Het is tijd voor een muzikale maandag, een blog waarin ik muziek deel die mij kracht, hoop, troost of een mooie levensles brengt. Terwijl ik mijn playlisten op Spotify doorblader, valt het me op wat een zooitje het eigenlijk is. De jaren 2000 Bubblegummuziek is goed vertegenwoordigd (dankzij Hilary Duff), Linkin Park, Muse, Green day komt allemaal voorbij, evenals veel klassieke en jazz-nummers. Oja, en de Jeugd van Tegenwoordig staat er ook nog tussen. Op zich ook niet gek, aangezien ik niet altijd naar alle muziek kan luisteren. Als ik vrolijk ben, luister ik Taylor Swift (of als ik juist wil zwelgen in zelfmedelijden), maar ik zet eerder Simple Plan op als ik me heel energiek voel. 

Zo grappig, ik heb door de jaren heen ontzettend veel intieme en kwetsbare blogs geschreven, en toch voelt het delen van muziek uit die tijd haast nóg intiemer. Ik denk ook omdat het toch wel veel zegt over een persoon? Waar je voorkeuren liggen?

Muziek komt zo dichtbij

Een band waar ik destijds veel naar luisterde, is Deas Vail. Ik leerde ze echt per ongeluk kennen toen ik, jaren geleden, op YouTube lekker aan het doorklikken was en daarbij uitkwam. Ook al luister ik het nu niet bewust meer, soms komt het voorbij als ik een playlist aanzet en dan voel ik me echt direct emotioneel. Dat is denk ik ook wat ik bedoelde met het intieme; ineens voel ik weer wat ik toen voelde. Iets wat woorden niet altijd kunnen vatten.

Ik kan online verder niet vinden wat de specifieke betekenis achter het nummer is, maar misschien is dat direct ook het mooie van muziek: iedereen kan het op een eigen manier interpreteren. 

Zelfverzekerd

Dit nummer luister ik als ik me zelfverzekerd voel. Als ik voor mezelf op ben gekomen, of in ieder geval in die kracht sta. Gewoon de behoefte voel om lekker een middelvinger op te steken en te doen waar ik zin in heb. Een houding die je jezelf af en toe zeker even mag aanmeten. Is dat iets wat jij moeilijk vindt? Wie weet kan dit nummer je daarbij helpen!

Een veilige plek

Dit nummer heb ik tijdens het herstellen van mijn eetstoornis ontzettend veel geluisterd. Op een bepaalde manier stond het hier ook wel een beetje symbool voor denk ik. Een fris begin, vol gelaagdheid, en dat is ook precies wat het nummer voor mij uitstraalt. Ik kan er verder niet te veel woorden aan geven, dit is echt een nummer dat je vooral moet voelen en ervaren.

Het nummer is trouwens afkomstig van het album 'In a safe place'. Misschien dat ik dat er wel doorheen voel en het daarom zo koppel aan het leven na mijn eetstoornis; weer terug naar mijn eigen fundamentele veiligheid. Wat is voor jou eigenlijk veiligheid? Hoe zou jij dat voor jezelf definiëren? 

We leven nog en we zullen doorgaan

Als ik terugdenk aan mijn eetstoornis in het bijzonder, de worsteling, het 'verloren' en onbestemde gevoel, denk ik aan Ramses Shaffy. Toen ik voor het eerst in behandeling ging, woonde ik nog thuis. Mijn moeder had destijds een vriend (daar heb ik ooit ook deze blog over geschreven) en met hem kon ik het ontzettend goed vinden. Ramses was een jeugdvriend van hem en regelmatig schalde zijn diepe stem over de speakers. Heerlijk vond ik dat. Dat was voor mij echt even 'thuis', niets hoeven.

Er zijn twee nummers in het bijzonder waar ik aan denk: We leven nog en We zullen doorgaan. We leven nog zette mijn worsteling destijds op een gekke manier ook wel een beetje in perspectief. Ja, het is rot, en dat mag het ook zijn. Dat maakt je niet minder mens of mislukt. 

Ook al heb ik inmiddels geen eetstoornis meer, de stem van Ramses brengt nog steeds zoveel warmte mee voor mij. Soms zoek ik het heel bewust op, soms denk ik er alleen aan en is dat voldoende. Heb jij ook een nummer, of misschien wel een artiest, wat bij jou veel oproept?