ADHD: geen ziekte of foutje

 

Mensen met ADHD of ADD hebben met name last van een korte spanningsboog, taken niet afmaken, dingen vergeten en bij ADHD speelt ook hyperactiviteit een rol. Bijna tien procent van de kinderen en jongeren heeft deze stoornis. Maar hoe kun je het eigenlijk een stoornis noemen als zoveel mensen het hebben? En is het eigenlijk wel een foutje of is het gewoon een karaktereigenschap?

‘'Ik heb ADHD. Volgens de juf kan ik mij niet zo goed concentreren en ben ik te druk. Mijn hersenen werken niet ''zoals het hoort.'' Zelf vind ik het helemaal niet erg dat ik veel energie heb, maar wel als ik op school ben. Daar moet ik veel stil zitten en luisteren. Maar ik houd er juist heel erg van om bezig te zijn en te praten.'' -Anoniem-

ADHD eetstoornis

Naar mijn idee is ADHD meer het probleem van de maatschappij, dan van de persoon in kwestie. Als je druk bent, niet zo lang stil kunt zitten of alleen je aandacht ergens bij kunt houden als je het interessant vindt, betekent dit dan dat er iets mis is? Volgens mij niet. Volgens mij ben je dan anders dan die 90%, maar is dat niet meteen een ziekte. Het werkt bij jou gewoon anders dan bij de menigte.

‘'Mijn vriendin kan zich onwijs lang op een boek storten, ze houdt het uren vol om te lezen en haar huiswerk te maken. Ik heb ADD. Of is dat concentreren gewoon niet zo'n sterk punt van mij? Ik kijk wel een film over het boek, praat er over met mensen of zoek dingen op internet op. Ik ben niet zo'n lezer, ik onderneem graag dingen. Ik kan wel huiswerk maken, maar geen uren lang, daardoor haal ik niet zulke hoge cijfers. Het is gewoon niet mijn leerstijl, ik kan weer andere dingen heel goed. Voor mijn stage haal ik altijd goede resultaten, dan kan ik echt wat ondernemen.'' -Anoniem-

Een leerling die geen uren kan studeren in studieboeken heeft niet perse geen gebrek aan motivatie of een vorm van ADHD. Het kan toch ook gewoon zo zijn dat ze niet het type is om zich lang te concentreren. Sinds wanneer is lang stilzitten, je netjes aan de regels houden, boeken uitlezen en stipt op tijd zijn iets dat iedereen heel goed hoort te kunnen? Wie heeft verzonnen dat je anders geen normaal mens bent?

De een is nu eenmaal goed in stil zitten, de ander niet. De een is nu eenmaal een denker, de ander doet. Sommige mensen piekeren veel over dingen, de ander heeft dat heel overzichtelijk in zijn hoofd. De ene persoon is heel georganiseerd, de ander heeft een rommeltje in huis. Is dat dan perse fout?

In de maatschappij waarin we nu leven is het belangrijk om je aan regels te houden. Die regels hebben we opgesteld zodat dingen georganiseerd kunnen worden en te overzien zijn. We willen het leven voorspelbaar maken, om zo zekerheden in te kunnen plannen. Het is tegenwoordig belangrijk om te doen wat er van je verwacht wordt en daarom moeten we allemaal aan dezelfde eisen kunnen voldoen.

ADD en Anorexia

Miljoenen jaren geleden waren de korte spanningsboog, avontuurlijkheid en veel energie iets positiefs. De jagers en verzamelaars hadden dit nodig en pasten hiermee prima binnen de maatschappij, voor zover die er toen was. Het was prima als je ‘smiddags langs kwam of de volgende dag, omdat er nu eenmaal iets anders tussendoor kwam. Het was handig als je iedere vogel, konijn of mier voorbij zag lopen. Belangrijker dan luisteren naar een gesprek of netjes en stil rechtop zitten. Het avontuurlijke en vele denken maakte mensen creatief en innovatief.

Natuurlijk weet ik ook wel dat het tegenwoordig handig is om bepaalde tijdstippen af te spreken. Dat de trein van 32 over 3 ook echt om 32 vertrekt en dat je niet zomaar een gesprek met je baas kan vergeten, een toetst op school kunt missen, omdat er een vogel voorbij vloog. Maar dat dit moeilijk is voor iemand met ADHD, of laten we zeggen, andere karaktereigenschappen, betekent niet dat dit een afwijking is.

We hebben een heleboel problemen als stoornis benoemd, die helemaal geen ziekte of foutje in het brein zijn. Het is gewoon anders dan bij de meeste mensen, maar niet mislukt of verkeerd. De maatschappij kan er alleen niet zo goed mee omgaan waardoor het opvalt, er dingen mis gaan en mensen die afwijkende eigenschappen hebben in een hokje gestopt moeten worden: ‘'Jij bent niet zoals de rest, zorg dat je toch zo wordt.''

Medicijnen, therapie en allerlei anderen dingen worden ingezet om mensen met de diagnose ADHD goed mee te laten doen. Maar is dat eigenlijk wel haalbaar? Is dat niet een beetje hetzelfde als een puppy vragen om zich te gedragen als zijn brave volwassen hond? Is dat niet hetzelfde als een ballon vol lucht onder water duwen, zodat hij er niet boven op blijft drijven en zichtbaar wordt?

Niet bij de 90% horen is niet altijd gemakkelijk. In tegendeel, het kan best wat problemen opleveren en je niet altijd even happy laten voelen. Het klinkt nu misschien heel leuk en uniek, maar soms wil je natuurlijk ook gewoon horen bij de grote menigte. Je wilt niet opvallen. Als je AD(H)D hebt, ben je vaak toch net even anders dan de rest. Niet altijd leuk, maar het is zo. Probeer daar het beste van te maken. Je bent niet fout, verkeerd, mislukt of dom. Absoluut niet. Je bent alleen niet doorsnee en daar moet je even mee om leren gaan en het mooie van in leren zien.

ADHD anorexia

Door de eisen in deze maatschappij zul je vast wel eens even tegengewerkt worden door jouw karakter. Je raakt misschien wat sneller overprikkeld, moet je inhouden, floept er verkeerde opmerkingen uit, let niet op wanneer dat zou moeten, vergeet dingen of komt te laat. Dingen die niet zomaar geaccepteerd worden, ook al kun je er niets aan doen.

Je kunt het ook anders bekijken. De combinatie van eigenschappen die bij ADHD hoort, is een bijzonderheid. Veel mensen met ADHD zijn gevoelig, innovatief, creatief, energiek en avontuurlijk, zolang ze niet worden afgeremd. Het impulsieve kan voor leuke situaties zorgen. Natuurlijk zijn er altijd nadelen, maar ook iemand zonder ADHD ervaart soms negatieve kanten aan zijn of haar persoonlijkheid. Jij bent net zo 'goed zoals je bent', als iemand die niet jouw karaktereigenschappen heeft. Probeer dat te omarmen.

Veel mensen met ADHD proberen ervoor te zorgen dat ze zich wat beter kunnen concentreren, vaker op tijd komen of doen hun best om dingen te ordenen in huis. Het lijkt mij ook heel belangrijk om jezelf hierin te stimuleren, omdat het nu eenmaal fijn is als je er toch een klein beetje in groeit. Perfect zal het niet worden (maar wat is perfect?), dus probeer dat los te laten. Je kunt jezelf in ieder geval wel motiveren en kijken naar wat jou helpt om wat lekkerder binnen de eisen van de maatschappij te bewegen en toch jezelf te blijven.

Stop jezelf niet weg, onderdruk geen gevoelens en verdoof jezelf niet zodat je minder denkt of impuslief bent. Jezelf afvlakken is niet vol te houden, het breekt je op. Misschien heb je daar wel een eetstoornis door ontwikkeld. Ben jij heel gevoelig, snel overprikkeld, snel afgeleid of hyperactief, zie dit dan niet als iets wat je weg moet maken, maar probeer het er te laten zijn. Iedereen heeft zijn eigenaardigheden, ook de mensen die bij die 90% behoren.

Je bent goed, met al je gekkigheden.

Lees ook: AD(H)D en een eetstoornis

Liefs

Plaatjes: Weheartit
Bron: Nina.be 

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Maanmeisje - Woensdag 5 november 2014 19:21
Ik heb geen ADHD of ADD, maar ik vind dit wel een heel mooie blog!
Lotje - Woensdag 5 november 2014 19:23
Wauw
Ik ben het er helemaal mee eens.
Al die stickertjes zijn vaak nergens voor nodig.
Super goed artikel! ;)

Lotje - Woensdag 5 november 2014 19:28
tja, ... ik vind dit wel een mooi artikel maar toch ook een beetje een oververeenvoudiging van de complexe realiteit. Maar wel een mooi punt maak je.
-anoniem- - Woensdag 5 november 2014 19:41
Mooie blog, veel herken ik. Maar als je ad(h)d hebt, zijn er sommige delen in je hersenen minder goed ontwikkeld, en daardoor kunnen bijvoorbeeld problemen zoals korte concentratie van komen. Het is inderdaaald er mee leren omgaan en jezelf accepteren.

J - Woensdag 5 november 2014 19:43
ik heb ADHD en als mensen dat te horen krijgen hoor ik al snel "maar jij bent toch helemaal niet zo druk?" . nee dat klopt. ADHD is niet alleen maar heel druk, het is niet één ding. die etiketten die mensen aan elkaar geven zijn echt nergens voor nodig.
mooi blog!
J - Woensdag 5 november 2014 19:47
en ja het is waar dat wij wat anders hebben/missen in onze hersenen. maar dat betekent niet dat we bijvoorbeeld dom zijn. concentreren en bijvoorbeeld woordjes onthouden zijn lastige dingen, maar we kunnen het trainen of er medicatie voor slikken.
Flux - Woensdag 5 november 2014 19:58
Goede blog :)
Birdy - Woensdag 5 november 2014 20:18
Bedankt voor deze blog :) Ik voel me door mijn AD(H)D vaak tekort schieten terwijl ik heel erg mijn best doe. Altijd ben ik enorm chaotisch, vergeetachtig, ongeconcenteerd enzo, hoe hard ik ook probeer om het tegen te gaan. Ik start binnenkort met stagelopen (voor het eerst) en ik voorzie nu al dat ik enorm op mijn tenen moet gaan lopen om te zorgen dat ik structuur enzo houd en niet 'door de mand val' als AD(H)D'er... Het heeft echt een negatieve invloed op mijn zelfvertrouwen omdat er steeds dingen misgaan omdat ik gewoon niet oplet, chaotisch ben, enz. Ik krijg er gewoon geen grip op. Dus deze blog is wel fijn.
Jens - Woensdag 5 november 2014 20:22
Mij is gezegd ook al heb je ADD zolang je er geen last van heb dan heb je het ook niet. Je bent goed zoals je bent en iedereen heeft zijn/haar kwaliteiten met of zonder label
Sascha - Woensdag 5 november 2014 21:39
Ik heb wel ADHD en ik vind het lastig dat er nu vaak gezegd wordt dat het : niet waar is, niet bestaat, aanstellerig is, een kwestie van teveel suiker eten, een kwestie van de huidige maatschappij. Leen alsjeblieft mijn hoofd een dag... het is dodelijk vermoeiend.. Sinds mijn diagnose kan ik het gedrag en de problemen die daaruit voortkomen beter plaatsen en mezelf beter accepteren omdat ik weet waar het door komt. Ik weet ook van mezelf nu beter hoe ik in combinatie met medicatie, planningen, genoeg rust en ook genoeg inspanning er meer grip op kan hebben. Ook heeft het in mijn eetstoornis een rol gespeeld. Door wat er tegenwoordig gezegd wordt over ADHD voel ik me een soms een aansteller.. en ook een beetje aangevallen.
xxxxxxx - Woensdag 5 november 2014 22:18
Ik heb add en een eetstoornis mede daardoor ontwikkeld. Nu zie ik de add niet als afwijking. Je moet me niks laten regelen en ik laat een spoor van chaos achter. Maar never a dull moment :). De voordelen zijn erook. Als ik iets leuk vind en ik juist heel geconcentreerd en ik heb het geluk dat ik een baan heb gevonden waar veel gebeurd en er veel onverwachte dingen gebeuren en daar ben ik juist goed in. Ik vind dat tegenwoordig op iedereen een etiket wordt geplakt, maar moet zeggen dat toen ze erachter kwamen dat ik add zou hebben het me wel heeft geholpen. Zeketrmet de eetstoornis omdat ik nu begrijp waarom ik zo ongestructureerd en chaotisch etc ben en ik het nu niet meer als iets fouts zie
Dwarrel - Woensdag 5 november 2014 22:20
Ik heb add en zie het niet meer als gebrek, maar als iets wat me helpt met het ondernemen van creatieve projecten. Op de kunstacademie is ADD meer een gave dan een dwarsligger. Echt heel fijn.
lillie - Woensdag 5 november 2014 22:50
die quote van Einstein is mijn ondertekstje op de blog! hihi.
Ik vind dit een goed en ruimdenkend stuk. Eigenlijk geld dit voor meer dingen die als stoornis of 'niet goed' worden bestempelt. Iedereen zou eens wat vrijer moeten denken en zaken niet stigmatiseren tot een probleem. Hier wordt het verdeelt in 10 procent en 'de rest' maar bedenk je ook dat iedereen van 'de rest' waarschijnlijk ook wel iets eigenaardigs heeft. Het klinkt nogal zwart-wit op deze manier. En ook zeker niet iedereen met AD(H)D is hetzelfde. Dat ik mijn nuance bij dit stuk. Verder vind ik het wel heel belangrijk dat hier een ruimdenkende opinie over wordt gegeven, dus nogmaals een goed stuk!
VlinderS - Donderdag 6 november 2014 00:53
Ik heb dubbele gevoelens bij deze blog.
Aan de ene kant is het inderdaad zo dat ik denk dat de huidige maatschappij er voor zorgt dat AD(H)D sneller naar voren komt en dat er wellicht te snel een labeltje op iemand wordt geplakt, maar aan de andere kant kan je niet alleen de maatschappij de schuld geven. Het is mooi dat je AD(H)D als een pakket eigenschappen wilt plaatsen in deze blog, maar daarmee vind ik dat je de mensen die het hebben tekort doet.

Ik heb zelf ADD (late diagnose) en ik ben inderdaad van mening dat er wordt overgediagnosticeerd met name bij jonge kinderen. Wat dat betreft heb je gelijk in je blog. Ik vind dat een kind gerust wat drukker en speels mag zijn daarvoor ben je immers kind. Helaas is de maatschappij tegenwoordig zo dat dit gedrag niet getolereerd wordt. Aan de andere kant is het voor de mensen die wel AD(H)D hebben verdomd lastig in deze tijd om serieus genomen te worden en daarin vind ik deze blog wel een beetje bijdragen. De dingen waar een AD(H)D-er tegenaan loopt zijn vaak dingen die 'normale' mensen ook herkennen, zeker in deze veeleisende tijden. Het verschil tussen een 'normaal' persoon en iemand met AD(H)D zit in de frequentie en ernst waarin ze tegen die dingen aanlopen en dat is vaak lastig uit te leggen.

Het zou mooi zijn als je als AD(H)D-er meer ruimte zou krijgen om je te ontwikkelen en de stof tot je te nemen aan de hand van de sterke kanten die het met zich mee neemt en dat alles wat minder op prestaties was gericht. Daar ben ik het mee eens, maar het is in mijn ogen echt een tekort doening aan de mensen die er last van hebben om te zeggen dat AD(H)D geen ziekte is. Het is namelijk wel degelijk een tekort aan bepaalde stoffen in je hersenen waardoor bepaalde processen niet of minder goed werken en daardoor kosten 'normale' dingen meer energie en is het lastig om te voldoen aan de norm die gevraagd wordt waardoor je uiteindelijk minder kansen hebt op de arbeidsmarkt. De maatschappij versterkt het, maar in mijn ogen is het nog wel degelijk een beperking op veel vlakken en of dat nou komt door een evolutionair foutje daar wil ik het nog wel mee eens zijn.
xxxxxx - Donderdag 6 november 2014 09:09
Ik ben het zelf helemaal eens met VlinderS, ook ik heb ADD.
Zelf vind ik dat het nogal grote beperkingen geeft op school, ik doe nu havo en ik ga er niet zonder slag en stoten doorheen (dat is nog maar licht uitgedrukt). Ook heeft de ADD mijn eetstoornis enorm getriggerd. Ik zie de positieve kant er ook wel van in. Later wil ik graag een creatieve opleiding doen en ben ik erg innovatief. Nu probeer ik me maar door mijn schooltijd heen te slaan met therapieën en medicatie.

En ik las laatst een stukje over ADHD van Kinderpsychologe dr. Martine Delfos: “Tachtig procent heeft het niet, maar is druk vanwege de drukte van deze tijd.” Slaan we niet door in het etiketten plakken? Ik snap zelf dat het kind persoonlijker kan worden geholpen maar tegenwoordig heeft iedereen AD(H)D, ook ik voel me dan nogal aanstellerig overkomen als ik het vertel. Terwijl ik er echt elke dag nog last van heb.
EllaNola - Donderdag 6 november 2014 18:49
Mijn zus heeft adhd, en zij is een prachtig en grappige meid! :D
Saya - Donderdag 6 november 2014 22:44
Mooie blog!!
Ik ben het inderdaad met u eens, het is geen stoornis, de hersenen werken gewoon net iets anders!

Wel is het super*, als je daardoor zo slecht functioneert, dat bijna niks meer gaat. Ik heb eerst een eetstoornis, vervolgens een depressie en angstdingen, gekregen, tot ik eindelijk gediagnosticeerd werd met ADD (en persoonlijkheidsproblemen).
En nu heb ik begeleiding thuis, eigenlijk gaat alles met lijstjes, en vaste structuren, omdat elke situatie nauwelijks te overzien is (en dan komt angst paniek vermijding etc) en het me zo niet meer alleen lukt. (komt ook niet alleen door ADD maargoed)

Misschien moet ik gewoon ergens naar de bushbush verhuizen, zouden misschien al m'n problemen bullshit zijn, kon ik lekker chaoten, dromen, en eindelijk mezelf zijn... :):)
T. - Vrijdag 7 november 2014 16:31
Hier ook een adhd'er en vind het een hele goede blog!

Het voelt soms vervelend om 'niet zoals die 90%' te zijn, maar als je grootse, unieke (etc) dingen wilt doen, dan is standaard zijn juist een handicap ;-)
WendyH - Vrijdag 7 november 2014 18:23
Ik heb pas op latere leeftijd (27) te horen gekregen dat ik AD(H)D heb. En dat kwam omdat ik altijd op m'n tenen liep en ineens die vent met die hamer tegenkwam. Of een muur hoe je t wil noemen. En toen zat ik ineens met een burnout thuis. Dat was eigenlijk gewoon m'n adhd...
maar heb nog wel moeite met het accepteren, vooral omdat we in deze maatschappij zoveel moeten en weinig mogen...
Abenita - Zondag 9 november 2014 11:22
Ik ben het helemaal eens met VlinderS.

Ik ben ook pas laat gediagnosticeerd met ADD en het had me heel veel leed kunnen besparen en ook een minder diepe deuk in mijn zelfbeeld als ik eerder was gediagnosticeerd. Bovendien had ik dan waarschijnlijk ook geen eetstoornis ontwikkeld.

Maar nu ik het weet hoef ik dingen die niet lukken niet meer als een persoonlijk falen te zien. Het heeft een biologische oorzaak!
Door het toe te schrijven aan de drukke maatschappij en 'iedereen is anders' voelt het juist wel als persoonlijk falen.

Ook al leef ik gestructureerd en in rust en doe ik niet teveel mee aan de chaos in de huidige maatschappij, dingen zijn snel te veel met stress en paniek als gevolg. En de mate hiervan is echt veel extremer dan bij mensen zonder ADD.

Het idee achter de blog is natuurlijk goed bedoeld, maar het geeft mij geen goed gevoel.
Mare - Zondag 9 november 2014 13:12

Ik ben juf en sta dus geregeld aan 'de andere kant'. In mijn groep heb ik geregeld te maken met kinderen die opvallend drukker, impulsiever, ongecontroleerder en minder geconcentreerd zijn dan 'gemiddeld', Stiekem hebben deze kinderen altijd een beetje mijn voorkeur, misschien wel omdat ik mezelf er in herken. Ik ga opzoek naar de sterke eigenschappen en zorg voor ontsnappingsweggetjes. Zo vindt mijn collega, de gymleraar, het geen probleem als ik een stuiterbal even een half uurtje mee laat gymmen met welke groep dan ook. Zij blij, de groep heeft even rust en na een half uur gymmen kan het kind toch zeker weer een kwartier meedoen met een klassiekale les. Toch laat ook ik kinderen observeren, en smeek ik soms bijna om een goed onderzoek en eventuele medicatie. Niet omdat het kind storend is voor de groep, lastig is voor mij, teveel herrie maakt of constant wiebelt. Maar omdat ik zie dat het kind verdrietig is als het werkje weer 'mislukt' is doordat er impulsief is gekrast, gegumt, het blad verscheurt is, enz. Omdat ik het hartverscheurend vind om te zien hoe boos een kind op zichzelf en de wereld kan zijn als er in het hoofd iets anders moet dan het in het echt gaat. Soms kunnen daar geen uren therapie, begrip, rust en regelmaat tegen op. En helpt die pil niet de omgeving tegen een druk kind, want dat mag nooit de rede zijn, maar helpt het dat kind wel om het maximale uit zichzelf te halen..