het gaat om de ervaring om mijn lichaam te bewegen, de zon te voelen en de bomen te ruiken. Wil je tips lezen op wat voor manier je gezond kunt sporten? Oud redactielid Nouska schreef daar deze blog over.

Sport is niet slecht, dat weet ik nu. Het kan juist zoveel kracht en energie geven om je lichaam te bewegen. Het is - in mijn ogen - vooral de manier hoe je met bewegen omgaat die als gezond of ongezond gezien kan worden. 

Hoe kijk jij aan tegen sporten?

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.