Dit nummer werd ingezonden door een bezoeker van Proud2Bme naar de redactie van Proud: redactie@proud2Bme.nl. Het nummer heet Skin. De tekst is erg mooi en waardevol. De inzender schrijft er het volgende over.

'Er zitten zoveel emoties achter de tekst en de manier waarop het gezongen wordt, dat ik er tranen in mijn ogen van kreeg. Zelf heb ik mij altijd geschaamd voor mijn littekens, zeker toen het er in een korte
periode steeds meer werden. Deze schaamte werd ook nog eens groter door (onbekende) mensen op straat, in de trein/bus etc. die mij maar aan bleven staren wanneer mijn mouw net te weinig bedekte.

Ontelbare tranen zijn er gevloeid, simpelweg doordat ik er niet mee kon leven dat ik mijn eigen huid zo verpest had en ik het niet meer terug kon draaien. Dit nummer kwam voor mij precies op het goede moment en was een enorme wake-up call. Want al die mensen op straat die ik waarschijnlijk maar één keer in mijn leven zie, die kennen mij niet. Zij weten niks over mijn leven en wat er allemaal gebeurd is. Het enige wat zij zien is de oppervlakte, met andere woorden; de littekens op mijn huid. Het is niet aan hen om daarover te oordelen.

Met die gedachte heb ik een heel klein stukje van mijn schaamte af kunnen breken en nog vaak luister ik naar het nummer (en met name de tekst hieronder) om mijzelf hieraan te blijven herinneren.' Elian.

They don't even know you
All they see is scars
They don't see the angel living in your heart
Let them find the real you buried deep within
Let them know with all you've got that you are not your skin

Let them find the real you
Buried deep within
Let them know with all you've got
That you are not your skin

Skin